1. As of 1 November 1994, 46 of the

1. As of 1 November 1994, 46 of the 127 States parties to the International
Covenant on Civil and Political Rights had, between them, entered 150 reservations of
varying significance to their acceptance of the obligations of the Covenant. Some of
these reservations exclude the duty to provide and guarantee particular rights in the
Covenant. Others are couched in more general terms, often directed to ensuring the
continued paramountcy of certain domestic legal provisions. Still others are directed
at the competence of the Committee. The number of reservations, their content and
their scope may undermine the effective implementation of the Covenant and tend to
weaken respect for the obligations of States parties. It is important for States parties
to know exactly what obligations they, and other States parties, have in fact
undertaken. And the Committee, in the performance of its duties under either article
40 of the Covenant or under the Optional Protocols, must know whether a State is
bound by a particular obligation or to what extent. This will require a determination
as to whether a unilateral statement is a reservation or an interpretative declaration
and a determination of its acceptability and effects.
2. For these reasons the Committee has deemed it useful to address in a general
comment the issues of international law and human rights policy that arise. The
general comment identifies the principles of international law that apply to the making
of reservations and by reference to which their acceptability is to be tested and their
purport to be interpreted. It addresses the role of States parties in relation to the
reservations of others. It further addresses the role of the Committee itself in relation
to reservations. And it makes certain recommendations to present States parties for a
reviewing of reservations and to those States that are not yet parties about legal and
human rights policy considerations to be borne in mind should they consider ratifying
or acceding with particular reservations.
3. It is not always easy to distinguish a reservation from a declaration as to a
State’s understanding of the interpretation of a provision, or from a statement of
policy. Regard will be had to the intention of the State, rather than the form of the
instrument. If a statement, irrespective of its name or title, purports to exclude or
modify the legal effect of a treaty in its application to the State, it constitutes a
reservation Conversely, if a so-called reservation merely offers a State’s understanding of a provision but does not exclude or modify that provision in its application to that State, it is, in reality, not a reservation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 1994, 46 127 รัฐภาคีระหว่างประเทศ
ข้อตกลงว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองได้ระหว่างพวกเขาเข้ามา 150 จอง
ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่จะได้รับการยอมรับของพวกเขาจากภาระผูกพันที่ทำสัญญา บางส่วนของ
เหล่านี้ไม่รวมการจองหน้าที่ในการให้บริการและรับประกันสิทธิโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการ
ทำสัญญา คนอื่น ๆ ที่ถนัดในแง่ทั่วไปมากขึ้นกำกับมักจะสร้างความมั่นใจ
paramountcy อย่างต่อเนื่องของบทบัญญัติทางกฎหมายบางอย่างในประเทศ คนอื่น ๆ ยังเป็นผู้กำกับ
ที่ความสามารถของคณะกรรมการ จำนวนการจองเนื้อหาของพวกเขาและ
ขอบเขตของพวกเขาอาจบ่อนทำลายการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพของการทำสัญญาและมีแนวโน้มที่จะ
ลดลงความเคารพในหน้าที่ของรัฐภาคี มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐภาคี
ที่จะรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาภาระผูกพันและรัฐภาคีอื่น ๆ ได้ในความเป็นจริง
การดำเนินการ และคณะกรรมการในการปฏิบัติหน้าที่ตามมาตราทั้ง
40 ที่ทำสัญญาหรือถ้าต้องการภายใต้โพรโทคอจะต้องทราบว่ารัฐจะ
ปฏิบัติตามภาระผูกพันเฉพาะหรือสิ่งที่ขอบเขต นี้จะต้องมีความมุ่งมั่น
เป็นไปได้ว่าคำสั่งเดียวคือการสำรองห้องพักหรือการประกาศการแปลความหมาย
และความมุ่งมั่นของการยอมรับและผลกระทบของมัน.
2 ด้วยเหตุผลเหล่านี้คณะกรรมการได้เห็นประโยชน์ที่จะอยู่ในทั่วไป
ปัญหาแสดงความคิดเห็นของกฎหมายระหว่างประเทศและสิทธิมนุษยชนนโยบายที่เกิดขึ้น
ความคิดเห็นทั่วไประบุหลักการของกฎหมายต่างประเทศที่นำไปใช้กับการ
จองและการอ้างอิงถึงการยอมรับซึ่งพวกเขาคือการได้รับการทดสอบและพวกเขา
ตั้งใจที่จะตีความ มันอยู่ที่บทบาทของรัฐภาคีในความสัมพันธ์กับ
การจองห้องพักของคนอื่น ๆ มันยังอยู่ในบทบาทของคณะกรรมการของตัวเองในความสัมพันธ์
กับการจอง และก็จะทำให้คำแนะนำบางอย่างที่จะนำเสนอรัฐภาคีสำหรับ
การตรวจสอบการจองและสหรัฐอเมริกาที่ยังไม่ได้บุคคลที่เกี่ยวกับกฎหมายและ
สิทธิมนุษยชนการพิจารณานโยบายที่จะเป็นพาหะในใจพวกเขาควรจะพิจารณาให้สัตยาบัน
หรือลงนามกับจองโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
3 มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะแยกแยะความแตกต่างจากการจองห้องพักการประกาศที่จะ
เข้าใจรัฐของการตีความของบทบัญญัติหรือจากคำสั่งของ
นโยบาย เรื่องจะมีความตั้งใจของรัฐมากกว่ารูปแบบของ
เครื่องดนตรี ถ้าคำสั่งโดยไม่คำนึงถึงชื่อหรือชื่อของตนอ้างว่าจะยกเว้นหรือ
ปรับเปลี่ยนผลทางกฎหมายของสนธิสัญญาในการประยุกต์ใช้กับรัฐก็ถือว่า
การสำรองห้องพักตรงกันข้ามถ้าสำรองห้องพักที่เรียกว่าเพียงแค่มีความเข้าใจที่รัฐของการให้ แต่ ไม่ได้ยกเว้นหรือแก้ไขบทบัญญัติว่าในการประยุกต์ใช้กับรัฐนั้นมันเป็นในความเป็นจริงไม่ได้จองห้องพัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . เมื่อ 1 พฤศจิกายน 2537 , 46 จาก 127 รัฐภาคีกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองได้
ระหว่างพวกเขา ป้อน 150 จอง
ที่มีความสำคัญกับพวกเขายอมรับพันธกรณีของกติกา บางส่วนของเหล่านี้ไม่รวมภาษี
จองให้ และรับประกันโดยเฉพาะสิทธิใน
พันธสัญญา ใครมีสำนวนในแง่ทั่วไปมากขึ้นมักจะได้โดยตรง มั่นใจ
อย่างต่อเนื่อง paramountcy บางบทบัญญัติของกฎหมายในประเทศ ยังคงที่คนอื่นกำกับ
ที่ความสามารถของคณะกรรมการ จำนวนการจอง และเนื้อหาของพวกเขา
ขอบเขตอาจทำลายการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของพันธสัญญาและมักจะ
เหี่ยวเคารพหน้าที่ของรัฐภาคี มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับรัฐภาคี
รู้ว่าสิ่งที่หน้าที่ของพวกเขาและรัฐอื่น ๆ ฝ่าย มีในความเป็นจริง
แลก และกรรมการ ในการปฏิบัติหน้าที่ของตนตามข้อใด
40 แห่งพันธสัญญา หรือภายใต้โปรโตคอลตัวเลือก ต้องทราบว่า รัฐคือ
ผูกพันโดยเฉพาะอย่างยิ่งพันธกรณีหรือสิ่งที่ขอบเขต . นี้จะต้องมีการกำหนด
เป็นว่าถ้อยแถลงฝ่ายเดียวเป็นสำรองหรือการตีความประกาศ
และการหาการยอมรับและผลกระทบ .
2 ด้วยเหตุนี้ คณะกรรมการได้เห็นประโยชน์ที่อยู่ในทั่วไป
แสดงความคิดเห็นประเด็นระหว่างประเทศกฎหมายและนโยบายด้านสิทธิมนุษยชนที่เกิดขึ้น
แสดงความคิดเห็นทั่วไประบุหลักการของกฎหมายระหว่างประเทศที่ใช้เพื่อทำให้
จอง และ อ้างอิง ซึ่งการยอมรับของพวกเขาคือการทดสอบและ
มีความหมายที่จะตีความ มันเน้นบทบาทของรัฐภาคีในความสัมพันธ์กับ
จองของผู้อื่น เพิ่มเติมเน้นบทบาทของคณะกรรมการเองในความสัมพันธ์
เพื่อจอง และมันทำให้บางข้อเสนอแนะ เสนอรัฐภาคีสำหรับ
ตรวจสอบการจองและผู้ที่ไม่ใช่ฝ่ายรัฐ เรื่องทางกฎหมายและ
นโยบายสิทธิมนุษยชนพิจารณาเกิดขึ้นในใจที่พวกเขาควรพิจารณาให้สัตยาบัน หรือลงนามในการจองเฉพาะ
.
3 มันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเสมอไปที่จะแยกแยะการจองจากปฏิญญากับ
สภาพความเข้าใจในการตีความบทบัญญัติหรือจากงบ
นโยบายเรื่องจะต้องเจตนาของรัฐ มากกว่ารูปแบบของ
เครื่องดนตรี ถ้างบถึงชื่อหรือชื่อของมัน , purports เพื่อยกเว้นหรือ
แก้ไขผลทางกฎหมายของสนธิสัญญาในการประยุกต์ใช้ในรัฐ มันถือเป็น
จองในทางกลับกันถ้าจองที่เรียกว่าเพียงเสนอรัฐเข้าใจบทบัญญัติ แต่ไม่ได้ยกเว้นหรือแก้ไขบทบัญญัติในการรัฐ นั่นคือ ในความเป็นจริง ไม่มีการจอง