Aftermy first severe block early in

Aftermy first severe block early in the year of my first grade, I started into therapy with a public school SLP. After that, I was never called on in class. However, my family moved and I entered 6th grade in another school. My teacher called on me frequently, often visibly showing her frustration with my stuttering. A couple of times at least, as far as I can remember, asking me why I couldn't say such and such a word. As horrendous as that was, my worst experiences in class lay ahead of me in high school. I was a student at Lenox School, a private sectarian secondary school. I started there in 8th grade. Right from the start from upperclass students, I was receiving taunts and other ridicule. There was another person there a grade or two above me who received teasing at a level I've seldom had. To this day I am still somewhat ashamed that I never established contact with him, never told him I understood, never offered my friendship. The next year he didn't come back. The abuse I experienced never let up. But, never from my classmates, only from upperclassmen or the faculty. I guess the last severe abuse occurred in my junior year at a special event celebrating the year's athletic seasons. The lacrosse coach for the varsity team, for which I had served as a kind of all-around lackey, imitated my stuttering before the whole school. I walked out of there that night absolutely devastated and in tears. But I knew then as I know now, I am more than my speech. These teasers are only reflecting on a external behavior. If I had ever believed that my speech is a complete reflection of what I am I would have committed suicide. I hope younger stutterers will take this to heart. Whatever others may say of your speech in a negative way, they don't know you and what they say is no reflection on you. Never let go of that inner sense of your worth. (Jonathan Bashor, September 3, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Aftermy แรกรุนแรงบล็อกในปีช่วงชั้นแรกของฉัน ฉันเริ่มเข้ากับโรงเรียนรัฐ SLP หลังจากนั้น ฉันมีไม่เรียกในชั้นเรียน อย่างไรก็ตาม ย้ายครอบครัวของฉัน และฉันป้อนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนอื่น ครูของฉันเรียกฉันบ่อย ๆ มักจะมองเห็นการแสดงเสียงของเธอ ด้วยการพูดติดอ่างของฉัน สองครั้งน้อย เท่าที่ฉันสามารถจำ ถามทำไมฉันไม่สามารถพูดดังกล่าวและคำดังกล่าว น่ากลัวเป็นที่สุดได้ ประสบการณ์เลวร้ายที่สุดในชั้นวางก่อนฉันในโรงเรียนมัธยม ผมเรียนโรงเรียนเลนอกซ์ โรงเรียนมัธยมยุยงส่วนตัว ผมเริ่มมีในเกรด 8 จากเริ่มต้นจากนักเรียน upperclass ฉันได้รับ taunts และอื่น ๆ กัน มีคนอื่นมีเป็นเกรดหรือสองข้างฉันที่ได้รับการล้อเล่นในระดับที่ไม่ใคร่ได้มี ถึงวันนี้ผมก็ยังละอายใจบ้างว่า ผมไม่เคยสร้างติดต่อกับเขา ไม่บอกใช่ ไม่ให้เพื่อนของฉัน ปีถัดไปเขาไม่กลับมา ผมมีประสบการณ์ในทางที่ผิดไม่ให้ขึ้น แต่ ไม่เคย จากเพื่อนร่วมชั้นของฉัน จาก upperclassmen หรือคณะเท่านั้น เดาผิดรุนแรงล่าสุดเกิดขึ้นในของฉันปีที่ฉายฉลองฤดูกาลกีฬาของปี โค้ช lacrosse สำหรับทีม varsity ที่ฉันได้ทำหน้าที่เป็นแบบ lackey ภาพรอบ ๆ เลียนแบบพูดติดอ่างของฉันก่อนที่จะเรียนทั้งหมด ฉันเดินออก จากที่นั่นที่คืนจริง ๆ ทำลาย และน้ำตา แต่รู้ แล้วเท่าที่ผมทราบตอนนี้ ฉันเสียงของฉันมากกว่า เฉพาะของเล่นพัฒนาเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงในลักษณะภายนอก ถ้าฉันเคยได้เชื่อว่าคำพูดของฉันสมบูรณ์สะท้อนให้เห็นสิ่งที่ฉัน ฉันจะมีความมุ่งมั่นพลีชีพ หวังว่า อา stutterers เวลานี้หัวใจ สิ่งอื่นอาจบอกของคำพูดของคุณในทางลบ พวกเขาไม่ทราบคุณ และสิ่งที่เขาพูดคือ คุณไม่สะท้อน ไม่เคยปล่อยความคุ้มค่าของคุณที่ภายใน (Jonathan Bashor, 3 กันยายน 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Aftermy บล็อกรุนแรงครั้งแรกในช่วงต้นปีของชั้นแรกของฉันที่ฉันเริ่มต้นเข้าสู่การบำบัดกับโรงเรียนของรัฐหลับ หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยเรียกร้องในชั้นเรียน แต่ครอบครัวของฉันและฉันย้ายเข้ามาในชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนอื่น ครูของฉันเรียกฉันบ่อย ๆ มักจะเห็นได้ชัดแสดงให้เห็นความยุ่งยากของเธอกับการพูดติดอ่างของฉัน สองสามครั้งอย่างน้อยเท่าที่ผมจำได้ถามผมว่าทำไมผมไม่สามารถพูดดังกล่าวและเช่นคำ ในฐานะที่เป็นที่น่ากลัวว่าเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของฉันในชั้นวางข้างหน้าผมในโรงเรียนมัธยม ฉันเป็นนักเรียนที่โรงเรียนเลนนอกซ์โรงเรียนมัธยมเอกชนพรรค ผมเริ่มมีในชั้นประถมศึกษาปีที่ 8 ตั้งแต่เริ่มต้นจากนักเรียนชนชั้นที่ฉันได้รับการเยาะเย้ยเหน็บแนมและอื่น ๆ มีบุคคลอื่นมีชั้นประถมศึกษาปีหรือสองข้างต้นผมที่ได้รับการล้อเล่นในระดับที่ผมเคยมีไม่ค่อยเป็น จนถึงวันนี้ผมยังคงค่อนข้างละอายใจที่ฉันไม่เคยจัดตั้งติดต่อกับเขาไม่เคยบอกเขาว่าผมเข้าใจไม่เคยนำเสนอมิตรภาพของฉัน ปีต่อมาเขาไม่ได้กลับมา การละเมิดที่ผมมีประสบการณ์ที่ไม่เคยปล่อยให้ขึ้น แต่ไม่เคยจากเพื่อนร่วมชั้นของฉันจาก upp​​erclassmen หรือคณะ ผมคิดว่าการละเมิดอย่างรุนแรงล่าสุดที่เกิดขึ้นในปีจูเนียร์ของฉันที่เป็นกรณีพิเศษเฉลิมฉลองฤดูกาลแข็งแรงของปี โค้ชลาครอสให้กับทีมตัวแทนซึ่งผมได้ทำหน้าที่เป็นชนิดของทุกรอบขี้ข้าที่เลียนแบบการพูดติดอ่างของฉันก่อนที่ทั้งโรงเรียน ผมเดินออกจากที่นั่นในคืนนั้นความเสียหายอย่างแน่นอนและในน้ำตา แต่ผมรู้แล้วที่ผมรู้ตอนนี้ฉันมากกว่าคำพูดของฉัน ของเล่นเหล่านี้เป็นเพียงการสะท้อนให้เห็นถึงพฤติกรรมภายนอก ถ้าผมเชื่อว่าเคยพูดของฉันเป็นภาพสะท้อนที่สมบูรณ์ของสิ่งที่ฉันฉันจะต้องฆ่าตัวตาย ฉันหวังว่า stutterers ที่อายุน้อยกว่าจะใช้เวลานี้ในการเต้นของหัวใจ สิ่งที่คนอื่นอาจจะบอกว่าในการพูดของคุณในทางลบที่พวกเขาไม่ทราบว่าคุณและสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าเป็นภาพสะท้อนที่ไม่เกี่ยวกับคุณ ไม่เคยปล่อยให้ไปของความรู้สึกภายในของคุณคุ้มค่า (โจนาธา Bashor 3 กันยายน 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

aftermy อย่างรุนแรงในช่วงต้นปีแรกบล็อกเกรดครั้งแรกของฉันฉันเริ่มเข้าสู่การบำบัดด้วยหลับโรงเรียน หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยเรียกในชั้นเรียน อย่างไรก็ตาม ครอบครัวของฉัน ป. 6 ย้ายไปและฉันเข้าไปในโรงเรียนอีก คุณครูเรียกผมบ่อย มักจะแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เธอกับฉันพูดติดอ่าง สองสามครั้ง อย่างน้อย เท่าที่ผมจำได้ถามฉันว่าทำไมฉันไม่พูดดังกล่าวและเช่นคำ น่ากลัวพอๆกับที่เลวร้ายที่สุดของฉันประสบการณ์ในชั้นเรียนรอคอยฉันอยู่ในโรงเรียนมัธยม ฉันเป็นนักเรียนของโรงเรียน Lenox , ส่วนพรรคโรงเรียนมัธยม . ผมเริ่มมีในเกรด 8 ขวาจากจุดเริ่มต้น จากนักศึกษารุ่นพี่ ฉันได้รับ taunts และเยาะเย้ยคนอื่นมี คน อื่น มีเกรด หรือสองข้างบนผมล้อเล่นที่ได้รับในระดับที่ผมไม่ค่อยจะมี วันนี้ฉันยังคงค่อนข้างละอายใจที่ไม่เคยสร้างการติดต่อกับเขา ไม่เคยบอกให้เขาเข้าใจ อย่าให้มิตรภาพของฉัน ปีถัดมา เขาก็ไม่ได้กลับมา การละเมิดที่ผมมีประสบการณ์ไม่เคยให้ขึ้น แต่ไม่เคย จากเพื่อน จากรุ่นพี่ หรือคณะเท่านั้นผมเดาว่า การละเมิดที่รุนแรงล่าสุดที่เกิดขึ้นในปีจูเนียร์ของฉันที่เหตุการณ์พิเศษฉลองฤดูกาลกีฬาของปี โค้ชลาครอสสำหรับทีมตัวแทน ซึ่งผมมีหน้าที่เป็นชนิดของผู้ติดตามทุกรอบเลียนแบบของฉันตะกุกตะกักก่อนที่คนทั้งโรงเรียน ฉันเดินออกมาที่กลางคืนอย่างเสียใจและร่ำไห้ แต่ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ฉันมากกว่าคำพูดของฉันของเล่นเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นถึงพฤติกรรมภายนอก ถ้าฉันไม่เคยเชื่อคำพูดของฉันจะเสร็จสมบูรณ์ภาพสะท้อนของสิ่งที่ฉันฉันจะฆ่าตัวตาย . หวังว่าน้อง stutterers จะใช้เวลานี้เพื่อหัวใจ ไม่ว่าคนอื่นจะพูด พูดในทางลบ พวกเขาไม่รู้จักคุณ และสิ่งที่เขาพูดคือ ไม่มีผลกระทบกับคุณ ไม่เคยปล่อยให้ไปของความรู้สึกภายในของมูลค่าของคุณ( โจนาธาน bashor เมื่อวันที่ 3 กันยายน ค.ศ. 1999 )