Well wasn't this peachy? _____, the

Well wasn't this peachy? _____, the most recent League champion, was completely lost in a cave deep underground. It was pretty late at night, too; who in their right mind would be out here this late? _____ had her trusty Sableye with her, and it could see in the dark, but _____ couldn't. And that leads us to her sitting huddled against the cave wall, Sableye in her lap, and the Champion shivering in the cold, moist air of the cave. It was pitch black, and it was so quiet...

"Sableye, I-I think we need to wait out until morning..."

"Sableee...eye!! Sableye!" Sableye suddenly jumped up, grabbing its trainer's hand and attempting to tug her away. A loud rumbling came from above, and _____'s eyes widened in shock as she heard rocks beginning to fall. She scrambled up and grabbed Sableye in her arms, running blindly and dodging whatever falling stones (and eventually boulders) she could until she slammed into a wall of solid rock, giving a yell of surprise and pain as she hit. Several small- and medium-sized rocks had hit her, leaving plenty of cuts and bruises on her, and she held Sableye close as she awaited her doom, tears beading in her eyes.

"Metagross, use Flash!!" A voice suddenly came from deeper in the room, near the edge of it. A bright light suddenly shone through the cave, a figure silhouetted against it, and the light and the figure quickly began navigating between the falling rocks to get to _____. _____ sighed in relief, as she recognized the voice immediately. The former Champion, Steven Stone.

"_____! I thought I heard your voice in here! Quickly, let's get out of here before all of us get crushed to death!" Steven ordered as he grabbed her arm and pulled her atop Metagross, with Sableye held close with her other arm. Metagross wasted no time in making it's way out of the cave-in, and soon, the four of them were outside the cave. Steven helped her off and cupped her cheek, gently turning her head to both sides.

"Let me look at you..._____, you're hurt. Are--"

"I-I'm fine!" she quickly answered for him. She was very shaken up about the whole experience, she was trembling and there were traces of stray tears on her cheeks. "I-I was just a little scared, and they're just a few cuts--ow!"

She yelped a little as Steven put a concerned hand on her shoulder, which he quickly withdrew. "_____, let me see." he said calmly yet sternly as he pulled her shirt collar over a bit to look at her shoulder. There was a large, swollen bruise on it, turning an unnatural shade of purple. "_____, come with me. We need to get you medical attention."

"Steven, I-I--"

"Sh. You don't have a say in this. You're injured and I'm not just going to not help you."

The former Champion grabbed a pokeball and released the Skarmory from inside it, helping her onto it's back and climbing on, flying to the nearest city, Mossdeep.


_____ sat in Steven's house, bandages on her injuries, and Sableye sitting patiently with its trainer's bag. The front door opened and Steven entered, a stern expression etched onto his features. _____ gulped, her hands shaking in nervousness.

"_____," he began, "I need to ask; just what were you doing so deep in an unstable cave so late at night?"

"S-Steven, I--"

"Do you realize how dangerous that really is? You could've gotten attacked, seriously injured, _____. You could've died!"

"I-I--"

"And what would I do if anything bad happened to you? I care far too much for you to--"

"S-Steven, I'm sorry!!!"

Steven's eyes widened when he saw that there were fresh tears spilling down her cheeks. He was silent, simply staring at her.

"I-I'm so sorry Steven, I...I-I was trying to find something for you, any sort of r-rare stone I could give t-to you as a gift, b-but it got too dark and I c-couldn't find my way out, I-I planned to wait out til morning but then the cave-in started a-and...!!" She looked down in shame, sniffling and trying to keep herself from breaking out sobbing.

"You...were looking for something for me...?" Steven's tone clearly depicted that he was shocked, and he approached and sat down beside her. "_____, if I had known that..."

"I-I'm so sorry, Steven..."

"Shh...it's okay, I understand...oh _____, please don't cry..." He gently wrapped his arms around her in a comforting hug, careful not to hurt her further. _____ hugged him back and pressed her face to his shoulder, crying quietly. Steven could feel the wetness of her tears soak through his suit and on his skin, and he sighed a little, leaning back to look at her.

"_____...I'm flattered that you wanted to find something just for me, but please, don't put yourself in danger for it...if something ever happened to you, I..." He trailed off, one hand gently cupping her cheek. "..._____...I love you far too much...and if something ever happened to you, I feel as if I'd only blame myself..."

Steven's words hit her like Force Palm. He...loved her? He, Steven Stone, loved her? She was completely speechless, but there was suddenly a tugging at her pantleg.

"Saaa!" Sableye held up a Shiny Stone, having pulled it from _____'s bag. _____ took it and looked down at it, then back up to Steven.

"I...I did find this while I was in there...b-but I wasn't sure you'd like it, so I kept looking..."

"_____." Steven smiled and took the stone, turning it over in his hands and looking deep into her eyes. "I love it, _____...because you put enough thought into finding this just for me...like I said, I love you, and...even if you don't, I firmly believe that I still will."

"Steven...I...I-I really think I do too..." _____ gave a shaky sigh, looking down at her lap. "N-Not at first, but...when we arrived at the Southern Island, with Latios and Latias...I really felt something, and...a-and when you gave me my first Mega Stone, I knew what I felt was infatuation..." She smiled softly, looking back up at him. "Stone after stone..."

"_____..." He gently cupped her cheek once more, his voice softer and deeper. He leaned forward, his eyes drifting closed as he tilted his head to the side slightly, and their lips met in a sweet kiss that seemed to last for ages. When he pulled away, he still stayed close to her and kissed her forehead. "...I love you..."

"I-I love you too, Steven..."

"Sableeee!!" Sableye jumped up between them, grinning widely, making Steven jump back a little in surprise. The former Champion began to laugh, gently rubbing the jeweled pokemon's head.

"You do a good job of protecting your Trainer, little one. And I swear..." He looked up at _____. "I swear I'll do the same. Though as Champion, you'd hardly need it, hm?"

"Well...you never know when another cave-in could happen, and you did save my life..." _____ giggled and hugged Steven, sighing contently as she rested her head against his chest and listened to the soothing sound of his heartbeat.

"...I love you, Steven..."

"As do I...even more than stones.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีไม่ได้พีชนี้หรือไม่? _____, แชมป์ลีกล่าสุดก็หายไปอย่างสมบูรณ์ในถ้ำใต้ดินลึก มันก็สวยดึกเกินไป ที่ในใจขวาของพวกเขาจะออกจากที่นี่ในช่วงปลายนี้หรือไม่? _____ มี Sableye เชื่อถือของเธอกับเธอและมันสามารถมองเห็นในที่มืด แต่ไม่สามารถ _____ และนั่นทำให้เราเธอนั่งซุกตัวกับผนังถ้ำ Sableye ในตักของเธอและเป็นแชมป์ตัวสั่นในเย็นอากาศชื้นของถ้ำ มันเป็นดำมืดและมันก็เงียบ ... "Sableye, ครั้งที่สองคิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องรอออกจนถึงเช้า ... " "... Sableee ตา !! Sableye!" Sableye จู่ ๆ ก็กระโดดขึ้นคว้ามือของผู้ฝึกอบรมและความพยายามที่จะดึงเธอออกไป เสียงดังก้องดังมาจากด้านบนและตา _____ 's กว้างในช็อตที่เธอได้ยินหินจุดเริ่มต้นที่จะลดลง เธอตะกายขึ้นและคว้า Sableye ในอ้อมแขนของเธอทำงานสุ่มสี่สุ่มห้าและ dodging หินล้มสิ่งที่ (และในที่สุดหิน) ที่เธอสามารถทำได้จนกระทั่งเธอกระแทกเข้ากับกำแพงหินแข็งให้ตะโกนของความประหลาดใจและความเจ็บปวดที่เธอตี หินขนาดเล็กและขนาดกลางหลายคนตีเธอออกจากความอุดมสมบูรณ์ของบาดแผลและรอยฟกช้ำบนของเธอและเธอจัดขึ้น Sableye ใกล้ที่สุดเท่าที่เธอรอคอยมาลงโทษเธอประดับด้วยลูกปัดน้ำตาในดวงตาของเธอ. "Metagross ใช้แฟลช !!" เสียงก็มาจากที่ลึกลงไปในห้องพัก, ใกล้ขอบของมัน ไฟส่องสว่างจู่ ๆ ก็ผ่านถ้ำร่างเงากับมันและแสงและรูปได้อย่างรวดเร็วเริ่มระหว่างการนำหินตกที่จะได้รับ _____ _____ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่เธอได้รับการยอมรับเสียงทันที อดีตแชมป์สตีเว่นสโตน. "_____! ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงของคุณที่นี่! ได้อย่างรวดเร็วให้ของได้รับออกจากที่นี่ก่อนที่พวกเราทุกคนได้รับบดไปสู่ความตาย!" สตีเว่นได้รับคำสั่งในขณะที่เขาคว้าแขนของเธอและดึงเธอบน Metagross กับ Sableye จัดขึ้นอย่างใกล้ชิดกับแขนอื่น ๆ ของเธอ Metagross ไม่ยอมเสียเวลาในการทำมันเป็นวิธีออกจากถ้ำในและเร็ว ๆ นี้ที่สี่ของพวกเขามาอยู่ข้างนอกถ้ำ สตีเว่นช่วยให้เธอออกและบรรจุในถ้วยแก้มของเธอเบา ๆ หันหัวของเธอทั้งสองฝ่าย. "ให้ฉันมองคุณ ..._____ คุณเจ็บ. Are--" "ฉันฉันเป็นดี!" เธอตอบอย่างรวดเร็วสำหรับเขา เธอถูกสั่นคลอนมากขึ้นเกี่ยวกับประสบการณ์ทั้งหมดที่เธอตัวสั่นและมีร่องรอยของน้ำตาจรจัดบนแก้มของเธอ "ครั้งที่สองกลัวเพียงเล็กน้อยและพวกเขากำลังเพียงไม่กี่ตัด - โอ๊ย" เธอ yelped เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นสตีเว่นใส่มือกังวลบนไหล่ของเธอที่เขาถอนตัวออกอย่างรวดเร็ว "_____, ให้ฉันดู." เขากล่าวว่ายังใจเย็นอย่างรุนแรงในขณะที่เขาดึงปกเสื้อของเธอมากกว่าบิตจะมองไปที่ไหล่ของเธอ มีขนาดใหญ่รอยช้ำบวมบนมันก็เปลี่ยนเฉดสีธรรมชาติสีม่วง "_____ ไปกับฉัน. เราจำเป็นต้องให้คุณได้รับการรักษาพยาบาล." "สตีเวน II--" "Sh. คุณไม่จำเป็นต้องพูดในเรื่องนี้. คุณจะได้รับบาดเจ็บและฉันไม่เพียง แต่จะไม่ช่วย คุณ. "อดีตแชมป์คว้า pokeball และปล่อย Skarmory จากภายในมันช่วยให้เธอลงบนมันกลับมาและปีนขึ้นไปบนที่บินไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด Mossdeep. _____ นั่งอยู่ในบ้านของสตีเฟนผ้าพันแผลในการบาดเจ็บของเธอและ Sableye นั่งอดทนกับ กระเป๋าครูฝึกของมัน ประตูหน้าเปิดและสตีเว่นเข้าแสดงออกท้ายฝังลงในคุณสมบัติของเขา . _____ กลืนน้ำลายมือของเธอสั่นในความกังวลใจ"_____" เขาเริ่ม "ผมต้องขอเพียงแค่สิ่งที่คุณกำลังทำเพื่อให้ลึกลงไปในถ้ำไม่แน่นอนดังนั้นในช่วงดึก?" "S-สตีเวน I--" "ทำ คุณรู้ว่าอันตรายที่จริงๆคืออะไร? คุณอาจจะเคยทำร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส, _____. คุณจะได้เสียชีวิต! "" II-- "" และสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไรถ้าอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับคุณ? ฉันดูแลมากเกินไป สำหรับคุณ to-- "" S-Steven ฉันขอโทษ !!! "ตาของสตีเฟนกว้างขึ้นเมื่อเขาเห็นว่ามีน้ำตาสดทะลักลงแก้มของเธอ เขาเป็นคนเงียบ ๆ เพียงแค่จ้องมองที่เธอ. "ฉันเป็นฉันขอโทษสตีเว่นผม ... ครั้งที่สองพยายามที่จะหาบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณเรียงลำดับใด ๆ ของหินอาหายากฉันจะให้เสื้อให้คุณเป็นของขวัญ B-แต่มันก็มืดเกินไปและฉัน c-couldn't หาทางของฉันออกครั้งที่สองวางแผนที่จะรอออกตอนเช้า til แต่แล้วในถ้ำเริ่มต้นและ ... !! " เธอมองลงไปในความอัปยศสูดจมูกบ่อยๆและพยายามที่จะให้ตัวเองจากการทำลายออกร้องไห้. "คุณ ... กำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างสำหรับฉัน ... ?" เสียงของสตีเฟนที่ปรากฎให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาตกใจและเขาเดินเข้ามาและนั่งลงข้างๆเธอ "_____ ถ้าฉันได้รู้กันว่า ... " "ฉันขอโทษฉันเป็นสตีเว่น ... " "ชู่ว ... ก็โอเคผมเข้าใจ ... โอ้ _____ โปรดอย่าร้องไห้ ... "เบา ๆ เขาห่อแขนของเขารอบของเธอในอ้อมกอดปลอบโยนระมัดระวังที่จะไม่ทำร้ายเธออีก _____ กอดเขากลับมาและกดใบหน้าของเธอไปที่ไหล่ของเขาร้องไห้เงียบ ๆ สตีเว่นจะรู้สึกชื้นแฉะของน้ำตาของเธอแช่ผ่านชุดสูทของเขาและบนผิวของเขาและเขาถอนหายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พิงหลังจะมองไปที่เธอ. "_____... ฉันภูมิใจที่คุณต้องการที่จะหาบางสิ่งบางอย่างสำหรับฉันเพียง แต่ โปรดอย่าทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายมัน ... ถ้าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับคุณฉัน ... "เขาหายออกเบา ๆ มือข้างหนึ่ง cupping แก้มของเธอ "..._____... ผมรักคุณมากเกินไปมาก ... และถ้าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับคุณฉันรู้สึกว่าฉันเพียง แต่โทษตัวเอง ... " คำพูดของสตีเฟนตีกองทัพของเธอเหมือนปาล์ม เขารักเธอ ... ? เขาสตีเว่นสโตน, รักเธอ? เธอเป็นคนที่พูดอย่างสมบูรณ์ แต่จู่ ๆ ก็มีการดึงที่ pantleg ของเธอ. "Saaa!" Sableye จัดขึ้นหินเงามีการดึงมันออกมาจากถุง _____ 's _____ เอามันและมองลงไปที่มันแล้วกลับไปที่สตีเว่น. "ฉัน ... ฉันไม่พบในขณะที่ผมอยู่ในนี้ ... มีข แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณต้องการมันดังนั้นฉันเก็บไว้ดู ... "" _____. " สตีเว่นยิ้มและเอาหินที่เปลี่ยนมันไปอยู่ในมือของเขาและมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ "ผมรักมัน _____... เพราะคุณคิดว่าพอที่จะใส่ลงไปในการค้นหาเพียงแค่นี้สำหรับฉัน ... ชอบพูดว่าผมรักคุณและ ... แม้ว่าคุณไม่ได้ผมเชื่อมั่นว่าผมจะยังคง "" สตีเว่น ... ฉัน ... ครั้งที่สองคิดว่าฉันทำเกินไป ... "_____ ให้ถอนหายใจสั่นคลอนมองลงมาที่ตักของเธอ "N ไม่ได้ในตอนแรก แต่ ... เมื่อเรามาถึงที่เกาะใต้มี Latios Latias ... และผมรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างและ ... แบบและเมื่อคุณให้ฉันใหญ่ครั้งแรกของฉันหินผมรู้ว่าสิ่งที่ ผมรู้สึกว่าเป็นความหลงใหล ... "เธอยิ้มเบา ๆ มองกลับขึ้นไปที่เขา "หลังจากที่หินหิน ... " "_____... " เขาเบา ๆ ที่บรรจุในถ้วยแก้มของเธออีกครั้งเสียงของเขานุ่มและลึก เขาเอนไปข้างหน้าดวงตาของเขาลอยปิดในขณะที่เขาเอียงศีรษะของเขาไปด้านข้างเล็กน้อยและริมฝีปากของพวกเขาพบกันในจูบหวานที่ดูเหมือนจะมีอายุการใช้งานทุกเพศทุกวัย เมื่อเขาดึงออกไปเขาก็ยังคงอยู่ใกล้กับเธอและจูบหน้าผากของเธอ "... ผมรักคุณ ... " "สองรักคุณมากเกินไปสตีเว่น ... " "Sableeee !!" Sableye กระโดดขึ้นระหว่างพวกเขายิ้มอย่างกว้างขวางทำให้สตีเว่นข้ามไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยความประหลาดใจ อดีตแชมป์เริ่มที่จะหัวเราะเบา ๆ ถูหัวประดับด้วยเพชรพลอยของโปเกมอน. "คุณจะได้งานที่ดีในการปกป้องเทรนเนอร์ของคุณหนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ . และฉันสาบาน ... " เขามองมาที่ _____ "ฉันสาบานฉันจะทำเช่นเดียวกัน. แม้ว่าจะเป็นแชมป์ที่คุณแทบจะไม่จำเป็นต้องใช้มัน hm?" "อืม ... คุณไม่เคยรู้เมื่อถ้ำอีกที่อาจเกิดขึ้นและคุณไม่ช่วยชีวิตของฉัน ... " _____ หัวเราะคิกคักและกอดสตีเว่นถอนหายใจ contently ขณะที่เธอวางหัวของเธอกับหน้าอกของเขาและฟังเสียงธารของการเต้นของหัวใจของเขา. "... ผมรักคุณสตีเว่น ... " "ในฐานะที่ฉันจะ ... ได้มากยิ่งขึ้นกว่าหิน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่นี่ไม่ใช่ชี่ ? _____ แชมเปี้ยนลีกล่าสุด ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ในถ้ำ ลึกลงไปใต้ดิน มันค่อนข้างดึก เกินไป ที่ในใจขวาของพวกเขาจะมาที่นี่เนี่ยนะ ? _____ เธอเชื่อถือ sableye กับเธอ และมันสามารถเห็นได้ในที่มืด แต่ _____ ไม่ได้ และนั่นทำให้เราต้องนั่งเบียดเสียดกันของเธอกับผนังถ้ำ sableye , ตักของเธอและแชมป์สั่นเทาในเย็น อากาศชื้นของถ้ำ มันเป็นสีดำและมันก็เงียบมาก . . . . . . .

" sableye ฉันคิดว่าเราต้องรอไปจนกว่าจะเช้า . . . . . . . "

" sableee . . . ตา ! ! sableye ! " sableye ก็กระโดดขึ้นคว้ามือของครูฝึกและพยายามลากเธอออกไป เสียงดังก้องดังมาจากข้างบน และ _____ ของตาเบิกกว้างตกใจที่เธอได้ยินหินเริ่มตกเธอตะกายขึ้นและคว้า sableye ในแขน วิ่งหลบอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า และหินล้ม ( และในที่สุดก้อนหิน ) เธอจนเธอกระแทกกำแพงหินแข็งให้ตะโกนของความประหลาดใจและความเจ็บปวดที่เธอตี หินขนาดเล็ก - และขนาดกลางหลายได้ตีเธอ ทิ้งรอยแผลและรอยช้ำมากมายบนของเธอ เธอจึง sableye ปิดที่เธอรอคอยการลงโทษเธอตาลูกปัดในสายตาของเธอ . . . . .

" เมตากรอส ใช้แฟลช ! ! " เสียงก็มาจากลึกในห้องใกล้ขอบของมัน แสงสว่างพลันสาดส่องผ่านถ้ำ รูป silhouetted กับมัน และ แสงและรูปได้อย่างรวดเร็วเริ่มเดินเรือระหว่างหินล้มไป _____ . _____ ถอนหายใจโล่ง เมื่อเธอยอมรับเสียงทันที อดีตแชมป์ สตีฟ สโตน

" _____ ! ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงของคุณในนี้ เร็ว ออกไปจากที่นี่ ก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะโดนทับตาย ! " สตีเว่น สั่งให้เขาจับแขนเธอและดึงเธอบนเมตากรอส กับ sableye จัดขึ้นปิดด้วยแขนอื่น ๆของเธอ เมตากรอสเสียเวลาในการทำมันเป็นทางออกของถ้ำ และเร็ว ๆนี้พวกเขาทั้งสี่อยู่ภายนอกถ้ำ สตีเวน ช่วยเธอปิด และถ้วยแก้มหันหัวเธอเบา ๆทั้งสองข้าง

" ฉันมองไปที่คุณ . . . . . . . _____ คุณบาดเจ็บ . . . "

" ผมสบายดี " เธอรีบตอบเขา เธอเขย่ามากขึ้นเกี่ยวกับประสบการณ์ทั้งหมด เธอตัวสั่นและมีร่องรอยของคราบน้ำตาบนแก้มเธอหลงทาง " ฉันแค่รู้สึกกลัวนิดหน่อย และพวกเขากำลังเพียงไม่กี่ตัด -- โอ๊ย !

เธอ yelped เล็กน้อยเป็นสตีเว่น ใส่ห่วงมือลงบนไหล่ของเธอซึ่ง เขารีบถอน” _____ ขอฉันดูหน่อยสิ " เขาพูดอย่างใจเย็น แต่อย่างโหดเหี้ยมที่เขาดึงเธอเสื้อคอไปหน่อยดูที่ไหล่ของเธอ มีขนาดใหญ่ รอยฟกช้ำบวม มันเปลี่ยนสีผิดธรรมชาติของสีม่วง " . _____ มากับฉัน เราต้องได้รับความสนใจทางการแพทย์ . "

" สตีเว่น ฉัน . . . "

" เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คุณกำลังบาดเจ็บ และผมก็จะไม่ช่วยให้คุณ "

แชมป์เก่าคว้า pokeball และปล่อย skarmory จากภายใน ช่วยเธอใส่มันกลับ และปีนเขา , บินไปใกล้เมือง mossdeep


_____ นั่งอยู่ในบ้าน สตีเว่น ผ้าพันแผล การบาดเจ็บของเธอ และ sableye นั่งอดทนกับกระเป๋า เทรนเนอร์ของ ประตูเปิดด้านหน้าและสตีเว่นเข้ามา สีหน้าเคร่งเครียดที่แกะสลักลงบนคุณสมบัติของเขา gulped _____ ,