ConclusionsAlthough our question co

Conclusions
Although our question concerns the impact of political regimes, one would be blind not to
note first the grip over people's lives of sheer poverty. While regimes do make a difference
for material welfare, their effect pales in comparison to that of scarcity.
In every aspect we examined, the differences between poor and rich countries are
enormous. Even if democracies do occasionally spring up in poor countries, they are
extremely fragile when facing poverty, while in wealthy countries they are impregnable.
Hence, poor people are much more likely to be ruled by dictators. Obviously, poverty
means that people consume less. They also live shorter, have more children, see more of
them die, and are more likely to suffer from collective violence. However one thinks of well
being, people with low incomes lead poor lives.
Even though the gap between poor and rich countries has been closing with regard to
mortality rates and life expectancies, the disparity of incomes and of fertility rates
increased. The coefficient of variation (the ratio of the standard deviation to the mean) of
death rates fell from 0.44 when the countries were first observed to 0.40 during the last year
each country was observed. The coefficient of variation of life expectancy declined from
0.23 to 0.17. But the coefficient of variation of fertility increased from 0.33 to 0.46 while
the coefficient of variation of per capita income rose from an already enormous 0.89 to
1.05. While the multiple of per capita income of the richest to the poorest country when
they were first observed was 40.4, at the end of the period it was 57.9.
These disparities of income and fertility increased because countries that were richer to
begin with developed further, while many countries that were poor remained poor. Of the
eighty-three countries with per capita incomes under $2,000 when first observed, fiftyseven
remained equally poor or even poorer some thirty or forty years later. Of the fifty-two
countries that began with higher incomes, all but seven at least doubled their income and
none declined over the long run.
Hence, poverty can trap societies in its grip. Yet the bonds of poverty are not inexorable.
Some countries, notably Taiwan, South Korea, Thailand, Japan, Singapore, Portugal,
Greece, and Malta grew spectacularly, at least quadrupling their per capita incomes, with all
the benefits development awards. Of this list, two (Taiwan and Singapore) were ruled by
dictators during the entire period and one (South Korea) during most of it, two were
democracies throughout (Japan and Malta), and the remaining three (Thailand, Portugal,
and Greece) experienced both regimes. Thus, while such spectacular successes are rare to
begin with, there is nothing to indicate that it takes one regime or the other to generate
them. But, in any case, to evaluate the impact of regimes, one must look at their entire, not
just their best, record.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสรุป
แม้ว่าคำถามของเราเกี่ยวกับผลกระทบของการปกครองทางการเมืองอย่างใดอย่างหนึ่งจะเป็นคนตาบอดไม่
โน้ตตัวแรกจับในช่วงชีวิตของผู้คนที่แท้จริงของความยากจน ในขณะที่ระบอบการปกครองที่จะทำให้ความแตกต่าง
เพื่อสวัสดิการวัสดุผลกระทบของพวกเขา pales เมื่อเทียบกับที่ของการขาดแคลน.
ในด้านการตรวจสอบเราทุกความแตกต่างระหว่างประเทศยากจนและอุดมไปด้วยเป็น
มหาศาลแม้ว่าระบอบประชาธิปไตยทำบางครั้งในฤดูใบไม้ผลิในประเทศยากจนพวกเขาจะ
เปราะบางมากเมื่อต้องเผชิญกับความยากจนในขณะที่ประเทศร่ำรวยที่พวกเขาเข้มแข็ง.
ดังนั้นคนยากจนมีแนวโน้มที่จะถูกปกครองโดยเผด็จการมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าปัญหาความยากจน
หมายความว่าคนกินน้อย พวกเขายังมีชีวิตอยู่สั้นมีลูกมากขึ้นดูข้อมูลเพิ่มเติมของ
พวกเขาตายและมีแนวโน้มที่จะได้รับจากการใช้ความรุนแรงรวม แต่ใครคิดว่าของดี
เป็นคนที่มีรายได้ต่ำนำไปสู่​​ชีวิตที่น่าสงสาร.
ถึงแม้ช่องว่างระหว่างประเทศยากจนและอุดมไปด้วยที่ได้รับการปิดเรื่อง
อัตราการตายและความคาดหวังในชีวิตด้วยความต่างของรายได้และอัตราการเกิดของประชากรที่เพิ่มขึ้น
ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลง (อัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานค่าเฉลี่ย) ของ
อัตราการตายลดลงจาก 0.44 เมื่อประเทศที่ถูกตั้งข้อสังเกตแรกที่ 0.40 ในช่วงปีที่ผ่านมา
แต่ละประเทศได้รับการตั้งข้อสังเกต สัมประสิทธิ์การแปรผันของอายุขัยลดลงจาก
0.23-0.17 แต่สัมประสิทธิ์การแปรผันของความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้น 0.33-0.46 ขณะ
สัมประสิทธิ์การแปรผันของรายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้นจากขนาดใหญ่ไปแล้ว 0.89 1.05
ในขณะที่หลายรายได้ต่อหัวของที่ร่ำรวยที่สุดไปยังประเทศที่ยากจนที่สุดเมื่อ
พวกเขาเป็นครั้งแรกที่สังเกตเป็น 40.4 ในตอนท้ายของระยะเวลามันเป็น 57.9. ความแตกต่างเหล่านี้
ของรายได้และความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นเพราะประเทศที่ร่ำรวยไป
เริ่มต้นด้วย พัฒนาต่อไปในขณะที่หลายประเทศที่ยากจนยังคงยากจน ของ
มีอายุแปดสิบสามประเทศที่มีรายได้ต่อหัวต่ำกว่า $ 2,000 เมื่อสังเกตแรก fiftyseven
ยังคงอยู่อย่างเท่าเทียมกันไม่ดีหรือแม้กระทั่งบางคนที่ยากจนกว่าสามสิบหรือสี่สิบปีต่อมา ของห้าสิบ
ประเทศที่เริ่มมีรายได้ที่สูงขึ้น แต่อย่างน้อยเจ็ดสองเท่าของรายได้ของพวกเขาและไม่มีใครปฏิเสธ
ในระยะยาว.
จึงสามารถดักความยากจนในสังคมที่อยู่ในกำมือของ แต่พันธบัตรของความยากจนจะไม่ยอม.
บางประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งไต้หวัน, เกาหลีใต้, ประเทศไทยญี่ปุ่น, สิงคโปร์, โปรตุเกส, กรีซ
และมอลตาเติบโตงดงามอย่างน้อย quadrupling รายได้ต่อหัวกับทุกรางวัลที่ได้รับการพัฒนา
ประโยชน์ ของรายการนี​​้สอง (ไต้หวันและสิงคโปร์) ถูกปกครองโดย
เผด็จการตลอดช่วงเวลาหนึ่ง (เกาหลีใต้) ในระหว่างที่สุดของมันสองคน
ระบอบประชาธิปไตยตลอด (ญี่ปุ่นและมอลตา) และที่เหลืออีกสาม (ประเทศไทยโปรตุเกส
และกรีซ) มีประสบการณ์ทั้งสองระบบ ดังนั้นในขณะที่ประสบความสำเร็จที่งดงามเช่นนี้หายากที่จะ
เริ่มต้นด้วยไม่มีอะไรที่จะแสดงให้เห็นว่ามันจะใช้เวลาหนึ่งระบอบการปกครองหรืออื่น ๆ เพื่อสร้าง
พวกเขา แต่ในกรณีใด ๆ ที่จะประเมินผลกระทบของการปกครองอย่างใดอย่างหนึ่งจะต้องมองไปที่ทั้งหมดของพวกเขาไม่ได้เพียงแค่
สถิติที่ดีที่สุดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุป
ถึงแม้ว่าคำถามของเราเกี่ยวข้องกับผลกระทบของระบอบการเมือง หนึ่งจะตาบอดไม่ถึง
หมายเหตุจับก่อนผ่านชีวิตของผู้คนความยากจนที่แท้จริง ในขณะที่ระบอบสร้างความแตกต่าง
สำหรับสวัสดิการวัสดุ ผลที่เกิดขึ้น pales เมื่อเปรียบเทียบกับที่ของขาดแคลน
ในทุกด้านที่เราตรวจสอบ มีความแตกต่างระหว่างประเทศที่ยากจน และรวย
มหาศาล แม้ว่าเหมือน ๆ บางสปริงขึ้นในประเทศยากจน เป็น
เปราะบางอย่างยิ่งเมื่อเผชิญกับความยากจน ในขณะที่ประเทศที่มั่งคั่ง อยู่ impregnable.
ดังนั้น คนจนมีแนวโน้มมากที่จะถูกปกครอง โดยเผด็จการ ความยากจนอย่างชัดเจน
หมายความ ว่า คนใช้น้อยด้วย พวกเขามีชีวิตอยู่สั้น มีเด็กเพิ่มมากขึ้น ดูเพิ่มเติมของ
พวกเขาตาย และมีแนวโน้มที่จะประสบความรุนแรงรวม อย่างไรก็ตาม หนึ่งคิดดี
,นำคนที่ มีรายได้ต่ำยากจนชีวิต
ถึงแม้ว่าจะมีการปิดช่องว่างระหว่างประเทศร่ำรวย และยากจนกับประสงค์โดยการ
expectancies ชีวิต disparity ของรายได้ และราคาถูกที่อุดมสมบูรณ์และอัตราการตาย
เพิ่ม ค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรผัน (อัตราส่วนของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานกับค่าเฉลี่ย) ของ
อัตราตายตกจาก 0.44 เมื่อแรกถูกสังเกตไป 0.40 ประเทศระหว่างปี
แต่ละประเทศถูกตรวจสอบ ค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรผันของอายุขัยลดลงจาก
0.23 ถึง 0.17 แต่ค่าสัมประสิทธิ์ของความแปรผันของความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นจาก 0.33 0.46 ขณะ
สัมประสิทธิ์ของความแปรผันของรายได้ต่อหัวกุหลาบจาก 0.89 มีมหาศาลแล้วจะ
1.05 ขณะหลายรายได้ต่อหัวของรวยที่สุดไปยังประเทศยากจนที่สุดเมื่อ
จะได้สังเกตอาการครั้งแรกคือ 40.4 ที่จุดสิ้นสุดของรอบระยะเวลาเป็น 57.9.
เหล่านี้ความแตกต่างของรายได้และความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นเนื่องจากประเทศที่มีความสวยงามยิ่งขึ้นไป
เริ่มต้นด้วยพัฒนาเพิ่มเติม ในขณะที่ประเทศที่ยากจนยังคงยากจน ของ
เอ้สามประเทศ มีรายได้ต่อหัวภายใต้ $2000 เมื่อแรก พบ fiftyseven
ยังคงต่ำเท่า ๆ กัน หรือแม้แต่ย่อมบางสามสิบ หรือสี่สิบปี สิบสอง
ประเทศที่เริ่ม มีรายได้สูงขึ้น แต่เจ็ดน้อยสองเท่าของรายได้ และ
ไม่ปฏิเสธผ่านยาว
ดังนั้น ความยากจนสามารถดักสังคมในการจับได้ แต่ความผูกพันของความยากจนไม่ inexorable.
บางประเทศ ยวดไต้หวัน เกาหลีใต้ ประเทศ ไทย ญี่ปุ่น สิงคโปร์ โปรตุเกส,
กรีซ และมอลตาโตภาพ quadrupling รายได้ของพวกเขาต่อหัว มีน้อย
การพัฒนาประโยชน์รางวัล รายการนี้ สอง (ไต้หวันและสิงคโปร์) ถูกปกครองโดย
เผด็จในระหว่างรอบระยะเวลาทั้งหมดและหนึ่ง (เกาหลีใต้) ในที่สุด ที่สองถูก
เหมือน ๆ (ญี่ปุ่นและมอลตา), และสามที่เหลือ (ไทย โปรตุเกส,
และกรีซ) มีประสบการณ์ทั้งสองระบอบการ ดังนั้น ขณะที่งดงามดังกล่าวสำเร็จจะยากที่จะ
เริ่มต้นด้วย ไม่มีอะไรบ่งชี้ว่า ใช้ระบอบหนึ่งหรืออื่น ๆ เพื่อสร้าง
พวกเขา แต่,, การประเมินผลกระทบของระบอบ หนึ่งต้องดูทั้งหมดของพวกเขา ไม่
เพียงบันทึกความดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทสรุป
ซึ่งจะช่วยแก้ไขปัญหาของเราแม้ว่าจะส่งผลกระทบต่อคำถามของรัฐบาลที่ทางการเมืองคงเป็นคนตาบอดไม่
บันทึกไว้ด้วยว่าเป็นครั้งแรกที่จับได้มากกว่าชีวิตของประชาชนมีความยากจนมีชีวิตชีวา. ในขณะที่รัฐบาลต้องทำให้เกิดความแตกต่าง
ซึ่งจะช่วยในเรื่องสวัสดิการทางด้านวัตถุมีผลของตนข้างรั้วในการเปรียบเทียบกับความขาดแคลนที่.
ในทุกๆด้านเราตรวจสอบความแตกต่างระหว่างกลุ่มประเทศยากจนและร่ำรวยมี
ขนาดใหญ่แม้ว่าประเทศในระบอบประชาธิปไตยจะดีดตัวขึ้นมาในประเทศยากจนในบางครั้งก็มี
เปราะบางเป็นอย่างมากเมื่อหันหน้าเข้าหาความยากจนในขณะที่อยู่ในประเทศร่ำรวยจะไม่สามารถจะตีให้แตกได้.
ดังนั้นคนที่ยากจนมีแนวโน้มมากขึ้นที่จะได้ปกครองโดยเผด็จการ เห็นได้ชัดว่าความยากจน
ซึ่งจะช่วยทำให้ผู้คน บริโภค น้อยลง พวกเขายังมีชีวิตสั้นมีเด็กมากกว่าดูรายละเอียดเพิ่มเติมของ
ซึ่งจะช่วยให้เขาตายและมีแนวโน้มมากขึ้นที่จะต้องทนทุกข์ทรมานจากความรุนแรงร่วมกัน. แต่ถึงอย่างไรก็ตามหนึ่งคิดว่าของดี
ซึ่งจะช่วยเป็นผู้ที่มีรายได้ต่ำนำไปสู่ชีวิตความเป็นอยู่ยากจน.
แม้ว่าช่องว่างระหว่างกลุ่มประเทศยากจนและได้รับการปิดด้วย
ซึ่งจะช่วยในเรื่องอัตราการตายและมาตรวัดชนิดช่องว่างของรายได้และมีอัตราความอุดมสมบูรณ์
ซึ่งจะช่วยเพิ่มขึ้น ตัวเลขของการเปลี่ยนแปลง(อัตราของการผูกกับการเบี่ยงเบน(แบบมาตรฐานหมายถึง)ของ
ตามมาตรฐานอัตราการตายลดลงจาก 0.44 เมื่อประเทศอยู่สังเกต 0.40 ในช่วงปีที่ผ่านมาแรก
แต่ละประเทศพบว่า ตัวเลขของการเปลี่ยนแปลงของชีวิตลดลงจาก 0.23 เป็น 0.17
ซึ่งจะช่วย แต่ตัวเลขของการเปลี่ยนแปลงของความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นจาก 0.33 เป็น 0.46 ในขณะที่ตัวเลข
ซึ่งจะช่วยในการเปลี่ยนแปลงของรายได้ต่อหัวของประชากรเพิ่มขึ้นจากจำนวนมหาศาลอยู่แล้วต่อหุ้นเทียบกับ 0.89 บาทต่อหุ้นเพื่อ
1.05ในขณะที่รายได้ต่อหัวของหลายคนที่รวยที่สุดของประเทศที่ยากจนที่สุดในที่นี้เมื่อ
ซึ่งจะช่วยพวกเขาก็พบว่าเป็นครั้งแรกเป็น 40.4 ในช่วงปลายของช่วงเวลาที่มันเป็น 57.9 .
ไม่เท่าเทียมกันของความอุดมสมบูรณ์และรายได้เพิ่มขึ้นเพราะประเทศที่มีมากขึ้นอีกด้วย
เริ่มพัฒนาต่อไปอีกในขณะที่หลายประเทศที่มีคนยากจนอยู่ในเกณฑ์น่าสงสาร ของ
ร้อยแปดสิบสามประเทศที่มีรายได้ต่อหัว ภายใต้ $ 2000 fiftyseven เมื่อแรกเห็น
ยังอยู่ในเกณฑ์ดีน่าสงสารอย่างเท่าเทียมกันหรือแม้แต่คนยากจนสามสิบสี่สิบปีบางอย่างใน ภายหลัง ของห้าสิบสอง
ซึ่งจะช่วยประเทศที่เริ่มมีรายได้สูงขึ้นทั้งหมดแต่อย่างน้อยเป็นสองเท่าที่เจ็ดรายได้และไม่มี
ซึ่งจะช่วยลดลงมากกว่าการที่.
ดังนั้นปัญหาความยากจนจะสามารถดักจับของสังคมใน ยังไม่ออกพันธบัตรของความยากจนไม่ใจแข็ง.
ประเทศบางประเทศไต้หวันเกาหลีใต้ประเทศไทยญี่ปุ่นสิงคโปร์โปรตุเกส
กรีซและมอลตาขยายตัวเพิ่มปริมาณขึ้นอย่างตระการตาที่อย่างน้อยรายได้ต่อหัวของประชากรพร้อมด้วย
ซึ่งจะช่วยให้ได้รับรางวัลการพัฒนาสิทธิประโยชน์ทั้งหมด. ในรายการนี้สอง(ไต้หวันและสิงคโปร์)ได้ปกครองโดยเผด็จการ
ซึ่งจะช่วยในระหว่างช่วงเวลานี้และอีกหนึ่ง(เกาหลีใต้)ในช่วงระหว่างเวลาส่วนใหญ่ของสองประเทศในระบอบประชาธิปไตยมี
ตลอดทั่วทั้งพื้นที่(ประเทศญี่ปุ่นและมอลตา)และที่เหลืออยู่สาม(ประเทศไทยโปรตุเกส
ได้และกรีซ)มีประสบการณ์ทั้งสองระบอบ ดังนั้นในขณะที่ความสำเร็จที่น่าดึงดูดใจเช่นว่านั้นหาได้ยากใน
เริ่มต้นด้วยไม่มีอะไรเพื่อแสดงว่าได้ดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งการปกครองหรืออื่นๆที่จะสร้าง
ซึ่งจะช่วยให้พวกเขา แต่ในกรณีใดๆในการประเมินผลกระทบของรัฐบาลที่จะต้องดูที่ทั้งไม่
เพียงที่ดีที่สุดของเขาบันทึก