DiscussionAlthough there has been a

Discussion
Although there has been a notable summary of studies and compilation
of pests and pathogens that cause damage on oak species
in California (47), the current study is one of the first comprehensive
assessments for fungal species in aboveground symptomatic
woody tissues of coast live oak in California that also screened
frequently recovered fungi for pathogenicity. This study has identified
a new fungal species, Cryptosporiopsis querciphila sp. nov. It
is one of four non-Botryosphaeriaceae fungi (with P. mortoniae, D.
verrucaeformis, and F. solani) herein demonstrated for the first
time (to our knowledge) to be both associated with naturally occurring
cankers on coast live oak in southern California and pathogenic
when inoculated into seedlings. Of the fungal species recovered
from coast live oak in southern California in recent studies, F.
solani must be added to the Diplodia spp. (Diplodia corticola and
D. agrifolia) (34,35) as an aggressive canker-causing pathogen.
The pathogenicity of species of Cryptosporiopsis on oak has not
been extensively investigated, and studies suggest that associations
with the fungus range from endophytic to symbiotic (1,11,21,30).
Species of Cryptosporiopsis are anamorphs of Neofabraea and
Pezicula, and are characterized by extremely variable conidiomata
from simple acervuli to miltilocular, rostrate eustromata (46,57). It
has been determined that there are few reliable morphological
characters to distinguish among taxa of Cryptosporiopsis spp.,
though this genus characteristically has large, ellipsoid, aseptate
conidia with a protuberant scar (46,53). Although pycnidia are rare
in culture in Cryptosporiopsis spp. (6,53), pycnidia with characteristic
conidia were found in C. querciphila, and sequence data
suggest a position within the genus Pezicula.
The implications of the differences in colony characteristics
among C. querciphila isolates with indistinguishable macroconidia
and identical sequences are unclear, although intraspecific morphological
variation has been observed between isolates of other species
of Cryptosporiopsis. Examples of variable characters in C.
melanigena and C. ericae include sporulation potential, production
of microconidia, intensity of culture pigmentation, and growth
rates (28,44). Because of this culture variability, taxonomic progress
on these genera will increasingly require a reliance on sequence
data from multiple, consistently utilized loci. An investigation
that consistently utilizes at least two genes generally useful for
studies of Ascomycetes and their anamorphs (ITS and SSU, for
example) for previously known and current Dermateacous species
would contribute to a more thorough and accurate assessment of
this family. This is currently beyond the scope of the present study
because it relies heavily on existing GenBank data, few isolates
have GenBank data for multiple loci, and the choice of loci for
phylogenetic analysis is inconsistent in previous studies. Nonetheless,
the Dermateaceae is one group of fungi whose role in plant
disease is increasingly recognized and for which expanded sequencing
would be beneficial.
F. solani is known to occur and vary in severity on oak species
throughout Europe, the eastern United States, and Canada
(26,27,32,45,55). Kowalski (27) reported that F. solani was not a
determining factor in the extent of oak decline throughout Poland
after recovering it from necrotic areas of bark and phloem and
stains on sapwood but did not conduct Koch’s postulates to test
pathogenicity. F. solani produced significant vascular lesions on
inoculated stems but not roots of Q. suber (32); however, it caused
death of seedlings 1 month after inoculation into roots of Q. rubra
in Canada (55). In the current study, F. solani was an aggressive
pathogen, suggesting an ability to cause more severe damage on
coast live oak than on other oak species.
Many isolates from the present study consistently clustered with
Diatrypella verrucaeformis isolates from other studies. The type
specimen, however, has not been examined in this study or other
studies (17,18,41,52), and confusion over the name is further com-
Fig. 6. Outer and vascular extent of necrotic tissue on coast live oak seedlings 6 months after wound inoculations with A, Diatrypella verrucaeformis; B, Cryptosporiopsis
querciphila; C, Phaeoacremonium mortaniae; D, Fusarium solani; and E, control.
Plant Disease / August 2013 1035
plicated by the fact that other fungi have been frequently included
under this name (17,18). Thus, the use of this name among and
including the present study is tentative. The fungus D. verrucaeformis
is part of a family (Diatrypaceae) that is commonly found on
dead or declining wood of angiosperms (18), with most Diatrypaceous
fungi having been regarded as saprobes (18). Yet, interest
in verifying the saprophytic versus pathogenic habit of Diatrypaceous
fungi has increased with the recent detection of some
species on premium grapevines in California, southern and Western
Australia, and New South Wales (51). D. verrucaeformis has been
recovered from grapevine cultivars (Vitis spp.) as well as Q. agrifolia
in northern California (52). On grapevine, however, D. verrucaeformis
has been shown to be saprophytic rather than pathogenic (52).
Mean full conidia length was not significantly different from those of
D. verrucaeformis isolates from Trouillas et al. (50) (one-sample
t(18) = 0.56, P = 0.29 at α = 0.05) or those described by Glawe and
Rogers (17) (one-sample t(18) = 1.22, P = 0.12 at α = 0.05).
The current study shows that P. mortoniae, C. querciphila, and
D. verrucaeformis are weakly pathogenic on healthy coast live oak
seedlings but it is likely that the effect of these fungal species could
be more severe on stressed plants (7,24,32). In a pathogenicity
study of fungi isolated from Q. suber in northeast Spain, the number
and size of vascular lesions increased when inoculated with
Biscogniauxia mediterranea and Phomopsis spp. under water
stress conditions, whereas pathogenicity of F. solani and Diplodia
mutila, the most aggressive species tested, was not affected by
water restriction (32). In Germany, differences in vigor of Q. rubra
stands follow a similar pattern: Pezicula cinnamomea was an endophyte
or latent pathogen on vigorous trees, causing only superficial
necrosis, but caused perennial cankers on trees growing under
drought conditions (24). With evidence suggesting that GSOB
induces drought stress on mature coast live oak trees in nature (7),
it is likely that fungal species tested in this study may play a bigger
role in contributing to the demise of GSOB-affected trees under
natural conditions.
Although C. querciphila, Diatrypella verrucaeformis, and P.
mortoniae were shown to behave individually as weak pathogens
on vigorous seedlings, there is potential that these canker fungi
could act as a complex to weaken and, thus, shorten the life of a
coast live oak, as has been shown to occur in other woody species.
For example, P. mortoniae is part of the important Esca (black
measles) and Petri (young esca) disease complexes that occur on
grapevine (Vitis vinifera) and ash (Fraxinus latifolia) in California,
grapevine in Iran, and Prunus spp. in South Africa (12,14,19,
20,25,38,39). In Europe, up to 14 pathogenic fungi (including
Fusarium solani) that range in levels of aggressiveness have been
recovered from declining cork oak (32). Occurrence, incidence,
and associations among these fungal species with species in the
Botryosphaeriaceae are being assessed on a stand and tree level to
determine patterns of fungal colonization and their roles in the
decline of coast live oak trees in GSOB-infested and -uninfested
sites throughout San Diego and Riverside Counties of California.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาถึงแม้ว่าได้มีการศึกษาและรวบรวมสรุปโดดศัตรูพืชและโรค ที่ทำให้เกิดความเสียหายบนพันธุ์โอ๊คในรัฐแคลิฟอร์เนีย (47), การศึกษาปัจจุบันเป็นหนึ่งครบวงจรแรกประเมินสำหรับเชื้อราสายพันธุ์ใน aboveground อาการเนื้อเยื่อวู้ดดี้ของฝั่ง live oak ในแคลิฟอร์เนียที่ยัง ฉายเชื้อราที่มักกู้สำหรับ pathogenicity การศึกษานี้ได้ระบุว่าเป็นเชื้อราสายพันธุ์ใหม่ Cryptosporiopsis sp. querciphila nov มันเป็นหนึ่งใน Botryosphaeriaceae ไม่ใช่เชื้อราที่สี่ (กับ P. mortoniae, D.verrucaeformis และ F. solani) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าในครั้งแรกเวลา (รู้เรา) มีทั้งเกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นตามธรรมชาติcankers บนฝั่ง live oak ในแคลิฟอร์เนียภาคใต้ และอุบัติเมื่อ inoculated เป็นกล้าไม้ พันธุ์เชื้อรากู้จากโคสต์โอ๊ค live ในแคลิฟอร์เนียภาคใต้ในการศึกษาล่าสุด เอฟต้องเพิ่ม solani โอ Diplodia (Diplodia corticola และD. agrifolia) (34,35) เป็นศึกษา canker เกิดความก้าวร้าวPathogenicity ของพันธุ์ Cryptosporiopsis บนโอ๊คไม่ได้อย่างกว้างขวางถูกสอบสวน และแนะนำการศึกษาที่เชื่อมโยงกับช่วงเชื้อราจาก endophytic เพื่อ symbiotic (1,11,21,30)พันธุ์ Cryptosporiopsis เป็น anamorphs ของ Neofabraea และPezicula และมีลักษณะผันแปรมาก conidiomataจาก acervuli ง่าย ๆ กับ miltilocular, eustromata rostrate (46,57) มันมีการพบว่า มีน้อยความน่าเชื่อถือของเพื่อแยกแยะ taxa ที่โอ Cryptosporiopsisแม้ว่าพืชสกุลนี้มีขนาดใหญ่ ทรง รี aseptate characteristicallyconidia มีแผลเป็น protuberant (46,53) ถึงแม้ว่า pycnidia จะหายากในวัฒนธรรมในโอ Cryptosporiopsis (6,53), pycnidia มีลักษณะconidia พบ C. querciphila และลำดับข้อมูลแนะนำตำแหน่งภายในสกุล Peziculaผลกระทบของความแตกต่างในลักษณะโคโลนีระหว่าง C. querciphila แยกกับ macroconidia จำแนกไม่ได้และลำดับที่เหมือนกันชัดเจน แม้ intraspecific ของเปลี่ยนแปลงมีได้พบระหว่างแยกพันธุ์อื่น ๆของ Cryptosporiopsis ตัวอย่างของตัวแปรใน cmelanigena และ C. ericae รวม sporulation มีศักยภาพ ผลิตmicroconidia ความเข้มของผิวคล้ำวัฒนธรรม และเจริญเติบโตราคาพิเศษ (28,44) เพราะสำหรับความผันผวนนี้วัฒนธรรม ความคืบหน้าของอนุกรมวิธานสกุลเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ต้องพึ่งลำดับข้อมูลจากหลาย อย่างสม่ำเสมอใช้ loci การสอบสวนที่ใช้งานสำหรับยีนน้อยสองอย่างสม่ำเสมอศึกษาของ Ascomycetes และ anamorphs ของพวกเขา (ของและ SSU สำหรับตัวอย่าง) สำหรับพันธุ์ Dermateacous รู้จักกันก่อนหน้านี้ และปัจจุบันจะนำไปสู่การประเมินอย่างละเอียด และแม่นยำมากขึ้นครอบครัวนี้ นี้อยู่ในขอบเขตของการศึกษาปัจจุบันเนื่องจากมันใช้มากข้อมูล GenBank ที่มีอยู่ สองสามแยกมีข้อมูลใน GenBank loci หลาย และหลากหลาย loci สำหรับphylogenetic วิเคราะห์ไม่สอดคล้องในการศึกษาก่อนหน้านี้ กระนั้นDermateaceae มีกลุ่มของเชื้อราที่มีบทบาทในโรงงานโรคที่เป็นที่รู้จักมากขึ้น และที่ขยายลำดับจะเป็นประโยชน์F. solani เป็นที่รู้จักกันเกิดขึ้น และแตกต่างกันในความรุนแรงในพันธุ์ไม้โอ้คทั่วยุโรป ตะวันออกสหรัฐอเมริกา และแคนาดา(26,27,32,45,55) Kowalski (27) รายงานว่า F. solani งานไม่เป็นตัวกำหนดขอบเขตของโอ๊คปฏิเสธทั่วประเทศโปแลนด์หลังจากฟื้นตัวจากพื้นที่ necrotic ของเปลือกและเปลือกชั้นใน และคราบสกปรกบน sapwood แต่ไม่ได้ทำสมมติฐานของคอคเพื่อทดสอบpathogenicity F. solani ผลิตหลอดเลือดได้อย่างมีนัยสำคัญลำ inoculated แต่ไม่รากคำถาม suber (32); อย่างไรก็ตาม มันเกิดขึ้นตายของกล้าไม้เดือน inoculation เป็นรากของ rubra คำถามในแคนาดา (55) ในการศึกษาปัจจุบัน F. solani เป็นการก้าวร้าวการศึกษา การแนะนำความสามารถในการทำให้เกิดความเสียหายรุนแรงมากขึ้นในฝั่ง live โอ๊คกว่าในสปีชีส์อื่น ๆ โอ๊คหลายที่แยกได้จากการศึกษาปัจจุบันที่จับกลุ่มอย่างสม่ำเสมอด้วยDiatrypella verrucaeformis ที่แยกได้จากการศึกษาอื่น ๆ ชนิดตัวอย่าง อย่างไรก็ตาม มีไม่ถูกตรวจสอบในการศึกษานี้หรืออื่น ๆศึกษา (17,18,41,52), และสับสนกว่าชื่อเป็นต่อ com-Fig. 6 ขอบเขตภายนอก และหลอดเลือดของเนื้อเยื่อ necrotic บนฝั่งกล้าไม้โอ๊คสด 6 เดือนแผลประเทศด้วย Diatrypella verrucaeformis B, Cryptosporiopsisquerciphila C, Phaeoacremonium mortaniae D, Fusarium solani และ E ควบคุมโรคพืช / 2013 สิงหาคม 1035plicated ความจริงที่ว่า เชื้อราอื่น ๆ ได้บ่อยครั้งรวมภายใต้ชื่อที่นี้ (17,18) ดังนั้น จึงใช้ชื่อนี้ในหมู่ และรวมทั้งการศึกษาปัจจุบันได้แน่นอน Verrucaeformis D. เห็ดราเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว (Diatrypaceae) ที่พบบ่อยในไม้ตาย หรือลดลงของ angiosperms (18), กับ Diatrypaceous มากที่สุดเชื้อราที่มีถือเป็น saprobes (18) ยัง ดอกเบี้ยในการตรวจสอบ saprophytic กับนิสัยอุบัติของ Diatrypaceousเชื้อราขึ้นกับการตรวจพบล่าสุดบางพันธุ์ grapevines พรีเมี่ยมในแคลิฟอร์เนีย ภาคใต้ และตะวันตกออสเตรเลีย และรัฐนิวเซาท์เวลส์ (51) D. verrucaeformis ได้กู้คืนจาก grapevine พันธุ์ (Vitis โอ) รวมทั้งคำถาม agrifoliaในภาคเหนือแคลิฟอร์เนีย (52) บน grapevine ไร D. verrucaeformisมีการแสดงเป็น saprophytic แทนอุบัติ (52)หมายความว่า conidia เต็มยาวไม่แตกต่างอย่างมากจากบรรดาD. verrucaeformis แยกจาก Trouillas et al. (50) (อย่างหนึ่งt(18) = 0.56, P = 0.29 ที่α = 0.05) หรือที่อธิบายไว้ โดย Glawe และโรเจอร์ส (17) (ตัวอย่างหนึ่ง t(18) = 1.22, P = 0.12 ที่α = 0.05)การศึกษาปัจจุบันแสดงที่ P. mortoniae, C. querciphila และD. verrucaeformis จะสูญอุบัติบนโอ๊คสดชายฝั่งสุขภาพกล้าไม้แต่มีแนวโน้มว่า ผลของสายพันธุ์เชื้อราเหล่านี้สามารถจะรุนแรงมากขึ้นในพืชเครียด (7,24,32) ในการ pathogenicityการศึกษาเชื้อราที่แยกต่างหากจากคำถาม suber ในตะวันออกเฉียงเหนือสเปน หมายเลขand size of vascular lesions increased when inoculated withBiscogniauxia mediterranea and Phomopsis spp. under waterstress conditions, whereas pathogenicity of F. solani and Diplodiamutila, the most aggressive species tested, was not affected bywater restriction (32). In Germany, differences in vigor of Q. rubrastands follow a similar pattern: Pezicula cinnamomea was an endophyteor latent pathogen on vigorous trees, causing only superficialnecrosis, but caused perennial cankers on trees growing underdrought conditions (24). With evidence suggesting that GSOBinduces drought stress on mature coast live oak trees in nature (7),it is likely that fungal species tested in this study may play a biggerrole in contributing to the demise of GSOB-affected trees undernatural conditions.Although C. querciphila, Diatrypella verrucaeformis, and P.mortoniae were shown to behave individually as weak pathogenson vigorous seedlings, there is potential that these canker fungicould act as a complex to weaken and, thus, shorten the life of acoast live oak, as has been shown to occur in other woody species.For example, P. mortoniae is part of the important Esca (blackmeasles) and Petri (young esca) disease complexes that occur ongrapevine (Vitis vinifera) and ash (Fraxinus latifolia) in California,grapevine in Iran, and Prunus spp. in South Africa (12,14,19,20,25,38,39). In Europe, up to 14 pathogenic fungi (includingFusarium solani) ช่วงนั้นในระดับของ aggressiveness ได้กู้คืนจากการลดลงคอร์กโอ๊ค (32) เกิดขึ้น อุบัติการณ์และความสัมพันธ์ระหว่างสายพันธุ์เชื้อราเหล่านี้กับสปีชีส์ในการBotryosphaeriaceae เป็นการประเมินในระดับยืนและต้นไม้กำหนดรูปแบบของเชื้อราสนามและบทบาทของตนในการลดลงของต้นโอ๊คสดฝั่ง รบกวน GSOB และ - uninfestedอเมริกา San Diego และริเวอร์ไซด์เคาน์ตีของรัฐแคลิฟอร์เนีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ถึงแม้ว่าได้มีการสรุปเด่นของการศึกษาและรวบรวม
ของศัตรูพืชและเชื้อโรคที่ก่อให้เกิดความเสียหายกับต้นโอ๊กชนิด
ในแคลิฟอร์เนีย ( 47 ) , การศึกษาปัจจุบันเป็นหนึ่งในแรกที่ครอบคลุมการประเมินสำหรับเชื้อราชนิดในเนื้อเยื่อ

เน้นอาการ Woody ชายฝั่งอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนียที่ยังฉายโอ๊ค
บ่อยขึ้นเชื้อรา ในการ .การศึกษานี้มีการระบุสายพันธุ์ของเชื้อรา
ใหม่ cryptosporiopsis querciphila sp . . มัน
เป็นหนึ่งในสี่ไม่ botryosphaeriaceae เชื้อรา ( หน้า mortoniae , D .
verrucaeformis และ F . solani ) ในที่นี้แสดงให้เห็นเป็นครั้งแรก
( ความรู้ ) เป็นทั้งที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติที่เกิดขึ้น
cankers บนชายฝั่ง Live Oak ในแคลิฟอร์เนียตอนใต้
เมื่อเชื้อโรคและต้นกล้าชนิดของเชื้อราหาย
จากฝั่งอยู่โอ๊คในแคลิฟอร์เนียตอนใต้ในการศึกษาล่าสุด , F . solani
ต้องเพิ่มให้ diplodia spp . ( diplodia corticola และ
d agrifolia ) ( 34,35 ) เป็นก้าวร้าวปากนกกระจอกก่อให้เกิดเชื้อโรค ชนิดของการ cryptosporiopsis

ได้รับอย่างกว้างขวางใน โอ๊ค ยังไม่ได้สอบสวน และแนะว่า ที่สมาคม
ด้วยเชื้อราช่วงจากราเอนโดไฟต์ใน symbiotic ( 1,11,21,30 )
2 cryptosporiopsis เป็น anamorphs ของ neofabraea และ
pezicula และมีตัวแปรมาก conidiomata
จาก acervuli ง่าย miltilocular rostrate , eustromata ( 46,57 ) มัน
ถูกระบุว่ามีกี่ลักษณะ เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างตัวละครได้

และ cryptosporiopsis spp .แม้ว่าพืชสกุลนี้มีลักษณะพิเศษมีขนาดใหญ่ ทรงรี aseptate
โคนิกับแผลเป็นโหนก ( 46,53 ) แม้ว่าพิกนิเดียจะหายาก
ในวัฒนธรรมใน cryptosporiopsis spp . ( 6,53 ) พิกนิเดีย ด้วยลักษณะนี้พบในค . querciphila

แนะนำข้อมูลและลำดับตำแหน่งภายในสกุล pezicula .
ความหมายของความแตกต่างในลักษณะของโคโลนี
Cquerciphila ไอโซเลทและลำดับเหมือนกัน
macroconidia แยกชัดเจน แม้ว่าลักษณะการเซ็นต์
ได้รับการปฏิบัติระหว่างสายพันธุ์ของชนิดอื่น ๆของ cryptosporiopsis
. ตัวอย่างของตัวอักษรตัวแปรใน C .
melanigena . ericae รวมศักยภาพการผลิต
ของ microconidia ความเข้มของเม็ดสี วัฒนธรรม และอัตราการเจริญเติบโต
( 28,44 )เพราะวัฒนธรรมนี้ทางอนุกรมวิธานในสกุลนี้
, ความคืบหน้ามากขึ้นจะต้องมีการลำดับข้อมูล
จากหลาย ๆอย่างต่อเนื่องใช้เทคนิค . การสืบสวน
อย่างต่อเนื่องใช้อย่างน้อยสองยีนที่มีประโยชน์โดยทั่วไปสำหรับการศึกษา และ anamorphs
แอ คไมซิทิส ( และซื่อ ,
ตัวอย่าง ) ก่อนหน้านี้เป็นที่รู้จักและ dermateacous
ชนิดในปัจจุบันจะส่งผลให้ครบถ้วนและถูกต้องการประเมิน
ครอบครัวนี้ นี้อยู่นอกเหนือขอบเขตของ
การศึกษาเพราะมันอาศัยอย่างหนักในข้อมูลที่มีอยู่พบเพียงไม่กี่สายพันธุ์
มีข้อมูลขนาดหลายรูปแบบและทางเลือกของรูปแบบสำหรับการวิเคราะห์ phylogenetic
สอดคล้องในก่อนหน้าการศึกษา กระนั้น ,
dermateaceae เป็นหนึ่งในกลุ่มของเชื้อราที่มีบทบาทในโรงงาน
โรคที่ได้รับการยอมรับมากขึ้น และที่ขยายจะเป็นลำดับ
.
F . solani เป็นที่รู้จักกันเกิดขึ้น และแตกต่างกันไปในความรุนแรงบนต้นโอ๊กชนิด
ทั่วทั้งยุโรป สหรัฐอเมริกา และแคนาดา
( 26,27,32,45,55 ) สกี้ ( 27 ) รายงานว่า F . solani ไม่ใช่ปัจจัยชี้ขาดในขอบเขตของ

โอ๊คปฏิเสธตลอดโปแลนด์หลังจากฟื้นจากอาการและพื้นที่ของเปลือกและกระพี้ระหว่าง
คราบ แต่ไม่ได้ทำการทดสอบสมมติฐานของคอค
ก้ำ . F . solani ที่รอยโรคหลอดเลือดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ไม่ปลูกต้นราก
Q suber ( 32 ) ; อย่างไรก็ตาม , มันเกิดจากการตายของต้นกล้า
1 เดือนหลังจากที่ได้รับเข้าไปในรากของคิวรูบร้า
ในแคนาดา ( 55 ) ในการศึกษาปัจจุบัน , F . solani เป็นก้าวร้าว
เชื้อโรค แสดงความสามารถในการก่อให้เกิดความเสียหายรุนแรงมากขึ้นในชีวิตกว่าชนิด
ชายฝั่งโอ๊กโอ๊กอื่น ๆหลายสายพันธุ์
จากการศึกษาอย่างต่อเนื่อง พัวด้วย
diatrypella verrucaeformis ที่แยกได้จากการศึกษาอื่น ๆ ประเภท
ตัวอย่าง อย่างไรก็ตาม ยังไม่ได้รับการตรวจสอบในการศึกษาหรือการศึกษาอื่น ๆ
( 17,18,41,52 ) และความสับสนเรื่องชื่อเพิ่มเติมได้ที่ -
รูปที่ 6ภายนอก และขอบเขตของอาการหลอดเลือดเนื้อเยื่อบนชายฝั่ง Live Oak ต้นกล้า 6 เดือนหลังจากแผล Inoculations ด้วย , diatrypella verrucaeformis ; B , cryptosporiopsis
querciphila ; C , phaeoacremonium mortaniae ; D , Fusarium solani และ E , การควบคุมโรคพืช / เดือนสิงหาคม 2556 )

plicated โดยความจริงที่ว่าเชื้อราอื่น ๆที่ได้รับบ่อยรวม
ภายใต้ชื่อนี้ ( 17,18 ) ดังนั้นการใช้ชื่อนี้ในและ
รวมทั้งศึกษาปัจจุบันล่ะ รา ดี verrucaeformis
เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ( diatrypaceae ) ที่มักพบใน
ตายหรือลดลงของพืชดอกไม้ ( 18 ) diatrypaceous
ส่วนใหญ่เชื้อราได้ถือเป็น saprobes ( 18 ) ยังสนใจในการตรวจสอบโดยกินสิ่งที่เน่าเปื่อยกับนิสัย

diatrypaceous เชื้อโรคเชื้อราได้เพิ่มขึ้นกับการตรวจสอบล่าสุดของบาง
ชนิดพรีเมี่ยมไร่องุ่นในแคลิฟอร์เนียภาคใต้และตะวันตก
Australia และ New South Wales ( 51 ) D . verrucaeformis ได้รับ
หายจากพันธุ์องุ่น ( องุ่น spp . ) เป็นคิว agrifolia
ในภาคเหนือแคลิฟอร์เนีย ( 52 ) องุ่น , อย่างไรก็ตาม , D . verrucaeformis
ได้ถูกแสดงเป็น โดยกินสิ่งที่เน่าเปื่อย มากกว่าเชื้อโรค ( 52 ) .
หมายถึงความยาวของโคนิเดียเต็มไม่แตกต่างจากบรรดา
d verrucaeformis ที่แยกได้จาก trouillas et al . ( 50 ) ( หนึ่งตัวอย่าง
T ( 18 ) = 0.56 , P = 0.29 ที่α = 0.05 ) หรือผู้ที่อธิบายโดย glawe และ
โรเจอร์ ( 17 ) ( ตัวอย่างหนึ่งที ( 18 ) = 1.22 , p = 0.12 ที่α = 0.05 ) การศึกษาในปัจจุบันพบว่า P .
querciphila mortoniae , C . ,
d verrucaeformis เป็นอย่างอ่อนและใบโอ๊ค
ชายฝั่งที่อาศัยอยู่มีสุขภาพดีต้นกล้า แต่ดูเหมือนว่า ผลของชนิดของเชื้อราเหล่านี้สามารถเป็นรุนแรงมากขึ้นในพืช
เครียด ( 7,24,32 ) ในเขตการศึกษาของเชื้อราที่แยกได้จาก Q .
suber ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศสเปน จำนวนและขนาดของรอยโรคหลอดเลือด

biscogniauxia Mediterranea เพิ่มขึ้นเมื่อใส่ phomopsis spp . และภายใต้สภาวะเครียดน้ำ
, F . solani และ ในขณะที่การ mutila diplodia
,