The sugarcane genotypes viz., CoM-0

The sugarcane genotypes viz., CoM-0265, Co-740, Co-62175, Co-94012, CoC-671, Co-86032, CoM-08026, CoM-08086, CoM-08011 and MS-08002 were selected for the present investigation. Planting material of different genotypes was obtained from Central Sugarcane Research Station, Padegaon, Maharashtra state. The sets of sugarcane were planted in normal soils. After 1 month, the seedlings were transplanted in bigger earthen pots in normal, saline and sodic soils. The initial analysis of soil for pH, EC and exchangeable sodium (ESP) were carried out as per the standard methods. The leaves from 75 days old plants were excised for the estimation of various biochemical parameters such as proline, glycine betaine, soluble protein, in vivo NR activity, activity of P5CS.

Proline content in leaf tissues of sugarcane genotypes grown on normal, saline and sodic soil were determined by using the acid ninhydrin reagent as per the method described by Bates et al. (1973). The proline content was expressed as nmol g−¹ fr. wt. Glycine betaine content in leaves of sugarcane genotypes was determined by using the Dragendorff reagent as per the method described by Stumpf (1984). Soluble proteins in the leaves were determined by the colorimetric method of Lowry et al. (1951) using bovine serum albumin as the standard protein. The in vivo nitrate reductase assay under anaerobic conditions was performed with modifications as per the method described earlier by Sawhney et al. (1978) and reaction mixture contains 2.5 ml of phosphate buffer (0.1 M, pH 7.5) 0.2 ml of n-propanol and 1.8 ml of distilled water and 0.5 ml of 1 M KNO3. The activity of ∆1-pyrroline-5-carboxylate synthase was assayed according to the method of Hayzer and Leisinger (1980) and reaction mixture contains 50 mM l-glutamate, 10 mM adenosine triphosphate, 20 mM MgC12, 100 mM hydroxylamine hydrochloride and 50 mm Tris–HC1 buffer, pH 7.0 in a total volume of 50 ml

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อ้อยสายพันธุ์ ได้แก่ . Com-0265 Co-740 Co-62175 Co-94012, CoC-671 Co-86032, Com-08026, Com-08086, Com-08011 และ MS-08002 ได้รับการคัดเลือกสำหรับปัจจุบัน การสอบสวน วัสดุปลูกที่แตกต่างกันของยีนที่ได้รับจากเซ็นทรัลอ้อยสถานีวิจัย Padegaon รัฐมหาราษฏ ชุดของอ้อยที่ปลูกในดินปกติ หลังจาก 1 เดือน, ต้นกล้าที่ได้รับการปลูกในกระถางดินเผาขนาดใหญ่กว่าปกติในน้ำเกลือและดิน sodic การวิเคราะห์เริ่มต้นของดินมีค่า pH, EC และโซเดียมที่แลกเปลี่ยนได้ (ESP) ได้ดำเนินการตามวิธีมาตรฐาน ใบจาก 75 วันพืชเก่าได้พอสำหรับการประมาณค่าพารามิเตอร์ทางชีวเคมีต่างๆเช่นโพรลีน, ไกลซีนเบทาอีนซึ่งเป็นโปรตีนที่ละลายน้ำได้ในกิจกรรมร่างกาย NR กิจกรรมของ P5CS เนื้อหา Proline ในเนื้อเยื่อใบของสายพันธุ์อ้อยที่ปลูกในน้ำเกลือและ sodic ดินได้รับการพิจารณาโดยใช้ ninhydrin สารกรดตามวิธีการที่อธิบายโดยเบตส์และคณะ (1973) เนื้อหาโพรลีนที่ได้รับการแสดงเป็นนาโนโมลกรัม¹เ น.น. เนื้อหาที่เบทาอีน Glycine ในใบของสายพันธุ์อ้อยถูกกำหนดโดยใช้น้ำยา Dragendorff ตามวิธีการที่อธิบายโดย Stumpf (1984) โปรตีนที่ละลายน้ำได้ในใบถูกกำหนดโดยวิธีการสีของโลว์รีย์และคณะ (1951) โดยใช้ซีรั่มอัลบูมิวัวเป็นโปรตีนมาตรฐาน ในร่างกายการตรวจสอบปริมาณไนเตรต reductase ภายใต้สภาวะไร้ออกซิเจนได้ดำเนินการกับการปรับเปลี่ยนตามวิธีการที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้โดย Sawhney และคณะ (1978) และผสมปฏิกิริยามี 2.5 มิลลิลิตรของฟอสเฟตบัฟเฟอร์ (0.1 M, pH 7.5) 0.2 มล n-โพรและ 1.8 มิลลิลิตรน้ำกลั่นและ 0.5 มิลลิลิตร 1 M KNO3 กิจกรรมของเทสΔ1-pyrroline-5-carboxylate ได้รับการวิเคราะห์ตามวิธีการของ Hayzer และ Leisinger (1980) และผสมปฏิกิริยามี 50 มิลลิ L-กลูตาเมต, 10 มิลลิ adenosine triphosphate, 20 มิลลิ MgC12 100 มิลลิไฮโดรคลอไรไฮดรอกซิและ 50 บัฟเฟอร์มม Tris-HC1, pH 7.0 ในปริมาณรวมของ 50 มล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ้อยพันธุ์ ได้แก่ , com-0265 co-740 co-62175 co-94012 , , , , co-86032 coc-671 com-08026 com-08086 , , , , และ com-08011 ms-08002 ถูกเลือกสำหรับการสอบสวนในปัจจุบัน วัสดุปลูกของพันธุ์ต่าง ๆ ที่ได้รับจากสถานีวิจัยอ้อยกลาง padegaon รัฐมหาราษฏระรัฐ ชุดของอ้อยที่ปลูกในดินปกติ หลังจาก 1 เดือนต้นกล้าปลูกในกระถางในดินและใหญ่กว่าปกติ และดินเค็มโซดิกดิน การวิเคราะห์เริ่มต้นของดิน pH , EC และโซเดียมที่แลกเปลี่ยนได้ ( ESP ) ได้ดำเนินการตามวิธีมาตรฐาน ใบพืชเก่า 75 วันตัดสำหรับการประมาณค่าพารามิเตอร์ทางชีวเคมีต่าง ๆเช่น ไกลซีนบีเทน โพรลีน ละลายโปรตีนในยางธรรมชาติที่ตัวกิจกรรม กิจกรรมของ p5cs .

ปริมาณโพรลีนในใบของอ้อยพันธุ์เนื้อเยื่อปลูกในดินเค็มโซดิกดินปกติ และวิเคราะห์โดยใช้กรด ninhydrin รีเอเจนต์ตามวิธีที่อธิบายไว้โดยเบตส์ et al . ( 1973 ) ซึ่งปริมาณโพรลีนจะแสดงเป็น 0.78 กรัม−¹น้ำหนักเไกลซีนบีเทน เนื้อหาในใบของอ้อยพันธุ์ ถูกกำหนดโดยการใช้ dragendorff รีเอเจนต์ตามวิธีที่อธิบายไว้โดยสตัมป์ฟ ( 1984 ) ปริมาณโปรตีนในใบที่ถูกกำหนดโดยวิธีวัดสีของโลว์รีย์ et al . ( 1951 ) การใช้อัลบูมินเป็นโปรตีนมาตรฐานในการทดสอบภายใต้สภาวะไร้อากาศซึ่งไนเตรตรีดักเตสได้มีการปรับเปลี่ยนตามวิธีที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดย sawhney et al . ( 1978 ) และส่วนผสมของปฏิกิริยาที่มี 2.5 มิลลิลิตร ( 0.1 M ฟอสเฟตบัฟเฟอร์ พีเอช 7.5 ) 0.2 มิลลิลิตร น โพรพานและ 1.8 มล. น้ำกลั่นและ 0.5 มิลลิลิตร 1 M kno3 .กิจกรรมของ∆ 1-pyrroline-5-carboxylate และซีรั่มตามวิธีการของ hayzer และ leisinger ( 1980 ) และปฏิกิริยาที่มีส่วนผสมของอะดีโนซีนไตรฟอสเฟต 50 มม. , 10 มม. , 20 มม. mgc12 มีนไฮโดรคลอไรด์ 100 มม. และ 50 มม. โดย–ภาวะบัฟเฟอร์ pH 7.0 ในปริมาตร 50 มิลลิลิตร