The ninja was what Reyes had always

The ninja was what Reyes had always liked to call a mop- Cleaning up after others. McCree had told Genji that once and he’d laughed, always tickled by turns of english phrasing that made silly kind of sense. Hair of the dog that bit you. Struck dumb. Meaner than a hornet. Welcome as a rattlesnake at a square dance.

(The fact that McCree liked to make him laugh didn't escape him- For such a solemn little bot, he had a laugh like a jackal.)



Suddenly, the sniper dropped like a rock. Right out of his line of sight. Delayed and distant, the strange ffffff-tok of it hit McCree’s ears a split second after the realization why the sniper was rolling, continuing to move even with an arrow protruding from her back.



Impressed despite himself, McCree hesitated. And paid for it.



Another arrow sprouted next to the second, two wings, and the sniper finally let out a short throaty bark of pain from between clenched teeth. Blood splattered the roof top, dark and inky in the dim light. She slithered to the side like a snake from a noose, and escaped the third and almost final arrow by rolling off of the ledge. It was so smooth it was like watching someone at the ballet. She just became where the arrows weren't.

McCree took the wasted shot a second too late, as she swung from the hook she’d latched onto the roof edge, rifle dangling from her injured grip as if the strap was the only thing keeping it on. It blew through her hair harmlessly, kicking it out like a horses tail.

He took a second shot at the hook itself as she rappelled down wildly, swarming to the ground like a spider. This one hit. But she knew before he’d even taken aim, and released in time to roll elegantly to the ground, a trail of blood marking the path as she fled into a narrow gap between buildings. New jewelry and all. How the woman ran so goddamn fast in heels, McCree had no idea. Maybe they were experimental too. He made a note, as he irritably watched her disappear, to mention the possibility to Morrison. See what he thought of some new gear for himself.



The red jewel eyes winked out of sight.



An arrow whistled and landed in McCree’s arm.



It knocked him back, metal splintering and the clunk-whine of the servos in his arm giving up sounding loud in his ear. Hydraulic pressure lost, and incredible pain washed through his whole side as his nervous system lit up.

McCree lugged his arm physically after himself as he rolled clear under the eaves of the gazebo, panting like a wounded animal and ripping the arrow loose. Another one narrowly missed his boot as he drew it up under cover, and McCree yelped in alarm.

“I need some back up!” He hollered into his com, before flicking it off to concentrate on the matter at hand. In the brief moment it was on, he'd mostly heard swearing, and Reinhardt's crazy laughing.

He took a moment to think, breathing loud and harsh and adrenaline thrumming through his neck and wrist. Familiar with the patterns most snipers took, he scrambled out of the way a beat later and down the side of the garden wall he was on top of, dodging an arrow as it stuck itself in the awning he’d been crouched under. Mobile sniper. ‘Sneaky bastard.’

Buying a few moments of reprieve, McCree scrambled towards where he knew the package was, moving steadily with Lucio, Commander, and Reinhardt holding fast- and Genji no doubt taking care of any extraneous opposition.



McCree was familiar with both Los Muertos, and Talon; And he didn’t know of any agent of either that used bows and arrows.



He took the time from running, crouched and weaving, to flip his comm back on once again. Concerned shouting met his ears, which he ignored. “Sniper on my tail! My arm’s out of commission, and this guy’s angrier than a hornet in a-” Another arrow whizzed by, and only a sudden jerk in motion as McCree stumbled drunkenly against a wall saved him from getting another arrow, this time in the leg. “Shit!”

McCree landed on the ground when the arrow exploded where it had landed, shrapnel flying and pinging off of the wall wildly in neon tracings of blue. Two of them caught his right leg, collapsing it under him with an explosion of pain.



He caught himself with his flesh and blood arm, preventing his face from meeting cold unforgiving stone, and turned onto his back in time to see the dark figure drop from the rooftop behind him, noiseless. Like the devil himself.



McCree hadn't been the hunted in this kind of scenario since Reyes himself had dragged his sorry carcass out of Deadlock gorge. He found he didn't like the change in role.



Two glinting metal boots, a bow almost as long as he was tall. A neon blue glow on the quiver, some sort of targeting technology no doubt. It matched the sullen blue glint of his arrow, nocked and pointed right at McCree, as the archer made his slow and methodical way down the alley.



“Alright fella, I don’t know who you are, but this is an Overwatch operation.” McCree dragged himself back to his

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นินจาคือ อะไร Reyes ได้เสมอที่ชอบเรียกซับซักหลังจากผู้อื่น McCree ได้บอก Genji ที่ครั้งหนึ่ง และได้ ฝ่าฝืน โดนจับเสมอ โดยเปลี่ยนของใช้ถ้อยคำภาษาอังกฤษที่ทำโง่ชนิดของความรู้สึก ผมของสุนัขที่คุณ หลงโง่ Meaner เร็วกว่า hornet ยินดีต้อนรับเป็นงูหางกระดิ่งที่การเต้นรำของสแควร์(ความจริงที่ว่า McCree ที่ชอบทำให้เขาหัวเราะไม่หนีเขา-สำหรับดังกล่าวได้เคร่งขรึมเล็กน้อยบอท เขาหัวเราะเหมือนหมาจิ้งจอก) ทันใดนั้น การซุ่มยิงที่ลดลงเช่นหิน ขวาจากเขาบรรทัดสายตา ล่าช้า และไกล ทอก ffffff แปลกของมันตี McCree ของหูแยกที่สองหลังจากสำนึกทำไมกลิ้งการซุ่มยิง ดำเนินการต่อไปแม้จะ มีตัวลูกศรยื่นออกมาจากหลังของเธอ ประทับใจแม้ตัวเอง McCree ลังเล และจ่ายเงินสำหรับมัน ลูกศรอีกงอกถัดจากครั้งที่สอง สองปีก และซุ่มยิงสุดท้าย ให้ออกเปลือก throaty สั้นของความเจ็บปวดจากระหว่างกัดฟัน เลือดสาดหลังคา ด้านบน และฟิตในแสงสลัว เธอ slithered ไปด้านข้างเหมือนงูจากเป็นห่วง และหนีลูกศรสาม และสุดท้ายเกือบ โดยกลิ้งออกจากชั้นวางของ ก็ราบรื่นก็ชอบดูคนที่บัลเลต์ เธอเพียงแค่เป็นที่ลูกศรไม่ได้McCree เอาเสียการยิงสองสายเกินไป เป็นเธอก้นจากเบ็ดเธอมีเดาะไปยังขอบหลังคา ปืนไรเฟิลห้อยจากจับเธอได้รับบาดเจ็บเช่นถ้าสายคล้อง สิ่งเดียวที่เก็บไว้ใน มันพัดผ่านเส้นผมอย่าง เตะออกเช่นหางม้าHe took a second shot at the hook itself as she rappelled down wildly, swarming to the ground like a spider. This one hit. But she knew before he’d even taken aim, and released in time to roll elegantly to the ground, a trail of blood marking the path as she fled into a narrow gap between buildings. New jewelry and all. How the woman ran so goddamn fast in heels, McCree had no idea. Maybe they were experimental too. He made a note, as he irritably watched her disappear, to mention the possibility to Morrison. See what he thought of some new gear for himself. The red jewel eyes winked out of sight. An arrow whistled and landed in McCree’s arm. It knocked him back, metal splintering and the clunk-whine of the servos in his arm giving up sounding loud in his ear. Hydraulic pressure lost, and incredible pain washed through his whole side as his nervous system lit up.McCree lugged his arm physically after himself as he rolled clear under the eaves of the gazebo, panting like a wounded animal and ripping the arrow loose. Another one narrowly missed his boot as he drew it up under cover, and McCree yelped in alarm.“I need some back up!” He hollered into his com, before flicking it off to concentrate on the matter at hand. In the brief moment it was on, he'd mostly heard swearing, and Reinhardt's crazy laughing.เขาเอาคิด หายใจเสียงดัง และรุนแรงและตื่นเต้น thrumming ผ่านลำคอและข้อมือของเขาในช่วงเวลา คุ้นเคยกับรูปแบบพลซุ่มยิงส่วนใหญ่เอา เขาแปลงออกไปใช่ในภายหลัง และ ลงข้างกำแพงสวนที่เขาได้จาก กะล่อนลูกศร ตามที่มันติดเองในกันสาดที่เขาได้รับหมอบใต้ มือปืนมือถือ 'ลับ ๆ ล่อ ๆ ลูกครึ่ง'ซื้อเวลาเซฟ McCree แปลงไปทางที่เขารู้ว่าแพคเกจได้ เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องกับภัตตาคาร ผู้บัญชาการ และพอลอย่างรวดเร็วและ Genji ไม่มีข้อสงสัยการดูแลของฝ่ายค้านที่ไม่เกี่ยวข้องใด ๆ McCree ได้คุ้นเคยกับทั้งผู้ผลิตลอส และกรงเล็บ และเขาไม่รู้ว่าตัวแทนใด ๆ ที่ใช้ธนูและลูกศร เขาใช้เวลาทำงาน ทอ ผ้า การพลิกการสารของเขาอีกครั้ง และหมอบ การตะโกนใส่ห่วงไปตามหูของเขา ซึ่งเขาถูกละเว้น "มือปืนบนหางของฉัน แขนของฉันของค่าคอมมิชชั่น และผู้ชายคนนี้ของ angrier กว่า hornet ในแบบ "ลูกศรอีก whizzed โดย และเพียงกระตุกอย่างฉับพลันในการเคลื่อนไหวเป็น McCree สะดุด drunkenly ชิดผนังบันทึกเขารับลูกศรอีก ในเวลานี้ "Shit"McCree ที่ดินบนพื้นดินเมื่อลูกศรขยายที่มันมีที่ดิน กระสุนบิน และ pinging ออกจากผนังอย่างดุเดือดใน tracings นีออนสีฟ้า ทั้งสองคนจับขาขวาของเขา ยุบใต้เขากับการระเบิดของความเจ็บปวด เขาจับตัวเอง ด้วยแขนเนื้อและเลือด ป้องกันไม่ให้ใบหน้าของเขาประชุมหินเย็นไม่สมควร และเปิดลงบนหลังของเขาในเวลาที่จะดูภาพมืดลดลงจากดาดฟ้าหลังเขา ไม่มีเสียง เช่นปีศาจตัวเอง McCree ไม่ได้เป้าหมายในชนิดของสถานการณ์นี้ตั้งแต่ Reyes เองมีลากซากของเขาขอจากหุบเขาการชะงักงัน เขาพบว่า เขาไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงในบทบาท สอง glinting โลหะรองเท้าบูท โบว์เกือบตราบเท่าที่เขาได้สูง นีออนสีฟ้าเรืองแสงในที่สั่น เทคโนโลยีกำหนดเป้าหมายจัดเรียงของบางอย่างไม่ต้องสงสัย มันตรงกับประกายสีฟ้าคือลูกศรของเขา nocked และชี้ขวาที่ McCree เป็น archer ทำทางของเขาช้า และระเบียบลงซอย "ไม่เป็นไร fella ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่นี้เป็นการดำเนินการ Overwatch " McCree ลากตัวเองไปอยู่กับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นินจาคือสิ่งที่เรเยสได้ชอบเสมอที่จะเรียก mop- ทำความสะอาดขึ้นหลังจากที่คนอื่น ๆ McCree ได้บอกว่าเมื่อเกนจิและเขาจะหัวเราะ tickled เสมอโดยเปลี่ยนจากการใช้ถ้อยคำภาษาอังกฤษที่ทำให้โง่ชนิดของความรู้สึก ขนของสุนัขที่กัดคุณ หลงใบ้ meaner กว่า Hornet ยินดีต้อนรับเป็นงูกะปะที่ตารางการเต้นรำ. (ความจริงที่ว่า McCree ชอบที่จะทำให้เขาหัวเราะไม่ได้หลบหนี him- สำหรับเช่นบอน้อยเคร่งขรึมเขาหัวเราะเหมือนลิ่วล้อที่.) ทันใดนั้นมือปืนลดลงเหมือนหิน ขวาออกจากสายของเขาไปจากสายตา ล่าช้าและห่างไกลแปลก ffffff ตกของมันตีหู McCree ของแยกที่สองหลังจากที่สำนึกว่าทำไมมือปืนกลิ้งอย่างต่อเนื่องที่จะย้ายแม้จะมีลูกศรที่ยื่นออกมาจากด้านหลังของเธอ. ประทับใจแม้ตัวเอง McCree ลังเล และชำระเงินสำหรับมัน. ลูกศรอีกงอกถัดจากสองปีกสองข้างและซุ่มยิงในที่สุดก็ให้ออกเปลือกลำคอสั้นของอาการปวดจากระหว่างซี่ฟัน clenched เลือดสาดด้านบนหลังคาสีเข้มและดำสนิทในแสงสลัว เธอ slithered ไปด้านข้างเหมือนงูจากบ่วงและหนีลูกศรสามและครั้งสุดท้ายเกือบกลิ้งออกจากหิ้ง มันจึงเรียบมันเป็นเหมือนดูคนที่บัลเล่ต์ เธอก็กลายเป็นที่ลูกศรที่ไม่ได้. McCree เอาเสียยิงสองสายเกินไปขณะที่เธอเหวี่ยงจากเบ็ดเธอต้องการยึดขอบหลังคา, ปืนยาวห้อยจากจับเธอได้รับบาดเจ็บเช่นถ้าสายเป็นสิ่งเดียวที่รักษา มันเกี่ยวกับ มันพัดผ่านเส้นผมของเธอไม่เป็นอันตราย, เตะมันออกมาเหมือนหางม้า. เขาเอายิงนัดที่สองที่เบ็ดตัวเองขณะที่เธอ rappelled ลงลำพอง, ปีนป่ายไปที่พื้นดินเหมือนแมงมุม นี้ตีหนึ่ง แต่เธอรู้มาก่อนว่าเขาต้องการแม้กระทั่งเอาจุดมุ่งหมายและปล่อยออกมาในเวลาที่จะม้วนอย่างหรูหรากับพื้นร่องรอยของเลือดเครื่องหมายเส้นทางที่เธอหนีเข้าไปในช่องว่างแคบ ๆ ระหว่างอาคาร เครื่องประดับใหม่และทุก วิธีผู้หญิงวิ่งเพื่อ Goddamn รวดเร็วในส้นเท้า McCree มีความคิด บางทีพวกเขาได้ทดลองเกินไป เขาทำบันทึกในขณะที่เขาฉุนเฉียวง่ายดูเธอหายไปพูดถึงความเป็นไปได้ที่จะมอร์ริสัน ดูสิ่งที่เขาคิดของบางส่วนเกียร์ใหม่ให้กับตัวเอง. ตาอัญมณีสีแดงเชื่อมโยงออกไปจากสายตา. ลูกศรผิวปากและที่ดินที่แขน McCree ของ. มันเคาะเขากลับทำให้แตกเป็นชิ้นโลหะและ clunk-สะอื้นของเซอร์โวในแขนของเขาให้ขึ้นทำให้เกิดเสียง เสียงดังในหูของเขา ไฮดรอลิหายไปอย่างไม่น่าเชื่อและความเจ็บปวดล้างผ่านด้านข้างของเขาทั้งเป็นระบบประสาทของเขาสว่างขึ้น. McCree lugged แขนของเขาหลังจากที่ร่างกายตัวเองในขณะที่เขารีดชัดเจนภายใต้ชายคาของศาลาที่หอบเหมือนสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บและลูกศรริปหลวม อีกคนหนึ่งเฉียดรองเท้าบู๊ตของเขาในขณะที่เขาดึงมันขึ้นมาภายใต้ฝาครอบและ McCree yelped ในการเตือนภัย. "ผมต้องการให้บางส่วนกลับขึ้น!" เขาตะโกนเข้าไปใน COM ของเขาก่อนที่จะสะบัดมันออกจะมีสมาธิในเรื่องที่อยู่ในมือ ในช่วงเวลาสั้น ๆ มันเป็นเขาต้องการได้ยินส่วนใหญ่สาบานและ Reinhardt บ้าหัวเราะ. เขาเอาสักครู่เพื่อคิดหายใจดังและรุนแรงและตื่นเต้น thrumming ผ่านคอและข้อมือของเขา คุ้นเคยกับรูปแบบการซุ่มยิงส่วนใหญ่เอาเขาตะกายออกจากทางจังหวะในภายหลังและลงด้านข้างของกำแพงสวนที่เขาเป็นอยู่ด้านบนของหลบลูกศรที่มันติดอยู่ในตัวของมันเองกันสาดเขาต้องการได้รับหมอบอยู่ภายใต้ มือปืนมือถือ 'ไอ้ส่อเสียด.' ซื้อสักครู่นิรโทษกรรม McCree สัญญาณรบกวนต่อการที่เขารู้ว่าแพคเกจถูกย้ายอย่างต่อเนื่องกับ Lucio ผู้บัญชาการและ Reinhardt ถืออย่างรวดเร็วและเกนจิดูแลไม่มีข้อสงสัยการของฝ่ายค้านภายนอกใด ๆ . McCree ก็คุ้นเคยกับทั้งสอง Los Muertos และกรงเล็บ; และเขาก็ไม่ทราบว่าของตัวแทนใด ๆ ทั้งที่ใช้คันธนูและลูกศร. เขาเอาเวลาจากการทำงาน, หมอบและการทอผ้าเพื่อพลิก Comm ของเขากลับมาอีกครั้งใน ตะโกนกังวลพบกับหูของเขาซึ่งเขาไม่สนใจ "นกปากซ่อมหางของฉัน! ออกจากแขนของฉันของสำนักงานคณะกรรมการกำกับและโกรธผู้ชายคนนี้กว่า Hornet ใน A- "ลูกศรอีกแล่นด้วยและเพียงกระตุกอย่างฉับพลันในการเคลื่อนไหวเป็น McCree สะดุดมึนเมากับผนังช่วยชีวิตเขาไว้จากการที่ลูกศรอีกครั้งที่ขา "อึ!" McCree ลงบนพื้นเมื่อลูกศรระเบิดที่มันมีที่ดินบินกระสุนและกระตุกออกจากผนังอย่างดุเดือดใน tracings นีออนสีฟ้า สองของพวกเขาจับขาขวาของเขายุบภายใต้เขาด้วยการระเบิดของเจ็บปวด. เขาจับตัวเองด้วยเนื้อและแขนเลือดของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้ใบหน้าของเขาจากการประชุมหินให้อภัยเย็นและหันลงบนหลังของเขาในเวลาที่จะเห็นการลดลงรูปที่มืด จากดาดฟ้าที่อยู่เบื้องหลังเขาไม่มีเสียง เหมือนปีศาจตัวเอง. McCree ไม่ได้รับการล่าในชนิดของสถานการณ์นี้ตั้งแต่เรเยสเองก็ลากซากขอโทษของเขาออกจากการหยุดชะงักหุบ เขาพบว่าเขาไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงในบทบาท. สองรองเท้าแววโลหะโบว์เกือบตราบเท่าที่เขาสูง นีออนเรืองแสงสีฟ้าบนสั่นเรียงลำดับของเทคโนโลยีการกำหนดเป้าหมายบางอย่างไม่มีข้อสงสัย มันตรงกับแววฟ้าบูดบึ้งของลูกศรของเขาขวา nocked และชี้ไปที่ McCree เป็นนักธนูที่ทำด้วยวิธีที่ช้าและระเบียบของเขาลงซอย. "ไอ้หนุ่มเอาล่ะผมไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร แต่นี่คือการดำเนินการ Overwatch "McCree ลากตัวเองกลับมาของเขา