My sharing experience today is writ

My sharing experience today is writing to remind any pet owners to look after your pets as much as you can. I have a dog as my pet and I have looked after it for five years. It is smart and adorable dog. One day, I really felt regretful to the unforgotten incident that I myself almost killed my dog. On that day, I was playing with it in my bedroom while the air-conditioner was turned on. Then I had to go out hurriedly, so I turned the air-conditioner off and hastily closed the door, thinking that my dog followed me downstairs. Thus, I went out unnoticeably that I left my dog in my bedroom. That evening when I got home, I did not see my dog there. I suddenly rushed to my room and found that my dog was unconsciously lying on the floor. My room was stuffy and very hot because windows were closed. I looked over my dog which seemed suffocating; I immediately brought it to veterinary hospital. Luckily, I brought my dog to hospital on time and it was saved. This incident was a big mistake which I have blamed on my fault and always recognize about it. If I made sure that my dog was already out from room, this incident would never happened. I have made sure that I don’t left my dog in my room since then. This is a reason why I would like to share my experience to anyone who has pets to look after them as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสบการณ์ร่วมกันวันนี้จะเขียนเตือนใด ๆ ผู้เลี้ยงต้องดูแลสัตว์เลี้ยงของคุณมากเท่าที่คุณสามารถ มีสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน และฉันได้ดูหลังจากนั้น 5 ปี สุนัขสมาร์ท และน่ารักได้ วันหนึ่ง ฉันจริง ๆ รู้สึกเศร้าเสียใจต่อเหตุการณ์ที่ unforgotten ที่ผมเองก็เกือบจะฆ่าสุนัขของฉัน วัน ฉันได้เล่นกับมันในห้องนอนของฉันในขณะที่เปิดเครื่องปรับอากาศที่ หลังจากนั้น ฉันก็ออกไปชัก ดังนั้นฉันปิดอยู่ และรีบปิดประตู คิดว่า สุนัขของฉันตามฉันชั้นล่าง ดังนั้น ฉันออกไป unnoticeably ที่ทิ้งสุนัขของฉันในห้องนอนของฉัน ที่ในตอนเย็นเมื่อผมหน้าแรก ฉันไม่เห็นสุนัขของฉัน ผมก็วิ่งไปที่ห้องของฉัน และพบว่า สุนัขของฉันกำลังนอนรับชั้น ห้องอบอ้าว และร้อนมากเนื่องจาก windows ถูกปิด ผมมองผ่านสุนัขของฉันที่ดูเหมือน suffocating ฉันทันทีมาโรงพยาบาลสัตวแพทย์ โชคดี ฉันนำสุนัขของฉันไปโรงพยาบาลในเวลา และจะถูกบันทึก เหตุการณ์นี้ถูกผิดใหญ่ซึ่งผมมีตำหนิในความผิดของฉัน และจดจำเสมอเลย ถ้าฉันทำแน่ใจว่า สุนัขของฉันได้แล้วออกจากห้อง เหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้น ฉันทำให้ฉันไม่เหลือสุนัขของฉันในห้องของฉันตั้งแต่นั้น นี่คือเหตุผลที่ทำไมอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ที่เลี้ยงดูพวกเขาเช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแบ่งปันประสบการณ์ของฉันในวันนี้คือการเขียนเพื่อเตือนใด ๆ ที่เจ้าของสัตว์เลี้ยงที่จะดูแลสัตว์เลี้ยงของคุณมากที่สุดเท่าที่คุณสามารถ ฉันมีสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันและฉันได้มองหลังจากที่มันเป็นเวลาห้าปี มันเป็นสุนัขสมาร์ทและน่ารัก วันหนึ่งผมรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น unforgotten ที่ตัวผมเองเกือบจะฆ่าสุนัขของฉัน ในวันนั้นผมเล่นกับมันในห้องนอนของฉันในขณะที่เครื่องปรับอากาศถูกเปิดอยู่ จากนั้นฉันก็ต้องรีบออกไปดังนั้นผมเปิดเครื่องปรับอากาศออกและรีบปิดประตูคิดว่าสุนัขของฉันตามฉันชั้นล่าง ดังนั้นผมก็ออกไปไม่เคยเห็นที่ไหนที่ผมออกจากสุนัขของฉันในห้องนอนของฉัน เย็นวันนั้นเมื่อผมกลับมาถึงบ้านผมไม่ได้เห็นสุนัขของฉันมี ผมก็รีบวิ่งไปที่ห้องของฉันและพบว่าสุนัขของฉันถูกไม่รู้ตัวนอนอยู่บนพื้น ห้องพักของฉันคืออับและร้อนมากเพราะหน้าต่างถูกปิด ฉันมองไปสุนัขของฉันซึ่งดูเหมือนหอบ; ฉันทันทีนำมันไปโรงพยาบาลสัตว์ โชคดีที่ผมนำสุนัขของฉันไปที่โรงพยาบาลในเวลาและได้รับการบันทึกไว้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่ฉันได้ตำหนิในความผิดของฉันและมักจะรับรู้เกี่ยวกับมัน ถ้าผมทำให้แน่ใจว่าสุนัขของฉันอยู่แล้วออกจากห้องเหตุการณ์นี้จะไม่เคยเกิดขึ้น ฉันได้ทำให้แน่ใจว่าผมไม่ได้ใส่สุนัขของฉันในห้องของฉันตั้งแต่นั้นมา นี่คือเหตุผลที่ผมอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ของฉันกับทุกคนที่มีสัตว์เลี้ยงที่จะมองหลังจากที่พวกเขาได้เป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมแชร์ประสบการณ์วันนี้ เขียนเพื่อเตือนเจ้าของสัตว์เลี้ยงใด ๆที่จะดูแลสัตว์เลี้ยงของคุณมากเท่าที่คุณสามารถ ฉันมีสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน และฉันต้องดูแลมันเป็นเวลาห้าปี มันฉลาดและน่ารักสุนัข วันหนึ่ง ผมรู้สึกเสียใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบริการที่ผมเกือบฆ่าหมาของฉัน วันนั้น ผมกำลังเล่นกับมันอยู่ในห้องนอนของฉันในขณะที่เครื่องเปิดอยู่แล้วฉันต้องไปอย่างรีบร้อน ผมเปิดแอร์ แล้วรีบปิดประตู คิดว่าสุนัขของฉันตามฉันลงไปข้างล่าง ดังนั้นฉันไปที่ผมทิ้งสุนัขของฉันใน unnoticeably ห้องนอนของฉัน เย็นวันนั้นเมื่อผมกลับมาบ้าน ผมไม่เคยเห็นสุนัขของฉันมี ผมก็วิ่งเข้าไปในห้องของฉันและพบว่าสุนัขของฉันโดยไม่รู้ตัว นอนบนพื้นห้องผมก็อึดอัดมาก ร้อนเพราะหน้าต่างปิด ฉันมองสุนัขของฉันที่ดูเหมือนจะหายใจไม่ออก ฉันรีบพาไปโรงพยาบาลสัตว์ โชคดีที่ผมนำสุนัขไปโรงพยาบาลในเวลาและมันก็ปลอดภัย เหตุการณ์นี้เป็นความผิดพลาดใหญ่ซึ่งมีโทษเป็นความผิดของฉันเสมอ และรับรู้เกี่ยวกับมัน ถ้าฉันทำให้แน่ใจว่าสุนัขของฉันก็ออกไปจากห้องเหตุการณ์นี้จะไม่เกิดขึ้น ฉันทำแน่ใจว่าผมไม่ทิ้งสุนัขของฉันในห้องของฉันตั้งแต่นั้นมา นี่คือเหตุผลที่ฉันต้องการจะแบ่งปันประสบการณ์ของฉันกับใครมีสัตว์เลี้ยงต้องดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี