That day. I went back to the dorms,

That day.

I went back to the dorms, and fell on the bed.





Various emotions were jumbled up inside me.

Bitterness. Sadness. Helplessness. Anger.

My feelings became tears that overflowed.





After a while, Melissa-senpai came back.

She kindly asked me, who was crying, what was wrong.

I rejected her, saying nothing was wrong, and covered myself with my blanket.





What is it that I should do?

Is my attitude towards my brother a mistake?





...I see.

Maybe my brother was not a person that I had first imagined him to be.





That day, the day when my brother hit my father.

I was very young.

After that, no matter how many times my father said, "Your brother also had it tough," I was unable to understand.

But right now, especially right now, I was able to understand a little of how he felt.

Because, right now, it's painful.

Being here, doing my best, doing things to my utmost effort.

Being full of energy, and then being told, [You were just playing around without a care, right?]

Even I would have become angry.

Even if it was my father, we would have gotten into a fight.





But, that being the case.

What kind of face should I show to my brother?

What did my brother want me to do?

How did my brother and my father make up?





Think.

Think.





My stomach was in pain.

As if the area below my chest was squeezing tightly.

I became nauseous.





I passed the time curled in bed.

I couldn't do anything.

Just merely facing my brother, I couldn't do it.





In times like these, it was always my father that came to the rescue.

Whenever I curled in bed from hateful things, my father would come and gently comfort me.

When I separated from my father, it was Ruijerd.

He would place me on his lap, and while patting my head, he would talk about various things.





Here, I have nobody.

Melissa-senpai had helped me a lot.

However, she's not an ally.

[Let's go see your brother], or [You should show up in class.]

She was saying those things.





I understand them.

But my body refuses to move.




---

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่ ผมก็กลับไปพัก และตกบนนอน อารมณ์ต่าง ๆ ได้ jumbled ภายในฉัน รสขม ความโศกเศร้า Helplessness ความโกรธ ความรู้สึกของฉันกลายเป็น น้ำตาที่ overflowed หลัง เมลิสซา senpai กลับมา นางละม่อมถาม ที่ถูก ร้องไห้อะไรผิด ฉันปฏิเสธเธอ พูดอะไรผิด และครอบคลุมตัวเองกับครอบของฉัน เรื่องที่ควรทำคืออะไร คือทัศนคติของฉันที่มีต่อพี่ชาย ผิด ...เข้าใจแล้ว บางทีน้องไม่บุคคลที่ต้องคิดให้ วันที่ วันเมื่อน้องตีพ่อด้วย ผมยังน้อยมาก หลังจากนั้น ไม่ว่ากี่ครั้งที่พ่อกล่าว "น้องยังได้ยาก ฉันไม่สามารถเข้าใจ แต่ตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอน ผมเข้าใจเพียงเล็กน้อยของเขารู้สึกอย่างไร เนื่องจาก ขณะ นี้ มันเป็นความเจ็บปวด อยู่ที่นี่ ทำดีที่สุดของฉัน ทำสิ่งที่ฉันพยายามสูงสุด การพลังงาน และจากนั้น จะบอก, [คุณได้เพียงแค่เล่นรอบโดยไม่ดูแล ขวา] แม้ฉันจะได้กลายเป็นโกรธ แม้ว่ามันเป็นพ่อ เราจะได้รับในการต่อสู้ แต่ ที่มีกรณีนั้น ชนิดของใบหน้าที่ฉันควรแสดงให้น้อง ไม่ได้พี่ต้องอะไรฉันทำ วิธีทำน้องและพ่อแต่ง คิดว่า คิดว่า ท้องของฉันมีอาการเจ็บปวด ถ้าบริเวณใต้หน้าอกของฉันถูก squeezing แน่น ฉันกลายเป็น nauseous ผมผ่านเวลาโค้งเตียง ฉันไม่สามารถทำอะไร เพียงแค่หันหน้าไปทางพี่ชายของฉัน ฉันไม่สามารถทำ ในเวลาเช่นนี้ ได้เสมอพ่อที่มาช่วยเหลือ เมื่อผมโค้งเตียงจากสิ่งสร้างความ พ่อของฉันจะมา และเบา ๆ สบายฉัน เมื่อฉันถูกแยกจากพ่อ มันเป็น Ruijerd เขาจะวางผมบนตักของเขา และขณะ patting หัวของฉัน เขาจะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่นี่ แล้วไม่มีใคร เมลิสซา senpai ช่วยฉันมากขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พันธมิตร [ลองไปดูพี่], หรือ [คุณควร แสดงในชั้นเรียน] เธอได้พูดสิ่งเหล่านั้น ผมเข้าใจพวกเขา แต่ร่างกายของฉันปฏิเสธที่จะย้าย ---

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนั้น. ฉันก็กลับไปพักอาศัยและล้มลงบนเตียง. อารมณ์ต่าง ๆ jumbled ขึ้นในตัวฉัน. ขม ความโศกเศร้า การไร้อำนาจ ความโกรธ. ความรู้สึกของฉันกลายเป็นน้ำตาที่ล้น. หลังจากที่ในขณะที่เมลิสสารุ่นพี่กลับมา. เธอถามกรุณาให้ผมที่ร้องไห้ในสิ่งที่ผิด. ฉันปฏิเสธเธอบอกว่าไม่มีอะไรที่เป็นความผิดพลาดและปกคลุมตัวเองด้วยผ้าห่มของฉัน. คืออะไร ว่าฉันควรทำอย่างไรคือทัศนคติของฉันที่มีต่อพี่ชายของฉันผิดพลาดหรือไม่? ... ฉันเห็น. บางทีพี่ชายของฉันก็ไม่ได้เป็นคนที่ผมคิดแรกที่เขาจะเป็น. วันนั้นวันที่พี่ชายของฉันตีพ่อของฉัน. ฉัน ยังเด็กมาก. หลังจากนั้นไม่ว่ากี่ครั้งที่พ่อของฉันบอกว่า "พี่ชายของคุณยังมีมันยาก" ผมก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจ. แต่ตอนนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ผมก็สามารถที่จะเข้าใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่าเขารู้สึกอย่างไร . เพราะตอนนี้มันเจ็บปวด. เป็นที่นี่ทำดีที่สุดของฉันทำสิ่งที่จะต้องใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ของฉัน. เป็นเต็มรูปแบบของพลังงานและจากนั้นได้รับการบอก [คุณเป็นเพียงแค่การเล่นรอบโดยไม่ต้องดูแลขวา?] แม้ฉันจะมี กลายเป็นโกรธ. แม้ว่ามันจะเป็นพ่อของเราจะได้รับในการต่อสู้. แต่ที่เป็นกรณี. ชนิดของใบหน้าที่ฉันควรจะแสดงให้พี่ชายของฉันได้อย่างไรอะไรพี่ชายของฉันต้องการฉันจะทำอย่างไร? อย่างไรพี่ชายของฉันและ พ่อของฉันให้ได้หรือไม่คิดว่า. คิดว่า. ท้องของฉันอยู่ในความเจ็บปวด. ถ้าเป็นพื้นที่ด้านล่างหน้าอกของฉันถูกบีบแน่น. ฉันกลายเป็นคลื่นไส้. ผมผ่านเวลาขดอยู่บนเตียง. ฉันไม่สามารถทำอะไร. เพียงแค่หันหน้าไปทางพี่ชายของฉัน ผมไม่สามารถทำมัน. ในเวลาเช่นนี้มันก็เสมอพ่อของฉันที่มาช่วย. เมื่อใดก็ตามที่ฉันขดอยู่บนเตียงจากสิ่งที่แสดงความเกลียดชังพ่อของฉันจะมาและค่อยๆปลอบฉัน. เมื่อฉันแยกออกจากพ่อของฉันมัน เป็น Ruijerd. เขาจะวางฉันบนตักของเขาและในขณะที่ตบหัวของฉันเขาจะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ . ที่นี่ฉันได้ไม่มีใคร. เมลิสสารุ่นพี่ได้ช่วยฉันมาก. แต่เธอไม่ได้เป็นพันธมิตร. [ลองไปดู พี่ชายของคุณ] หรือ [คุณควรจะแสดงขึ้นในชั้นเรียน.] เธอบอกว่าสิ่งเหล่านั้น. ผมเข้าใจพวกเขา. แต่ร่างกายของฉันปฏิเสธที่จะย้าย. ---

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันนั้น

ผมก็กลับไปที่หอ และล้มลงบนเตียง





อารมณ์ต่าง ๆโผล่ขึ้นมาในใจฉัน

ความขมขื่น ความเศร้า หมดหนทาง . ความโกรธ

ความรู้สึกของผมกลายเป็นน้ำตาที่เอ่อล้น





หลังจากนั้น รุ่นพี่ เมลิซ่า กลับมา

เธอขอฉัน ที่กำลังร้องไห้ เกิดอะไรขึ้น

ผมปฏิเสธว่าไม่มีอะไรผิดปกติ และคลุมตัวด้วยผ้าห่มของฉัน





อะไรที่ฉันควรทำ ?

เป็นทัศนคติของผมที่มีต่อพี่พลาดล่ะ





. . . . . . . ผมเห็น

บางทีพี่ชายของผมไม่ใช่คนที่ผมคิดไว้นะ





วันนั้น วันที่พี่ตีพ่อ

ผมยังเด็กมาก

หลังจากนั้น ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม พ่อผมบอกว่า " พี่ยังเข้าใจยาก ผมไม่สามารถเข้าใจได้

แต่ตอนนี้ โดยเฉพาะตอนนี้ฉันได้เข้าใจบ้าง ว่าเขารู้สึกยังไง

เพราะตอนนี้ มันเจ็บปวด

มาอยู่ที่นี่ ทำให้ดีที่สุด ทำในสิ่งที่ต้องพยายามสุดความสามารถ

ถูกเต็มรูปแบบของพลังงานและการบอก [ คุณแค่เล่นกันเฉยๆ โดยไม่สนใจ ใช่ไหม ? ]

แม้ผมจะโกรธ

ถ้าเป็นพ่อ เราอาจจะเจอกับการต่อสู้





แต่นั่นเป็นกรณี

หน้าแบบไหนควรให้น้องชายผม

แล้วพี่อยากให้ผมทำอะไร ?

ทำไมพี่ชายและพ่อทําขึ้น





คิด

คิด





ท้องของฉันเจ็บปวด

ถ้าพื้นที่ด้านล่างหน้าอกของฉันถูกบีบแน่น

ผมก็สะอิดสะเอียน





ฉันผ่านเวลาขดในที่นอน

ผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้

เพียงแค่เผชิญหน้ากับพี่ชายของฉัน ฉันทำมันไม่ได้





ในเวลาแบบนี้ มันก็เสมอพ่อ ที่เข้ามาช่วยเหลือ

เมื่อฉันขดบนเตียงจากสิ่งที่น่ารังเกียจ พ่อจะมา และค่อยๆ ปลอบฉัน

ตอนที่ฉันต้องแยกจากพ่อ มัน ruijerd .

เขาจะวางฉันบนตักของเขา แล้วลูบหัวฉัน เขาจะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ





ที่นี่ ฉันก็ไม่มีใคร

เมลิสซ่ารุ่นพี่ได้ช่วยให้ฉันมาก

แต่เธอไม่ใช่พันธมิตร

[ ไปดูพี่ชาย ] หรือ [ คุณควรจะแสดงขึ้นในชั้นเรียน ]

เธอได้พูดสิ่งเหล่านั้น





ผมเข้าใจพวกเขา

แต่ร่างกายของฉันปฏิเสธที่จะย้าย




---