Having co-authored what would becom

Having co-authored what would become one of the most influential essays in the history of American law, Brandeis remained a stalwart champion of the right to privacy during his tenure as a member of the Supreme Court from 1916 to 1939. Thus, in his famous dissent in Olmstead v. United States (1928), Brandeis defined the "right to be let alone" as "the most comprehensive of rights, and the right most valued by civilized men.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเขียนร่วมเป็นหนึ่งของเรียงความมีอิทธิพลมากที่สุดในประวัติศาสตร์กฎหมายอเมริกัน Brandeis ยังคง เป็นแชมป์นี้ของสิทธิความเป็นส่วนตัวในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งเป็นสมาชิกของศาลฎีกาจาก 1916 เพื่อ 1939 ดังนั้น ในทีมของเขามีชื่อเสียงใน Olmstead v. สหรัฐ (1928), Brandeis กำหนด "สิทธิที่จะให้อยู่คนเดียว" เป็น "มากที่สุดครอบคลุมสิทธิ และขวาสุดมูลค่าโดยอารยะผู้ชาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการประพันธ์สิ่งที่จะกลายเป็นหนึ่งในการเขียนเรียงความที่มีอิทธิพลมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของกฎหมายอเมริกันแบรนยังคงเป็นแชมป์กำยำของสิทธิส่วนบุคคลในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งเป็นสมาชิกคนหนึ่งของศาลฎีกาจาก 1916 1939 ดังนั้นในการมีชื่อเสียงของเขา ความขัดแย้งใน Olmstead v. สหรัฐอเมริกา (1928), แบรนกำหนด "สิทธิที่จะให้อยู่คนเดียว" เป็น "ที่ครอบคลุมมากที่สุดของสิทธิมนุษยชนและสิทธิในการมีมูลค่ามากที่สุดโดยคนอารยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีร่วมประพันธ์สิ่งที่จะกลายเป็นหนึ่งในบทความที่มีอิทธิพลมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของกฎหมายอเมริกัน , บาร์เทนเดอร์ยังคงเป็นแชมป์ล่ำสันของสิทธิในการครอบครองของเขาในฐานะสมาชิกของศาลฎีกาจาก 2459 ถึง 1939 ดังนั้น ความขัดแย้งที่มีชื่อเสียงของเขาในโอล์มสเตดโวลต์ประเทศสหรัฐอเมริกา ( 1928 ) , บาร์เทนเดอร์นิยาม " สิทธิที่จะปล่อยให้อยู่คนเดียว " เป็น " ที่ครอบคลุมมากที่สุดของสิทธิและสิทธิมูลค่ามากที่สุด โดยมีคน