Chen Chang Sheng wouldn’t hate what

Chen Chang Sheng wouldn’t hate what happened tonight. Although he was angry when he was sealed in the ruined garden and he was furious when he was about to die in the Black Dragon Lake, he couldn’t hate anyone or maintain his anger because many events occurred that night.

Chen Chang Sheng was in the carriage of the Herb Garden. Because Jin Yu Lu didn’t want to sit inside, only two young boys and a young girl sat inside the carriage. They sat on the soft cushions and looked at the lamps outside of the window. They didn’t talk for a long time and the silence remained. Only the sound of wheels rolling through the street could be heard. They arrived at a street near River Luo.

Chen Chang Sheng stared outside of the window and suddenly started laughing.

Tang Thirty Six, who was eating grapes when Chen Chang Sheng started laughing, almost spit out the fruit in his mouth. He mockingly said, “You are stupid.”

Luo Luo felt that Tang Thirty Six was disrespectful to her Master and was a little unhappy.

Chen Chang Sheng wasn’t bothered by Tang Thirty Six and continued looking at the sceneries outside. His face was filled with joy.

For some reason, he wasn’t coughing like Gou Han Shi.

Tonight was Qi Xi. It was a romantic time for lovers. As the night got darker, River Luo became less lively. Finally the trees around the river obtained a moment of peace, but the lamp boats floating above the river seemed to be brighter than ever. They were like countless stars and their light shined through the window and brightened up the youngster’s face.

Luo Luo rested her chin on her palm as she stared at Chen Chang Sheng’s face while it was brightened up by the lights on the lamp boats. She thought to herself, “Master looks good tonight.”

After he finished eating the grapes, Tang Thirty Six wiped his mouth with a handkerchief. He stood at Chen Chang Sheng’s side. He glanced out the window and felt bored. The view of the capital during Qi Xi wasn’t as pretty as the scene of Wen Shui in his eyes.

He looked at Chen Chang Sheng’s face and asked, “How do you feel?”

Chen Chang Sheng looked at the surface of the river and was silent for a long time. He thought deeply.

The old temple outside of Xi Ning Village. The old books filled the entire room. That old bamboo dragonfly. That old marriage vow. The insults he received from General’s Mansion. The oppression of Heavenly Academy and other Ivies. The exile to the ruined garden. The forgotten Tradition Academy……..many scenes flew past his eyes and disappeared.

Just like the rays emitted by the lamp boats on River Luo.

The last image appeared.

It was the entrance of Tradition Academy after removing the overgrown ivies. The dark floor of the library, the tree around the lake and the little girl was standing beneath the tree. And friends.

“I’m happy.”

Chen Chang Sheng glanced at Thang Thirty Six and Luo Luo and said, “I’m very happy.”

Although he was not afraid to speak, he didn’t like to talk much. Besides, he didn’t know how to talk in a fancy manner.

If he said he was happy, then he was truly happy.

He was happy to be a student of Tradition Academy. He was happy that Tradition Academy won against Mountain Li’s Sword Sect. He was happy that Xu You Rong couldn’t marry Qiu Shan Jun.

Yes, the marriage vow wasn’t important, but respect was.

Lastly. he was happy to know them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chen Sheng ช้างจะไม่เกลียดสิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้ แต่เขาโกรธเมื่อเขาถูกปิดผนึกในสวนเจ๊ง และโกรธมากเมื่อเขาจะตายในทะเลสาบมังกรดำ เขาไม่เกลียดใคร หรือรักษาความโกรธของเขาเนื่องจากคืนนั้นเกิดเหตุการณ์มากมายChen Sheng ช้างเป็นในการขนส่งของสวนสมุนไพร เพราะ Jin Yu Lu ไม่ได้ต้องการนั่งภายใน เพียงสองชายหนุ่มและเด็กสาวส.ภายในขนส่ง พวกเขานั่งอยู่บนเบาะนุ่ม และมองไปที่โคมไฟภายนอกหน้าต่าง พวกเขาไม่ได้พูดคุยเป็นเวลานาน และยังคงความเงียบ อาจจะได้ยินเพียงเสียงของล้อกลิ้งผ่านถนน พวกเขามาถึงที่ถนนใกล้แม่น้ำลูChen Sheng ช้างจ้องนอกหน้าต่าง และก็เริ่มหัวเราะถังสามสิบหก ที่รับประทานองุ่นเมื่อ Chen Sheng ช้างเริ่มหัวเราะ เกือบจะคายออกผลไม้ในปากของเขา เขาป่ากล่าวว่า "คุณไม่โง่"Luo Luo รู้สึกว่า ถังสามสิบหกไม่เคารพหลักของเธอ และแล้วเศร้าเล็กน้อยChen Sheng ช้างไม่ใส่ใจจากถังสามสิบหก และกำลังดูฉากภายนอกอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความสุขเหตุผลบางอย่าง เขาไม่ไอเช่นโกฮันโตะคืนนี้คือ ซีอาน ฉี มันเป็นเวลาโรแมนติกสำหรับคู่รัก ขณะที่กลางคืนมืด Luo เวอร์กลายเป็นมีชีวิตชีวาน้อย ในที่สุด ต้นไม้รอบแม่น้ำได้รับช่วงเวลาของสันติภาพ แต่เรือไฟลอยอยู่เหนือแม่น้ำดูเหมือนจะสว่างกว่าที่เคย เขาดาวนับไม่ถ้วน และแสงสว่าง shined ผ่านหน้าต่าง และผิวใสขึ้นใบหน้าของเจ้าหนูLuo Luo วางคางของเธอบนปาล์มของเธอขณะที่เธอจ้องไปที่ใบหน้าเฉินช้าง Sheng ในขณะที่มันถูกให้สว่าง โดยไฟบนเรือไฟ เธอคิดว่า เพื่อตัวเอง "หลักเข้าพักคืนนี้หลังจากที่เขาจบกินองุ่น ถังสามสิบหกเช็ดปากกับผ้าเช็ดหน้า ยืนเคียงข้างเฉินช้าง Sheng เขา glanced ออกไปนอกหน้าต่าง และไม่รู้สึกเบื่อ มุมมองของทุนระหว่างซีอานฉีไม่สวยเป็นเป็นฉากของชุ่ยเหวินในสายตาของเขาเขามองใบหน้าเฉินช้าง Sheng และ ถาม "คุณรู้สึกอย่างไร"Chen Sheng ช้างมองไปที่พื้นผิวของแม่น้ำ และเงียบเป็นเวลานาน เขาคิดลึกวัดที่เก่าแก่ที่อยู่นอกหมู่บ้านซีหนิง หนังสือเก่าเต็มห้องทั้งหมด แมลงปอไม้ไผ่ที่เก่า แต่งงานที่เก่าสาบาน ดูหมิ่นเขารับจากแมนชั่นของทั่วไป กดขี่ของสถาบันแห่งสวรรค์และอื่น ๆ Ivies ถูกเนรเทศไปยังสวนเจ๊ง สถาบันประเพณีลืม...หลายฉากบินอดีตเขาตา และหายไปเช่นเดียวกับรังสีที่ปล่อยออกมา โดยเรือไฟในแม่น้ำลูรูปสุดท้ายที่ปรากฏมันเป็นของสถาบันประเพณีหลังจากถอด ivies รก ชั้นเข้มของไลบรารี ต้นไม้รอบทะเลสาบและสาวน้อยกำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้ และเพื่อน"ฉันมีความสุข"Chen Sheng ช้าง glanced ตังสามสิบหกและ Luo Luo และกล่าว ว่า "ฉันมีความสุขมาก"แต่เขาไม่กลัวที่จะพูด เขาไม่อยากพูดมาก นอกจากนี้ เขาไม่รู้วิธีการพูดคุยในลักษณะแฟนซีถ้าเขาบอกว่า เขามีความสุข แล้วเขามีความสุขอย่างแท้จริงเขามีความสุขที่จะ เป็นนักศึกษาของสถาบันประเพณี เขามีความสุขที่สถาบันประเพณีชนะภูเขาหลี่ดาบนิกาย เขามีความสุขว่า Xu คุณร้องไม่แต่งงานกับชานคูมิ.ย.ใช่ สาบานแต่งงานไม่สำคัญ แต่ก็เคารพสุดท้าย เขามีความสุขรู้ว่าพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินช้าง Sheng จะไม่เกลียดสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ แม้ว่าเขาจะโกรธเมื่อเขาถูกปิดผนึกไว้ในสวนเจ๊งและเขาก็โกรธมากเลยตอนที่เขากำลังจะตายในทะเลสาบมังกรดำเขาไม่สามารถเกลียดใครหรือรักษาความโกรธของเขาเพราะหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น.

เฉินช้าง Sheng อยู่ใน สายการบินของสวนสมุนไพร เพราะจินหยูลูไม่ได้ต้องการที่จะนั่งอยู่ภายในเพียงสองเด็กหนุ่มและเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ภายในรถม้า พวกเขานั่งอยู่บนเบาะนุ่มและมองไปที่โคมไฟที่อยู่ด้านนอกของหน้าต่าง พวกเขาไม่ได้พูดคุยเป็นเวลานานและความเงียบที่ยังคงอยู่ เพียงเสียงของล้อกลิ้งผ่านถนนอาจจะได้ยิน พวกเขามาถึงที่ถนนใกล้แม่น้ำ Luo ก.

เฉินช้าง Sheng จ้องมองนอกหน้าต่างและก็เริ่มหัวเราะ.

Tang สามสิบหกที่ได้รับประทานองุ่นเมื่อเฉินช้าง Sheng เริ่มหัวเราะเกือบคายออกผลไม้ในปากของเขา เขาเย้ยหยันกล่าวว่า "คุณจะโง่."

Luo Luo รู้สึกว่ารสสามสิบหกคือไม่สุภาพกับโทของเธอและเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่มีความสุข.

เฉินช้าง Sheng ไม่ได้ใส่ใจโดยตั้งสามสิบหกและยังคงมองไปที่ฉากนอก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุข.

ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาไม่ได้เหมือนไอ Gou ฮันชิ.

คืนนี้ได้รับการฉีจิน มันเป็นช่วงเวลาที่โรแมนติกสำหรับคนรัก เป็นคืนได้เข้มแม่น้ำ Luo กลายเป็นที่มีชีวิตชีวาน้อย สุดท้ายต้นไม้รอบ ๆ แม่น้ำที่ได้รับช่วงเวลาแห่งความสงบสุข แต่เรือโคมไฟลอยอยู่เหนือแม่น้ำดูเหมือนจะสดใสกว่าที่เคย พวกเขาเป็นเหมือนดาวนับไม่ถ้วนและแสงส่องผ่านหน้าต่างและสว่างขึ้นใบหน้าของเจ้าหนู.

Luo Luo วางคางของเธอบนฝ่ามือเธอขณะที่เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเฉินช้าง Sheng ในขณะที่มันก็สว่างขึ้นไฟบนเรือหลอดไฟ เธอคิดกับตัวเอง "นายดูคืนนี้ดี."

หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นการรับประทานองุ่นรสสามสิบหกเช็ดปากของเขาด้วยผ้าเช็ดหน้า เขายืนอยู่ที่ด้านข้างของเฉินช้างของ Sheng เขามองออกไปนอกหน้าต่างและรู้สึกเบื่อ มุมมองของเงินทุนในช่วงฉีจินไม่ได้เป็นสวยเป็นฉากของเหวินฮวงจุ้ยในดวงตาของเขา.

เขามองไปที่ใบหน้าของเฉินช้าง Sheng และถามว่า "คุณรู้สึกอย่างไร?"

เฉินช้าง Sheng มองที่พื้นผิวของแม่น้ำ และก็เงียบเป็นเวลานาน เขาคิดลึก.

นอกวัดเก่าแก่ของหนิงจินวิลเลจ หนังสือเก่าที่เต็มไปทั้งห้อง ว่าแมลงปอไม้ไผ่เก่า ที่สาบานแต่งงานเก่า ด่าเขาได้รับจากนายพลแมนชั่น การกดขี่ของสวรรค์สถาบันการศึกษาและอื่น ๆ Ivies ถูกเนรเทศไปที่สวนเจ๊ง ลืมประเพณีสถาบัน ...... ฉาก ..many บินผ่านดวงตาของเขาและหายไป.

เช่นเดียวกับรังสีที่ปล่อยออกมาจากโคมไฟเรือในแม่น้ำ Luo.

ภาพสุดท้ายที่ปรากฏ.

มันเป็นทางเข้าของประเพณีสถาบันการศึกษาหลังจากถอด ivies รก ชั้นมืดของห้องสมุดต้นไม้รอบ ๆ ทะเลสาบและสาวน้อยที่กำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้ และเพื่อน.

"ฉันมีความสุข."

เฉินช้าง Sheng เหลือบมองไปที่ Thang สามสิบหกและ Luo Luo และกล่าวว่า "ผมมีความสุขมาก."

แม้ว่าเขาจะไม่กลัวที่จะพูดว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะพูดมาก นอกจากนี้เขาไม่ได้รู้วิธีการพูดคุยในลักษณะแฟนซี.

ถ้าเขาบอกว่าเขาก็มีความสุขแล้วเขาก็มีความสุขอย่างแท้จริง.

เขามีความสุขที่จะเป็นนักเรียนของสถาบันการศึกษาประเพณี เขามีความสุขที่ได้รับรางวัลออสการ์ประเพณีกับภูเขาหลี่ดาบนิกาย เขามีความสุขที่เขาฮิวร่องไม่สามารถแต่งงานกับ Qiu Shan มิถุนายน

ใช่ปฏิญาณแต่งงานก็ไม่สำคัญ แต่ความเคารพเป็น.

สุดท้าย เขามีความสุขที่จะรู้ว่าพวกเขา