Implicitly, the government believed

Implicitly, the government believed that India could repeat the experience of the developed nations where industrialization and a rise in the standard of living had been accompanied by a drop in the population growth rate. In the 1950s, existing hospitals and health care facilities made birth control information available, but there was no aggressive effort to encourage the use of contraceptives and limitation of family size. By the late 1960s, many policy makers believed that the high rate of population growth was the greatest obstacle to economic development. The government began a massive program to lower the birth rate from forty-one per 1,000 to a target of twenty to twenty-five per 1,000 by the mid-1970s. The National Population Policy adopted in 1976 reflected the growing consensus among policy makers that family planning would enjoy only limited success unless it was part of an integrated program aimed at improving the general welfare of the population. The policy makers assumed that excessive family size was part and parcel of poverty and had to be dealt with as integral to a general development strategy. Education about the population problem became part of school curriculum under the Fifth Five-Year Plan (FY 1974-78). Cases of government-enforced sterilization made many question the propriety of state-sponsored birth control measures, however.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นัย รัฐบาลเชื่อว่า อินเดียสามารถทำซ้ำประสบการณ์ของประเทศที่พัฒนาแล้วที่ทวีความรุนแรงมากและเพิ่มขึ้นในมาตรฐานการครองชีพได้แล้วพร้อม ด้วยอัตราการเติบโตของประชากรลดลง ในช่วงทศวรรษ 1950 โรงพยาบาลที่มีอยู่และสิ่งอำนวยความสะดวกดูแลสุขภาพทำคุมข้อมูล แต่ไม่ก้าวร้าวพยายามสนับสนุนให้ใช้การคุมกำเนิดและข้อจำกัดของขนาดครอบครัวมี โดยปลายปี 1960 ผู้กำหนดนโยบายมากมายเชื่อว่า อัตราการเจริญเติบโตของประชากรสูงเป็นอุปสรรคมากที่สุดเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจ รัฐบาลเริ่มโปรแกรมขนาดใหญ่เพื่อลดอัตราการเกิดจาก 40 1000 ต่อไปยังเป้าหมายของยี่สิบถึงยี่สิบห้าต่อ 1000 โดยในกลางทศวรรษ 1970 นโยบายประชากรแห่งชาติที่นำมาใช้ในปี 1976 ผลมติเติบโตระหว่างผู้กำหนดนโยบายที่ว่า วางแผนครอบครัวจะเพลิดเพลินไปกับความสำเร็จที่จำกัดเท่านั้นยกเว้นว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมแบบบูรณาการที่มุ่งปรับปรุงสวัสดิการทั่วไปของประชากร ผู้กำหนดนโยบายถือว่า ขนาดใหญ่มากเกินไปส่วนหนึ่งและพัสดุของความยากจน และต้องถูกดำเนินการเป็นสำคัญกับกลยุทธ์การพัฒนาทั่วไป ศึกษาเกี่ยวกับปัญหาประชากรกลายเป็น ส่วนหนึ่งของหลักสูตรโรงเรียนภายใต้ห้าห้าปีแผนการ (ปี 1974-78) กรณีที่รัฐบาลบังคับใช้ฆ่าเชื้อได้หลายคำถามแต่ของผู้ให้สนับสนุนรัฐคุม อย่างไรก็ตามมาตรการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยปริยายรัฐบาลอินเดียเชื่อว่าสามารถทำซ้ำประสบการณ์ของประเทศที่พัฒนาแล้วที่อุตสาหกรรมและการเพิ่มขึ้นของมาตรฐานการครองชีพที่ได้รับมาพร้อมกับการลดลงของอัตราการเติบโตของประชากร ในปี 1950 โรงพยาบาลที่มีอยู่และสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการดูแลสุขภาพที่ทำข้อมูลการควบคุมการเกิดมี แต่ไม่มีความพยายามเชิงรุกในการส่งเสริมการใช้ยาคุมกำเนิดและข้อ จำกัด ของครอบครัวขนาด ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 ผู้กำหนดนโยบายหลายคนเชื่อว่าอัตราที่สูงของการเจริญเติบโตของประชากรที่เป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่อการพัฒนาเศรษฐกิจ รัฐบาลเริ่มโครงการขนาดใหญ่ที่จะลดอัตราการเกิด 40-1 ต่อ 1,000 ถึงเป้าหมายของ 20-25 ต่อ 1,000 ในช่วงกลางปี​​ 1970 นโยบายประชากรแห่งชาตินำมาใช้ในปี 1976 สะท้อนให้เห็นถึงฉันทามติเพิ่มขึ้นในหมู่ผู้กำหนดนโยบายวางแผนครอบครัวที่จะสนุกกับความสำเร็จที่ จำกัด เท่านั้นนอกจากจะเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมแบบบูรณาการที่มุ่งปรับปรุงสวัสดิการของประชากร ผู้ผลิตนโยบายสันนิษฐานว่าครอบครัวขนาดที่มากเกินไปเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของความยากจนและต้องได้รับการจัดการที่เป็นส่วนประกอบสำคัญในการพัฒนากลยุทธ์ทั่วไป การศึกษาเกี่ยวกับปัญหาประชากรที่เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรของโรงเรียนภายใต้ห้าแผนห้าปี (ปีงบประมาณ 1974-1978) กรณีของการฆ่าเชื้อที่รัฐบาลบังคับใช้ทำหลายคำถามความเหมาะสมของมาตรการการควบคุมการเกิดรัฐสนับสนุนอย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยปริยาย รัฐบาลเชื่อว่าอินเดียสามารถทำซ้ำประสบการณ์ของประเทศพัฒนาที่อุตสาหกรรมและเพิ่มขึ้นในมาตรฐานการครองชีพที่ได้รับพร้อม โดยปล่อยในอัตราการเติบโตของประชากร . ในปี 1950 , ที่มีอยู่ในโรงพยาบาลและสิ่งอำนวยความสะดวกการดูแลสุขภาพให้ข้อมูลการควบคุมการเกิดพร้อมแต่ก็ไม่ก้าวร้าว ความพยายามที่จะสนับสนุนการใช้ยาคุมกำเนิดและข้อจำกัดของขนาดครอบครัว โดย 1960 ล่าช้า ผู้กำหนดนโยบายหลายคนเชื่อว่าอัตราการเติบโตของประชากรสูงคืออุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการพัฒนาเศรษฐกิจ รัฐบาลเริ่มโครงการขนาดใหญ่ เพื่อลดอัตราการเกิดจากภัยต่อ 1000 เพื่อเป้าหมายแห่งยี่สิบถึงยี่สิบห้าต่อ 1000 โดยกลาง .นโยบายประชากรแห่งชาติประกาศใช้ใน 2519 สะท้อนให้เห็นถึงการเจริญเติบโตฉันทามติในหมู่ผู้ผลิตที่นโยบายการวางแผนครอบครัวจะเพลิดเพลินกับการ จำกัด เฉพาะความสำเร็จ นอกจากเป็นส่วนหนึ่งของการรวมโปรแกรมที่มุ่งปรับปรุงสวัสดิการทั่วไปของประชากรนโยบายผู้ผลิตสันนิษฐานว่าขนาดครอบครัวมากเกินไปเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของความยากจน และต้องได้รับการบูรณาการเป็นกลยุทธ์การพัฒนาทั่วไป การศึกษาเกี่ยวกับปัญหาประชากรกลายเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรของโรงเรียนภายใต้แผนห้าปี ( ทำ 1974-78 ) กรณีของรัฐบาลบังคับใช้ ฆ่าเชื้อ ทำให้คำถามมากมายถึงความเหมาะสมของรัฐสนับสนุนมาตรการควบคุมการเกิดอย่างไรก็ตาม