“Pssh, this’ll be nothing for me,”

“Pssh, this’ll be nothing for me,” Greg said confidently.

“Don’t worry, I promise you, I’ll have you scared by the end of this,” Chris retorted.

Greg hated Halloween. It was his least favorite holiday. Not because he hated the horror aspect in general, but because he had everyone convinced he was fearless when he wasn’t. And everybody wants to scare the tough guy.

He had been building up this reputation since he changed schools. Greg was known as a wimp in middle school, but his family moved to a new town just before high school and Greg thought that would be the perfect time to reinvent himself. Fearless Greg.

He had managed to avoid doing anything too nerve-racking for the first couple years by making up excuses to get out of horror movies or scary events, building his reputation by word of mouth alone. But this Halloween, his luck had run out, and he stood with his friend Chris at the entrance to a haunted house.

“This festival always has the best haunted houses,” explained Chris.

Greg looked at the dark entrance in awe. He had stalled as long as he could, convincing Chris to look around and get food first, hoping the haunted house would close early, but he wasn’t so lucky. Greg was terrified, but he had snagged a metal knife from their meal and left it in his pocket for protection. He knew it was silly and unnecessary, but it calmed him slightly.

They stepped in as a pair. As they walked, Greg’s feigned confidence slowly became real. The plastic creatures and animatronics were hardly scary, almost humorously bad. The few jump scares from real people were obvious as they approached, leaving Greg unaffected.

He was enjoying himself right up until the red-gloved hand came from behind a curtain and grabbed Chris by the hair.

“AHH! Oh, hahah, hey look, they got me!” Chris mocked.

Greg laughed cautiously. This wasn’t as telegraphed as the rest of the house. Then a second hand with a blade came out stabbed Chris in the neck. Blood streamed and Chris’s eyes rolled back.

With no hesitation, Greg screamed and ran. He tore through the house, praying he’d find the exit, but the twists and turns left him discombobulated. Rounding yet another corner, he stopped in his tracks.

A man blocked his path. Tall. Black suit. Red gloves. Bloodied. A devilish grin. He stepped toward Greg.

Greg, frenzied and fearing for his life, sprinted at the man, pulling the knife out of his pocket, and dug it deep into the man’s eye. He dropped in an instant, blood gushing and covering Greg. He had no control anymore. His legs carried him mindlessly until finally he stumbled out through the house exit.

“Holy shit, Greg, are you alright?”

Silently, Greg looked up from the ground to see Chris, wiping fake blood from his neck and holding a blade. From here, obviously retractable.

Greg looked down at his bloody hands and wept.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Pssh นี้จะไม่มีอะไรสำหรับฉัน กากล่าวมั่น"ไม่ต้องกังวล สัญญาว่า คุณ ฉันจะให้คุณกลัวสิ้นสุดนี้, " โต้ว่า Chrisกาเกลียดชังฮาโลวีน มันเป็นวันหยุดของเขาชื่นชอบอย่างน้อย ไม่ได้ เพราะเขาเกลียดชังด้านสยองขวัญทั่วไป แต่เพราะมีคนเชื่อ เขาจอมคนผงาดโลกเมื่อเขาไม่ และทุกคนต้องตกใจคนยากเขามีการสร้างชื่อเสียงนี้ตั้งแต่เขาเปลี่ยนโรงเรียน กาถูกเรียกว่า wimp ในโรงเรียน แต่ครอบครัวของเขาย้ายไปเมืองใหม่ก่อนมัธยม และกาคิดว่า ที่จะเป็นเวลาที่เหมาะกลับเอง กาจอมคนผงาดโลกเขาได้จัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการทำอะไรเกินไป nerve-racking ปีคู่แรก โดยสร้างข้อแก้ตัวจะได้รับจากเหตุการณ์น่ากลัว หรือภาพยนตร์สยองขวัญสร้างชื่อเสียงของเขาปากเพียงอย่างเดียว แต่นี้ฮาโลวีน โชคของเขาได้ทำงานออก และเขายืนอยู่กับเพื่อนของเขา Chris ที่เข้าไปสิง"เทศกาลนี้มีส่วนบ้านผีบ้าน อธิบาย Chrisกาดูที่ทางเข้ามืดความกลัว เขาได้หยุดการทำงานตราบใดที่เขาไม่สามารถ ทำให้ Chris ดู และได้รับอาหารแรก หวังสิงจะปิดเช้า แต่ไม่ได้โชคดีดังนั้น กาถูกคนกลัว แต่เขามีขวัญใจนักมีดโลหะจากอาหารของพวกเขา และทิ้งมันไว้ในกระเป๋าของเขาเพื่อป้องกัน เขารู้ว่า มันโง่ และไม่จำเป็น แต่มันสงบเขาเล็กน้อยThey stepped in as a pair. As they walked, Greg’s feigned confidence slowly became real. The plastic creatures and animatronics were hardly scary, almost humorously bad. The few jump scares from real people were obvious as they approached, leaving Greg unaffected.He was enjoying himself right up until the red-gloved hand came from behind a curtain and grabbed Chris by the hair.“AHH! Oh, hahah, hey look, they got me!” Chris mocked.Greg laughed cautiously. This wasn’t as telegraphed as the rest of the house. Then a second hand with a blade came out stabbed Chris in the neck. Blood streamed and Chris’s eyes rolled back.With no hesitation, Greg screamed and ran. He tore through the house, praying he’d find the exit, but the twists and turns left him discombobulated. Rounding yet another corner, he stopped in his tracks.A man blocked his path. Tall. Black suit. Red gloves. Bloodied. A devilish grin. He stepped toward Greg.Greg, frenzied and fearing for his life, sprinted at the man, pulling the knife out of his pocket, and dug it deep into the man’s eye. He dropped in an instant, blood gushing and covering Greg. He had no control anymore. His legs carried him mindlessly until finally he stumbled out through the house exit.“Holy shit, Greg, are you alright?”Silently, Greg looked up from the ground to see Chris, wiping fake blood from his neck and holding a blade. From here, obviously retractable.Greg looked down at his bloody hands and wept.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Pssh นี้จะไม่มีอะไรสำหรับผม" เกร็กกล่าวอย่างมั่นใจ. "ไม่ต้องห่วงผมสัญญากับคุณฉันจะมีคุณกลัวในตอนท้ายของเรื่องนี้" คริสโต้. เกร็กฮัลโลวีเกลียด มันเป็นวันหยุดชอบน้อยที่สุดของเขา ไม่ได้เพราะเขาเกลียดด้านสยองขวัญทั่วไป แต่เป็นเพราะเขามีทุกคนเชื่อว่าเขาเป็นคนกล้าหาญเมื่อเขาไม่ได้ และทุกคนต้องการที่จะทำให้ตกใจคนที่ยากลำบาก. เขาได้รับการสร้างขึ้นชื่อเสียงนี้ตั้งแต่เขาเปลี่ยนโรงเรียน เกร็กเป็นที่รู้จักกันในฐานะที่เป็นคนน่าเบื่อในโรงเรียนมัธยม แต่ครอบครัวของเขาย้ายไปยังเมืองใหม่ก่อนที่โรงเรียนมัธยมและเกร็กคิดว่าจะเป็นเวลาที่เหมาะที่จะบูรณาการตัวเอง เกร็กใจถึง. เขามีการจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการทำอะไรที่มากเกินไปทำให้โกรธสำหรับปีคู่แรกโดยทำขึ้นข้อแก้ตัวที่จะได้รับจากหนังสยองขวัญที่น่ากลัวหรือเหตุการณ์ที่สร้างชื่อเสียงของเขาด้วยคำพูดจากปากเพียงอย่างเดียว แต่วันฮาโลวีนนี้โชคของเขาได้หมดและเขายืนอยู่กับเพื่อนของเขาคริสที่ทางเข้าบ้านผีสิง. "เทศกาลนี้มักจะมีบ้านผีสิงที่ดีที่สุด" อธิบายคริส. เกร็กมองไปที่ประตูทางเข้าที่มืดในความหวาดกลัว เขาจนตรอกตราบเท่าที่เขาสามารถทำได้เชื่อคริสที่จะมองไปรอบ ๆ และได้รับอาหารครั้งแรกหวังว่าบ้านผีสิงจะปิดในช่วงต้น แต่เขาก็ไม่ได้โชคดีอย่างนั้น เกร็กกลัว แต่เขาก็คว้ามีดโลหะจากอาหารของพวกเขาและทิ้งมันไว้ในกระเป๋าของเขาสำหรับการป้องกัน เขารู้ว่ามันเป็นโง่และไม่จำเป็น แต่มันสงบเขาเล็กน้อย. พวกเขาก้าวเข้ามาเป็นคู่ ขณะที่พวกเขาเดินของเกร็กแกล้งความเชื่อมั่นช้ากลายเป็นจริง สิ่งมีชีวิตที่พลาสติกและ animatronics แทบจะไม่น่ากลัวเกือบตลกที่ไม่ดี ไม่กี่กระโดดกลัวจากคนจริงเห็นได้ชัดขณะที่พวกเขาเดินออกจากเกร็กได้รับผลกระทบ. เขาได้รับการเพลิดเพลินกับตัวเองจนถึงมือที่สวมถุงมือสีแดงมาจากข้างหลังม่านและคว้าคริสโดยผม. "AHH! โอ้ hahah เฮ้มองพวกเขาได้ฉัน! "คริสล้อเลียน. เกร็กหัวเราะด้วยความระมัดระวัง นี้ไม่ได้เป็นโทรเลขเป็นส่วนที่เหลือของบ้าน จากนั้นมือสองที่มีใบมีดออกมาแทงคริสในลำคอ เลือดสตรีมและตาของคริสรีดกลับ. ด้วยไม่ลังเลเกร็กกรีดร้องและวิ่ง เขาวิ่งผ่านบ้านภาวนาเขาจะหาทางออก แต่บิดและทิ้งเขา discombobulated ปัดเศษยังอีกมุมหนึ่งเขาหยุดในเพลงของเขา. ชายคนหนึ่งที่ถูกปิดกั้นเส้นทางของเขา สูง สูทดำ. ถุงมือสีแดง เลือด ยิ้มอย่างยิ่งยวด เขาก้าวต่อเกร็ก. เกร็กบ้าคลั่งและหวาดกลัวในชีวิตของเขาวิ่งที่คนที่ดึงมีดออกมาจากกระเป๋าของเขาและมันขุดลึกลงไปในดวงตาของชายคนนั้น เขาปรับตัวลดลงในทันทีพุ่งเลือดและครอบคลุมเกร็ก เขามีการควบคุมไม่ได้อีกต่อไป ขาของเขาพาเขาไม่มีเหตุผลจนในที่สุดเขาสะดุดออกผ่านออกจากบ้าน. "อึศักดิ์สิทธิ์, เกร็กที่คุณไม่เป็นไร?" เงียบ, เกร็กเงยหน้าขึ้นมาจากพื้นดินที่จะเห็นคริสเช็ดเลือดปลอมมาจากลำคอของเขาและการถือครองใบมีด จากที่นี่หดอย่างเห็นได้ชัด. เกร็กมองลงไปที่มือเปื้อนเลือดของเขาและร้องไห้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หึ นี้จะไม่มีอะไรสำหรับฉัน , " เกร็กกล่าวว่ามั่นใจ

" ไม่ต้องห่วง ชั้นสัญญา ชั้นจะต้องกลัวโดยสิ้นเดือนนี้ " คริสโต้

เกร็กเกลียดฮาโลวีน มันเป็นวันหยุดของเขาชอบน้อยที่สุด ไม่ใช่เพราะเขาเกลียดหนังสยองขวัญ ลักษณะทั่วไป แต่เพราะทุกคนเชื่อว่าเขาเคยกลัวเมื่อเขาไม่ และทุกคนอยากตกใจ

คนที่แข็งแรงเขาได้สร้างชื่อเสียงตั้งแต่เขาย้ายโรงเรียน เกร็ก เป็นที่รู้จักกันเป็นคนอ่อนแอ ในโรงเรียนมัธยม แต่ครอบครัวของเขาย้ายไปยังเมืองใหม่ก่อนที่โรงเรียนมัธยม และ เกร็ก คิดว่า น่าจะเป็นเวลาที่ดี ที่จะพลิกโฉมตัวเอง

กล้า เกร็กเขามีการจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการทำอะไรด้วยประสาทคั้นสำหรับสองปีแรก โดยสร้างข้อแก้ตัวที่จะออกไปดูหนังสยองขวัญ หรือเหตุการณ์ที่น่ากลัว สร้างชื่อเสียงของเขาด้วยคำพูดจากปากอยู่คนเดียว แต่ฮาโลวีนนี้ โชคดีที่ได้ทำงานออก และเขาก็เป็นเพื่อนกับคริสทางเข้าบ้านผีสิง

" เทศกาลมักจะมีที่ดีที่สุดผีสิงบ้าน

" อธิบายว่า คริสเกร็กมองทางเข้ามืดกลัว เขาจนตรอกตราบเท่าที่เขาสามารถชักจูง คริสมองไปรอบ ๆและได้รับอาหารก่อน หวังว่าบ้านผีสิงจะปิดก่อน แต่เขาไม่ได้โชคดี เกร็ก กลัว แต่เขาก็มีตัวมีดโลหะจากอาหารของพวกเขาและทิ้งมันไว้ในกระเป๋าของเขาเพื่อปกป้อง เขารู้ว่ามันโง่และไร้สาระ แต่มันสงบ

เขาเล็กน้อยเขาก้าวเข้ามาเป็นคู่ ขณะที่พวกเขาเดิน เกรกก็แสร้งความมั่นใจอย่างช้าๆ กลายเป็นจริง สิ่งมีชีวิตพลาสติกและอนิเมทรอนิกส์ไม่น่ากลัว เกือบกระหึ่มดี ไม่กลัวคนกระโดดจากชีวิตจริง ที่เห็นได้ชัดเช่นที่พวกเขาเข้าหา ปล่อยให้เกรกเลย

เขาเพลิดเพลินจนมือ gloved สีแดงออกมาจากหลังม่าน และคว้าตัวคริส โดยผม

" อ๊ะ ! โอ้h , เฮ้ ดูนั่น มันทำให้ฉัน ! " คริส เย้ย

เกร็กหัวเราะด้วยความระมัดระวัง . นี้ไม่ได้เป็นโทรเลขเป็นส่วนที่เหลือของบ้าน แล้วมือสองด้วยมีดออกมาแทงคริสที่คอ เลือดสตรีมและคริสทำตากลิ้งกลับมา

อย่างไม่ลังเล เขากรีดร้องและวิ่ง เขาฉีกผ่านบ้าน ภาวนา เขาจะหาทางออก แต่บิดและเปลี่ยนจากเขา discombobulated .ใช้แต่อีกมุมหนึ่ง เขาหยุดในเพลงของเขา

คนที่ขวางทางของเขา สูง ชุดสูทสีดำ ถุงมือสีแดง เปื้อนเลือด รอยยิ้มปีศาจ เขาก้าวต่อ เกร็ก

เกร็ก คลั่งและกลัวสำหรับชีวิตของเขา วิ่งหนีจุกตูดที่ชาย ดึงมีดออกมาจากกระเป๋าของเขาและขุดลึกเข้าไปในดวงตาของมนุษย์ เขาทิ้งทันที เลือดอาบ และครอบคลุม เกร็ก เขาควบคุมไม่ได้อีกต่อไป