ปรัชญากรีกสมัยรุ่งเรือง
โซฟิสต์
ปรัชญากรีกสมัยเริ่มต้นมาสิ้นสุดที่เดมอคริตุส ปรัชญากรีกสมัยรุ่งเรือง มีศูนย์กลางอยู่ที่กรุงเอเธนส์ มีความเจริญก้าวหน้าถึงขีดสุด เพราะผลงานทางปรัชญาของโสคราตีส พลาโต้ และอาริสโตเติล นักปรัชญาสมัยต้นเป็นนักปรัชญาสายธรรมชาติ เพราะสนใจอยู่กับปัฐญหาของการเกิดองโลกหรือปฐมธาตุของโลก เป็นสิ่งที่ไกลตัวมนุษย์มาก
เมื่อเข้าสู่ยุครุ่งเรืองของปรัชญากรีก นักปรัชญาสมัยนี้สนใจปัญหาในการดำเนินชีวิตของมนุษย์ ซึ่งเป็นปัญหาที่ใกล้ตัว ปัญหาที่ใกล้ตัวมนุษย์กลายเป็นหัวข้อถกเถียงในหมู่นักปรัชญาด้วยอิทธิพลของนักคิดกลุ่มโซฟิสต์ (Sophists)
คำว่า “โซฟิสต์” แปลว่า ครู ในสมัยที่ปรัชญากรีกรุ่งเรือง โซฟิสต์ได้แก่ครูผู้จาริกไปตามนครรัฐต่างๆ ของกรีก เพื่อสอนศิลปวิทยาการ โซฟิสต์เป็นครูที่ไม่มีโรงเรียนเป็นหลักแหล่ง การสอนของโซฟิสต์มีการเก็บค่าเล่าเรียน คนที่จะเรียนกับโซฟิสต์ได้นั้น ต้องเป็นคนที่มีเงินพอถึงจะได้เรียน วิชาที่สอนมีหลายวิชา เช่น ประวัติศาสตร์ คณิตศาสตร์ ปรัชญา และวาทศิลป์ วิชาที่คนนิยมเรียนมากที่สุดคือวาทศิลป์
โซฟิสต์เป็นครูโดยอาชีพ ไม่ใช่นักปรัชญา โซฟิสต์แต่ละคนทำงานเป็นอิสระจากกัน วิชาที่สอน สอนเน้นหนักไปคนละอย่าง โซฟิสต์ไม่เน้นหนักวิชาปรัชญา ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่สนใจปรัชญาเลย เป็นแค่คนเผยแพร่แนวความคิดทางปรัชญา โซฟิสต์แรกที่มีแนวคิดทางปรัชญาและเป็นที่ยอมรับ คือ โปรแทกอรัส