Not even in her dreams, would she h

Not even in her dreams, would she have even imagined, the one who secretly added saffron into Consort Ying’s medicine would actually be the one who gave Consort Ying three thousand worth of doting love. Why did it have to be like this?

In her impression of him, the Emperor is a weak and cowardly person, with no air of courage and no dominance that a monarch should have. Yet it just happens, that listening to his voice alone right now, would make her sense a highly inscrutable overcast of oppressiveness. Two years ago, Zheng Liu was able to stand victorious over the other princes, relying on this one word of “benevolence”[1], could it be that this is all but a fake image?

Thinking up to this point, no matter how strong Gui Wan’s calm mind can be, she too cannot refrain from dripping in cold sweat, turning her head to look at De Yu, whose face is also pale white, lips as thin as paper.

Gui Wan bitterly laughs inside, suddenly recalling a word of warning her mother had told her since young: Beyond people there are more people, beyond the sky there are more skies[2], the art of trickery is vast with boundless reaches. One who sits in a high position, must hold some tricks up his sleeves, and should never be overlooked.

Hand clenching into a fist, and only when her nails dug into her skin, inflicting pain, did Gui Wan gradually get rid of that feeling of fear and panic, calming herself down, she gently presses her lips together, whilst silently hiding within the darkness.

“Lou Che holds great power, Prince Duan is greatly domineering, I being able to forbear to this day, is already the absolute bottom line limit, how could I possibly further tolerate her giving birth to this vile spawn?” His responding question seems to be filled with a matter of fact tone.

“You have no heart……you are clearly uncertain whose child that actually is……in fact, you are also very pitiful, in order to sit on the dragon throne, you are unable to live as yourself, even when facing one who shares the same pillow as you, you still need to put on an act……could it be that placing such pain and suffering onto others will make you happy?” Consort Li’s laughter ripples, seeming to have restored her usual gentle grace, but all those within the hall understands, her spirit is already on the verge of collapsing.

“As someone who is already about to die, there is no need to overthink anything, just enjoy the rest of your time.”

The hall once again sinks into silence, Gui Wan feels as though a stone is stuck in her chest, her body feeling suddenly cold suddenly hot, alternatingly striking her, and her thoughts are rather jumbled up, such gloomy mood like her body has sunken into the boundless darkness.

“Your majesty……” Consort Li’s grieving voice once again sounds, softly yet sorrowfully asking, “Have you ever loved me?”

A light sound of scoffing, as though what he heard was a joke, “If you still had little use, I believe I would still love you for some time.”

“Then do you love Consort Ying?”

“Love, of course I love her, she is but a great chess piece that I can use to keep Lou Che in control, as of now, I do not have any thoughts of discarding her.”

Consort Li laughs, laughing savagely and insolently, seeming as though something great just happened, not at all like one who is about to die.

The laughter is abruptly choked off, the voice of devilish charm asks with overflowing tenderness: “What you laughing at?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ได้อยู่ในความฝันของเธอ จะเธอมีแม้กระทั่งจินตนาการ ผู้แอบเข้าหญ้าฝรั่นยามเหสีหยิงจะเป็นจริงผู้หยิงมเหสีสามพันความคุ้มค่าของความรักที่หลงใหลได้ปลื้มให้ ทำไมจึงต้องเป็นเช่นนี้ในความประทับใจของเธอของเขา จักรพรรดิอ่อนแอ และขี้ขลาดผู้ อากาศไม่มีความกล้าและการไม่ปกครองที่พระมหากษัตริย์ควรมี แต่มันก็ เกิด ที่ฟังเสียงของเขาคนเดียวตอนนี้ จะทำให้เธอรู้สึกครึ้มที่สูง inscrutable ของ oppressiveness สองปีที่ผ่านมา หลิวเจิ้งก็สามารถยืนได้ชัยชนะเหนืออื่น ๆ เจ้าชาย พึ่งคำหนึ่งของ "ความเมตตากรุณา" [1], มันอาจจะเป็นว่านี้ทั้งหมดแต่เป็นภาพปลอมคิดถึงจุดนี้ ไม่มีเรื่องความแข็งแกร่ง Gui Wan ของจิตใจที่สงบสามารถ เธอเกินไปไม่สามารถหลีกเลี่ยงการหยดเหงื่อเย็น การเปิดหัวของเธอดูยูเด หน้าซึ่งจะยังซีดขาว ริมฝีปากความบางกระดาษGui Wan ดี ๆ หัวเราะภายใน ก็นึกถึงคำเตือนแม่ของเธอได้บอกเธอตั้งแต่หนุ่ม: เกินกว่าคน มีคน เหนือฟ้า มีฟ้าเพิ่มเติม [2] ศิลปะการใช้กลอุบายคือกว้างใหญ่ มีถึงไร้ขีดจำกัด ผู้ตั้งอยู่ในตำแหน่งสูง ต้องถือเทคนิคบางอย่างขึ้นแขนของเขา และไม่ควรมองข้ามมือนอนกัดฟันเป็นกำปั้น และเฉพาะเมื่อเล็บของเธอขุดลงไปในผิวของเธอ ทำความเจ็บปวด ทำ Gui Wan ค่อย ๆ กำจัดว่า ความรู้สึกของความกลัวและความหวาดกลัว ผ่อนคลายตัวเองลง เธอค่อย ๆ กดริมฝีปากของเธอ ในขณะที่ซ่อนอยู่ภายในความมืดเงียบ“Lou Che holds great power, Prince Duan is greatly domineering, I being able to forbear to this day, is already the absolute bottom line limit, how could I possibly further tolerate her giving birth to this vile spawn?” His responding question seems to be filled with a matter of fact tone.“You have no heart……you are clearly uncertain whose child that actually is……in fact, you are also very pitiful, in order to sit on the dragon throne, you are unable to live as yourself, even when facing one who shares the same pillow as you, you still need to put on an act……could it be that placing such pain and suffering onto others will make you happy?” Consort Li’s laughter ripples, seeming to have restored her usual gentle grace, but all those within the hall understands, her spirit is already on the verge of collapsing.“As someone who is already about to die, there is no need to overthink anything, just enjoy the rest of your time.”The hall once again sinks into silence, Gui Wan feels as though a stone is stuck in her chest, her body feeling suddenly cold suddenly hot, alternatingly striking her, and her thoughts are rather jumbled up, such gloomy mood like her body has sunken into the boundless darkness.“Your majesty……” Consort Li’s grieving voice once again sounds, softly yet sorrowfully asking, “Have you ever loved me?”A light sound of scoffing, as though what he heard was a joke, “If you still had little use, I believe I would still love you for some time.”“Then do you love Consort Ying?”“Love, of course I love her, she is but a great chess piece that I can use to keep Lou Che in control, as of now, I do not have any thoughts of discarding her.”Consort Li laughs, laughing savagely and insolently, seeming as though something great just happened, not at all like one who is about to die.The laughter is abruptly choked off, the voice of devilish charm asks with overflowing tenderness: “What you laughing at?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ได้อยู่ในความฝันของเธอ, เธอจะได้คิดแม้แต่คนที่แอบเข้ามาในสีเหลืองเพิ่มยามเหสีของ Ying จริงจะเป็นหนึ่งที่ทำให้หม่อมหญิงสามพันคุ้มค่าของความรักที่ทุ่มเท ทำไมมันไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนี้หรือไม่ในความประทับใจของเขาเธอจักรพรรดิเป็นคนอ่อนแอและขี้ขลาดกับอากาศของความกล้าหาญและไม่มีการปกครองที่พระมหากษัตริย์ควรจะมี แต่มันก็เกิดขึ้นว่าการฟังเสียงของเขาเพียงอย่างเดียวในขณะนี้จะทำให้เธอรู้สึกลึกลับมืดครึ้มสูงของกดขี่ สองปีที่ผ่านมาเจิ้งเหอหลิวก็สามารถที่จะยืนชัยชนะเหนือเจ้าชายอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในนี้หนึ่งคำของ "เมตตากรุณา" [1] มันอาจจะเป็นได้ว่านี่คือทั้งหมด แต่ภาพปลอม? คิดขึ้นมาถึงจุดนี้ไม่ว่า จิตใจสงบแข็งแกร่ง Gui ของ Wan สามารถเธอก็ไม่สามารถละเว้นจากหยดเหงื่อเย็นหันหัวของเธอไปดูที่ De ยูมีใบหน้ายังเป็นสีซีดขาวริมฝีปากเป็นบางเป็นกระดาษ. กุย Wan ขมขื่นหัวเราะภายในก็นึกถึงคำ เตือนแม่ของเธอบอกเธอตั้งแต่เด็ก: Beyond คนมีผู้คนจำนวนมากเกินกว่าท้องฟ้ามีท้องฟ้าอื่น ๆ [2] ศิลปะของการใช้กลอุบายคือกว้างใหญ่ที่มีต้นน้ำไม่มีที่สิ้นสุด หนึ่งที่ตั้งอยู่ในตำแหน่งที่สูงจะต้องมีเทคนิคบางอย่างขึ้นแขนของเขาและไม่ควรที่จะมองข้าม. มือกำลงในกำปั้นและเฉพาะเมื่อเล็บของเธอล้วงเข้าไปในผิวของเธอก่อให้เกิดความเจ็บปวดได้ Gui Wan ค่อยๆกำจัดความรู้สึกว่า ของความกลัวและความหวาดกลัวการพักผ่อนอย่างสงบตัวเองลงเธอเบา ๆ กดริมฝีปากของเธอด้วยกันขณะที่เงียบซ่อนอยู่ภายในความมืด. "ลู Che ถือพลังอันยิ่งใหญ่ของเจ้าชายด้วนเป็นอย่างมากครอบงำผมสามารถที่จะอดทนไปในวันนี้ที่มีอยู่แล้วด้านล่างแน่นอน ขีด จำกัด ของสายได้อย่างไรที่ฉันอาจทนต่อไปของเธอให้กำเนิดกรรมเวรนี้หรือไม่? "คำถามการตอบสนองของเขาดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยเรื่องของเสียงความเป็นจริง. " คุณไม่มีหัวใจ ...... คุณมีความไม่แน่นอนอย่างชัดเจนมีเด็กที่เป็นจริง ...... ในความเป็นจริงคุณยังน่าสงสารมากเพื่อที่จะนั่งบนบัลลังก์มังกรคุณไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่ในขณะที่ตัวเองแม้ในขณะที่หันหน้าไปทางหนึ่งในผู้ถือหุ้นหมอนเดียวกับคุณคุณก็ยังจำเป็นที่จะต้องวางอยู่บนการกระทำ ...... มันอาจ เป็นไปได้ว่าการวางความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานไปยังผู้อื่นจะทำให้คุณมีความสุข? "พระราชสวามีของหลี่ระลอกเสียงหัวเราะดูเหมือนจะมีการเรียกคืนพระคุณอ่อนโยนของเธอปกติ แต่ทุกคนที่อยู่ในฮอลล์มีความเข้าใจในจิตวิญญาณของเธอที่มีอยู่แล้วบนปากเหวของการยุบ. " ในขณะที่ใครบางคน ที่มีอยู่แล้วจะตายไม่มีความจำเป็นที่จะ overthink อะไรเพียงแค่สนุกกับส่วนที่เหลือของเวลาของคุณ. " ฮอลล์อีกครั้งหนึ่งจมลงเงียบ Gui Wan รู้สึกราวกับว่าหินติดอยู่ที่หน้าอกของเธอร่างกายของเธอรู้สึกเย็นอย่างฉับพลัน ร้อนอย่างกระทันหัน alternatingly ที่โดดเด่นของเธอและความคิดของเธอค่อนข้างสลับที่อารมณ์มืดมนเช่นร่างกายของเธอได้จมลงไปในความมืดไม่มีที่สิ้นสุด. "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... " เสียงเสียใจมเหสีของหลี่อีกครั้งเสียงเบา ๆ อย่างเศร้าใจถามว่า "คุณได้ เคยรักฉัน? " เสียงแสงของเย้ยหยันราวกับว่าสิ่งที่เขาได้ยินเป็นเรื่องตลก" ถ้าคุณยังคงมีการใช้งานเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันเชื่อว่าฉันยังคงรักคุณบางครั้ง. " " แล้วทำคุณรักหม่อมหญิง? " " ความรักของหลักสูตรฉันรักเธอ แต่ชิ้นหมากรุกที่ดีที่ฉันสามารถใช้เพื่อให้ลูเจ๊ในการควบคุม ณ ตอนนี้ผมไม่ได้มีความคิดทิ้งเธอใด ๆ . " หม่อมลี่หัวเราะหัวเราะอย่างทารุณและทำความเสียหาย, . ดูเหมือนราวกับว่าสิ่งที่ดีเพิ่งเกิดขึ้นไม่ได้เลยเหมือนคนที่กำลังจะตายหัวเราะจะสำลักทันทีปิดเสียงเสน่ห์อย่างยิ่งยวดถามด้วยความอ่อนโยนล้น: "สิ่งที่คุณหัวเราะที่?"