The military camp was surrounded by

The military camp was surrounded by neighing, heavy breathing, and insect chirping. Even the wind sounded dreary and bleak. Nurse Ping tossed and turned throughout the night. She looked at Chen Rong’s bed several times, wanting to talk to her. But no matter how many times she looked, she only saw Chen Rong in a deep sleep.

Early next morning, with dark circles under her eyes, Nurse Ping yawningly combed Chen Rong’s hair and said, “You slept so well last night. I was so scared, but you didn’t even turn once.”

Chen Rong’s mouth made a twitch but she did not answer.

Just then, a loud voice called in: “Is the young miss ready? The general wants to see her.”

Nurse Ping was startled by his voice. Her hand jerked and almost dropped all the combs to the floor. She quickly picked them up, winced twice, and hollered back: “Almost finished, just a second.”

She soon finished dressing Chen Rong, at which time she tilted her head to take a look, nodded with satisfaction, and urged her mistress: “Miss, let’s go.”

Chen Rong hummed and stepped out of the tent.

Nurse Ping followed behind. After a few steps, she began to worry and thus leaned in to say: “Miss, when you’re with General Ran, do try to make a good impression. If he expresses his wish to marry you, then you mustn’t reject him.” She stared at Chen Rong and sincerely added, “Please agree. Don’t change your mind then!”

Chen Rong paid little attention to her. She just kept her head down, wove her hands in front of her abdomen, and slowly walked ahead.

The soldiers had all left their tents by now. A few paces later, they heard footsteps pounding from the other side of the cleft, along with rumbling hooves and billowing smoke.

By the time Chen Rong arrived at the centermost tent, a line of soldiers were already standing there, holding polearms and staring expressionlessly at her.

Nurse Ping’s legs gave out upon seeing these people.

Chen Rong hastened to hold her. She kept her head down and soon passed the heavily guarded area into the tent.

Inside, Ran Min was sitting on the divan using a red cloth to wipe his spear. He slowly raised his head when he heard the arriving footsteps.

His inky eyes patiently fixed upon Chen Rong before they glanced over at Nurse Ping. By the time he turned back to Chen Rong, his thin lips were smiling.

“Sit,” he motioned.

“Thank you.”

Chen Rong let go of Nurse Ping and scurried to the seat he had pointed to.

Ran Min poured her a cup of wine, then pointed and ordered: “Drink.”

Chen Rong received it from him and threw her head back for a swig.

“How straightforward,” Ran Min laughed.

He put the flagon down and then turned to stare at her.

Eventually, his thin lips curved into a smile. “You seem calmer this time.”

Chen Rong demurely smiled back. “It’s not as if you will eat me.”

Ran Min’s brow slowly furrowed.

He leaned down in front of Chen Rong, stiffening her when his breathing fluttered across her face.

Then, he reached out and lifted her chin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่ายทหารถูกล้อมรอบ โดย neighing หายใจหนัก และแมลงร้องเจี๊ยก ๆ แม้ลมไพเราะเยือกเย็น และเศร้าซึม พยาบาลปิงโยน และเปิดตลอดทั้งคืน เธอมองที่เตียงเฉินรองหลายครั้ง อยากพูดคุยกับเธอ แต่ไม่ว่ากี่ครั้งที่เธอมอง เธอเท่านั้นเห็นร่องเฉินในการนอนหลับลึกเช้าถัดไป กับคล้ำใต้ดวงตาของเธอ พยาบาลปิงงาบ ๆ หวีเฉินร่องผม และกล่าว ว่า "คุณนอนคืนสุดท้ายได้ดี ผมกลัวมาก แต่คุณยังไม่ได้เปิดครั้งเดียว"เฉินร่องปากทำเป็นชัก แต่เธอไม่ตอบแล้ว เสียงดังเรียกว่า: "คือนางสาวหนุ่มพร้อม ทั่วไปอยากให้เธอ"พยาบาล Ping ก็สะดุ้ง ด้วยเสียงของเขา มือของเธอเครื่องราง และเกือบหลุดหวีทั้งหมดไปยังชั้น เธอหยิบพวกเขา winced สองครั้ง และ hollered กลับ: "เกือบเสร็จแล้ว เพียงสอง"เธอเสร็จเร็วแต่งร่องเฉิน เวลาที่เธอเอียงหัวของเธอมาดู แล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และเรียกร้องให้เธอผู้เป็นที่รัก: "นางสาว ลองไป"ร่อง Chen hummed และก้าวออกมาจากเต็นท์พยาบาล Ping ตามหลัง หลังจากไม่กี่ขั้นตอน เธอเริ่มกังวล และวางกระจกดังนั้น ในการพูด: "นางสาว เมื่อคุณ มีวิ่งทั่วไป พยายามที่จะสร้างความประทับใจที่ดี ถ้าเขาแสดงสิ่งที่เขาต้องแต่งงานกับคุณ แล้วคุณจะปฏิเสธเขา" เธอจ้องไปที่ร่องเฉิน และจริงใจ เพิ่ม "กรุณายอมรับ ไม่เปลี่ยนใจแล้ว"รองเฉินสนใจน้อยของเธอ เธอเพียงแค่เก็บหัวของเธอลง ความรักมือของเธอด้านหน้าท้องของเธอ และค่อย ๆ เดินไปข้างหน้าทหารมีทั้งหมดออกจากเต็นท์ของพวกเขา โดยขณะนี้ ต้น ๆ ในภายหลัง ได้ยินตำจากด้านอื่น ๆ ของแหว่ง กีบเท้าเสียงดังก้อง และคลื่นควันก้าวในขณะที่เฉินรองมาถึงเต็นท์ centermost สายทหารแล้วยืน ถือ polearms และ expressionlessly จ้องเธอขาพยาบาล Ping ให้ออกเมื่อเห็นคนเหล่านี้รองเฉินพริบเพื่อเธอ เธอเก็บหัวของเธอลง และเร็ว ผ่านพื้นที่มากมั่นเข้าสู่เต็นท์ภายใน นาทีวิ่งนั่งบนฐานรองที่ใช้กับผ้าสีแดงเช็ดหอก เขาค่อย ๆ ยกศีรษะของเขาเมื่อเขาได้ยินรอยเท้ามาเขาอดทนแก้ไขเมื่อเฉินรองก่อนจะพลุ่งพล่าน Ping พยาบาลตาไวน์ ในขณะที่เขาหันกลับไปร้องเฉิน ริมฝีปากบางของเขาได้ยิ้ม"นั่ง เขา motioned"ขอบคุณค่ะ"เฉินรองปล่อยให้ไปของ Ping พยาบาล และ scurried ที่นั่งเขาก็ชี้ไปนาทีวิ่งเทเธอจิบไวน์ ชี้ แล้วสั่ง: "ดื่ม"เฉินรองรับจากเขา และโยนหัวของเธอกลับมา swig"วิธีตรงไปตรงมา นาทีวิ่งหัวเราะเขาลงให้เสร็จสมบูรณ์ และจากนั้น หันไปจ้องมองเธอในที่สุด ริมฝีปากของเขาบางโค้งเป็นรอยยิ้ม "คุณดูเหมือนสงบเวลานี้"รองเฉิน demurely ยิ้มกลับ "ไม่ว่า คุณจะกินฉัน"คิ้ววิ่งนาทีที่งุ่นง่านอย่างช้า ๆเขาก็เอนลงด้านหน้าร่องเฉิน แข็งเธอเมื่อเขาหายใจ fluttered ทั่วใบหน้าของเธอจากนั้น เขาถึงออก และยกคางของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่ายทหารถูกล้อมรอบด้วยการร้องอย่างม้าหายใจหนักและแมลงร้องเจี๊ยก ๆ แม้ลมเป่าที่น่าเบื่อและเยือกเย็น พยาบาลปิงโยนและหันตลอดทั้งคืน เธอมองไปที่เตียงของโรงเฉินหลายครั้งอยากจะพูดคุยกับเธอ แต่ไม่ว่ากี่ครั้งที่เธอมองเธอเห็นเพียงเฉินร่องในการนอนหลับลึก

ในเช้าวันถัดไปที่มีรอยคล้ำใต้ดวงตาของเธอ, พยาบาลปิงหวอดหวีผมเฉินร่องและกล่าวว่า "คุณนอนหลับให้ดีคืนที่ผ่านมา ผมกลัวมาก แต่คุณไม่ได้เปิดครั้งเดียว. "

ปากร่องเฉินทำชัก แต่เธอไม่ได้ตอบ

ทันใดนั้นเสียงดังเรียกว่า: "คือนางสาวหนุ่มพร้อมหรือยัง? ทั่วไปต้องการที่จะเห็นเธอ. "

พยาบาลปิงก็ต้องสะดุ้งด้วยเสียงของเขา มือของเธอกระชากและเกือบจะลดลงหวีทั้งหมดไปกองกับพื้น เธอรีบหยิบพวกเขาขึ้นสะดุ้งสองครั้ง

และตะโกนกลับ: "เกือบเสร็จเพียงสอง." ไม่ช้าเธอก็เสร็จสิ้นการแต่งกายของเฉินร่องเวลาที่เธอเอียงศีรษะของเธอที่จะดูพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและขอให้เป็นที่รักของเธอ: "Miss. ขอไป"

เฉินร่อง ฮัมและก้าวออกมาจากเต็นท์

พยาบาลปิงตามที่อยู่เบื้องหลัง หลังจากที่ไม่กี่ขั้นตอนที่เธอเริ่มกังวลและทำให้โน้มในการจะพูดว่า: "มิสเมื่อคุณอยู่กับ Ran ทั่วไป, พยายามที่จะสร้างความประทับใจที่ดี ถ้าเขาเป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาของเขาที่จะแต่งงานกับคุณแล้วคุณจะต้องไม่ปฏิเสธเขา. "เธอจ้องมองมาที่เฉินร่องความจริงใจและเสริมว่า" โปรดยอมรับ อย่าเปลี่ยนความคิดของคุณแล้ว! "

เฉินร่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ความสนใจกับเธอ เธอเพียงแค่เก็บไว้หัวของเธอลงทอมือของเธอในด้านหน้าของช่องท้องของเธอและเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

ทหารได้ออกจากเต็นท์ของเขาทั้งหมดโดยขณะนี้ ไม่กี่ก้าวต่อมา พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าห้ำหั่นจากด้านอื่น ๆ ของแหว่งพร้อมกับเสียงดังก้องกีบและคลื่นควัน

ตามเวลาที่เฉินมาถึงที่โรงเต็นท์ตรงกลางสายทหารได้แล้วยืนอยู่ที่นั่นถือ polearms และจ้องมองมาที่เธอ expressionlessly

ขาพยาบาลปิงให้ออกเมื่อเห็นคนเหล่านี้

เฉินร่องรีบเร่งที่จะถือของเธอ เธอเก็บหัวของเธอลงและเร็ว ๆ นี้ผ่านพื้นที่การคุ้มกันอย่างแน่นหนาเข้าไปในเต็นท์

ภายในวิ่งมินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมด้วยผ้าสีแดงที่จะเช็ดหอกของเขา เขาค่อย ๆ ยกศีรษะของเขาเมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินทางมาถึง

ดวงตาดำสนิทของเขาคงอดทนเมื่อเฉินร่องก่อนที่พวกเขามองไปที่พยาบาลปิง ตามเวลาที่เขาหันกลับไปเฉินร่องริมฝีปากบางของเขากำลังยิ้ม

"นั่ง" เขา motioned

"ขอขอบคุณ.

" เฉินปล่อยให้ไปโรงพยาบาลปิงและ scurried ไปยังที่นั่งของเขาได้ชี้ไปที่

วิ่งมินเทเธอถ้วยไวน์แล้วชี้และสั่ง ". เครื่องดื่ม"

เฉินร่องรับจากเขาและโยนหัวของเธอกลับ swig

"วิธีการที่ตรงไปตรงมา" วิ่งมินหัวเราะ

เขาวางขวดเหล้าลงแล้วหันไปจ้องมองมาที่เธอ

ในที่สุดริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม "คุณดูเหมือนสงบขณะนี้."

เฉินร่องเอียงอายยิ้มกลับ "มันไม่ได้หมายความว่าคุณจะกินฉัน."

วิ่งคิ้วขมวดมินช้า

เขาโน้มตัวลงในด้านหน้าของเฉินโรงแข็งของเธอเมื่อหายใจของเขาเบาโผบินทั่วใบหน้าของเธอ

จากนั้นเขาถึงออกและยกคางของเธอ แล้วชี้และสั่ง ". เครื่องดื่ม" เฉินร่องรับจากเขาและโยนหัวของเธอกลับ swig "วิธีการที่ตรงไปตรงมา" วิ่งมินหัวเราะ เขาวางขวดเหล้าลงแล้วหันไปจ้องมองมาที่เธอ ในที่สุดริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม "คุณดูเหมือนสงบขณะนี้." เฉินร่องเอียงอายยิ้มกลับ "มันไม่ได้หมายความว่าคุณจะกินฉัน." วิ่งคิ้วขมวดมินช้า เขาโน้มตัวลงในด้านหน้าของเฉินโรงแข็งของเธอเมื่อหายใจของเขาเบาโผบินทั่วใบหน้าของเธอ จากนั้นเขาถึงออกและยกคางของเธอ แล้วชี้และสั่ง ". เครื่องดื่ม" เฉินร่องรับจากเขาและโยนหัวของเธอกลับ swig "วิธีการที่ตรงไปตรงมา" วิ่งมินหัวเราะ เขาวางขวดเหล้าลงแล้วหันไปจ้องมองมาที่เธอ ในที่สุดริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม "คุณดูเหมือนสงบขณะนี้." เฉินร่องเอียงอายยิ้มกลับ "มันไม่ได้หมายความว่าคุณจะกินฉัน." วิ่งคิ้วขมวดมินช้า เขาโน้มตัวลงในด้านหน้าของเฉินโรงแข็งของเธอเมื่อหายใจของเขาเบาโผบินทั่วใบหน้าของเธอ จากนั้นเขาถึงออกและยกคางของเธอ ริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม "คุณดูเหมือนสงบขณะนี้." เฉินร่องเอียงอายยิ้มกลับ "มันไม่ได้หมายความว่าคุณจะกินฉัน." วิ่งคิ้วขมวดมินช้า เขาโน้มตัวลงในด้านหน้าของเฉินโรงแข็งของเธอเมื่อหายใจของเขาเบาโผบินทั่วใบหน้าของเธอ จากนั้นเขาถึงออกและยกคางของเธอ ริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม "คุณดูเหมือนสงบขณะนี้." เฉินร่องเอียงอายยิ้มกลับ "มันไม่ได้หมายความว่าคุณจะกินฉัน." วิ่งคิ้วขมวดมินช้า เขาโน้มตัวลงในด้านหน้าของเฉินโรงแข็งของเธอเมื่อหายใจของเขาเบาโผบินทั่วใบหน้าของเธอ จากนั้นเขาถึงออกและยกคางของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่ายทหารถูกล้อมรอบด้วยร้องหนัก หายใจ และแมลงร้อง แม้สายลมฟังดูน่าเบื่อ และเยือกเย็น พยาบาลปิงพลิกไปพลิกมาตลอดทั้งคืน เธอมองเฉินร่องเตียงหลายครั้ง อยากจะคุยกับเธอ แต่ไม่ว่ากี่ครั้งที่เธอมอง เธอเห็นเฉินหยงในการนอนหลับลึกเช้ารุ่งขึ้น มีวงกลมสีเข้มภายใต้ตา พยาบาล ปิง yawningly combed เฉิงหรงผมและพูดว่า " เธอหลับเลยเมื่อคืน ผมกลัวมาก แต่คุณไม่ได้เปิดเมื่อ .ปากเชนโรงทำให้กระตุก แต่เธอไม่ตอบแล้วเสียงที่ดังเรียก : " คือคุณหนูพร้อม ทั่วไปอยากเห็นของเธอ " .ปิง พยาบาลก็ตกใจด้วยเสียงของเขา มือของเธอเป็นและเกือบจะทิ้งหวีทั้งหมดไปยังพื้น เธอรีบหยิบมันขึ้นมา winced สองครั้งและตะโกนกลับมา " เสร็จเกือบ เพียงสอง .ไม่ช้าเธอก็เสร็จฟูเฉินหยง ในเวลาที่เธอเอียงหัวดู พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และเรียกร้องให้นายหญิงของเธอ : " คุณ ไปกันเถอะ "เฉินหยง hummed และก้าวออกมาจากเต็นท์พยาบาลผิงตามมาข้างหลัง หลังจากที่ไม่กี่ก้าว เธอเริ่มกังวล จึงโน้มมาพูดว่า " พลาดเมื่อคุณมีทั่วไป วิ่ง อย่าพยายามที่จะสร้างความประทับใจ ถ้าเขาแสดงความปรารถนาของเขาที่จะแต่งงานกับคุณ คุณก็ไม่ควรปฏิเสธเขา . " เธอจ้องเฉินรงและจริงใจ กล่าวว่า " กรุณาด้วย ห้ามเปลี่ยนใจแล้วนะ "เฉินหยงให้ความสนใจน้อยของเธอ เธอเอาแต่หัวของเธอลง ทอด้วยมือ ตรงหน้าท้องของเธอ และค่อยๆ เดินไปข้างหน้าทหารทั้งหมดออกจากเต็นท์ของตนแล้ว ไม่กี่ก้าวต่อมา เขาได้ยินเสียงฝีเท้ารัวจากด้านอื่น ๆของรอยแยก พร้อมกับเสียงดังและควันโขมงกีบ .โดยเวลาที่เชนร้องมาถึง centermost เต็นท์ , สายของทหารก็ยืนอยู่ตรงนั้น ถือ polearms expressionlessly และจ้องมองที่เธอพยาบาล ปิงขาให้เมื่อเห็นคนเหล่านี้เฉินหยงรีบจับเธอไว้ เธอเอาแต่หัวของเธอลงและเร็ว ๆนี้ผ่านการคุ้มกันแน่นหนา พื้นที่ในเต็นท์ภายใน , วิ่งมินนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว ใช้ผ้าสีแดงปัดหอกของเขา เขาจึงค่อยๆ ยกศีรษะของเขา เมื่อเขาได้ยินถึงเสียงฝีเท้าดวงตาดำเหมือนหมึกของเขาอย่างอดทนเมื่อเฉินคงที่ร่องก่อนที่จะมองไปที่ปิงพยาบาล เมื่อเขาหันกลับไป เชนโรง ริมฝีปากบางยิ้ม ." นั่ง " เขาผาย ." ขอบคุณ " .เฉินหยงปล่อยปิงพยาบาลและมุดไปนั่งที่เขาชี้ไปเธอวิ่งมินเทแก้วเหล้า แล้วชี้ให้ " ดื่ม "เฉินหยงได้รับมันจากเขา และผลักหัวเธอกลับไปดื่ม ." ตรงไปตรงมา " วิ่งมินหัวเราะเขาวางเหยือกลง แล้วหันไปมองเธอในที่สุด ริมฝีปากบางโค้งเป็นรอยยิ้ม " คุณดูเหมือนสงบในครั้งนี้”เชนร้องคัดค้านยิ้มกลับ " มันไม่เหมือนกับว่าเธอจะกินฉันวิ่งมินค่อยๆร่องคิ้ว .เขาเอนตัวลงในด้านหน้าของเฉินรอง , ทำให้แข็งของเธอเมื่อลมหายใจของเขาหวั่นไหวทั่วใบหน้าของเธองั้น เขาถึงออกและยกคางของเธอ