Chapter 81: Return to Nan’yangWang

Chapter 81: Return to Nan’yang

Wang Hong smiled to see that he was speechless.

At this time, Chen Rong saw Wang Hong waving to her and thus quickly came over. Seeing Sun Yan’s irritated expression, she turned and looked at him with concern before asking Wang Hong: “What’s the matter?”

“General Sun wants to go rescue General Ran. Do you want to go with him?”

“I’d like to go with you, Qilang.”

Wang Hong nodded. He turned to face Sun Yan, raised his clasped hands and said, “That being the case, we’ll not go there. I’ll see you again, General Sun. Let’s have a drink then.”

Despite giving a scoff, Sun Yan also returned his clasped hand gesture.

He went to Chen Rong and whispered to her: “Come with me.”

After he had led Chen Rong a hundred paces away, he tilted his head glancing at Wang Hong, then turned to Chen Rong and frowningly said, “Ah Rong, that Wang Qilang is a playboy; he knows how to win over the women. You mustn’t be fooled.”

At this moment, his jet black eyes, which resembled those of wolves, gave off a flash of tenderness. He gently held Chen Rong’s shoulders, regarded her and said, “We are the same, you and I… we cannot afford to fool around.”

Chen Rong returned his gaze with one of gratefulness. Slowly, she dropped into a curtsy, lowered her gaze and replied, “I’ll remember your words, my lord.”

After giving him this formal reply, she looked up, blinked her large eyes, and playfully asked, “Sun Yan, if one day you can be in control of your marriage, and you don’t have someone you love, will you marry me?” Her smile was one of innocence, but her eyes were those of earnestness.

The same earnestness with which a wolf longs for warmth and companionship after countless years of loneliness and disappointment.

Sun Yan could not understand this earnestness. He frowned and pondered, but in the end shook his head and whispered back, “I don’t want to promise what I don’t yet know if I can do.”

He lightly pressed on Chen Rong’s arms, rasping: “I do not know whether we will see each other again after this parting. Ah Rong, you must stay strong; and stay smart. You mustn’t let them deceive you or destroy you.”

Having said this, he turned to go.

Chen Rong’s gaze followed him. She looked at the young man who was striding away then was mounting his horse, and at the two thousand men sending smoke into the moonlit sky.

While she was lost in thought, a string of melodious music sounded. Different from what was played just now, it was full of melancholy and the sorrow of separation. It contained the sentiments of a gentleman who was sending his friends far away – a willow branch of sorts, a promise of next year’s reunion.

Chen Rong turned around. Under the moonlight, she saw Wang Hong attired in black and masked under a layer of fog, playing his zither. She slowly approached him.

When she reached him, a maid swiftly brought out a seat at Wang Hong’s right side.

Chen Rong sat down and startlingly stared at Wang Hong’s handsome profile.

His dancing fingers slowed down. He turned his head to look at Chen Rong, his eyes shining like the stars. They were real stars, as far as she was concerned – very bright, very clear, and so very far away…

Chen Rong looked up at him.

Wang Hong upturned his lips in a smile: “What are you looking at, Ah Rong?”

“You’re still alive.” Her gaze remained dazed.

She actually gave him such baffling words. She actually gave him those words with eyes that were empty and dazed.

Wang Hong raised his brow. He put the zither down, turned, and contemplated her.

At this point, Chen Rong gave a start, hesitantly smiled, and rose to leave.

“Ah Rong?”

Her footsteps paused.

He stood up and came up behind her. When she was only half an arm’s length away, he stopped, lowered his head, and softly asked, “Will you let me know why you came to Mo’yang?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 81: กลับไป Nan'yangฮ่องกงวังยิ้มเพื่อดูว่า เขาพูดตอนนี้ เฉินร่องเห็นฮ่องกงวังโบกกับเธอ และดังนั้น ได้อย่างรวดเร็วมา เธอเห็นดวงอาทิตย์ยันหงุดหงิดนิพจน์ เปิด และมองไปที่เขา มีความกังวลก่อนถามวังฮ่องกง: คืออะไรเรื่อง "อาทิตย์ทั่วไปอยากไปช่วยชีวิตวิ่งทั่วไป คุณต้องการไปกับเขา""อยากจะไปกับคุณ Qilang"วังฮ่องกงแล้วพยักหน้าอย่าง เขาหันหน้ายันอาทิตย์ ยกมือ clasped ของเขา และกล่าว ว่า "ที่เป็นกรณี เราจะไม่ไปที่นั่น จะเห็นคุณอีกครั้ง ทั่วไปดวงอาทิตย์ เรามีเครื่องดื่มแล้ว"แม้จะให้เป็น scoff ยันอาทิตย์ยังส่งกลับท่าทางของเขามือ claspedเขาไปร้องเฉิน และกระซิบบอกเธอ: "มากับฉัน"หลังจากที่เขาได้นำร่องเฉินร้อยก้าวไป เขาเอียงศีรษะดูที่วังฮ่องกง แล้วหันไปร้องเฉิน และ frowningly กล่าว ว่า "ร่อง Ah วัง Qilang ว่าเพลย์บอย เขารู้วิธีที่จะชนะมากกว่าผู้หญิง คุณต้องไม่หลงกลการ"ขณะนี้ ตาดำ jet ซึ่งคล้ายกับที่ของหมาป่า ให้ปิดแฟลชของความอ่อนโยน เขาค่อย ๆ จัดเฉินร่องไหล่ ถือว่าเธอ และกล่าว ว่า "เราเป็นเหมือนกัน คุณ และผมเราไม่สามารถที่จะเกลือกกลั้ว"รองเฉินกลับจ้องมองเขา ด้วยความกตัญญู ช้า เธอลดลงในการ curtsy ลดสายตาของเธอ และตอบ ว่า "ผมจะจำคำพูดของคุณ พระเจ้าของฉัน"หลังจากให้เขาตอบอย่างเป็นทางการนี้ เธอมองขึ้น คันนั้นกะพริบตาใหญ่ของเธอ และเล่น ถาม "ซัน Yan ถ้าวันหนึ่งที่คุณสามารถควบคุมการแต่งงานของคุณ และคุณไม่มีคนที่คุณรัก คุณจะแต่งงานฉัน" รอยยิ้มของเธอเป็นหนึ่งในความไร้เดียงสา แต่ดวงตาของเธอได้ที่ earnestnessEarnestness เดียวที่หมาป่าอยากให้ความอบอุ่นและมิตรภาพหลังจากปีนับไม่ถ้วนของความเหงาและความผิดหวังดวงอาทิตย์ยันไม่เข้าใจ earnestness นี้ เขา frowned pondered แต่ในท้ายสุดส่ายศีรษะของเขา และกระซิบกลับ "ฉันไม่ต้องการสัญญาอะไรที่ฉันไม่ ได้รู้ว่าถ้าฉันสามารถทำ"เขาเบา ๆ กดลงบนแผ่นดินเฉินร่อง ทำให้ระคายเคือง: "ไม่ทราบว่า เราจะได้เห็นกันอีกครั้งหลังจากแยกนี้ อา ร็อง คุณต้องพักแข็งแรง และสมาร์ท คุณต้องไม่ปล่อยให้พวกเขาหลอกคุณ หรือทำลายคุณ"เขาพูดไป หันไปเฉินร่องมองตามเขา เธอมองชายหนุ่มที่ถูก striding ห่างกัน แล้วถูกยึดม้าของเขา และผู้ชายสองพันที่ส่งควันสู่ท้องฟ้าแสงจันทร์ในขณะที่เธอก็หายไปในความคิด สตริงของความไพเราะเพลงไพเราะ แตกต่างจากสิ่งที่เล่นตอนนี้ มันเป็นความเศร้าโศกและเสียใจของการแยก มันประกอบด้วยความรู้สึกของสุภาพบุรุษที่กำลังส่งเพื่อนของเขาห่างไกล – สาขาวิลโลว์ประเภท สัญญาของเรอูนียงในปีถัดไปรองเฉินหัน ใต้แสงจันทร์ เธอเห็นฮ่องกงวังองค์ดำ และมาสก์ภายใต้ชั้นของหมอก เล่น zither ของเขา เธอค่อย ๆ เดินมาหาท่านเมื่อเธอมาถึงเขา แม่บ้านนำนั่งที่วังฮ่องกงด้านขวาอย่างรวดเร็วเฉินรองนั่งลง และจ้องไปที่วังฮ่องกงหล่อโปรไฟล์ startlinglyนิ้วมือของเขาเต้นรำที่ชะลอตัวลง เขาหันหัวของเขามองไปที่ร่องเฉิน ตาของเขาส่องแสงเช่นเดียวกับดาว พวกเขาเป็นดาวจริง ขณะที่เธอเป็นกังวล – สว่างมาก ต้อง และดังนั้นไกลมาก...เฉินร่องมองขึ้นที่เขาวังฮ่องกง upturned ริมฝีปากในรอยยิ้มของเขา: "คุณกำลังที่ ร่อง Ah ""คุณยังมีชีวิตอยู่" สายตาของเธอยังคงมึนงงเธอจริงให้เขากล่าวคำงง เธอจริงให้เขาคำเหล่านั้น ด้วยตาที่ว่างเปล่า และมึนงงวังฮ่องกงยกคิ้วของเขา เขาใส่การ zither ลง เปิด และครุ่นคิดถึงเธอที่จุดนี้ เฉินรองให้การเริ่มต้น วัยยิ้ม และกุหลาบจะออก"อา ร้อง? "รอยเท้าของเธอหยุดชั่วคราวเขายืนขึ้น และขึ้นมาหลังเธอ เมื่อเธอเพียงครึ่งตัวระยะห่าง เขาหยุด ศีรษะของเขาลดลง และนวล ถาม "คุณจะแจ้งให้เราทราบว่าทำไมคุณมาที่ Mo'yang"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 81: กลับไป Nan'yang

วังฮ่องกงยิ้มจะเห็นว่าเขาเป็นคนพูด.

ในเวลานี้เฉินร่องเห็นวังฮโบกมือให้เธอและทำให้ได้อย่างรวดเร็วมามากกว่า เห็นการแสดงออกของการระคายเคือง Sun Yan เธอหันมองไปที่เขาด้วยความกังวลก่อนที่จะขอวังฮ่องกง: "เรื่องอะไร?"

"ทั่วไปอาทิตย์อยากจะไปช่วยวิ่งทั่วไป คุณต้องการที่จะไปกับเขา? "

" ฉันอยากจะไปกับคุณ Qilang. "

วังฮ่องกงพยักหน้า เขาหันหน้าดวงอาทิตย์ยันยกพนมมือของเขาและกล่าวว่า "นั่นเป็นกรณีที่เราจะไม่ไปที่นั่น ฉันจะเห็นคุณอีกครั้งทั่วไปดวงอาทิตย์ . ขอมีเครื่องดื่มแล้ว "

แม้จะมีการให้ความเย้ยหยันที่ Sun Yan ก็กลับมาท่าทางมือของเขากุม.

เขาเดินไปที่เฉินร่องและกระซิบกับเธอ:". มากับฉัน "

หลังจากที่เขาได้นำเฉินร่องร้อยก้าวออกไปเขาเอียง ศีรษะของเขา glancing ที่วังฮ่องกงแล้วหันไปเฉินและร่องหน้านิ่วคิ้วขมวดกล่าวว่า "อาร่องที่วัง Qilang เป็นเพลย์บอย; เขารู้วิธีที่จะชนะมากกว่าผู้หญิง คุณต้องไม่หลงกล. "

ขณะนี้เจ็ทตาสีดำของเขาซึ่งคล้ายกับพวกหมาป่าให้ปิดแฟลชของความอ่อนโยน เขาเบา ๆ จัดขึ้นไหล่เฉินร่องของการยกย่องเธอและกล่าวว่า "เราจะเหมือนคุณและฉัน ... เราไม่สามารถที่จะเกลือกกลั้ว."

เฉินร่องกลับจ้องมองเขาด้วยหนึ่งกตัญญุตา ช้าเธอทรุดตัวลงถวายบังคมที่ลดลงจ้องมองเธอและตอบว่า "ผมจะจำคำพูดของคุณเจ้านายของฉัน."

หลังจากที่ให้เขาตอบกลับอย่างเป็นทางการนี้เธอเงยหน้าขึ้นกระพริบตาดวงตากลมโตของเธอและถามอย่างสนุกสนาน "ซันยัน ถ้าวันหนึ่งคุณสามารถอยู่ในการควบคุมของการแต่งงานของคุณและคุณไม่ได้มีคนที่คุณรักคุณจะแต่งงานกับฉัน? "รอยยิ้มของเธอเป็นหนึ่งในความไร้เดียงสา แต่ดวงตาของเธอเหล่านั้นเอาจริงเอาจัง.

ความมุ่งมั่นเดียวกันกับที่หมาป่า longs เพื่อความอบอุ่นและมิตรภาพหลังจากปีนับไม่ถ้วนของความเหงาและความผิดหวัง.

ดวงอาทิตย์ยันไม่สามารถเข้าใจความมุ่งมั่นนี้ เขาขมวดคิ้วและครุ่นคิด แต่ในท้ายที่สุดส่ายหัวและกระซิบกลับมาว่า "ผมไม่ต้องการที่จะสัญญาว่าสิ่งที่ฉันยังไม่ทราบว่าผมสามารถทำ."

เขาเบา ๆ กดลงบนแขนเฉินร่องของที่ทำให้ระคายเคือง "ผมทำ ไม่ทราบว่าเราจะได้เห็นกันอีกครั้งหลังจากที่พรากจากกันนี้ อาร่องคุณต้องอยู่ที่แข็งแกร่ง; และอยู่ที่สมาร์ท คุณต้องไม่ปล่อยให้พวกเขาหลอกคุณหรือทำลายคุณ. "

มีกล่าวนี้เขาหันไป.

จ้องมองเฉินร่องตามเขา เธอมองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ถูกเดินออกไปแล้วได้รับการติดตั้งม้าของเขาและในสองพันคนส่งควันสู่ท้องฟ้าเดือนหงาย.

ในขณะที่เธอก็หายไปในความคิดสตริงเพลงไพเราะฟัง แตกต่างจากสิ่งที่เล่นเพียงแค่ตอนนี้มันก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความเศร้าโศกของการแยก มันมีความรู้สึกของความเป็นสุภาพบุรุษที่ถูกส่งเพื่อนของเขาออกไปไกล -. สาขาวิลโลว์ของทุกสัญญาของการชุมนุมในปีถัดไปของ

เฉินร่องหันไปรอบ ๆ ภายใต้แสงจันทร์เธอเห็นวังฮ่องกงในชุดสีดำและสวมหน้ากากภายใต้ชั้นของหมอกเล่นจะเข้ของเขา เธออย่างช้าๆเข้าหาเขา.

เมื่อเธอมาถึงเขาเป็นแม่บ้านอย่างรวดเร็วนำออกมานั่งที่ด้านขวาวังของฮ่องกงได้.

เฉินร่องนั่งลงและม้าจ้องที่รายละเอียดหล่อวังฮ่องกง.

นิ้วมือของเขาเต้นชะลอตัวลง เขาหันหัวของเขาไปดูที่โรงเฉินตาของเขาส่องแสงเหมือนดาว พวกเขาเป็นดาวจริงเท่าที่เธอเป็นห่วง - สดใสชัดเจนมากและเพื่อให้ห่างไกลมาก ...

เฉินร่องเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขา.

วังฮ่องกงหงายริมฝีปากของเขาในรอยยิ้ม: "สิ่งที่คุณกำลังมองหาที่อาร่อง? "

" คุณยังมีชีวิตอยู่. "จ้องมองเธอยังคงมึนงง.

เธอจริงให้เขาคำยุ่งเหยิงเช่น เธอจริงให้เขาคำพูดเหล่านั้นด้วยตาที่เป็นที่ว่างเปล่าและมึนงง.

วังฮ่องกงยกคิ้วของเขา เขาใส่จะเข้ลงหันและไตร่ตรองเธอ.

ณ จุดนี้เฉินร่องให้เริ่มต้นลังเลยิ้มและลุกขึ้นจะออกจาก.

"อาร่อง?"

รอยเท้าของเธอหยุดชั่วคราว.

เขายืนขึ้นและขึ้นมาด้านหลังของเธอ เมื่อเธออายุได้เพียงครึ่งหนึ่งของความยาวของแขนออกไปเขาหยุดลดลงศีรษะของเขาและเบา ๆ ถามว่า "คุณจะให้ฉันรู้ว่าทำไมคุณมา Mo'yang?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 81 : กลับไป nan"yangวังหงษ์ยิ้ม เพื่อดูว่าเขาเป็นใบ้ในเวลานี้ , เฉินหยงเห็นวังหงส์โบกมือให้เธอจึงรีบออกมา เห็นพระอาทิตย์เหยียนหงุดหงิดแสดงออก เธอหันมองเขาด้วยความกังวล ก่อนจะถามวังหงส์ : " เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? "" ซันทั่วไปอยากไปช่วยเหลือทั่วไป รัน คุณต้องการที่จะไปกับเขา "" ฉันอยากจะไปกับคุณ qilang ”วังหงส์พยักหน้า เขาหันไปมองหน้าซัน ยัน ยกประสานมือแล้วกล่าวว่า " ถ้าอย่างนั้น เราจะไม่ไปที่นั่น ผมจะเจอคุณอีก อาทิตย์ ทั่วไป ดื่มแล้ว "แม้จะให้เย้ยหยัน , Sun Yan ยังกลับมาของเขาไว้ด้วยท่าทางมือเขาไปที่เฉินหยงและกระซิบกับเธอ : " มากับผม "หลังจากที่เขาได้ทำให้เฉินร่องร้อยก้าวออกไป เขาเอียงหัว glancing ที่วังหงส์ แล้วหันไปร้อง frowningly เฉินและพูดว่า " อาหยง ที่วัง qilang เป็นเพลย์บอย เขารู้วิธีที่จะชนะมากกว่าผู้หญิง นายต้องไม่หลงกล .ในตอนนี้ ดวงตาสีดำ Jet ของเขา ซึ่งคล้ายกับบรรดาของหมาป่าให้ปิดแฟลชของความอ่อนโยน เค้าค่อยๆจับมือ Chen ร่องไหล่ ยกย่องเธอว่า " เราเป็นเหมือนคุณและฉัน . . . . . . เราไม่สามารถหลอก "เฉินหยงกลับจ้องมองเขาด้วยหนึ่งของความกตัญญู อย่างช้าๆ เธอหย่อนลงถอนสายบัว , ลดสายตาของเธอและกล่าวว่า " ฉันจะจำคำพูดของท่าน”หลังจากให้เขาตอบแบบนี้ เธอเงยหน้าขึ้นกระพริบตาดวงตาขนาดใหญ่ของเธอและเริงร่าว่า " ซุนยัน ถ้าวันหนึ่งคุณสามารถอยู่ในการควบคุมของการแต่งงานของคุณ และคุณไม่มีคนที่คุณรัก คุณจะแต่งงานกับผมไหม " รอยยิ้มของเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่แววตาของเธอนั้นของความกระตือรือร้นเหมือนกัน ความที่เป็นหมาป่าโหยหาความอบอุ่นและมิตรภาพหลังนับไม่ถ้วนปีแห่งความเหงา และความผิดหวังอาทิตย์ ยันไม่สามารถเข้าใจความกระตือรือร้นนี้ เขาขมวดคิ้ว และครุ่นคิด แต่ในที่สุดส่ายหัวแล้วกระซิบกลับ " ผมไม่อยากจะสัญญาอะไรฉันยังไม่รู้ว่าฉันสามารถทำ . "เขาเบา ๆ กดบน Chen ร่องแขน เสียง : " ผมไม่รู้ว่าเราจะเจอกันอีกครั้งหลังจากการจากลา . อาหยง คุณต้องเข้มแข็ง และอยู่ที่สมาร์ท อย่าให้เขาหลอกคุณหรือทำลายคุณ .มีกล่าวนี้เขาเปลี่ยนไปเฉิงหรงจ้องมองตามเขาไป เธอมองชายหนุ่มที่ถูก striding ออกไปแล้วก็ขึ้นม้าของเขา และเมื่อสองหมื่นคน ส่งควันขึ้นสู่ท้องฟ้าที่สว่างด้วยแสงจันทร์ขณะที่เธอกำลังเหม่อลอย , สตริงของเสนาะหู เสียงเพลงก็ดังขึ้น แตกต่างจากสิ่งที่กำลังเล่นตอนนี้ มันเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความเศร้าโศกของการแยก มันอยู่ที่ความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังส่งเพื่อนไกลและ Willow สาขาประเภทสัญญาของปีถัดไปของงานคืนสู่เหย้าเฉินหยงหันไปรอบ ๆ ภายใต้แสงจันทร์ เธอเห็นวังหงส์โดยสีดำและหน้ากากภายใต้ชั้นของหมอกเล่นพิณของเขา เธอค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เขาเมื่อเธอมาถึงเขา แม่บ้านรีบพาออกมานั่งที่วังหงส์ทางด้านขวาเฉินหยงนั่งลงและ startlingly จ้องหวังฮงหล่อข้อมูลนิ้วมือเต้นช้าลง เขาหันศีรษะมองเฉินหยง ดวงตาของเขาส่องแสงเหมือนดวงดาว พวกเขาเป็นดาวจริงเท่าที่เธอกังวลและสดใสมาก ชัดเจน และเพื่อให้ห่างไกลมาก . . . . . . .เฉินหยงเงยหน้ามองเขาวังหงส์หงายริมฝีปากของเขาในรอยยิ้ม : " มองอะไร อ้าร่อง ? "" เธอยังมีชีวิตอยู่ " สายตาเธอยังคงงง .เธอให้เขา คำพูดที่ยุ่งเหยิง เธอให้เขาเหล่านั้นพูดด้วยดวงตาว่างเปล่าและงุนงง .วังหงส์ยกคิ้วของเขา เขาวางพิณลง , เปลี่ยน , และเฝ้ามองเธอณจุดนี้ เฉินหยงได้เริ่ม อ้อมแอ้มยิ้มและลุกขึ้นไป" อ้าร่อง ? "เท้าของเธอชะงักเขาลุกขึ้นยืนมาข้างหลังเธอ เมื่อเธออายุได้เพียงครึ่งหนึ่งของความยาวของแขนไป เขาหยุด ก้มหัว และเบา ๆถามว่า " คุณจะให้ผมรู้ว่าทำไมคุณถึงมา mo"yang ? "