NewspapermanBenjamin Franklin (cent

Newspaperman


Benjamin Franklin (center) at work on a printing press. Reproduction of a Charles Mills painting by the Detroit Publishing Company.
Upon Denham's death, Franklin returned to his former trade. In 1728, Franklin had set up a printing house in partnership with Hugh Meredith; the following year he became the publisher of a newspaper called The Pennsylvania Gazette. The Gazette gave Franklin a forum for agitation about a variety of local reforms and initiatives through printed essays and observations. Over time, his commentary, and his adroit cultivation of a positive image as an industrious and intellectual young man, earned him a great deal of social respect. But even after Franklin had achieved fame as a scientist and statesman, he habitually signed his letters with the unpretentious 'B. Franklin, Printer.'[9]

In 1732, Ben Franklin published the first German language newspaper in America – Die Philadelphische Zeitung – although it failed after only one year, because four other newly founded German papers quickly dominated the newspaper market.[10]

Franklin saw the printing press as a device to instruct colonial Americans in moral virtue. Frasca argues he saw this as a service to God, because he understood moral virtue in terms of actions, thus, doing good provides a service to God. Despite his own moral lapses, Franklin saw himself as uniquely qualified to instruct Americans in morality. He tried to influence American moral life through construction of a printing network based on a chain of partnerships from the Carolinas to New England. Franklin thereby invented the first newspaper chain. It was more than a business venture, for like many publishers since, he believed that the press had a public-service duty.[11]

When Franklin established himself in Philadelphia, shortly before 1730, the town boasted two "wretched little" news sheets, Andrew Bradford's American Mercury, and Keimer's Universal Instructor in all Arts and Sciences, and Pennsylvania Gazette. This instruction in all arts and sciences consisted of weekly extracts from Chambers's Universal Dictionary. Franklin quickly did away with all this when he took over the Instructor and made it The Pennsylvania Gazette. The Gazette soon became Franklin's characteristic organ, which he freely used for satire, for the play of his wit, even for sheer excess of mischief or of fun. From the first he had a way of adapting his models to his own uses. The series of essays called "The Busy-Body", which he wrote for Bradford's American Mercury in 1729, followed the general Addisonian form, already modified to suit homelier conditions. The thrifty Patience, in her busy little shop, complaining of the useless visitors who waste her valuable time, is related to the ladies who address Mr. Spectator. The Busy-Body himself is a true Censor Morum, as Isaac Bickerstaff had been in the Tatler. And a number of the fictitious characters, Ridentius, Eugenius, Cato, and Cretico, represent traditional 18th-century classicism. Even this Franklin could use for contemporary satire, since Cretico, the "sowre Philosopher", is evidently a portrait of Franklin's rival, Samuel Keimer.

As time went on, Franklin depended less on his literary conventions, and more on his own native humor. In this there is a new spirit—not suggested to him by the fine breeding of Addison, or the bitter irony of Swift, or the stinging completeness of Pope. The brilliant little pieces Franklin wrote for his Pennsylvania Gazette have an imperishable place in American literature.

The Pennsylvania Gazette, like most other newspapers of the period, was often poorly printed. Franklin was busy with a hundred matters outside of his printing office, and never seriously attempted to raise the mechanical standards of his trade. Nor did he ever properly edit or collate the chance medley of stale items that passed for news in the Gazette. His influence on the practical side of journalism was minimal. On the other hand, his advertisements of books show his very great interest in popularizing secular literature. Undoubtedly his paper contributed to the broader culture that distinguished Pennsylvania from her neighbors before the Revolution. Like many publishers, Franklin built up a book shop in his printing office; he took the opportunity to read new books before selling them.

Franklin had mixed success in his plan to establish an inter-colonial network of newspapers that would produce a profit for him and disseminate virtue.[12] He began in Charleston, South Carolina, in 1731. After the second editor died, his widow Elizabeth Timothy took over and made it a success, 1738–46. She was one of the colonial era's first woman printers.[13] For three decades Franklin maintained a close business relationship with her and her son Peter who took over in 1746.[14] The Gazette had a policy of impartiality in political debates, while creating the opportunity for public debate, which encouraged others to challenge authority. Editor Peter Timothy avoided blandness and crude bias, and after 1765 increasingly took a patriotic stand in the growing crisis with Great Britain.[15] However, Franklin's Connecticut Gazette (1755–68) proved unsuccessful.[16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Newspaperman


เบนจามินแฟรงคลิน (ศูนย์) ที่ทำงานบนแท่นพิมพ์ ทำลัอชาร์ลส์วาดภาพโดยดีทรอยต์ประกาศบริษัท
เมื่อ Denham ของตาย แฟรงคลินกลับไปค้าของเก่า ใน 1728 แฟรงคลินได้ตั้งบ้านพิมพ์ร่วมกับฮิวจ์ Meredith ปีต่อมาเขากลายเป็นผู้เผยแพร่หนังสือพิมพ์ประกาศรัฐเพนซิลวาเนียเรียกว่า ประกาศให้แฟรงคลินเวทีสำหรับอาการกังวลต่อเกี่ยวกับปฏิรูปท้องถิ่นและการริเริ่มผ่านการเรียงพิมพ์และการสังเกต เวลา ความเห็นของเขา และเขาปลูกชำนาญรูปบวกเป็นชายหนุ่มขยันหมั่นเพียร และปัญญา รับเขาเคารพต่อสังคมมาก แต่แม้หลัง จากแฟรงคลินประสบความสำเร็จชื่อเสียงเป็นนักวิทยาศาสตร์และรัฐบุรุษ เขาลงชื่อเยี่ยนตัวอักษรของเขา ด้วยจริง 'B. แฟรงคลิน พิมพ์'[9]

ใน 1732, Ben Franklin ประกาศหนังสือพิมพ์ภาษาเยอรมันครั้งแรกในอเมริกา –ตาย Philadelphische Zeitung – แม้ว่าจะล้มเหลวหลังจากเพียงหนึ่งปี เพราะสี่อื่น ๆ ก่อตั้งใหม่เยอรมันเอกสารครอบงำตลาดหนังสือได้อย่างรวดเร็ว[10]

แฟรงคลินเห็นกดพิมพ์เป็นอุปกรณ์สอนอเมริกันโคโลเนียลในคุณธรรมจริยธรรม Frasca จนเขาเห็นนี้เป็นบริการแบบพระเจ้า เพราะเขาเข้าใจศีลธรรมคุณธรรมในการดำเนินการ ดัง ทำดีให้บริการพระเจ้า แม้ มี lapses ของตัวเองคุณธรรม แฟรงคลินเห็นตัวเองมีคุณสมบัติเป็นเอกลักษณ์สอนชาวอเมริกันในศีลธรรม เขาพยายามจะมีอิทธิพลต่อชีวิตอเมริกันคุณธรรมผ่านการสร้างเครือข่ายพิมพ์ตามห่วงโซ่ของความร่วมมือจาก Carolinas ที่อังกฤษใหม่ แฟรงคลินจึงคิดค้นเครือหนังสือพิมพ์แรก มันเป็นมากกว่าธุรกิจอยู สำหรับเช่นผู้เผยแพร่หลายตั้งแต่ เขาเชื่อว่า สื่อมวลชนมีหน้าที่บริการสาธารณะ[11]

แฟรงคลินเมื่อก่อตั้งขึ้นเองในฟิลาเดลเฟีย ช้าก่อน 1730 เมือง boasted สอง "wretched น้อย" ข่าวแผ่น แอนดรูแบรดฟอร์ดอเมริกัน Mercury และ อาจารย์สากลของ Keimer ในศิลปะ และวิทยาศาสตร์ และ ประกาศเพนซิลวาเนีย คำสั่งนี้ในศิลปะและวิทยาการประกอบด้วยสารสกัดจากรายสัปดาห์จากพจนานุกรมสากลของแชมเบอร์ส แฟรงคลินอย่างรวดเร็วไม่ไป ด้วยทั้งหมดนี้เมื่อเขาเอาไปสอน และทำเพนซิลวาเนียประกาศ ประกาศเร็ว ๆ นี้กลายเป็น ของแฟรงคลินลักษณะอวัยวะ ซึ่งเขาใช้อิสระในการเสียดสี การเล่นของลอด แม้สำหรับเกินแท้จริงร้าย หรือสนุก จากวันแรก ที่เขามีวิธีการปรับรุ่นของเขาใช้ของเขาเอง ชุดของบทความเรียกว่า "ว่างร่างกาย", แล้วที่เขาเขียนในของแบรดฟอร์ดอเมริกัน Mercury ใน 1729 ตามแบบฟอร์ม Addisonian ทั่วไป ปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับเงื่อนไข homelier ทนประหยัด ในร้านเล็ก ๆ ของเธอว่าง ผู้เข้าชมประโยชน์ที่เสียเวลาอันมีค่าของเธอบ่น เกี่ยวข้องกับสตรีผู้ทลายนาย ว่างร่างกายตนเองเป็นสาระที่แท้จริง Morum อิสสบิคเคอร์สตาฟฟ์เคย Tatler และหมายเลข ของอักขระสมมติ Ridentius, Eugenius, Cato, Cretico แสดงโบราณศตวรรษคคลา แฟรงคลินแม้นี้สามารถใช้สำหรับร่วมสมัยการเสียดสี Cretico, "sowre นักปราชญ์" อย่างเห็นได้ชัดเป็น ภาพเหมือนของของแฟรงคลินคู่แข่ง ซามูเอล Keimer.

ตามไปเวลา แฟรงคลินพร้อมน้อยแบบแผนวรรณกรรมของเขา และเพิ่มอารมณ์ขันเป็นของตัวเองได้ ในนี้ มีจิตวิญญาณใหม่ — ไม่แนะนำให้เขา โดยพันธุ์ดีของแอดดิสัน หรือประชดขมของ Swift หรือสมบูรณ์ stinging ของสมเด็จพระสันตะปาปา ยอดเยี่ยมส่วนแฟรงคลินเขียนสำหรับเขาประกาศเพนซิลวาเนียมีสถานที่ imperishable ในวรรณกรรมอเมริกัน

เพนซิลวาเนียประกาศ เช่นหนังสือพิมพ์ส่วนใหญ่ของระยะเวลา ไม่ดีมักจะพิมพ์ แฟรงคลินคือยุ่งอยู่กับเรื่องร้อยนอกสำนักพิมพ์ของเขา และไม่จริงจังพยายามยกมาตรฐานเครื่องจักรกลการค้าของเขา หรือไม่เคยถูกแก้ไข หรือตรวจเทียบ medley โอกาสของสินค้าเก่าที่ผ่านสำหรับข่าวประกาศ อิทธิพลของเขาในด้านวารสารศาสตร์ปฏิบัติได้น้อยที่สุด ในทางตรงข้าม เขาโฆษณาหนังสือแสดงความสนใจมากใน popularizing วรรณกรรมทางโลก ไม่ต้องสงสัยกระดาษของเขาส่วนวัฒนธรรมกว้างที่แตกต่างไปเพนซิลวาเนียจากบ้านของเธอก่อนการปฏิวัติ เช่นผู้เผยแพร่หลาย แฟรงคลินสร้างร้านหนังสือในสำนักพิมพ์ของเขา เขาได้โอกาสในการอ่านหนังสือใหม่ก่อนที่จะขายให้

แฟรงคลินมีผสมสำเร็จในแผนการสร้างเครือข่ายระหว่างอาณานิคมเป็นหนังสือพิมพ์ที่จะสร้างกำไรให้เขา และสืบสานคุณธรรม[12] เขาเริ่มในชารล์สตัน เซาท์แคโรไลนา ใน 1731 หลังจากที่สอง แก้ไขตาย แม่ม่ายของเขาทิโมธีเอลิซาเบธเอามากกว่า และทำให้มันประสบความสำเร็จ 1738 – 46 เธอเป็นหนึ่งในเครื่องพิมพ์ผู้หญิงคนแรกของยุคโคโลเนียล[13] แฟรงคลินรักษาความสัมพันธ์ทางธุรกิจที่ใกล้กับเธอและลูกชายของเธอปีเตอร์ที่เอาไปในค.ศ. 1746 ในสามทศวรรษที่ผ่านมา[14] ประกาศมีนโยบายบรรษัทภิบาลในการดำเนินทางการเมือง ในขณะที่สร้างโอกาสสำหรับการอภิปรายสาธารณะ ซึ่งสนับสนุนให้ผู้อื่นในการท้าทายอำนาจ หลีกเลี่ยงแก้ไขทิโมธีปีเตอร์ blandness และอคติหยาบ และหลัง จากลตันเอายืนรักชาติมากขึ้นในภาวะวิกฤตเพิ่มขึ้นกับสหราชอาณาจักร[15] อย่างไรก็ตาม ประกาศคอนเนตทิคัตของแฟรงคลิน (1755-68) ได้สำเร็จ[16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักข่าวเบนจามินแฟรงคลิน (กลาง) ที่ทำงานในโรงพิมพ์ การทำสำเนาภาพวาดชาร์ลส์มิลส์โดย บริษัท ดีทรอยต์สิ่งพิมพ์กับการตายของ Denham ของแฟรงคลินกลับไปที่การค้าในอดีตของเขา ใน 1728, แฟรงคลินได้จัดตั้งโรงพิมพ์ในการร่วมมือกับฮิวจ์เมเรดิ ธ ; ในปีต่อไปเขาก็กลายเป็นผู้จัดพิมพ์ของหนังสือพิมพ์ที่เรียกว่าซิลเวเนียในราชกิจจานุเบกษา นุเบกษาให้แฟรงคลินฟอรั่มสำหรับกวนเกี่ยวกับความหลากหลายของการปฏิรูปท้องถิ่นและความคิดริเริ่มผ่านการเขียนเรียงความและพิมพ์ข้อสังเกต เมื่อเวลาผ่านไปความเห็นของเขาและการเพาะปลูกชำนาญของภาพลักษณ์ที่ดีในฐานะที่เป็นชายหนุ่มคนขยันและปัญญาทำให้เขาได้รับการจัดการที่ดีของการเคารพสังคม แต่แม้หลังจากที่แฟรงคลินก็ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงในฐานะนักวิทยาศาสตร์และรัฐบุรุษเขาเป็นปกติวิสัยที่ได้ลงนามในจดหมายของเขากับโอ้อวด 'บี . แฟรงคลิน, เครื่องพิมพ์ '[9] ใน 1732 เบนแฟรงคลินที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ภาษาเยอรมันในอเมริกา - ตาย Philadelphische ไซตุง. - แม้ว่ามันจะไม่หลังจากนั้นเพียงหนึ่งปีเพราะอีกสี่เอกสารภาษาเยอรมันที่เพิ่งก่อตั้งได้อย่างรวดเร็วครอบงำตลาดหนังสือพิมพ์ [10] แฟรงคลินเห็นกดพิมพ์เป็นอุปกรณ์ที่จะสั่งให้ชาวอเมริกันอาณานิคมในคุณความดีทางศีลธรรม Frasca ระบุเขาเห็นว่านี่เป็นบริการให้กับพระเจ้าเพราะเขาเข้าใจดีทางศีลธรรมในแง่ของการดำเนินการจึงทำดีให้บริการที่มีต่อพระเจ้า แม้จะมีนาคศีลธรรมของตัวเองแฟรงคลินเห็นว่าตัวเองเป็นผู้มีคุณสมบัติที่จะสั่งให้ชาวอเมริกันในศีลธรรม เขาพยายามที่จะมีอิทธิพลต่อชีวิตทางศีลธรรมของชาวอเมริกันผ่านการก่อสร้างของเครือข่ายการพิมพ์อยู่บนพื้นฐานของห่วงโซ่ของความร่วมมือจากแคโรไลนากับนิวอิงแลนด์ แฟรงคลินจึงคิดค้นห่วงโซ่หนังสือพิมพ์ฉบับแรก มันเป็นมากกว่ากิจการธุรกิจสำหรับเช่นหลายสำนักพิมพ์ตั้งแต่เขาเชื่อว่าสื่อมวลชนมีหน้าที่บริการสาธารณะ. [11] เมื่อแฟรงคลินยอมรับว่าตัวเองในฟิลาเดลไม่นานก่อนที่ 1730 เมืองอวดสอง "อนาถน้อย" แผ่นข่าว , แอนดรูแบรดฟอร์เมอร์ชาวอเมริกันและ Keimer ของยูนิเวอร์แซสอนในศิลปะและวิทยาศาสตร์ทั้งหมดและซิลเวเนียในราชกิจจานุเบกษา การเรียนการสอนในศิลปะและวิทยาศาสตร์นี้ประกอบไปด้วยสารสกัดจากสัปดาห์จากห้องของยูนิเวอร์แซพจนานุกรม แฟรงคลินได้อย่างรวดเร็วทำไปด้วยทั้งหมดนี้เมื่อเขาเข้ามาสอนและทำให้มันซิลเวเนียในราชกิจจานุเบกษา ราชกิจจานุเบกษาช้าก็กลายเป็นแฟรงคลินลักษณะอวัยวะที่ซึ่งเขาได้อย่างอิสระที่ใช้สำหรับการเสียดสีสำหรับการเล่นของปัญญาของเขาแม้สำหรับส่วนเกินที่แท้จริงของความชั่วร้ายหรือความสนุกสนาน จากครั้งแรกที่เขามีวิธีการปรับรูปแบบของเขาเพื่อการใช้งานของตัวเอง ชุดของบทความที่เรียกว่า "ไม่ว่างร่างกาย" ซึ่งเขาเขียน Bradford อเมริกันปรอทใน 1729 ตามรูปแบบ Addisonian ทั่วไปแล้วแก้ไขให้เหมาะสมกับสภาพ homelier อดทนประหยัดในร้านเล็ก ๆ ของเธอยุ่งบ่นของผู้เข้าชมที่ไร้ประโยชน์ที่เสียเวลาอันมีค่าของเธอมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่อยู่นายชม ไม่ว่างร่างกายตัวเองเป็นจริง Censor มูรุมเป็นไอแซก Bickerstaff ได้รับการรีรอ และจำนวนของตัวละครสมมติ, Ridentius, Eugenius กาโต้และ Cretico, เป็นตัวแทนแบบดั้งเดิมคลาสที่ 18 ศตวรรษที่ แม้แฟรงคลินนี้สามารถใช้สำหรับการเสียดสีร่วมสมัยตั้งแต่ Cretico, "sowre ปราชญ์" เป็นเห็นได้ชัดว่าภาพของคู่แข่งแฟรงคลิน, ซามูเอล Keimer เมื่อเวลาผ่านไปแฟรงคลินขึ้นน้อยลงในการประชุมวรรณกรรมของเขาและอื่น ๆ บนขบขันบ้านเกิดของเขาเอง ในการนี้มีจิตวิญญาณไม่ใหม่แนะนำให้เขาโดยการปรับปรุงพันธุ์ที่ดีของแอดดิสันหรือประชดขมของสวิฟท์หรือครบถ้วนกัดของสมเด็จพระสันตะปาปา ชิ้นเล็ก ๆ ที่ยอดเยี่ยมแฟรงคลินเขียนซิลเวเนียนุเบกษาของเขามีสถานที่ตายในวรรณคดีอเมริกันซิลเวเนียในราชกิจจานุเบกษาเช่นหนังสือพิมพ์อื่น ๆ ส่วนใหญ่ของระยะเวลาที่ได้รับมักจะพิมพ์ไม่ดี แฟรงคลินกำลังยุ่งกับร้อยเรื่องที่ด้านนอกของสำนักงานการพิมพ์ของเขาและไม่เคยจริงจังพยายามที่จะยกระดับมาตรฐานทางกลของการค้าของเขา เขาก็ไม่เคยถูกแก้ไขหรือทานผสมโอกาสของรายการเก่าที่ผ่านไปสำหรับข่าวในราชกิจจานุเบกษา อิทธิพลของเขาในด้านการปฏิบัติของหนังสือพิมพ์เป็นที่สุด ในขณะที่โฆษณาของหนังสือแสดงความสนใจที่ดีมากของเขาในที่นิยมชมชอบวรรณกรรมโลก ไม่ต้องสงสัยกระดาษของเขามีส่วนร่วมกับวัฒนธรรมที่กว้างที่โดดเด่นเพนซิลวาเนียจากเพื่อนบ้านของเธอก่อนการปฏิวัติ เช่นเดียวกับหลายสำนักพิมพ์แฟรงคลินสร้างขึ้นที่ร้านหนังสือในสำนักงานการพิมพ์ของเขา เขาเอาโอกาสที่จะอ่านหนังสือเล่มใหม่ก่อนที่จะขายพวกเขาแฟรงคลินได้ผสมประสบความสำเร็จในแผนการของเขาที่จะสร้างเครือข่ายระหว่างอาณานิคมของหนังสือพิมพ์ที่จะผลิตกำไรสำหรับเขาและเผยแพร่คุณธรรม. [12] เขาเริ่มในชาร์ลสตันเซาท์แคโรไลนา ใน 1731 หลังจากการแก้ไขครั้งที่สองเสียชีวิตม่ายของเอลิซาเบทิโมธีเข้ามาและทำให้มันประสบความสำเร็จ 1738-1746 เธอเป็นหนึ่งในเครื่องพิมพ์ผู้หญิงคนแรกของยุคอาณานิคม. [13] เป็นเวลาสามทศวรรษที่ผ่านมาแฟรงคลินยังคงความสัมพันธ์ทางธุรกิจที่ใกล้ชิดกับเธอและลูกชายของเธอปีเตอร์ที่เข้ามาใน 1746 [14] ราชกิจจานุเบกษามีนโยบายความเป็นกลางในการอภิปรายทางการเมืองในขณะที่ สร้างโอกาสสำหรับการอภิปรายสาธารณะซึ่งสนับสนุนให้ผู้อื่นที่จะท้าทายอำนาจ บรรณาธิการปีเตอร์ทิโมธีหลีกเลี่ยงความอ่อนโยนและอคติดิบและหลัง 1765 ขึ้นเอาขาตั้งที่มีใจรักในภาวะวิกฤตที่กำลังเติบโตด้วยสหราชอาณาจักร. อย่างไรก็ตาม [15], แฟรงคลินคอนเนตทิคัราชกิจจานุเบกษา (1755-1768) พิสูจน์ความสำเร็จ. [16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักข่าวชาย


เบนจามิน แฟรงคลิน ( กลาง ) ในงานสิ่งพิมพ์ การสืบพันธุ์ของภาพวาดชาร์ลส์มิลส์โดยดีทรอยต์สำนักพิมพ์ .
เมื่อเดนแฮม ตาย แฟรงคลิน กลับไปค้าของเขาในอดีต ใน 1694 , แฟรงคลินได้ตั้งโรงพิมพ์หุ้นส่วนกับฮิวจ์ เมเรดิธ ; ปีต่อมาเขากลายเป็นผู้จัดพิมพ์หนังสือพิมพ์เรียกว่าหนังสือพิมพ์เพนซิลเวเนียในราชกิจจานุเบกษาให้แฟรงคลินฟอรั่มสำหรับการเกี่ยวกับความหลากหลายของการปฏิรูปประเทศและการริเริ่มผ่านพิมพ์บทความและการสังเกต ในช่วงเวลาของเขา ความเห็น และเพาะปลูกคล่องแคล่วของเขาเป็นภาพบวก เป็นคนขยัน หมั่นเพียร และปัญญา เด็กหนุ่มที่เขาได้รับการจัดการที่ดีของการเคารพสังคม แต่แม้หลังจากที่แฟรงคลินได้รับชื่อเสียงในฐานะที่เป็นนักวิทยาศาสตร์รัฐบุรุษและเขาเป็นประจำลงนามจดหมายของเขากับไม่โอ้อวด ' บี แฟรงคลิน , เครื่องพิมพ์ ' [ 9 ]

ในทั้งเบนแฟรงคลินได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในหนังสือพิมพ์เยอรมันภาษาอเมริกา–ตาย philadelphische หนังสือพิมพ์–แม้ว่ามันจะล้มเหลวหลังจากเพียงหนึ่งปี เพราะอีกสี่ที่ก่อตั้งขึ้นใหม่เยอรมันเอกสารได้อย่างรวดเร็ว dominated ตลาดหนังสือพิมพ์ [ 10 ]

แฟรงคลินเห็นพิมพ์เป็นอุปกรณ์เพื่อให้ชาวอเมริกันอาณานิคมในคุณธรรมจริยธรรม frasca แย้ง เขา เห็น นี้เป็นบริการให้กับพระเจ้า เพราะเขาเข้าใจคุณธรรมจริยธรรมในแง่ของการกระทำ ดังนั้น ทำแต่ความดี มีการบริการให้กับพระเจ้า แม้จะพลั้งเผลอของตัวเอง ศีลธรรม แฟรงคลิน เห็นว่าเขามีคุณสมบัติพิเศษเพื่อให้ชาวอเมริกันในด้านคุณธรรมจริยธรรมเขาพยายามที่จะมีอิทธิพลต่อชาวอเมริกันคุณธรรมชีวิตผ่านการก่อสร้างของการพิมพ์เครือข่ายตามห่วงโซ่ของความร่วมมือจากแคโรไลนาในนิวอิงแลนด์ แฟรงคลินจึงคิดค้นโซ่หนังสือพิมพ์ฉบับแรก มันเป็นมากกว่าธุรกิจ เพราะเหมือนมาก เพราะสำนักพิมพ์เขาเชื่อว่า สื่อมวลชนมีบริการสาธารณะหน้าที่ [ 11 ]

เมื่อแฟรงคลินจัดตั้งตัวเองในฟิลาเดลเฟียสั้นๆ ก่อน ระหว่าง เมือง โต 2 " เจ้าแผ่นข่าวน้อย " ปรอท แอนดริว แบรดฟอร์ด ชาวอเมริกัน และ keimer สากลครูฝึกในศิลปะและวิทยาศาสตร์ และเพนซิลเวเนียราชกิจจานุเบกษา . คำสั่งนี้ในศิลปะและวิทยาศาสตร์ ประกอบด้วยสารสกัดจากรายสัปดาห์จาก Chambers สากลพจนานุกรมแฟรงคลินอย่างรวดเร็วทำไปด้วยทั้งหมดนี้เมื่อเขายึดผู้สอนและทำให้หนังสือพิมพ์เพนซิลเวเนีย ราชกิจจานุเบกษาเร็วๆ นี้เป็นลักษณะของแฟรงคลินอวัยวะซึ่งเขาใช้อิสระในการเสียดสี เพื่อเล่นของปัญญาของเขา แม้เกินอิดของความเสียหายหรือสนุก จากครั้งแรกที่เขามีวิธีการปรับรุ่นของเขาที่จะใช้ของเขาเอง ชุดของบทความที่ชื่อว่า " ร่างกาย " ไม่ว่างซึ่งเขาเขียนสำหรับ Bradford เป็นอเมริกันปรอทใน 1729 ตามแบบฟอร์ม addisonian ทั่วไปแล้วปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับ homelier เงื่อนไข ความอดทน ประหยัด ในร้านเล็ก ๆยุ่ง บ่นของผู้เข้าชมที่ไร้ประโยชน์ที่เสียเวลาอันมีค่าของเธอเกี่ยวข้องกับสุภาพสตรีที่ที่อยู่ คุณชม งร่างกายตัวเองเป็น morum เซ็นเซอร์จริง เช่น ไอแซ็ค บิคเคอร์ าฟฟ์ได้รับในแทตเลอร์ .และหมายเลขของตัวละครสมมติ ridentius ยูจีนีอิสกา และ cretico , , , แสดงคลาสสิกของศตวรรษที่ 18 แบบดั้งเดิม นี้ยังสามารถใช้สำหรับแฟรงคลินการออกแบบร่วมสมัยตั้งแต่ cretico , " sowre นักปรัชญา " จากแนวของแฟรงคลิน คู่แข่งของ ซามูเอล keimer

เมื่อเวลาผ่านไป แฟรงคลิน แต่น้อยกว่าในขนบวรรณกรรมของเขา และอารมณ์ขันในบ้านเกิดของเขาเองในนี้มีวิญญาณใหม่ไม่แนะนำให้เขา โดยพันธุ์ดีของแอดดิสัน หรือขมประชดอย่างรวดเร็ว หรือแสบ ความครบถ้วนสมบูรณ์ของสันตะปาปา ฉลาดน้อยชิ้นแฟรงคลินเขียนของเขาเพนซิลเวเนียราชกิจจานุเบกษามีสถานที่ที่ยั่งยืนในวรรณคดีอเมริกัน .

ราชกิจจานุเบกษา Pennsylvania , เช่นหนังสือพิมพ์อื่น ๆส่วนใหญ่ของระยะเวลา ก็มักจะไม่พิมพ์แฟรงคลินยุ่งกับร้อยเรื่องนอกสำนักงานการพิมพ์ของเขาและไม่เคยจริงๆพยายามที่จะยกระดับมาตรฐานเชิงกลของการค้าของเขา หรือเขาเคยถูกแก้ไขหรือตรวจสอบโอกาสที่ผ่านการผสมของเก่ารายการข่าวในหนังสือพิมพ์ อิทธิพลของเขาในด้านการปฏิบัติของวารสารได้น้อยที่สุด บนมืออื่น ๆเขาโฆษณาของหนังสือแสดงความสนใจมากในนิยมในวรรณกรรมทางโลก . ไม่ต้องสงสัยกระดาษของเขามีส่วนที่กว้างวัฒนธรรมที่แตกต่างจากประเทศเพื่อนบ้าน ก่อนแห่งการปฏิวัติ ชอบหลายสำนักพิมพ์ แฟรงคลินสร้างร้านหนังสือในสำนักงานการพิมพ์ของเขา เขาได้มีโอกาสอ่านหนังสือใหม่ก่อน

ขายแฟรงคลินมีความสำเร็จที่ผสมในแผนการของเขาที่จะสร้างเครือข่ายระหว่างอาณานิคมของหนังสือพิมพ์นั้นจะผลิตกำไรให้เขาและเผยแพร่คุณธรรม [ 12 ] เขาเริ่มใน Charleston , South Carolina , 1731 . หลังจากสองบรรณาธิการตายของเขา แม่ม่าย อลิซาเบธ ทิโมธี ยึด และทำมันสำเร็จ ค.ศ. 1738 – 46 เธอเป็นหนึ่งในยุคอาณานิคมคือผู้หญิงคนแรกที่เครื่องพิมพ์[ 13 ] สามทศวรรษแฟรงคลินรักษาความสัมพันธ์ทางธุรกิจอย่างใกล้ชิดกับเธอและลูกชายของปีเตอร์ ที่ยึดใน 1746 . [ 14 ] ราชกิจจานุเบกษามีนโยบายของรัฐในการอภิปรายทางการเมือง ขณะที่การสร้างโอกาสสำหรับการอภิปรายสาธารณะ ซึ่งสนับสนุนให้ผู้อื่นที่จะท้าทายอำนาจ บรรณาธิการปีเตอร์ ทิโมธี หลีกเลี่ยง ความอ่อนโยนและหยาบคายอคติและหลังจาก 1765 มากขึ้นเอาขาตั้งรักชาติในช่วงวิกฤติกับอังกฤษ [ 15 ] อย่างไรก็ตาม แฟรงคลินคอนเนตทิคัตราชกิจจานุเบกษา ( 1175 ( 68 ) พิสูจน์ไม่สำเร็จ [ 16 ]