Three co-directors were immediately

Three co-directors were immediately named to head the new company: designer and engineer Johann Tomforde and financial administrator Christoph Baubin from Daimler-Benz, and marketing manager Hans Jürg Schär, who spearheaded the original Swatch marketing campaigns in the mid-1980s. Tomforde had been working on the Mercedes City Car (coincidentally abbreviated MCC) project at Daimler-Benz since 1990, which produced the eco-sprinter and eco-speedster concepts as well as the Vision-A concept, which eventually became the Mercedes-Benz A-Class.[15]

One of the first controversies at MCC was the name of the car itself. Nicolas Hayek insisted it retain Swatch in some way: "Swatchmobile", or "Swatch Car". Daimler-Benz refused, and pushed for a neutral name.[16] The final selection was Smart, an acronym that had been previously used internally by MCC for Swatch Mercedes Art.

By May 1994, the co-directors had identified 74 potential sites for the assembly plant. The final site was announced on December 20, 1994: Hambach, France.[17] The purpose-built factory quickly gained the nickname "Smartville".

In 1995, Tomforde devised a modular system of assembly for the car, insisting suppliers design and assemble, and even install their own modules onto the final car, at the new plant using their own employees thus reducing the cost overhead for the parent companies and divesting MCC of the financial and legal liabilities for those parts. It also provided a fiscal framework whereby MCC could share the development costs with the suppliers, rather than having to fund the entire project themselves.[18] MCC secured contracts with suppliers to design and supply almost all parts of the car: seats by Faurecia, interiors by VDO, chassis and door modules by Magna, door panels by Dynamit Nobel, and suspension by Krupp.[19]

Despite offloading a substantial amount of the development on the suppliers MCC required more capital. Recapitalization by Daimler-Benz increased their share of ownership in the company to 81% by 1996, leaving SMH with only the remaining 19%.[20]

The assembly plant opened on October 27, 1997, with a ceremonial ribbon-cutting by then-French President Jacques Chirac and German Chancellor Helmut Kohl.[21] Introduction of the new Smart city-Coupé was planned for March, 1998, however dynamic instability of the prototypes prompted Daimler-Benz to announce postponing the launch until October, 1998. Johann Tomforde was replaced as chief engineer by Gerhard Fritz.[22] Fritz lowered the centre of gravity, widened the track, stiffened the suspension, changed the steering, and added ballast weight to the front of the car in order to increase its stability in emergency avoidance manoeuvres (notably the Swedish "moose test").[23]

The car launched successfully in nine European countries in October 1998, but the final design did not fulfill Hayek's expectations. Hayek pushed for a hybrid drivetrain but the final product used a relatively conventional gasoline engine. Shortly afterward Daimler-Benz bought out SMH's remaining stake in the company.[24] MCC was now a wholly owned subsidiary of Daimler-Benz (which soon merged with Chrysler Corporation to become DaimlerChrysler). The office in Biel was shut down and operations were consolidated at the MCC GmbH design centre in Germany. On January 1, 1999, MCC GmbH changed its name to MCC Smart GmbH,[25] and by 2000, it dropped the last vestiges of the association with SMH, becoming Smart GmbH.[26]

The model line was subsequently expanded to include the Roadster a rear-engine, rear-drive and four-door, four-seat supermini aptly named Forfour (the original City-Coupé was renamed Fortwo to fit the new naming scheme).

The expansion did not increase profits at the company; Smart GmbH lost nearly 4 billion euros from 2003 to 2006.[27] Plans were enacted to increase the company's profitability and integrate its operations with Daimler (at the time DaimlerChrysler).

In 2005, Daimler decided against purchasing a 50% share in the Dutch NedCar plant used to manufacture the ForFour, ending its production. A planned SUV called Formore was terminated as the assembly plant in Brazil was being fitted with machines, and production of the Roadster was discontinued. In 2006, after dwindling sales and heavy financial losses, Smart GmbH was liquidated and its operations were absorbed by DaimlerChrysler directly.

Smart now operates under the Mercedes-Benz Cars division of Daimler AG, offering solely the Fortwo Coupe and Cabrio models.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรรมการร่วมตั้งชื่อทันทีจะหัวบริษัทใหม่: ออกแบบ และวิศวกร Johann Tomforde และผู้ดูแลระบบการเงินคริสโต Baubin จากเดมเลอร์-เบนซ์ และจัดการตลาด Hans Schär Jürg ที่เป็น Swatch เดิมแคมเปญในช่วงกลางทศวรรษ 1980 การตลาด Tomforde ได้ทำงานในโครงการรถเมอร์เซเดส (ย่อบังเอิญ MCC) ที่เดมเลอร์-เบนซ์ตั้งแต่ปี 1990 ซึ่งผลิต eco-สปรินเตอร์ และแนวคิด eco-speedster ตลอดจนแนว คิดวิสัยทัศน์-A ซึ่งในที่สุดกลายเป็นเมอร์เซเดส-เบนซ์เอคลาส [15]ทางแรกที่ MCC อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นชื่อของรถตัวเอง Nicolas Hayek ยืนยันมันเก็บ Swatch ในบางวิธี: "Swatchmobile" หรือ "Swatch รถ" เดมเลอร์-เบนซ์ปฏิเสธ และผลักสำหรับชื่อกลาง [16]ตัวเลือกสุดท้ายคือ สมาร์ท คำย่อที่มีใช้ก่อนหน้านี้ โดย MCC Swatch Mercedes ศิลปะภายในโดย 2537 พฤษภาคม กรรมการร่วมได้ระบุว่าเว็บไซต์มีศักยภาพ 74 สำหรับโรงงานประกอบ เว็บไซต์สุดท้ายประกาศวันที่ 20 ธันวาคม 2537: Hambach ฝรั่งเศส [17 โรงงาน]รองรวดเร็วได้รับชื่อ "Smartville"ใน 1995, Tomforde คิดค้นระบบโมดูลาร์ของแอสเซมบลีสำหรับรถ ยืนยันผู้ออกแบบ และประกอบ และติดตั้งตัวเองโมรถสุดท้าย ที่โรงงานใหม่โดยใช้พนักงานของตนดังนั้นการลดต้นทุนค่าใช้จ่ายสำหรับบริษัทแม่ และ divesting MCC ของหนี้สินทางการเงิน และกฎหมายสำหรับส่วน ยังให้บริการกรอบงานทางการเงินโดย MCC อาจร่วมทุนพัฒนากับซัพพลายเออร์ แทนที่มีกองทุนทั้งโครงการตัวเอง [18] MCC รักษาสัญญากับผู้ออกแบบ และจัดหาชิ้นส่วนเกือบทั้งหมดของรถยนต์: ที่นั่ง โดย Faurecia ตกแต่งภายใน โดยโมดูลโดย Magna วีดีโอ แชสซี และประตูประตูแผง โดย Dynamit Nobel และระบบกันสะเทือน โดย Krupp [19]แม้ มีถ่ายเป็นจำนวนมากจากการพัฒนาซัพพลายเออร์ MCC ต้องใช้ทุนเพิ่มเติม เพิ่มทุน โดยเดมเลอร์-เบนซ์เพิ่มหุ้นของเจ้าของในบริษัท 81% โดย 1996 ออกจากเอสเอ็มเอชกับเพียง 19% ที่เหลือ [20]โรงงานประกอบที่เปิดเมื่อ 27 ตุลาคม 1997 เป็นพิธีตัดริบบิ้นโดยฝรั่งเศสนั้นประธานทะเยอทะยานและชานเซลเลอร์เยอรมันช่วงอาย [21] แนะนำใหม่ที่สมาร์ท Coupé เมืองการวางแผนสำหรับมีนาคม 2541 แต่เสถียรภาพแบบไดนามิกของตัวต้นแบบที่ได้รับการพร้อมท์เดมเลอร์-เบนซ์ประกาศเลื่อนการเปิดตัวจนถึงตุลาคม 2541 Johann Tomforde ถูกแทนเป็นหัวหน้าวิศวกร โดย Fritz อัน [22] Fritz ลดศูนย์ถ่วง ถึงเวลาการติดตาม แข็งทื่อช่วงล่าง เปลี่ยนพวงมาลัย และเพิ่มน้ำหนักบัลลาสต์ที่ด้านหน้าของรถเพื่อเพิ่มความเสถียรในการหลีกเลี่ยงฉุกเฉินกลายเป็นคณะสเก็ต (สะดุดตาสวีเดนมูสทดสอบ") [23]รถเปิดตัวเรียบร้อยแล้วในประเทศยุโรป 9 2541 ตุลาคม แต่การออกแบบได้ตรงตามความคาดหวังของ Hayek Hayek ผลักสำหรับชุดขับเคลื่อนแบบไฮบริ แต่ผลิตภัณฑ์สุดท้ายใช้เครื่องยนต์เบนซินทั่วไปค่อนข้าง หลังจากเดมเลอร์-เบนซ์ซื้อออกของเอสเอ็มเอชเหลือหุ้นในบริษัท [24] MCC เวลานี้มีบริษัทในเครือของเดมเลอร์-เบนซ์ (ซึ่งเร็ว ผสานกับไครสเลอร์ คอร์ปอเรชั่นเป็น DaimlerChrysler) ปิดสำนักงานในบีล และการดำเนินงานถูกรวมศูนย์ออกแบบ MCC GmbH ในเยอรมนี บน 1 มกราคม 1999, MCC GmbH เปลี่ยนชื่อ MCC สมาร์ท GmbH, [25] และ โดย 2000 มันทิ้งร่องรอยสุดท้ายของความสัมพันธ์กับเอสเอ็มเอช กลายเป็น สมาร์ท GmbH. [26]สายรุ่นต่อมาขยายไปรวม Roadster ที่ซูเปอร์มินิเครื่อง ยนต์ด้านหลัง ด้านหลังไดรฟ์ และสี่ประตู 4 ที่นั่งที่ชื่อ Forfour (เปลี่ยนชื่อเมืองเดิม-Coupé Fortwo ให้พอดีกับแบบแผนการตั้งชื่อใหม่)การขยายตัวไม่เพิ่มขึ้นผลกำไรที่บริษัท สมาร์ท GmbH หายเกือบ 4 ล้านยูโรจาก 2003 ถึง 2006 [27] แผนถูกตราขึ้นเพื่อเพิ่มผลกำไรของบริษัท และรวมการดำเนินงานกับเดมเลอร์ (ในเวลา DaimlerChrysler)ในปี 2005 เดมเลอร์ตัดสินใจกับการซื้อหุ้น 50% เป็นพืช NedCar ดัตช์ที่ใช้ในการผลิต ForFour สิ้นสุดการผลิต SUV วางแผนไว้เรียกว่า Formore ถูกยกเลิกเป็นโรงงานประกอบในบราซิลถูกถูกอาบเครื่อง และผลิต Roadster ที่ถูกยกเลิก ในปี 2549 หลังการขายที่ลดลงและสูญเสียทางการเงิน สมาร์ท GmbH ถูกยกเลิก และการดำเนินงานถูกดูดซึม โดย DaimlerChrysler โดยตรงสมาร์ทขณะนี้ดำเนินงานภายใต้ฝ่ายรถยนต์เมอร์เซเดส-เบนซ์ของเดมเลอร์เอ จี เสนอเพียง Fortwo Coupe และ Cabrio รุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรรมการร่วมสามถูกตั้งชื่อทันทีที่จะมุ่งหน้า บริษัท ใหม่: นักออกแบบและวิศวกรโยฮันน์ Tomforde และผู้บริหารทางการเงินคริสโต Baubin จากเดมเลอร์เบนซ์และผู้จัดการฝ่ายการตลาดฮันส์Jürg Schar ที่ทันสมัยเดิมแคมเปญการตลาดสวอตช์ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 Tomforde ได้ทำงานกับเมอร์เซเมืองรถ (ยากบังเอิญ MCC) โครงการที่เดมเลอร์เบนซ์ตั้งแต่ปี 1990 ซึ่งผลิต Eco-Sprinter และ Eco-Speedster แนวคิดเช่นเดียวกับวิสัยทัศน์แนวคิดซึ่งท้ายที่สุดก็กลาย Mercedes-เบนซ์ A -class. [15]

หนึ่งในการถกเถียงกันเป็นครั้งแรกที่ MCC เป็นชื่อของรถตัวเอง นิโคลัสฮาเย็คยืนยันว่ารักษาสวอตช์ในบางวิธี "Swatchmobile" หรือ "สวอตช์รถยนต์" เดมเลอร์เบนซ์ปฏิเสธและผลักดันให้เป็นชื่อที่เป็นกลาง. [16] การเลือกสุดท้ายคือสมาร์ทตัวย่อที่เคยใช้ก่อนหน้านี้ภายในโดย MCC สำหรับสวอตช์เมอร์เซศิลปะ.

เมื่อถึงเดือนพฤษภาคมปี 1994 กรรมการร่วมได้ระบุ 74 เว็บไซต์ที่มีศักยภาพสำหรับ โรงงานประกอบ เว็บไซต์สุดท้ายได้มีการประกาศวันที่ 20 ธันวาคม 1994:.. Hambach, ฝรั่งเศส [17] โรงงานเป้าหมายที่จะสร้างได้อย่างรวดเร็วได้รับฉายา "Smartville"

ในปี 1995 Tomforde คิดค้นระบบ modular ของการชุมนุมสำหรับรถที่ยืนยันการออกแบบซัพพลายเออร์และประกอบ และแม้กระทั่งการติดตั้งโมดูลของตัวเองบนรถสุดท้ายที่โรงงานใหม่โดยใช้พนักงานของตัวเองซึ่งช่วยลดค่าใช้จ่ายค่าใช้จ่ายสำหรับ บริษัท แม่และปลด MCC ของหนี้สินทางการเงินและทางกฎหมายสำหรับชิ้นส่วนเหล่านั้น นอกจากนี้ยังจัดให้มีกรอบการคลังโดย MCC สามารถแบ่งปันค่าใช้จ่ายในการพัฒนากับซัพพลายเออร์มากกว่าการมีกองทุนเพื่อการฟื้นฟูโครงการทั้งหมดตัวเอง [18] MCC สัญญาที่มีความปลอดภัยกับซัพพลายเออร์ในการออกแบบและอุปทานเกือบทุกส่วนของรถ:. ที่นั่ง Faurecia, การตกแต่งภายในโดย VDO, ตัวถังและประตูโมดูลโดย Magna แผงประตูโดย Dynamit โนเบลและระงับโดย Krupp. [19]

แม้จะถ่ายเป็นจำนวนมากของการพัฒนาในซัพพลายเออร์ต้อง MCC ทุนมากขึ้น การเพิ่มทุนโดย Daimler-Benz เพิ่มส่วนแบ่งของพวกเขาในการเป็นเจ้าของใน บริษัท ถึง 81% โดยปี 1996 ออกจาก SMH มีเพียงส่วนที่เหลืออีก 19%. [20]

โรงงานประกอบเปิดเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม 1997 โดยมีพระราชพิธีตัดริบบิ้นโดย ณ ขณะนั้น ประธานาธิบดีฝรั่งเศส Jacques Chirac และนายกรัฐมนตรีเยอรมันเฮลมุทโคห์ล. [21] บทนำของใหม่สมาร์ทเมืองCoupéมีการวางแผนสำหรับเดือนมีนาคม 1998 อย่างไรก็ตามความไม่แน่นอนแบบไดนามิกของต้นแบบแจ้ง Daimler-Benz ที่จะประกาศเลื่อนการเปิดตัวจนถึงเดือนตุลาคมปี 1998 โยฮันน์ Tomforde ถูกแทนที่ด้วยความเป็นหัวหน้าวิศวกรโดยแกร์ฮาร์ดฟริตซ์. [22] ฟริตซ์ลดลงศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วงกว้างติดตามตัวแข็งทื่อระงับเปลี่ยนพวงมาลัยและเพิ่มน้ำหนักบัลลาสต์ไปยังด้านหน้าของรถเพื่อเพิ่มความมั่นคงในการหลีกเลี่ยงฉุกเฉิน ประลองยุทธ์ (สะดุดตาสวีเดน "มูทดสอบ"). [23]

รถเปิดตัวที่ประสบความสำเร็จในเก้าประเทศในยุโรปในเดือนตุลาคมปี 1998 แต่การออกแบบขั้นสุดท้ายไม่ได้ตามความคาดหวังของเยค Hayek ผลักดันให้ระบบขับเคลื่อนไฮบริด แต่ผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่ใช้เครื่องยนต์เบนซินค่อนข้างธรรมดา หลังจากนั้นไม่นาน Daimler-Benz ซื้อหุ้นที่เหลือของ SMH ใน บริษัท . [24] MCC ตอนนี้เป็น บริษัท ย่อยที่ถือหุ้นทั้งหมดของเดมเลอร์เบนซ์ (ซึ่งเร็ว ๆ นี้รวมกับ บริษัท ไครสเลอจะกลายเป็น DaimlerChrysler) สำนักงานในบีถูกปิดตัวลงและการดำเนินงานรวมอยู่ที่ศูนย์การออกแบบ MCC GmbH ในเยอรมนี วันที่ 1 มกราคม 1999 MCC GmbH เปลี่ยนชื่อ MCC สมาร์ท GmbH, [25] และปี 2000 จะลดลงร่องรอยสุดท้ายของการเชื่อมโยงกับ SMH กลายเป็นสมาร์ท GmbH. [26]

บรรทัดรูปแบบได้มีการขยายต่อมา ได้แก่ Roadster หลังเครื่องยนต์ด้านหลังไดรฟ์และสี่ประตู supermini สี่ที่นั่งชื่อ aptly Forfour (เดิม City-Coupéถูกเปลี่ยนชื่อ Fortwo เพื่อให้พอดีกับรูปแบบการตั้งชื่อใหม่).

การขยายตัวไม่เพิ่มผลกำไรที่ บริษัท ; สมาร์ท GmbH หายไปเกือบ€ 4000000000 จาก 2003 2006 [27] แผนตราขึ้นเพื่อเพิ่มผลกำไรของ บริษัท ฯ และบูรณาการการดำเนินงานกับเดมเลอร์ (ในเวลานั้น DaimlerChrysler).

ในปี 2005 เดมเลอร์ตัดสินใจซื้อหุ้น 50% ในดัตช์ พืช NedCar ใช้ในการผลิต forfour สิ้นสุดการผลิต เอสยูวีที่เรียกว่าการวางแผน Formore ถูกยกเลิกเป็นโรงงานประกอบในบราซิลถูกติดตั้งเครื่องจักรและการผลิตของ Roadster ถูกยกเลิก ในปี 2006 หลังจากที่ลดน้อยลงการขายและการสูญเสียทางการเงินหนักสมาร์ท GmbH ถูกทำลายและการดำเนินงานที่ถูกดูดซึมโดย DaimlerChrysler โดยตรง.

สมาร์ทขณะนี้ดำเนินการภายใต้ส่วน Mercedes-Benz รถยนต์ของเดมเลอร์เอจีนำเสนอ แต่เพียงผู้เดียว Fortwo และรถเก๋งรุ่น Cabrio

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาม Co กรรมการได้ทันทีชื่อหัวบริษัทใหม่ : นักออกแบบและวิศวกรโย tomforde และผู้บริหารทางการเงินคริสตอฟ baubin จากเดมเลอร์ เบนซ์ และ ฝ่ายการตลาด ฮานส์ ยือ RG SCH และ R ที่ทันสมัยต้นฉบับสวอตช์แคมเปญการตลาดในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 . tomforde ทำงานในเมือง รถเมอร์ซีเดส ( บังเอิญว่า MCC ) โครงการที่ เดมเลอร์เบนซ์ตั้งแต่ปี 1990 ซึ่งผลิตอีโค Sprinter และแนวคิด Speedster โค ตลอดจนแนวคิด vision-a ซึ่งในที่สุดกลายเป็นเมอร์ซิเดสเบนซ์ A - คลาส [ 15 ]หนึ่งในข้อถกเถียงแรกที่ MCC เป็นชื่อของรถเอง นิโคลัส เยก ยืนยันรักษา Swatch ในบางวิธี " swatchmobile " หรือ " สวอตช์รถ " เดมเลอร์เบนซ์ปฏิเสธและผลักเป็นชื่อที่เป็นกลาง [ 16 ] เลือกสุดท้ายคือสมาร์ท , ตัวย่อที่ได้รับก่อนหน้านี้ที่ใช้ภายในโดย MCC สำหรับสวอตช์เมอร์ภาพตัดปะโดยพฤษภาคม 1994 , ร่วมกรรมการได้ระบุ 74 เว็บไซต์ศักยภาพโรงงานประกอบ . เว็บไซต์สุดท้ายมีการประกาศเมื่อ 20 ธันวาคม 2537 : hambach ฝรั่งเศส [ 17 ] วัตถุประสงค์สร้างโรงงานได้อย่างรวดเร็วได้รับฉายา " smartville "ในปี 1995 tomforde devised modular ระบบประกอบสำหรับรถยนต์ ยืนยันการออกแบบซัพพลายเออร์ และ ประกอบ และติดตั้งโมดูลของตนเองลงบนรถคันสุดท้ายที่โรงงานใหม่ที่ใช้พนักงานของตนเองดังนั้นการลดต้นทุนการผลิตสำหรับ บริษัท แม่และ ปลด MCC ของหนี้สินทางการเงินและทางกฎหมายสำหรับชิ้นส่วนเหล่านั้น นอกจากนี้ยังให้กรอบการคลังโดย MCC สามารถแบ่งต้นทุนการพัฒนากับซัพพลายเออร์ แทนที่จะลงทุนทั้งโครงการเอง . [ 18 ] MCC ที่มีสัญญากับซัพพลายเออร์เพื่อการออกแบบและผลิตเกือบทุกส่วนของรถ ที่นั่ง โดย faurecia ลงตัว โดยวีดีโอ ตัวถังและประตูโมดูลโดย Magna , แผงประตู โดย ที่ได้รับรางวัลโนเบล และระงับโดยกรุป [ 19 ]แม้จะมีภาวะเศรษฐกิจอย่างมากปริมาณของการพัฒนาซัพพลายเออร์ MCC ต้องการเงินทุนเพิ่มเติม การเพิ่มทุนโดยเดมเลอร์เบนซ์เพิ่มส่วนแบ่งของความเป็นเจ้าของในบริษัทถึง 81% โดย 1996 ออกจาก SMH เท่านั้นเหลือ 19 % [ 20 ]โรงงานประกอบเปิดบน 27 ตุลาคม 1997 ด้วยพิธีตัดริบบิ้น โดยประธานาธิบดีฝรั่งเศสฌาคส์ ชีรัค และเยอรมัน Chancellor Helmut Kohl [ 21 ] แนะนำเมืองสมาร์ทใหม่กลุ่มบริษัทได้วางแผนสำหรับเดือนมีนาคม พ.ศ. 2541 ซึ่งความไม่แน่นอนของแบบไดนามิกให้เดมเลอร์เบนซ์ประกาศเลื่อนเปิดตัวจนถึงตุลาคม 1998 โยฮันน์ tomforde แทนที่ในฐานะหัวหน้าวิศวกร โดยแกร์ฮาร์ดฟริ [ 22 ] ฟริงศูนย์ของแรงโน้มถ่วง , ระยะติดตามที่แข็งตึงระงับ เปลี่ยนพวงมาลัยพาวเวอร์ และเพิ่มน้ำหนักอับเฉาไปด้านหน้าของรถเพื่อเพิ่มเสถียรภาพในการประลองยุทธ์หลบหลีกฉุกเฉิน ( โดยเฉพาะสวีเดน " มูส " Test ) . 23 ]รถเปิดตัวเรียบร้อยแล้วในเก้าประเทศในยุโรปในเดือนตุลาคมปี 1998 แต่การออกแบบขั้นสุดท้ายไม่ได้ตอบสนองเยกของความคาดหวัง เยกผลักดันให้ drivetrain ไฮบริด แต่ผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่ใช้เครื่องยนต์เบนซินที่ค่อนข้างปกติ ไม่นานหลังจากนั้น เดมเลอร์ เบนซ์ซื้อออก SMH เหลืออยู่ถือหุ้นในบริษัท [ 24 ] MCC แล้วของ บริษัท ในเครือของเดมเลอร์ เบนซ์ ( ซึ่งควบรวมกิจการกับไครสเลอร์ คอร์ปอเรชั่น เป็นเร็วกว่า ) สำนักงานใน Biel ถูกปิดตัวลงและการปฏิบัติอยู่รวมในการออกแบบศูนย์ MCC GmbH ในเยอรมัน เมื่อ 1 มกราคม 1999 MCC GmbH เปลี่ยนชื่อเป็น MCC สมาร์ท GmbH , [ 25 ] และโดยปี 2000 มันลดลง ร่องรอยสุดท้ายของสมาคมกับ SMH กลายเป็น GmbH สมาร์ท [ 26 ]รูปแบบบรรทัดต่อมาได้ขยายเพื่อรวมรถเปิดประทุนเครื่องยนต์หลัง ขับหลังและประตูสี่ สี่ที่นั่ง Supermini ชื่อ aptly forfour ( เดิม ) ได้เปลี่ยนชื่อเมืองรัฐประหาร Fortwo พอดีโครงการตั้งชื่อใหม่ )การขยายตัวไม่ได้เพิ่มผลกำไรที่ บริษัท สมาร์ท GmbH หายไปเกือบ 4 พันล้านยูโรจากปี 2003 ถึง 2006 แผน [ 27 ] ตราขึ้นเพื่อเพิ่มผลกำไรของ บริษัท และรวมกิจการกับเดมเลอร์ ( ในเวลากว่า )ในปี 2005 , เดมเลอร์ ตัดสินใจกับการซื้อหุ้น 50% ในโรงงานที่ใช้ในการผลิต nedcar ดัตช์ forfour สิ้นสุดการผลิตของ วางแผนเพื่อรถ SUV เรียกว่าถูกยกเลิกเป็นโรงงานประกอบในบราซิลถูกติดตั้ง ด้วยเครื่องจักร และผลิต Roadster ที่ถูกยกเลิกไป ในปี 2006 หลังจากบางเบาขายและการสูญเสียทางการเงินที่หนัก , สมาร์ท GmbH ถูกเลิกไปและการดำเนินการของตนถูกดูดซึมโดย DaimlerChrysler โดยตรงสมาร์ทตอนนี้ดำเนินการภายใต้กอง Mercedes Benz รถของเดมเลอร์ เอจี เสนอเพียงรุ่น Fortwo coupe และริโอ .