Mangrove leaf litter decay is slow

Mangrove leaf litter decay is slow in temperate regions compared to
other detrital sources (Enríquez et al., 1993) and involves a two part
process, where initial decay is rapid, followed by the gradual decay of
the recalcitrant portion of the leaf. Initial decay is likely through bacte-
rial colonisation and breakdown of the leaf, which results in nitrogen
enrichment (Gladstone-Gallagher et al., 2014) and increasing palatabil-
ity to organisms (Nordhaus et al., 2011). The slow, secondary decay is
most likely through physical fragmentation of the recalcitrant fractions
of the leaf, which is controlled by climatic variables, tidal submergence,
and the presence of fauna (e.g. Dick and Osunkoya, 2000;
Oñate-Pacalioga, 2005; Proffitt and Devlin, 2005). Differences between
physical, chemical and biological properties of different sediment
types could therefore influence detrital breakdown rates associated
with both stages of decomposition. Previous studies have linked sedi-
ment properties with differences in the decay rates of both macroalgae
and mangrove litter (Hansen and Kristensen, 1998; Holmer and Olsen,
2002; but see Gladstone-Gallagher et al., 2014).
Intertidal soft-sediment communities are dynamic (e.g. Morrisey
et al., 1992; Thrush, 1991; Thrush et al., 1994) and a temporally variable
response to detrital addition could be expected as the decay process
proceeds. However, only a few studies investigating macrofaunal re-
sponses to detrital deposition have incorporated temporal sampling
into study designs, with most monitoring responses on only one or
two sampling dates after addition (often sampling two or more months
after the addition; e.g. Bishop et al., 2007, 2010; Taylor et al., 2010). The
two studies that have incorporated temporal sampling have demon-
strated a strong time dependent response: in one, macrofaunal abun-
dance took 24 weeks to respond to the addition of seagrass detritus
(Bishop and Kelaher, 2007); whilst in the other, annelids responded to
an Ulva detrital addition after only four weeks (Kelaher and Levinton,
2003). These examples illustrate that macrofaunal responses may be
variable through time due to differences in detrital types, quantities,
decay rates, and the ambient community composition. Accordingly,
studies that are restricted to a single sample date may miss some or
all of the community response to detrital addition.
Here, we investigate the role of mangrove detrital inputs in structur-
ing intertidal benthic communities in a temperate setting. Mangrove
detritus was added at two adjacent sites with different background sed-
imentary properties and macrofauna. The benthic community response
was monitored several times over a six month period. We anticipated
that changes in macrofaunal community structure would vary with
site and time, because detrital processing/decay would be influenced
by site-specific sediment biogeochemistry and species responses to
enrichment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสลายตัวของใบไม้ป่าชายเลนช้าในภูมิภาคพอสมควรเมื่อเทียบกับแหล่ง detrital อื่น ๆ (Enríquez et al., 1993) และเกี่ยวข้องกับทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการที่ผุเริ่มต้นอย่างรวดเร็วตามด้วยการสลายตัวทีละน้อยของส่วนพยศของใบ การสลายตัวครั้งแรกมีแนวโน้มที่ผ่าน bacte- ตั้งรกรากเรียลและรายละเอียดของใบซึ่งส่งผลให้ไนโตรเจนเพิ่มคุณค่า (กัลลาเกอร์แกลดสโตน-et al., 2014) และการเพิ่ม palatabil- ity กับสิ่งมีชีวิต (Nordhaus et al., 2011) ช้าการสลายตัวที่สองคือได้มากที่สุดผ่านการกระจายตัวทางกายภาพของเศษส่วนพยศของใบซึ่งถูกควบคุมโดยตัวแปรภูมิอากาศ, น้ำท่วมน้ำขึ้นน้ำลงและการปรากฏตัวของสัตว์ (เช่นดิ๊กและ Osunkoya 2000; Oñate-Pacalioga 2005; Proffitt และ เดฟลิน, 2005) ความแตกต่างระหว่างทางกายภาพทางเคมีและคุณสมบัติทางชีวภาพของตะกอนที่แตกต่างกันชนิดดังนั้นจึงอาจมีผลต่ออัตราการสลายdetrital ที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนทั้งการสลายตัว ศึกษาก่อนหน้านี้มีการเชื่อมโยง sedi- คุณสมบัติ ment กับความแตกต่างของอัตราการสลายตัวของสาหร่ายทั้งสองและเศษซากพืชป่าชายเลน(แฮนเซนและคริสเต, 1998; Holmer และโอลเซ่น, 2002; แต่เห็นแกลดสโตน-กัลลาเกอร์, et al, 2014).. intertidal ชุมชนนุ่มตะกอน จะแบบไดนามิก (เช่น Morrisey et al, 1992;. ดง, 1991. ดง, et al, 1994) และตัวแปรชั่วคราวตอบสนองต่อdetrital นอกจากนี้คาดว่าอาจจะเป็นกระบวนการสลายตัวเงิน แต่เพียงไม่กี่ศึกษาตรวจสอบอีกครั้ง macrofaunal sponses การสะสม detrital ได้รวมการสุ่มตัวอย่างชั่วคราวในการออกแบบการศึกษากับการตอบสนองการตรวจสอบมากที่สุดในเพียงหนึ่งหรือสองวันหลังจากการสุ่มตัวอย่างนอกจาก(มักสุ่มตัวอย่างสองคนหรือมากกว่าเดือนหลังจากที่นอกเหนือจากนั้นเช่นบิชอป et al, . 2007, 2010. เทย์เลอร์, et al, 2010) สองการศึกษาที่ได้รวมการสุ่มตัวอย่างชั่วได้ demon- strated เป็นเวลาขึ้นอยู่กับการตอบสนองที่แข็งแกร่ง: ในหนึ่ง macrofaunal abun- เต้นเอา 24 สัปดาห์เพื่อตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นของหญ้าทะเลเศษซาก(บิชอปและ Kelaher, 2007); ในขณะที่คนอื่น ๆ annelids ตอบสนองต่อนอกจากนี้อัลวาdetrital หลังจากนั้นเพียงสี่สัปดาห์ (Kelaher และ Levinton, 2003) ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการตอบสนอง macrofaunal อาจจะเป็นตัวแปรที่ผ่านช่วงเวลาเนื่องจากความแตกต่างในรูปแบบdetrital ปริมาณอัตราการสลายตัวและองค์ประกอบชุมชนโดยรอบ ดังนั้นการศึกษาที่ถูก จำกัด ไปเป็นวันที่ตัวอย่างเดียวอาจจะพลาดบางส่วนหรือทั้งหมดของการตอบสนองชุมชนเพื่อนอกจากdetrital. ที่นี่เราจะตรวจสอบบทบาทของปัจจัยการผลิต detrital ป่าชายเลน structur- ไอเอ็นจีชุมชน intertidal หน้าดินในการตั้งค่าพอสมควร ป่าชายเลนเศษซากที่ถูกเพิ่มเข้ามาทั้งสองเว็บไซต์ที่อยู่ติดกับพื้นหลังที่แตกต่างกัน sed- คุณสมบัติ imentary และสัตว์ทะเล การตอบสนองชุมชนหน้าดินได้รับการตรวจสอบหลายครั้งในช่วงระยะเวลาหกเดือน เราคาดการณ์ไว้ว่าการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างชุมชน macrofaunal จะแตกต่างกันกับสถานที่และเวลาเพราะการประมวลผลdetrital / การสลายตัวจะได้รับผลกระทบจากตะกอนbiogeochemistry เว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงและการตอบสนองชนิดเพื่อเพิ่มปริมาณ