Waste latex sludge from centrifuged

Waste latex sludge from centrifuged residue, which is a null by-product of concentrated latex manufacturing, was
digested to retrieve the rubber by using sulfuric acid. It was found that the acid concentration and digestion time have an
effect on the amount and purity of the retrieved rubber. Sulfuric acid at concentrations of more than 10% by weight with a
digestion time of 48 hours completely digested waste latex sludge and gave rubber 10% by weight. The quality of the retrieved
rubber was examined for Mooney viscosity (MV), plasticity retention index, nitrogen content, and ash content. The average
molecular weight of the retrieved rubber, using gel permeation chromatography, was lower than that of normal natural rubber
(NR) which corresponds with the MV and initial plasticity (Po). The molecular structure from Fourier transform infrared
spectroscopy (FT-IR) indicated that the retrieved rubber surface is wet composed with hydroxyl functional ended group.
The residue solution was evaporated and crystallized. The structure of crystals was determined using power X-ray diffractometer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีตะกอนยางเสียจาก centrifuged สารตกค้าง ซึ่งเป็นผลพลอยได้เป็น null เข้มข้นผลิตยาง
ต้องเรียกยาง โดยใช้กรดกำมะถัน พบว่า มีกรดเข้มข้นและย่อยอาหารเวลา
ผลยอดเงินและความบริสุทธิ์ของยางดึงข้อมูล กรดซัลฟิวริกที่ความเข้มข้นมากกว่า 10% โดยน้ำหนักการ
เวลาย่อยอาหาร 48 ชั่วโมงย่อยตะกอนยางเสีย และให้ยางสมบูรณ์ 10% โดยน้ำหนัก คุณภาพของการดึงข้อมูล
ยางถูกตรวจสอบความหนืด Mooney (MV), ดัชนีคง plasticity ไนโตรเจนเนื้อหา และเถ้าเนื้อหา ค่าเฉลี่ย
น้ำหนักโมเลกุลของยางดึงข้อมูล การใช้เจลซึม chromatography ได้ต่ำกว่ายางธรรมชาติปกติ
(NR) ซึ่งสอดคล้องกับ MV และเริ่ม plasticity (Po) โครงสร้างโมเลกุลจากฟูรีเยแปลงอินฟราเรด
ก (FT-IR) ระบุพื้นผิวยางดึงข้อมูลว่าเปียกประกอบไป ด้วยไฮดรอกซิลทำงานสิ้นสุดกลุ่ม.
แก้ปัญหาสารตกค้างที่หายไป และตกผลึก โครงสร้างของผลึกได้กำหนดใช้พลังงานเอกซเรย์ diffractometer

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของเสียกากตะกอนน้ำยางที่เหลือจากการหมุนเหวี่ยงซึ่งเป็นโมฆะผลพลอยได้จากการผลิตน้ำยางข้นถูก
ย่อยเพื่อดึงยางโดยใช้กรดซัลฟูริก พบว่ามีความเข้มข้นและการย่อยอาหารเวลากรดมี
ผลต่อปริมาณและความบริสุทธิ์ของยางดึง กรดซัลฟูริกที่ความเข้มข้นมากกว่า 10% โดยน้ำหนักกับ
การย่อยอาหารเวลา 48 ชั่วโมงที่ย่อยสมบูรณ์น้ำเสียกากตะกอนและให้ยาง 10% โดยน้ำหนัก คุณภาพของการดึง
ยางถูกตรวจสอบเพื่อความหนืดมูนี (MV), ดัชนีการเก็บรักษาปั้นปริมาณไนโตรเจนและเถ้าเนื้อหา เฉลี่ย
น้ำหนักโมเลกุลของยางเรียกใช้ซึมผ่านเจลโค, ต่ำกว่ายางธรรมชาติปกติ
(NR) ซึ่งสอดคล้องกับ MV และปั้นเริ่มต้น (ปอ) โครงสร้างโมเลกุลจากแปลงฟูริเยอินฟราเรด
สเปกโทรสโก (FT-IR) ชี้ให้เห็นว่าพื้นผิวยางที่ดึงเปียกประกอบด้วยกลุ่มไฮดรอกซิสิ้นสุดการทำงาน
แก้ปัญหาที่เหลือก็ระเหยและแช่อิ่ม โครงสร้างของผลึกที่ได้รับการพิจารณาโดยใช้อำนาจของ X-ray diffractometer

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของเสียจากกากตะกอนน้ำยางไฟฟ้า ซึ่งเป็นผลพลอยได้ในการผลิตน้ำยางเข้มข้น ถูก
ย่อยเพื่อดึงยาง โดยใช้กรดกำมะถัน พบว่า ความเข้มข้นของกรดและย่อยอาหารมีผลต่อปริมาณและความบริสุทธิ์ของดึงยาง กรดซัลฟูริกที่ความเข้มข้นมากกว่า 10 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนักกับ
การย่อยอาหารที่เวลา 48 ชั่วโมงสมบูรณ์ย่อยกากตะกอนน้ำยางให้ยาง 10 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนัก คุณภาพของการดึง
ยางตรวจสอบความหนืดมูนนี่ ( MV ) , ดัชนีความอ่อนตัว ปริมาณไนโตรเจน และปริมาณเถ้า . น้ำหนักโมเลกุลเฉลี่ย
ของดึงยาง โดยใช้โครมาโทกราฟีใช้เจล ต่ำกว่าของ
ยางปกติ( NR ) ซึ่งสอดคล้องกับ MV และเริ่มต้นปั้น ( PO ) โครงสร้างโมเลกุลจากฟูเรียร์ทรานฟอร์มอินฟราเรดสเปกโทรสโกปี ( FT-IR )
พบว่าดึงผิวยางเปียก ประกอบไปด้วยการทำงานสิ้นสุดกลุ่มไฮดรอกซิล .
กากสารละลายที่ระเหยและตกผลึก . โครงสร้างของผลึกเอ็กซ์เรย์ดิฟแฟรกโทมิเตอร์ตัดสินใจใช้พลัง .