Why, one might ask, does administra

Why, one might ask, does administrative ethics focus so much on the decision processes of the individual administrator at the expense of collective outcomes? Why is the individual conscience primarily responsible for ethical behavior, when it is political and managerial authority that are responsible for public policy and organizations? The answer is that operationally (theory in use), the central value is the primacy of legitimated authority. This is buttressed by the focus on the utility-maximizing individual as the locus of ethical decision making. In short, the ethical problem is construed as one of individual conformance to legitimate authority as a function of self-interest. The fact-value distinction (Simon, 1976) further separates the individual administrator from substantive judgments by limiting the field of ethical behavior to questions of efficiency and proper or innovative implementation of policy as determined by those who deal in the realm of values (policymakers). In effect, the ethical purview validated by technical rationality relieves, and even prohibits, individual administrators from making substantive value judgments

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไม หนึ่งอาจถาม ไม่ดูแลจริยธรรมสำคัญมากในกระบวนการตัดสินใจของผู้ดูแลระบบแต่ละค่าใช้จ่ายของผลลัพธ์รวม ทำไมมีมโนธรรมแต่ละหน้าที่หลักสำหรับจริยธรรม เมื่อมีอำนาจทางการเมือง และการบริหารที่รับผิดชอบนโยบายสาธารณะและองค์กร คำตอบคือที่ช่วย (ทฤษฎีใช้), ค่ากลางเป็นอันดับหนึ่งของหน่วยงาน legitimated นี้คือค้ำยัน โดยเน้นอรรถประโยชน์เพิ่มบุคคลเป็นทีของการตัดสินใจทางจริยธรรม ในระยะสั้น ตีความว่าปัญหาจริยธรรมเป็นความสอดคล้องกันแต่ละหน่วยงานจัดเก็บถูกต้องตามกฎหมายเป็นฟังก์ชันของประโยชน์ส่วนตนของเราอย่างใดอย่างหนึ่ง ความแตกต่างของค่าจริง (Simon, 1976) ต่อ ผู้ดูแลแต่ละแยกจากดุลยพินิจที่สำคัญ ด้วยการจำกัดเขตของจริยธรรมคำถามของประสิทธิภาพและการใช้งานที่เหมาะสม หรือนวัตกรรมของนโยบายตามที่กำหนด โดยผู้ที่จัดการในขอบเขตของค่า (ผู้กำหนดนโยบาย) ผล ภาษาทางจริยธรรมตรวจสอบ โดยเหตุผลทางเทคนิคบรรเทา และ ห้ามแม้แต่ แต่ละผู้ดูแลจากการตัดสินค่าสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำไมหนึ่งอาจจะถามไม่จริยธรรมในการบริหารมุ่งเน้นมากในกระบวนการตัดสินใจของผู้ดูแลระบบของแต่ละบุคคลที่ค่าใช้จ่ายของผลรวมหรือไม่ เป็นจิตสำนึกของแต่ละบุคคลทำไมหลักรับผิดชอบในพฤติกรรมที่มีจริยธรรมเมื่อมันเป็นผู้มีอำนาจทางการเมืองและการบริหารจัดการที่มีความรับผิดชอบในการกำหนดนโยบายสาธารณะและองค์กร? คำตอบก็คือการดำเนินงาน (ทฤษฎีในการใช้งาน) ค่ากลางเป็นอันดับหนึ่งของผู้มีอำนาจ legitimated นี้จะยันโดยมุ่งเน้นในแต่ละอรรถประโยชน์สูงสุดเป็นสถานทีของการตัดสินใจทางจริยธรรม ในระยะสั้นปัญหาจริยธรรมตีความว่าเป็นหนึ่งในความสอดคล้องของแต่ละบุคคลผู้มีอำนาจถูกต้องตามกฎหมายเป็นหน้าที่ของความสนใจของตนเอง ความจริงที่มีมูลค่าแตกต่าง (Simon, 1976) ต่อไปแยกผู้ดูแลบุคคลจากการตัดสินที่สำคัญโดยการ จำกัด เขตของพฤติกรรมที่มีจริยธรรมของคำถามของประสิทธิภาพและการดำเนินการที่เหมาะสมหรือนวัตกรรมใหม่ของการดำเนินนโยบายตามที่กำหนดโดยผู้ที่จัดการในขอบเขตของค่า (กำหนดนโยบาย) . ผลขอบเขตการตรวจสอบจริยธรรมของผู้บริหารแต่ละคนมีเหตุผลทางเทคนิคบรรเทาและแม้กระทั่งห้ามจากการตัดสินค่าสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหตุผลหนึ่งอาจจะถามว่าจริยธรรมการบริหารเน้นมากในกระบวนการตัดสินใจของผู้บริหารแต่ละที่ค่าใช้จ่ายของผลร่วมกัน ? ทำไมมโนธรรมบุคคลที่รับผิดชอบเป็นหลักจริยธรรม เมื่อมันคือการเมือง และบริหารหน่วยงานที่รับผิดชอบด้านนโยบายและองค์กรสาธารณะ ? คำตอบคือ ดี ( ทฤษฎีใช้ ) ค่าส่วนกลางเป็นเอก legitimated อำนาจ นี้เป็น buttressed โดยมุ่งเน้นประโยชน์สูงสุดตามความเชื่อของแต่ละบุคคล จริยธรรม การตัดสินใจ ในระยะสั้นปัญหาจริยธรรมจะตีความว่าเป็นหนึ่งในอัจฉริยะบุคคลผู้มีอำนาจถูกต้องตามกฎหมายเป็นฟังก์ชันของผลประโยชน์ส่วนตัว ข้อเท็จจริงค่าความแตกต่าง ( Simon , 1976 ) แยกเพิ่มเติมบุคคลผู้บริหารจากการตัดสินโดยการ จำกัด ผู้นำด้านจริยธรรม คำถามของประสิทธิภาพและนวัตกรรมที่เหมาะสม หรือการปฏิบัติตามนโยบายที่กำหนดโดยผู้ที่จัดการในแง่ของค่า ( นโยบาย ) ผลการตรวจสอบโดยเหตุผลทางจริยธรรมขอบเขตบรรเทา และห้ามมิให้ผู้บริหารแต่ละสรุปคุณค่าสำคัญ