The lower feed intake capacity and

The lower feed intake capacity and the mobilization of
corporal reserves during lactationmakes primiparous sows
more susceptible to impaired reproductive performance
(Koketsu et al., 1997; Willis et al., 2003; Thaker and Bilkei,
2005), being estimated that a sow is 0.84 times less likely to
have a regular return to estrus for each 1 kg of increase in
average daily feed intake (Koketsu et al., 1997). In the
present study, feed intake was not measured but return to
estrus was associated with loss of body condition which is
affected by feed intake during lactation. Both primiparous
and parity 2 sowsshowed a higher risk of a return to estrus if
they lose more than 0.5 units of body condition score during
lactation, showing that even parity 2 sows can suffer the
detrimental effects of higher lactation losses on conception
rate. Tantasuparuk et al. (2001) also observed a higher
impact of weight loss above 15% on weaning-to-service
interval in parity 1–2 than in parity 3–4 sows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านล่างตัวดึงข้อมูลกำลังการผลิตบริโภคและการเคลื่อนไหวของสำรองหมู่ระหว่างสุกร lactationmakesอ่อนแอมากขึ้นไปผู้พิการทางสืบพันธุ์(Koketsu et al., 1997 วิลส์และ al., 2003 Thaker และ Bilkei2005), การประเมินที่ตัวเสาจะเวลา 0.84 น้อยมีการส่งคืนปกติเพื่อ estrus สำหรับแต่ละ 1 กก.เพิ่มขึ้นของทุกวันเฉลี่ยอาหารบริโภค (Koketsu และ al., 1997) ในศึกษาปัจจุบัน บริโภคอาหารไม่ได้วัด แต่กลับไปestrus ถูกเชื่อมโยงกับสภาพร่างกายที่สูญเสียรับผลกระทบจากการบริโภคอาหารในด้านการให้นม ทั้ง primiparoussowsshowed พาริตี้ 2 ความเสี่ยงที่สูงกลับไป estrus และถ้าพวกเขาสูญเสียมากกว่า 0.5 หน่วยคะแนนสภาพร่างกายในระหว่างการด้านการให้นม แสดงว่าพาริตี้คู่ 2 sows สามารถประสบการผลผลดีของความสูญเสียด้านการให้นมสูงกว่าความคิดอัตรา Tantasuparuk et al. (2001) นอกจากนี้ยังพบมากผลกระทบของน้ำหนักเหนือ 15% weaning เพื่อบริการช่วงพาริตี้ 1-2 กว่าใน sows พาริตี 3-4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจุของปริมาณอาหารที่กินที่ลดลงและการชุมนุมของเงินสำรองลงโทษในช่วง lactationmakes แม่สุกรท้องแรกอ่อนแอมากขึ้นเพื่อการสืบพันธุ์บกพร่อง(Koketsu et al, 1997;. วิลลิส, et al, 2003;. Thaker และ Bilkei, 2005) การคาดกันว่าสุกรเป็น 0.84 ครั้งโอกาสน้อยที่จะได้ผลตอบแทนที่สม่ำเสมอเพื่อสัดสำหรับแต่ละ1 กิโลกรัมของการเพิ่มขึ้นของปริมาณอาหารที่กินเฉลี่ยต่อวัน(Koketsu et al., 1997) ในการศึกษาปัจจุบันปริมาณอาหารที่กินไม่ได้วัดแต่กลับไปเป็นสัดเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียสภาพร่างกายซึ่งเป็นที่รับผลกระทบจากปริมาณอาหารที่กินในช่วงให้นมบุตร ทั้งคลอดบุตรคนแรกและความเท่าเทียมกัน 2 sowsshowed ความเสี่ยงสูงของการกลับไปสัดถ้าพวกเขาสูญเสียมากขึ้นกว่า0.5 หน่วยคะแนนสภาพร่างกายในช่วงให้นมบุตรแสดงให้เห็นว่าแม้ความเท่าเทียมกัน2 แม่สุกรสามารถประสบผลอันตรายของการสูญเสียที่สูงขึ้นในการให้นมคิดอัตรา Tantasuparuk et al, (2001) นอกจากนี้ยังตั้งข้อสังเกตที่สูงขึ้นส่งผลกระทบต่อการสูญเสียน้ำหนักกว่า15% ในการหย่านมต่อการให้บริการช่วง1-2 ในความเท่าเทียมกันมากกว่าในความเท่าเทียมกัน 3-4 สุกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลดปริมาณอาหารที่กินจุและการระดม
สำรองสิบโทในระหว่าง lactationmakes ในระยะสุกรอ่อนแอมากขึ้น

การสืบพันธุ์ที่บกพร่อง ( koketsu et al . , 1997 ; วิลลิส et al . , 2003 ; thaker และ bilkei
, 2005 ) , มีการประมาณว่า หว่าน คือ ช่วงที่มีโอกาสน้อยที่จะ
ได้กลับประจำ กลุ่มละ 1 กิโลกรัม เพิ่มขึ้นเฉลี่ยกินได้ทุกวัน
( koketsu et al . ,1997 ) ใน
ศึกษาปัจจุบันการกินอาหารไม่ได้วัดแต่กลับ
เป็นสัดได้เกี่ยวข้องกับการสูญเสียของสภาพร่างกาย ซึ่งได้รับผลกระทบจากการบริโภคอาหารระหว่างการให้นม
. ทั้งในระยะ
และความเท่ 2 sowsshowed ความเสี่ยงที่สูงขึ้นของอัตราการเป็นสัดถ้า
พวกเขาสูญเสียมากกว่า 0.5 หน่วยของร่างเงื่อนไขในการให้คะแนน
, แสดงความเท่าเทียมกันแม้แม่สุกรสามารถประสบ
2ผลอันตรายของการสูญเสียปริมาณสูงในอัตราการผสมติด

เสวกงาม et al . ( 2001 ) ยังพบสูงกว่า
ผลกระทบของการสูญเสียน้ำหนักกว่า 15 % ในผู้ป่วยเข้ารับบริการ
พาริตี้ 1 – 2 กว่าพาริตี้ 3 – 4 แม่สุกร