I think the phenomenon of branding

I think the phenomenon of branding has become oppressive. As “brand” colonizes more and more experiences and places (and even some people who have achieved brand status) you get a zombie-like effect, a placelessness and over-determined experiences. I prefer the word “identity” to brand because it suggests something more mutable, more contextual. Branding is about a consistency of impression and experience, whereas identity can be about a sense of personality or a sensibility. I think people use the word brand for most things involving design for services and products, but often the things they are referring to are really individual instances of design: a package, a sign, a website, and yet they all get swept into a bigger abstraction called brand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า ปรากฏการณ์ของตราสินค้ากลายเป็นกดขี่ เป็น "แบรนด์" colonizes ประสบการณ์มาก ขึ้น และสถาน (และบางคนที่ได้รับสถานะแบรนด์) คุณได้รับผลเหมือนผีดิบ placelessness การ และประสบการณ์ที่เกินกำหนด ฉันชอบคำว่า "ตัวตน" แบรนด์เนื่องจากแนะนำบางสิ่งบางอย่างมาก mutable บริบทมากขึ้น ตราสินค้าได้เกี่ยวกับความสอดคล้องของความประทับใจและประสบการณ์ ในขณะที่เอกลักษณ์สามารถเกี่ยวกับความรู้สึกของบุคลิกภาพหรืออย่างทันการ ผมคิดว่า คนใช้แบรนด์คำสำหรับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบผลิตภัณฑ์และบริการส่วนใหญ่ แต่บ่อยครั้งพวกเขากำลังอ้างถึงมีจริง ๆ แต่ละอินสแตนซ์ของการออกแบบ: แพคเกจ เครื่อง เว็บ ไซต์ และยัง พวกเขาทั้งหมดได้รับการกวาดเป็น abstraction ใหญ่ที่เรียกว่าแบรนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าปรากฏการณ์ของการสร้างตราสินค้าได้กลายเป็นเผด็จการ เป็น "แบรนด์" อาณานิคมประสบการณ์มากขึ้นและสถานที่ (และแม้กระทั่งบางคนที่ได้ประสบความสำเร็จในฐานะแบรนด์) คุณจะได้รับผลกระทบเหมือนผีดิบ, placelessness และประสบการณ์กว่ากำหนด ฉันชอบคำว่า "ต​​ัวตน" ให้แบรนด์เพราะมันแสดงให้เห็นสิ่งที่ไม่แน่นอนมากขึ้นตามบริบทมากขึ้น การสร้างแบรนด์เป็นเรื่องเกี่ยวกับความสอดคล้องของความประทับใจและประสบการณ์ในขณะที่ตัวตนที่สามารถเกี่ยวกับความรู้สึกของบุคลิกภาพหรือความรู้สึก ผมคิดว่าคนใช้แบรนด์คำสำหรับสิ่งที่มากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบสินค้าและบริการ แต่บ่อยครั้งที่สิ่งที่พวกเขาหมายถึงเป็นบุคคลจริงๆกรณีของการออกแบบแพคเกจเข้าสู่ระบบเว็บไซต์และยังพวกเขาทั้งหมดได้รับกวาดเข้าไปใหญ่ นามธรรมที่เรียกว่าแบรนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าปรากฏการณ์ของการสร้างตราสินค้าได้กลายเป็นกดขี่ เป็น " แบรนด์ " colonizes และประสบการณ์มากขึ้นและสถานที่ ( และแม้กระทั่งบางคนที่ได้บรรลุสถานะแบรนด์ ) ได้ ผีดิบ ชอบผล , placelessness และกำหนดประสบการณ์ ผมชอบคำว่า " เอกลักษณ์ " แบรนด์เพราะมันบ่งบอกอะไรไม่แน่นอน ตามบริบทมากขึ้นมากขึ้นตราสินค้าคือ เกี่ยวกับความสอดคล้องของความประทับใจและประสบการณ์ส่วนตัวสามารถเกี่ยวกับความรู้สึกของบุคลิกภาพหรือหัวใจ ผมว่าคนที่ใช้คำว่าแบรนด์สำหรับสิ่งที่มากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบบริการและผลิตภัณฑ์ แต่มักจะสิ่งที่พวกเขาจะหมายถึงเป็นอินสแตนซ์ของแต่ละการออกแบบ : บรรจุภัณฑ์ , ป้าย , เว็บไซต์และยังพวกเขาทั้งหมดถูกกวาดเข้าไปใหญ่ สิ่งที่เป็นนามธรรม เรียกว่า แบรนด์