The field of fisheries management h

The field of fisheries management has recently undergone a
paradigm shift. Traditional fisheries management assumed that
the productivity of fish populations was largely independent of
the physical environment and social-ecological changes. Fisheries
management models assumed that the recruitment of new fish
could be predicted based on the size of the adult population and
that the size of a fish population could be manipulated through
fishing pressure. Consequently, for close to 100 years fisheries
management has focused on regulating fishing pressure through,
for example, the number of boats, the size of fishing nets, and the
setting of a total allowable catch (Pauly et al. 2002, Bavington
2009). The new paradigm, known as an ecosystem approach to
fisheries, recognizes that fisheries are social-ecological systems
shaped over time by human activities that are both the cause and
result of ecological change (Wilson 2006).
In the northern Benguela, Namibian fishing vessels target two
species of hake, Merluccius capensis and Merluccius paradoxus.
This fishery commenced in the 1950s but remained insignificant
until the arrival in 1964 of distant-water fleets that exploited the
hake resources beyond the sustainable limit (Sumaila and
Vasconcellos 2000, Roux and Shannon 2004). Catches peaked in
1972 at over 800,000 tonnes followed by a rapid decline (Fig. 1).
When Namibia gained independence in 1990, catch limits were
drastically reduced to 60,000 tonnes, “to allow the stock to
recover” (Ministry of Fisheries and Marine Resources 2004:2).
Some 20 years later, hake spawning stock biomass is considered
to be at about 80% of values in 1990 and 12% of values in 1964
(Kirchner et al. 2012), a level that the Food and Agriculture

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเร็ว ๆ นี้มีเปลี่ยนด้านการจัดการประมงกระบวนทัศน์การ บริหารการประมงแบบดั้งเดิมที่สันนิษฐานที่ผลผลิตของประชากรปลาเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมทางกายภาพและการเปลี่ยนแปลงสังคมระบบนิเวศ ประมงจัดการรูปแบบสันนิษฐานที่สรรหาปลาใหม่สามารถทำนายได้ตามขนาดของประชากรผู้ใหญ่ และที่สามารถจัดการกับขนาดของประชากรปลาผ่านความดันตกปลา ดังนั้น สำหรับปิดการประมงปีที่ 100จัดการได้เน้นการควบคุมความดันตกผ่านจำนวนเรือ ขนาดของปลาตาข่าย เช่น และการตั้งค่าการรวมได้จับ (Pauly et al. 2002, Bavington2009) . กระบวนทัศน์ใหม่ เป็นวิธีการระบบนิเวศประมง รู้จักประมงระบบสังคมระบบนิเวศรูปช่วงเวลา โดยกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ที่เป็นทั้งสาเหตุ และผลของการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศ (Wilson 2006)เบงเหนือ เรือประมงนามิเบียเป้าหมาย 2พันธุ์ hake, Merluccius capensis และ Merluccius paradoxusประมงนี้เริ่มดำเนินการในช่วงทศวรรษ 1950 แต่ยังคงไม่สำคัญจนมาถึงในปี 1964 ไกลน้ำ fleets ที่สามารถจะhake ทรัพยากรเกินขีดจำกัดยั่งยืน (Sumaila และVasconcellos 2000, Roux และแชนนอน 2004) จับ peaked ใน1972 ที่กว่า 800000 ตันตามลดลงอย่างรวดเร็ว (Fig. 1)เมื่อนามิเบียได้รับเอกราชในปี 1990 จับจำกัดได้ลดลงอย่างรวดเร็วเป็น 60000 ตัน, "ให้หุ้นเพื่อกู้คืน" (2004:2 กระทรวงประมงและทรัพยากรทางทะเล)บาง 20 ปี hake วางไข่ชีวมวลหุ้นจะถือว่ามีที่ประมาณ 80% ของค่าในปี 1990 และ 12% ของค่าในปี 1964(Kirchner et al. 2012), ในระดับที่อาหารและการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาขาการจัดการการประมงเพิ่งผ่าน
ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ การจัดการประมงแบบดั้งเดิมสันนิษฐานว่า
ผลผลิตของประชากรปลาส่วนใหญ่เป็นอิสระจาก
สภาพแวดล้อมทางกายภาพและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและระบบนิเวศ ประมง
รูปแบบการจัดการสันนิษฐานว่าการรับสมัครของปลาใหม่
อาจจะมีการคาดการณ์ไว้ขึ้นอยู่กับขนาดของประชากรผู้ใหญ่และ
ว่าขนาดของประชากรปลาจะได้รับการจัดการผ่าน
ความดันตกปลา จึงใกล้เคียงกับ 100 ปีการประมง
การจัดการมีความสำคัญกับการควบคุมความดันประมงผ่าน
ตัวอย่างเช่นจำนวนของเรือขนาดของอวนจับปลาและ
การตั้งค่าของจับอนุญาตรวม (พอลลี่ et al. 2002, Bavington
2009) กระบวนทัศน์ใหม่ที่รู้จักกันในวิธีการของระบบนิเวศเพื่อ
การประมงตระหนักดีว่าการประมงเป็นระบบสังคมระบบนิเวศ
ที่มีรูปร่างเมื่อเวลาผ่านไปจากกิจกรรมของมนุษย์ที่มีทั้งสาเหตุและ
ผลของการเปลี่ยนแปลงระบบนิเวศ (วิลสัน 2006).
ในภาคเหนือเบงตกปลาเรือเป้าหมายนามิเบีย สอง
สายพันธุ์ของเฮค, เพ็นซิ Merluccius และ Merluccius paradoxus.
ประมงนี้เริ่มในปี 1950 แต่ยังคงไม่มีนัยสำคัญ
จนมาถึงในปี 1964 ของกลุ่มยานยนต์ที่ห่างไกลน้ำที่ใช้ประโยชน์
ทรัพยากรเฮเกินขีด จำกัด ที่ยั่งยืน (Sumaila และ
Vasconcellos 2000 พื้นและแชนนอน 2004) . จับแหลมใน
1972 ที่กว่า 800,000 ตันตามมาด้วยการลดลงอย่างรวดเร็ว (รูปที่ 1)..
เมื่อนามิเบียได้รับเอกราชในปี 1990 ข้อ จำกัด จับได้รับการ
ลดลงอย่างมากถึง 60,000 ตัน "เพื่อให้หุ้นที่จะ
กู้คืน "(กระทรวงทรัพยากรประมงและทะเล 2004. 2)
บาง 20 ปีต่อมาเฮชีวมวลวางไข่หุ้นพิจารณา
ที่จะเป็นที่ประมาณ 80% ของค่าในปี 1990 และ 12% ของค่าในปี 1964
(Kirchner et al, 2012) ซึ่งเป็นระดับที่อาหารและการเกษตร.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาขาการจัดการประมงได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้มีระดับ
เปลี่ยนแนวคิด การจัดการประมงพื้นบ้านสันนิษฐานว่า ผลผลิตของประชากรปลา

ส่วนใหญ่อิสระของสภาพแวดล้อมทางกายภาพและระบบนิเวศที่เปลี่ยนแปลงไปของสังคม แบบจำลองการจัดการประมง
ถือว่ารับสมัคร
ปลาใหม่อาจจะทำนายตามขนาดของประชากรผู้ใหญ่และ
ที่ขนาดของประชากรปลาอาจจะถูกควบคุมผ่าน
แรงดันตกปลา ดังนั้นสำหรับเกือบ 100 ปีประมงการจัดการมุ่งเน้นการควบคุมแรงดันตกปลาผ่าน
ตัวอย่างเช่นจำนวนของเรือ ขนาดของอวนประมงและการตั้งค่าทั้งหมดที่
จับ ( pauly et al . 2002 bavington
2009 ) กระบวนทัศน์ใหม่ , ที่รู้จักกันเป็นแนวทาง

ระบบนิเวศประมงรับรู้ว่า การประมงเป็นระบบ
ระบบนิเวศสังคมรูปตลอดเวลา โดยกิจกรรมของมนุษย์ที่มีทั้งเหตุ และ ผลของการเปลี่ยนแปลงทางนิเวศวิทยา
( วิลสัน ) ) .
ในภาคเหนือเบงเกวลา เรือตกปลานามิเบียเป้าหมายสอง
ชนิด merluccius และ hake , capensis merluccius paradoxus .
ประมงนี้เริ่มในปี 1950 แต่ยังคงไม่สำคัญ
จนมาถึงในปี 1964 ของน้ำที่อยู่ไกลยานที่ถูกแฮก
ทรัพยากรเกินขีดจำกัดที่ยั่งยืน ( sumaila และ
vasconcellos 2000 รู และแชนนอน 2004 ) จับแหลมใน
1972 ที่ 800000 ตัน ตามด้วยการลดลงอย่างรวดเร็ว ( รูปที่ 1 ) .
เมื่อนามิเบียได้รับเอกราชในปี 1990 , จับกัดถูก
ลดลงอย่างมากถึง 60 , 000 ตันต่อปี " เพื่อให้หุ้น
กู้คืน " ( กระทรวงการประมงและทรัพยากรทางทะเล 2004:2 ) .
บาง 20 ปีต่อมา , hake ชีวมวลหุ้นวางไข่ถือว่า
อยู่ที่ประมาณ 80% ของค่าในปี 1990 และ 12 % ของค่าใน 1964
( เคิร์ชเนอร์ et al . 2012 ) ระดับที่อาหารและการเกษตร