DiscussionStudy limitationsThere ar

Discussion
Study limitations
There are limitations to this study. In sifting through the
conditions of SUI in pregnant women, the researcher asked
only about the symptoms of the condition of urinary
incontinence occurring in the past 1 month. The researcher
did not, however, ask about the symptoms of other types of
urinary incontinence which might also have occurred but
could not be confirmed through laboratory investigations or
physician’s confirmation. Thus, it was difficult for the
researcher to clearly identify whether or not the symptoms
of SUI were also due to other types of urinary incontinence.
The findings of this study were discussed according to the
patho-physiological changes involved with SUI during pregnancy
and conservative treatment by using PFME to relieve
SUI symptoms. It could provide data that could lead to an
improvement in nursing practice. These findings indicate that
the specially designed 6-week PFME programme during
pregnancy was effective at decreasing the severity of SUI in
pregnant women. This finding supported the research
hypothesis 1 and 2 of this study and can be explained by
increasing the strength of the pelvic floor muscles. The
strength of the pelvic floor muscles corrected the mobility of
the bladder neck and the urethra, leading to increased
urethral sphincter competence and increased urethral resistance
(Newman 2001), thus resulting in decreased frequency
and amount of urinary leakage further leading to improvement
of the quality of life among the pregnant women in the
experimental group which participated in the 6-week PFME
programme (Newman 2001).
These findings also concurred with those reported by
Dumoulin et al. (2004) who studied the effects of a PFME
programme on mothers with persistent postnatal SUI, finding
that the mothers in the experimental group showed a
statistically significant reduction in urinary leakage from
12Æ5 to 8Æ0 g on a pad test, and a decrease in mean score of
perceived SUI severity as evaluated by VAS from 8Æ0 to 2Æ5
after 8 weeks of PFME (P < 0Æ001 and P < 0Æ001, respectively).
Morkved and Bo (2000) studied the effects of an
8-week postpartum PFME to prevent and treat mothers with
SUI, finding that 13 mothers in the experimental group (16%)
had SUI symptoms at the 16th week postpartum and 15%
had mild frequency of SUI while the control group consisting
of 25 mothers (31%) had SUI symptoms at the 16th week
postpartum and 9% had moderate frequency of SUI. The
results demonstrate an important reduction in the prevalence
of SUI and a decrease in the frequency of SUI in the experimental group following an 8-week intensive exercise
programme compared with the control group which received
only usual nursing care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาข้อจำกัดศึกษามีข้อจำกัดของการศึกษานี้ ในด้วยการถามเงื่อนไขของสุ่ยในหญิงตั้งครรภ์ นักวิจัยเกี่ยวกับอาการของท่อปัสสาวะกลั้นปัสสาวะไม่เกิดขึ้นใน 1 เดือนที่ผ่านมา นักวิจัยไม่ไม่ อย่างไรก็ตาม สอบถามเกี่ยวกับอาการของชนิดอื่นลำบากซึ่งยังอาจเกิดขึ้น แต่ไม่สามารถยืนยันทางห้องปฏิบัติการตรวจสอบ หรือใบรับรองแพทย์ ดังนั้น ก็ยากนักวิจัยระบุชัดเจนหรือไม่อาการสุยเหได้นอกจากนี้เนื่องจากชนิดอื่น ๆ ของลำบากผลการวิจัยของการศึกษานี้ได้กล่าวถึงตามเปลี่ยนแปลง patho สรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับสุ่ยในระหว่างตั้งครรภ์และรักษาหัวเก่า โดยใช้ PFME เพื่อบรรเทาสุ่ยอาการ จะสามารถให้ข้อมูลที่อาจนำไปสู่การปรับปรุงในการปฏิบัติการพยาบาล ค้นพบเหล่านี้บ่งชี้ว่าโปรแกรม PFME 6 สัปดาห์ออกแบบมาเป็นพิเศษในช่วงตั้งครรภ์มีประสิทธิภาพในการลดความรุนแรงของสุ่ยในหญิงตั้งครรภ์ ค้นหานี้ได้รับการสนับสนุนการวิจัยสมมติฐานที่ 1 และ 2 ของศึกษา และสามารถอธิบายความเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเชิงกราน ที่ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อเชิงกรานแก้ไขการเคลื่อนไหวของคอกระเพาะปัสสาวะและท่อปัสสาวะ นำไปสู่เพิ่มหูรูดด้านความสามารถและเพิ่มความต้านทานด้าน(นิวแมน 2001), จึง เกิดขึ้นในการลดความถี่และจำนวนของท่อปัสสาวะรั่วเพิ่มเติมนำไปปรับปรุงคุณภาพชีวิตของสตรีตั้งครรภ์ในการกลุ่มทดลองที่เข้าร่วมใน PFME 6 สัปดาห์โครงการ (นิวแมน 2001)ผลการวิจัยเหล่านี้ยังเห็นพ้องกับรายงานโดยDumoulin et al. (2004) ที่ศึกษาผลของการ PFMEโปรแกรมแม่กับแบบสุ่ย postnatal ค้นหาที่แสดงให้เห็นว่ามารดาในกลุ่มทดลองท่อปัสสาวะรั่วจากที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ12Æ5 กับ 8Æ0 g การทดสอบแผ่น และคะแนนเฉลี่ยลดลงรับรู้ความรุนแรงสุ่ยเป็นประเมิน โดย VAS จาก 8Æ0 เพื่อ 2Æ5หลังจาก 8 สัปดาห์ของ PFME (P < 0Æ001 และ P < 0Æ001 ตามลำดับ)Morkved และบ่อ (2000) ศึกษาผลของการPFME หลังคลอด 8 สัปดาห์การป้องกัน และรักษามารดาที่มีสุ่ย หาว่า 13 มารดาในกลุ่มทดลอง (16%)มีอาการสุ่ยที่ 16 สัปดาห์หลังคลอด 15%มีความถี่อ่อนของสุ่ยในขณะที่กลุ่มควบคุมที่ประกอบด้วย25 (31%) มารดามีอาการสุ่ยในสัปดาห์ 16หลังคลอด และ 9% มีความถี่ปานกลางของสุ่ย ที่ผลลัพธ์แสดงให้เห็นถึงการลดความสำคัญในส่วนสุ่ยและลดลงในความถี่ของสุ่ยในกลุ่มทดลองหลังการออกกำลังกายแบบเร่งรัด 8 สัปดาห์โครงการเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมซึ่งได้รับเฉพาะพยาบาลปกติดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดคุยเรื่อง
ข้อ จำกัด ของการศึกษา
มีข้อ จำกัด ในการศึกษานี้ ในลอดผ่าน
เงื่อนไขของหมี่ในหญิงตั้งครรภ์, นักวิจัยถาม
เฉพาะเกี่ยวกับอาการของเงื่อนไขของการปัสสาวะ
ไม่หยุดยั้งที่เกิดขึ้นในอดีตที่ผ่านมา 1 เดือน นักวิจัย
ไม่ได้ แต่ถามเกี่ยวกับอาการของประเภทอื่น ๆ ของ
ภาวะกลั้นปัสสาวะซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ แต่
ไม่สามารถยืนยันได้ผ่านการตรวจสอบทางห้องปฏิบัติการหรือ
ยืนยันของแพทย์ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับ
นักวิจัยที่จะระบุชัดเจนหรือไม่ว่าอาการ
ของหมี่ก็ยังเกิดจากชนิดอื่น ๆ ของภาวะกลั้นปัสสาวะ.
ผลการศึกษานี้ได้รับการกล่าวถึงเป็นไปตาม
การเปลี่ยนแปลง Patho สรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับหมี่ระหว่างการตั้งครรภ์
และการรักษาอนุรักษ์นิยม โดยใช้ PFME เพื่อบรรเทา
อาการซุย มันอาจจะให้ข้อมูลที่อาจนำไปสู่
​​การปรับปรุงในการปฏิบัติการพยาบาล การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่า
การออกแบบเป็นพิเศษ 6 สัปดาห์โปรแกรม PFME ในระหว่าง
การตั้งครรภ์ที่มีประสิทธิภาพลดความรุนแรงของหมี่ใน
หญิงตั้งครรภ์ การค้นพบนี้ได้รับการสนับสนุนการวิจัย
สมมติฐานที่ 1 และ 2 ของการศึกษานี้และสามารถอธิบายได้ด้วย
การเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน
ความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานแก้ไขการเคลื่อนไหวของ
คอกระเพาะปัสสาวะและท่อปัสสาวะที่นำไปสู่การเพิ่มขึ้น
ความสามารถกล้ามเนื้อหูรูดท่อปัสสาวะและท่อปัสสาวะต้านทานเพิ่มขึ้น
(นิวแมน 2001) จึงทำให้เกิดความถี่ลดลง
และปริมาณของการรั่วไหลของปัสสาวะเพิ่มเติมที่นำไปสู่การปรับปรุง
คุณภาพ ชีวิตของหญิงตั้งครรภ์ใน
กลุ่มทดลองที่เข้าร่วมใน 6 สัปดาห์ PFME
โปรแกรม (นิวแมน 2001).
ผลการวิจัยเหล่านี้ยังเห็นด้วยกับผู้ที่รายงานโดย
Dumoulin et al, (2004) ที่ศึกษาผลกระทบของการ PFME
โปรแกรมในมารดาหลังคลอดที่มีหมี่ถาวรหา
ว่าแม่ในกลุ่มทดลองแสดงให้เห็นว่า
การลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการรั่วไหลของปัสสาวะจาก
12Æ5เพื่อ8Æ0กรัมในการทดสอบแผ่นและการลดลงของค่าเฉลี่ย ของ
การรับรู้ความรุนแรงหมี่ประเมินโดย VAS จาก8Æ0เพื่อ2Æ5
หลังจาก 8 สัปดาห์ PFME (P <0Æ001และ p <0Æ001ตามลำดับ).
Mørkvedและบ่อ (2000) การศึกษาผลกระทบของการ
PFME หลังคลอด 8 สัปดาห์เพื่อป้องกันและรักษาแม่ ด้วย
หมี่พบว่า 13 แม่ในกลุ่มทดลอง (16%)
มีอาการหมี่ที่หลังคลอด 16 สัปดาห์และ 15%
มีความถี่อ่อนของหมี่ในขณะที่กลุ่มควบคุมที่ประกอบด้วย
25 แม่ (31%) มีอาการซุยในสัปดาห์ที่ 16
หลังคลอดและ 9% มีความถี่ปานกลางของหมี่
ผลแสดงให้เห็นถึงความสำคัญในการลดความชุก
ของหมี่และลดลงในความถี่ของหมี่ในกลุ่มทดลองต่อไปนี้การออกกำลังกายอย่างเข้มข้น 8 สัปดาห์
โปรแกรมเทียบกับกลุ่มควบคุมที่ได้รับ
การพยาบาลตามปกติเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อจำกัดของการศึกษาการอภิปราย

มีข้อจำกัดในการศึกษานี้ ในการกลั่นกรองผ่าน
เงื่อนไขของซุ่ยในหญิงตั้งครรภ์ ผู้วิจัยขอ
เพียงเกี่ยวกับอาการของอาการปัสสาวะเล็ด
ที่เกิดขึ้นใน 1 เดือนที่ผ่านมา ผู้วิจัย
ไม่ได้ แต่ถามเรื่องอาการของประเภทอื่น ๆของระบบทางเดินปัสสาวะ ซึ่งอาจจะยังมี

เกิดแต่ไม่สามารถยืนยันผ่านการตรวจสอบทางห้องปฏิบัติการหรือ
ยืนยันของแพทย์ . ดังนั้น จึงเป็นเรื่องยากที่
นักวิจัยระบุให้ชัดเจนหรือไม่ว่าอาการ
ซุ่ยก็เพราะประเภทอื่น ๆของปัสสาวะเล็ด
การศึกษานี้ถูกกล่าวถึงตามการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์

ซุ่ยในระหว่างการตั้งครรภ์และอนุรักษ์การรักษาโดยใช้ pfme บรรเทา
อาการซุ่ย มันสามารถให้ข้อมูลที่สามารถนำไปสู่การพัฒนาในการปฏิบัติการพยาบาล จากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าโปรแกรมที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ pfme

6 สัปดาห์ในการตั้งครรภ์ มีประสิทธิภาพในการลดความรุนแรงของซุ่ยใน
ผู้หญิงตั้งครรภ์ การค้นหานี้ได้รับการสนับสนุนการวิจัย
สมมติฐานที่ 1 และ 2 ของการศึกษานี้สามารถอธิบายได้โดย
การเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน
ความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน การแก้ไขการเคลื่อนไหวของกระเพาะปัสสาวะและท่อปัสสาวะคอ

าเพิ่มขึ้น ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ความสามารถและเพิ่มความต้านทานหูรูด
( นิวแมน 2001 ) จึงส่งผลให้ลดความถี่และปริมาณของปัสสาวะรั่ว

เพื่อนำไปสู่การปรับปรุงต่อไปคุณภาพชีวิตของหญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลองที่เข้าร่วม

โปรแกรม ( 6 สัปดาห์ pfme นิวแมน 2001 ) .
ข้อมูลเหล่านี้ยังเห็นด้วยกับที่รายงานโดย
dumoulin et al . ( 2004 ) ที่ศึกษาผลของ pfme
หลักสูตรมารดาหลังคลอดซุ่ยหมั่นหา
ว่า มารดากลุ่มทดลองมี
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในปัสสาวะรั่วจาก
12 กู้กู้ 5 8 0 กรัมบนแผ่นทดสอบ และการลดลงของคะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความรุนแรง
ซุ่ยประเมินโดย vas จาก 8 กู้กู้ 5
0 ถึง 2 สัปดาห์ pfme ( p < 0 และ p < 0 กู้กู้ 001 001 ตามลำดับ )
morkved และโบ ( 2000 ) ได้ศึกษาผลของระยะเวลา 8 สัปดาห์หลังคลอด
pfme ป้องกันและรักษามารดา
ซุ่ยพบว่า 13 มารดากลุ่มทดลอง ( 16% )
มีอาการซุ่ยในสัปดาห์ที่ 16 หลังคลอด และ 15 %
มีความถี่อ่อนของซุ่ย ในขณะที่กลุ่มควบคุมประกอบด้วย
ของมารดา 25 ( 31% ) มีอาการซุ่ยที่ 16 สัปดาห์
หลังคลอด และ 9% มีความถี่ปานกลางของซุ่ย
ผลแสดงให้เห็นถึงการลดความสำคัญในความชุก
ซุ่ย และลดความถี่ของซุ่ยในกลุ่มทดลองตามโปรแกรมการออกกำลังกาย เมื่อเทียบกับสัปดาห์ที่ 8 สอบ

แต่กลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ