Native participation During each St

Native participation
During each Stampede, the five nations of the Treaty 7 – the Tsuu T'ina, Piikani, Stoney, Kainai and Siksika – create an "Indian Village" on the bank of the Elbow River in the southern section of Stampede Park. They erect tipis, organize pow wows, offer arts and crafts, and re-enact elements of their traditional lifestyle. Each year, an Indian Princess is selected from one of the five nations to represent the Treaty 7 as part of the Stampede's royalty. The village is among the Stampede's most popular attractions. First Nations peoples had been frequent participants in the city's exhibitions since they were first held in 1886, taking part in parades and sporting events and entertaining spectators with traditional dances. By 1912 however, pressure from agents of the Department of Indian Affairs to suppress their historic traditions and to keep them on their farms nearly ended native participation. Weadick hoped to include native people as a feature of his Stampede, but Indian Affairs opposed his efforts and asked the Duke of Connaught, Canada's Governor General, to support their position. The Duke refused, and after Weadick gained the support of political contacts in Ottawa, including future Prime Minister R. B. Bennett, the path was cleared. Hundreds of First Nations peoples, representing six tribes, participated at the 1912 Stampede. They camped in tipis and wore their finest traditional regalia, making them among the most popular participants in the parade. Tom Three Persons, of the Blood (Kainai) tribe, emerged as one of the Stampede's first heroes, amazing spectators with a winning performance in the saddle bronc competition. He was the only Canadian champion of the first Stampede and became the first person to successfully ride Cyclone, a notorious horse that had thrown over 100 riders during its career. The federal government attempted to prevent a repeat occurrence, modifying the Indian Act in 1914 to make it illegal for natives to participate in fairs or parades without permission from the local Indian Agent. The new law ended native participation in the Calgary Exhibition, but when Weadick returned in 1919, he successfully fought for their return to the fairgrounds. Indian Affairs again sought to ban native participation in 1925 without success. While conflicts between the Stampede and Indian Affairs continued until 1932, the Indian Village has remained a staple on the grounds. First Nations members and the Stampede board have occasionally met with conflict. The original location of the Indian Village was on low-lying ground that frequently flooded, a problem that was not resolved until 1974 when the village was moved its current location. Complaints about low appearance fees paid to tipi owners, lack of input on committees related to their participation and accusations that natives were being exploited have periodically been made throughout the years. The Stoneys famously boycotted the 1950 Stampede following a rule change that cancelled a policy giving any native person free admittance upon showing their treaty card. The event that year was marred by violent thunderstorms, which led to apocryphal stories that the band had performed a rain dance in an effort to ruin the fair. Despite the conflicts, the native communities around Calgary have been enthusiastic supporters of the Stampede and the Indian Village. The tipi owners have been long-term participants – many are third or fourth generation – and the Stampede has helped preserve and display native culture to the public. The village will again relocate in 2016. It will double in size and feature a new exhibit displaying the partnership between the city, local nations and the Stampede.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีส่วนร่วมของท้องถิ่น ระหว่างแต่ละหนี ประชาชาติห้า 7 สนธิสัญญาแบบต่าง ๆ T'ina, Piikani, Stoney, Kainai และ Siksika – สร้างเป็น "หมู่บ้านอินเดีย" บนฝั่งแม่น้ำศอกในส่วนใต้ของหนี พวกเขายก tipis จัดระเบียบ wows ธาร มีหัตถกรรม และใหม่ประกาศใช้องค์ประกอบของวิถีชีวิตดั้งเดิมของพวกเขา แต่ละปี เจ้าหญิงอินเดียถูกเลือกจากประเทศ 5 ถึง 7 สนธิสัญญาเป็นส่วนหนึ่งของหนีของราชวงศ์ หมู่บ้านเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมของหนี ชนชาติแรกได้เป็นผู้เข้าร่วมในนิทรรศการแห่งเนื่องจากพวกเขาต้องถูกจับอิศวร เข้าร่วมขบวนพาเหรดกิจกรรมด้านกีฬา และบันเทิงผู้ชม ด้วยการเต้นรำ โดยซาวน่า อย่างไรก็ตาม ความกดดันจากตัวแทนของการกองอินเดียกิจการ เพื่อระงับประเพณีประวัติศาสตร์ของพวกเขา และเก็บไว้ในฟาร์มของพวกเขาเกือบสิ้นสุดลงพื้นเมืองเข้าร่วม Weadick หวังว่าจะมีคนพื้นเมืองเป็นคุณลักษณะหนึ่งของหนีของเขา แต่อินเดียฝ่ายตรงข้ามความพยายามของเขา และถามดยุของน็อต แคนาดาของผู้ว่าราชการทั่วไป เพื่อสนับสนุนตำแหน่งของพวกเขา ดยุคที่ปฏิเสธ และหลังจาก Weadick ได้รับการสนับสนุนทางการเมืองติดต่อในออตตาวา รวมทั้งในอนาคตนายกรัฐมนตรี R. B. เบนเนต เส้นทางถูกล้างข้อมูล หลายร้อยชาติแรกคน การแสดงชนเผ่า 6 คนที่หนีซาวน่า พวกเขา camped ใน tipis และสวมของดีดั้งเดิมราชกกุธภัณฑ์ ทำให้ผู้คนนิยมมากที่สุดในการแห่ขบวน ต้มสามบุคคล เผ่าเลือด (Kainai) เกิดเป็นหนึ่งในวีรบุรุษที่แรกของหนี ผู้ชมตื่นตาตื่นใจกับประสิทธิภาพที่ชนะในการแข่งขัน bronc อาน เขาถูกแคนาดาเฉพาะแชมป์ของหนีครั้งแรก และเป็น คนแรกเรียบร้อยขี่พายุ ม้าอื้อฉาวที่มีเกิดขึ้นกว่า 100 ผู้ขับขี่ระหว่างอาชีพของ รัฐบาลพยายามป้องกันการเกิดซ้ำ แก้ไขพระราชบัญญัติอินเดียใน 1914 ทำไม่ถูกต้องสำหรับชาวพื้นเมืองเข้าร่วมในงานแสดงสินค้าหรือขบวนพาเหรดไม่ได้รับอนุญาตจากตัวแทนอินเดียท้องถิ่น กฎหมายใหม่สิ้นสุดลงพื้นเมืองเข้าร่วมในนิทรรศการคัลการี แต่เมื่อ Weadick กลับใน 1919 เขาประสบความสำเร็จสู้สำหรับพวกเขากลับไปบริเวณจัดงาน ฝ่ายอินเดียอีกขอบ้านพื้นเมืองเข้าร่วมใน 1925 ไม่ประสบความสำเร็จ ในขณะที่ความขัดแย้งระหว่างหนีและฝ่ายอินเดียอย่างต่อเนื่องจนถึงปี 1932 หมู่บ้านอินเดียมียังคง ตั๋วเย็บกระดาษจาก บางครั้งแรกประเทศสมาชิกและบอร์ดหนีได้พบกับความขัดแย้ง ตำแหน่งที่ตั้งเดิมของหมู่บ้านอินเดียบนพื้นราบที่มักน้ำท่วม ปัญหาที่ไม่ได้รับการแก้ไขจนกว่า 1974 เมื่อหมู่บ้านถูกย้ายตำแหน่งปัจจุบัน ได้ ร้องเรียนเกี่ยวกับค่าธรรมเนียมต่ำลักษณะที่จ่ายให้เจ้าของ tipi ขาดความเข้าในคณะกรรมการที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมและข้อกล่าวหาที่ว่า ชาวพื้นเมืองก็จะสามารถได้เป็นระยะ ๆ ทำตลอดทั้งปี Stoneys แบบ boycotted ซึ่งหนี 1950 ต่อการเปลี่ยนแปลงกฎที่ยกเลิกนโยบายให้บุคคลใดบุคคลหนึ่งเป็นฟรี admittance เมื่อแสดงบัตรของสนธิสัญญา เหตุการณ์ปีเป็น marred โดยคะนองรุนแรง ซึ่งนำไปสู่เรื่องราวที่ไม่มีลักฐานที่วงได้ทำฝนเต้นรำในความพยายามที่จะทำลายยุติธรรม แม้ มีความขัดแย้ง ชุมชนท้องถิ่นรอบคัลการีได้รับหัวใจกระตือรือร้นหนีและหมู่บ้านของอินเดีย เจ้าของ tipi ได้ร่วมระยะยาว– หลายมีสาม หรือสี่ รุ่น – และหนีได้ช่วยรักษา และแสดงวัฒนธรรมพื้นเมืองให้กับประชาชน หมู่บ้านอีกจะย้ายใน 2016 มันจะคู่ขนาด และห้องจัดแสดงใหม่ที่แสดงการจับคู่ระหว่างเมือง ประชาชาติท้องถิ่น และการหนี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีส่วนร่วมของชนพื้นเมืองในแต่ละแตกตื่นห้าประเทศของสนธิสัญญา 7 - Tsuu T'ina, Piikani, Stoney, Kainai และ Siksika - สร้าง "หมู่บ้านอินเดีย" บนฝั่งของแม่น้ำข้อศอกในส่วนใต้ของแตกตื่นพาร์ค
พวกเขาสร้าง tipis จัดระเบียบ wows ธารเสนอศิลปะและงานฝีมือและอีกตราองค์ประกอบของวิถีชีวิตดั้งเดิมของพวกเขา ในแต่ละปีเป็นเจ้าหญิงอินเดียถูกเลือกจากหนึ่งในห้าของประเทศเพื่อเป็นตัวแทนของสนธิสัญญา 7 เป็นส่วนหนึ่งของพระบรมวงศานุวงศ์แตกตื่นของ หมู่บ้านเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวของแตกตื่นที่นิยมมากที่สุด ประชาชนประเทศแรกที่ได้รับการเข้าร่วมในการจัดนิทรรศการที่พบบ่อยของเมืองตั้งแต่พวกเขาจัดขึ้นครั้งแรกในปี 1886 มีส่วนร่วมในขบวนพาเหรดและการแข่งขันกีฬาและความบันเทิงกับผู้ชมเต้นรำแบบดั้งเดิม โดยปี 1912 แต่แรงกดดันจากตัวแทนของกระทรวงต่างประเทศของอินเดียในการปราบปรามประเพณีประวัติศาสตร์ของพวกเขาและเพื่อให้พวกเขาในฟาร์มของพวกเขาเกือบจะจบการมีส่วนร่วมของชาวพื้นเมือง Weadick หวังว่าจะรวมถึงคนพื้นเมืองเป็นคุณลักษณะของการแตกตื่นของเขา แต่กิจการอินเดียตรงข้ามความพยายามของเขาและถามดยุคแห่งนอ ธ ของแคนาดาราชการทั่วไปเพื่อสนับสนุนตำแหน่งของพวกเขา ดยุคปฏิเสธและหลังจาก Weadick รับการสนับสนุนจากรายชื่อทางการเมืองในออตตาวาในอนาคตรวมทั้งนายกรัฐมนตรี RB เบนเน็ตต์, เส้นทางเคลียร์ ประชาชนหลายร้อยชาติแรกที่เป็นตัวแทนของหกเผ่าเข้าร่วมที่ 1912 แตกตื่น พวกเขาตั้งค่ายพักแรมใน tipis และสวมเครื่องราชกกุธภัณฑ์ของพวกเขาที่ดีที่สุดแบบดั้งเดิมทำให้พวกเขาในหมู่ผู้เข้าร่วมได้รับความนิยมมากที่สุดในขบวนแห่ ทอมสามคนของเลือด (Kainai) เผ่ากลายเป็นหนึ่งในวีรบุรุษแตกตื่นแรกผู้ชมที่น่าตื่นตาตื่นใจกับผลงานที่ชนะเลิศในการแข่งขันอาน bronc เขาเป็นคนเดียวที่แชมป์ของแคนาดาแตกตื่นครั้งแรกและกลายเป็นคนแรกที่ประสบความสำเร็จขี่พายุไซโคลนม้าฉาวโฉ่ที่ได้โยนกว่า 100 ผู้ขับขี่ในอาชีพของตน รัฐบาลพยายามที่จะป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นซ้ำแก้ไขพระราชบัญญัติอินเดียในปี 1914 ที่จะทำให้มันผิดกฎหมายสำหรับชาวบ้านมีส่วนร่วมในงานแสดงสินค้าหรือขบวนพาเหรดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากตัวแทนอินเดียท้องถิ่น กฎหมายใหม่สิ้นสุดวันที่การมีส่วนร่วมของชาวพื้นเมืองในนิทรรศการคัล แต่เมื่อ Weadick กลับมาในปี 1919 เขาประสบความสำเร็จในการต่อสู้กลับไปทุกทีของพวกเขา กิจการอินเดียอีกครั้งพยายามที่จะห้ามการมีส่วนร่วมของชาวพื้นเมืองในปี 1925 ไม่ประสบความสำเร็จ ในขณะที่ความขัดแย้งระหว่างแตกตื่นและอินเดียกิจการอย่างต่อเนื่องจนถึงปี 1932 หมู่บ้านอินเดียยังคงเป็นหลักในบริเวณที่ สมาชิกสหประชาชาติและคณะกรรมการแตกตื่นได้พบกับความขัดแย้งในบางครั้ง สถานที่ตั้งเดิมของหมู่บ้านอินเดียบนพื้นดินในระดับต่ำที่น้ำท่วมบ่อยครั้งปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้จนกว่า 1974 เมื่อหมู่บ้านถูกย้ายตำแหน่งปัจจุบันของ ร้องเรียนเกี่ยวกับค่าธรรมเนียมการปรากฏตัวในระดับต่ำที่จ่ายให้กับเจ้าของ tipi ขาดข้อมูลเกี่ยวกับคณะกรรมการที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมและข้อกล่าวหาของพวกเขาที่ชาวบ้านถูกเอาเปรียบได้รับการทำระยะตลอดทั้งปีที่ผ่านมา Stoneys ชื่อเสียง boycotted 1950 แตกตื่นต่อไปนี้มีการเปลี่ยนแปลงกฎที่ยกเลิกนโยบายให้คนพื้นเมืองใด ๆ เข้าฟรีเมื่อแสดงบัตรสนธิสัญญาของพวกเขา เหตุการณ์ในปีนั้นก็เฉียดพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรงที่นำไปสู่เรื่องราวหลักฐานว่าผมได้ดำเนินการเต้นรำฝนตกลงมาในความพยายามที่จะทำลายยุติธรรม แม้จะมีความขัดแย้งในชุมชนพื้นเมืองรอบคาลการีได้รับการสนับสนุนความกระตือรือร้นของแตกตื่นและหมู่บ้านอินเดีย เจ้าของ tipi ได้รับการเข้าร่วมในระยะยาว - มีหลายรุ่นที่สามหรือสี่ - แตกตื่นและได้มีส่วนช่วยรักษาและแสดงวัฒนธรรมพื้นเมืองให้ประชาชน หมู่บ้านอีกครั้งจะย้ายในปี 2016 มันจะเป็นสองเท่าในขนาดและมีการจัดแสดงใหม่แสดงความร่วมมือระหว่างเมืองประเทศท้องถิ่นและแตกตื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีส่วนร่วมพื้นเมืองในแต่ละแตกตื่น , ห้าประเทศในสนธิสัญญา 7 – tsuu t'ina piikani สโตนี่ , , , และ kainai siksika –สร้าง " หมู่บ้าน " ในอินเดียในธนาคารของแม่น้ำข้อศอกในส่วนใต้ของอุทยานแตกตื่น . พวกเขาสร้าง tipis จัดระเบียบเกี่ยวกับว่าว เสนอศิลปะและงานฝีมือและบัญญัติองค์ประกอบของวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมของพวกเขา ในแต่ละปีเจ้าหญิงอินเดียเลือกจากหนึ่งในห้าประเทศที่เป็นตัวแทนสนธิสัญญา 7 เป็นส่วนหนึ่งของแตกตื่นราชา หมู่บ้านอยู่ระหว่างกำลังแตกตื่น สถานที่ท่องเที่ยวที่นิยมมากที่สุด ประเทศแรกที่ประชาชนได้เข้าร่วมบ่อยในนิทรรศการของเมือง เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่จัดขึ้นใน 1886 , มีส่วนร่วมในขบวนพาเหรด และกิจกรรมกีฬาและความบันเทิงผู้ชมด้วยการเต้นรำแบบดั้งเดิมโดย 1912 อย่างไรก็ตาม แรงกดดันจากเจ้าหน้าที่ของกรมฝ่ายปราบปรามของอินเดียประเพณีประวัติศาสตร์และเพื่อให้พวกเขาในฟาร์มของพวกเขาเกือบจะสิ้นสุดการมีส่วนร่วมของคนท้องถิ่น weadick หวังที่จะรวมคนพื้นเมืองเป็นคุณลักษณะของแตกตื่น แต่กิจการอินเดียต่อต้านความพยายามของเขาและถามดยุคแห่งคอนน็อต ประเทศแคนาดา ราชการทั่วไป เพื่อสนับสนุนตำแหน่ง ดยุคแห่งการปฏิเสธและหลังจาก weadick ได้รับการสนับสนุนติดต่อทางการเมืองในออตตาวารวมทั้งอนาคตนายกรัฐมนตรี R . B . Bennett , เส้นทางที่เป็นลบ หลายร้อยชาติประชาชนเป็นครั้งแรกของหกเผ่า เข้าร่วมในโอลิมปิกฤดูร้อน 1912 แตกตื่น . พวกเขาตั้งค่ายอยู่ที่ tipis และสวมที่ดีที่สุดผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมของพวกเขาทำให้พวกเขาในหมู่ผู้ที่นิยมมากที่สุด ในขบวนพาเหรด ทอม สามคน