They were talking about Shibuya-AX.

They were talking about Shibuya-AX.

Toru: The live performance was sloppy.

Taka: Even though we were becoming huge, we were outspoken only at the venues. [?]

Toru: Even though people were coming, we were like, what are we doing? (laughs)

What was the final thing you were missing?
Taka: Well, Alex’s usual practicing was missing. We were like, “I’d rather be totally off at all the points if I’m going to make a mistake here!” (laughs). How out of harmony we were!

Toru: Definitely

Taka: I don’t know if it was a unique American style or what.

Toru: When the first song ended and everyone went quiet, I did a guitar solo by myself! What do I do? I thought (laughs).

You were a free person (laughs).
Taka: You were an American (laughs).

Ryota: The tuning was wrong in every live performance (laughs). That was also a pain.

In short, your power didn’t match up with your enthusiasm.
Toru: Pressure too. There were parts that had huger scales and parts that kind of went around in circles. [?] I didn’t have the mental ability to deal with those. [?] When we got to the final in Tokyo, it weighed on me all at once. From there, I got tense. As a band, we had to properly do things we hadn’t done up until then. That was an important period.

Then your 3rd album, “Kanjo Effect,” you changed your direction completely.
Taka: That’s right.

What did you have before that?
Taka: When we were doing “Beam of Light,” we gradually gained the know-how of recording. We amateurs came to play in a band. All of us were amateurs, and we suddenly produced a CD. Without knowing why, we produced a second one. Of course, we weren’t amateurs. We finally gained the know-how of recording through “Beam of Light.” Then why were the sound sources we were making so different from the ones we usually heard, those Western sounds we loved? Thinking this, we researched and listened to various things. Knowing we first had to fix something, we replaced all the engineers. And we introduced the producer. We did some serious recording there.

It’s very good that you narrowed your focus on emo first.
Taka: Yes! It was like, let’s go with this. We had the most enthusiasm during that period.

Ryota: Yeah, we did.

Taka: I felt like we were finally able to become a band because of that. That’s why I feel like we started from there. To a certain degree, everything was going smoothly.

I see. I guess that’s what we call the starting point where you became ONE OK ROCK’s Taka?
Taka: Yes, yes, it is. I feel like that’s why I was finally able to confidently say, “I’m ONE OK ROCK’s vocalist, Taka.”

From around this time, Taka and Toru were deeply involved in the sound production, right? [?]
Taka: That’s right. We decided everything, like these two people look like they want to do the engineering. [?] It was the time we became like a band. We wanted to make the music more like this, and we got really into it.

Tomoya: I remember the exchange of ideas increased. Even within us, there was a lot. Like, if I play like this, my passion in one song steadily grew, so I became aware of those kinds of things.

Ryota: Around that time, I didn’t know what emo was. I didn’t listen to it at all. From there, I borrowed all the CDs in Taka’s house and listened to them with Tomoya, one song each. During that time, I didn’t know about groove either, and Taka started pointing out a lot of things. He told me to copy a song by an emo band for now, but “Don’t just copy it; copy the emo groove. Because that’s what I’m going for,” he said. I was like, “Huh? What’s groove?”

Creating a groove rather than playing a phrase is a big hurdle, isn’t it?
Ryota: I was like, are you demanding that! [?]

Tomoya: Well anyway, you couldn’t do it at all at that point in time (laughs).

Taka: None of us could (laughs).

Ryota: Suddenly it was impossible (laughs).

Tomoya: But in the end, it came out properly in “Niche Syndrome” and “Zankyo Reference.” If we hadn’t thought about the groove, things definitely wouldn’t have changed.

Ryota: Yeah, that’s true.

That’s right. That’s why it was like an album in the making. [?]
Tomoya: We were in the process of building a foundation.

Taka’s lyrics also changed slightly from around there.
Taka: That’s right. I tried to write them properly.

From around here, you started using unique expressions. From there, it feels like you were being born little by little. Has your consciousness also changed greatly?
Taka: Yeah, absolutely, because I think I wanted us to make cool things as a band, and we were able to do that. I wanted ONE OK ROCK to become a work that would replace our business cards. [?] I wanted to properly show my colors. I was very aware.

So that’s why your sound changed, the audience changed, and your listeners [?] increased. It was an extremely good period of time.
Taka: That’s right. Though there were a lot of disputes.

Disputes over what?
Taka: Within the band, especially between Alex and me, we didn’t agree in opinion. Of course, he wanted to make the album himself. I, having done it until now, wanted to make the album myself. [?] When we butt heads there, things were rather difficult. We had different ways of thinking regarding songs too.

Toru: But during production, those kinds of things happen. Still, there’s the thing we produced, and we gave our opinions about how to proceed with it. He had his own “I want to do it this way” thoughts. There are even parts in the album “Kanjo Effect,” where he thought, “What kind of melody should I put with this kind of song?” [?]

Before that was his withdrawal. It was exactly at that time, when I interviewed ONE OK ROCK for the first time. I interviewed Taka and Toru.
Toru: Yes.

We were saying things like, “It’s a new single that has gotten amazing feedback,” and, “Yeah it’s really great!” It was like, “See you next time” kind of timing, so that was an unbelievable affair.
Taka: Well, it was tiresome.

When the first news came out, what was the situation?
Taka: It was covered by the news. My phone rang excessively. It was from a number I didn’t recognize. Right after the pause, I heard the answering machine, and it was Alex’s younger sister, who was crying the whole time. She said something along the lines of, “My brother’s been arrested.” From there, it was a nightmare of an hour. Honestly, I wasn’t mad at him. “He’s such a fool,” I thought. However, I thought we’d lose something for sure because of this.

Uh huh.
Taka: Thinking that we’d definitely lose something important, I was so scared. With all the pain until now, everyone was prepared to move forward and work hard, and even though we were able to get at least this far as a band, what in the world were we going to lose? At the time, it was like my life was flashing before my eyes. Before this band formed, the memories from the time I was an idol suddenly arose. I kept thinking, “Why is my life like this every time? Why?” The first thing I did was go to the restroom and call my parents. “I might be causing you trouble again, sorry,” I said. Both of them said, “It’s always the same” (laughs).

How strong. As expected!
Taka: “Okay, got it. Thanks.” (When I heard the news) I nearly collapsed, but after a cry, calling my parents, and seeing Toru’s face, I was okay. That was quite a realistic talk.

Toru: He asked, “What should we do?”

Taka: There was everything that happened until then and the times when we weren’t on the same wavelength. [?] I thought it was impossible for him to return to the band and continue while taking responsibility for all that. To me, Alex was more than part of the band and so forth; he was a friend. As a friend, I thought putting him back in the band would be absolutely different. [?] Still, I thought that no matter how you look at it, what he did in that situation was immature. That’s why I wanted him to grow up a little. But in spite of that, he was my friend. Even to me, he was very important, and I was thinking about what I should do. But he was arrested, so we couldn’t contact him. “I give up….” So our state of mind was quite terrible. I didn’t know what that was. Lots of things happened, and I couldn’t be alone. I cried and didn’t know what to do.

You were emotionally unstable?
Taka: Pretty much. I became uneasy about the future, and I wanted to ask Alex about his feelings but couldn’t. So for the time being, for about 2 weeks, we stayed at my house.

Tomoya: We were together the whole time.

Ryota: We were shutting ourselves up.

Toru, why weren’t you as shaken up?
Toru: When I first heard about it, I was like, oh, he really screwed up. [?] But of course, I thought about it for several hours. After that, we held off on the tour. If such a thing happened, he would definitely flee, so obviously the circumstances changed. [?] I could already completely see what was coming. And I thought, there’s no need to be down about it now, shouldn’t we just do what we have to do and move on? For example, changing all the arrangements for one guitar, and of course relearning those from the beginning. I could already clearly see those kinds of things that first day. I think that was related to our next song, “Kanzen Kankaku Dreamer.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับ Shibuya-AX. โทรุ: การแสดงสดเป็นเลอะเทอะ. taka: แม้ว่าเราได้กลายเป็นอย่างมากเราก็ตรงไปตรงมาเพียงในสถานที่ [?] โทรุ: แม้คนที่กำลังจะมาเราก็เหมือนสิ่งที่เรากำลังทำอะไรอยู่? (หัวเราะ) อะไรคือสิ่งสุดท้ายที่คุณกำลังขาดหายไป? Taka: ดีของอเล็กซ์ปกติการฝึกที่ขาดหายไป เราก็เช่น "ฉันอยากจะเป็นทั้งหมดออกทุกจุดถ้าฉันจะทำผิดพลาดที่นี่!" (หัวเราะ) วิธีออกของความสามัคคีที่เราอยู่! รุ: แน่นอนTaka: ผมไม่ทราบว่ามันเป็นสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวอเมริกันหรือสิ่งที่. โทรุ: เมื่อเพลงแรกจบลงไปและทุกคนที่เงียบสงบผมเดี่ยวกีต้าร์ด้วยตัวเอง! ฉันจะทำอย่างไร? ผมคิดว่า (หัวเราะ). คุณเป็นคนฟรี (หัวเราะ). taka:. คุณเป็นอเมริกัน (หัวเราะ) Ryota: การปรับแต่งเป็นเรื่องที่ผิดในทุกการแสดงสด (หัวเราะ) นั่นก็เป็นความเจ็บปวด. ในระยะสั้นอำนาจของคุณไม่ตรงกับความกระตือรือร้นของคุณ. โทรุ: ความดันมากเกินไป มีชิ้นส่วนที่มีการชั่งน้ำหนักแฮะและชิ้นส่วนที่ชนิดของการเดินไปรอบ ๆ ในวงการได้ [?] ผมไม่ได้มีความสามารถทางจิตที่จะจัดการกับคนเหล่านั้น [?] เมื่อเราได้ไปรอบสุดท้ายในโตเกียวก็ชั่งน้ำหนักกับฉันทั้งหมดในครั้งเดียว จากนั้นผมได้เครียด เป็นวงดนตรีที่เรามีที่จะต้องทำในสิ่งที่เราไม่ได้ทำขึ้นก่อนหน้านั้น นั่นคือช่วงเวลาที่สำคัญ. แล้วอัลบั้มที่ 3 ของคุณ "Kanjo ผล" คุณเปลี่ยนทิศทางของคุณอย่างสมบูรณ์. Taka: ใช่. อะไรที่คุณมีก่อนที่? Taka: เมื่อเรากำลังทำอยู่ "บีมของแสง" เราค่อยๆได้รับ ความรู้ของการบันทึก มือสมัครเล่นที่เรามาเล่นในวงดนตรี เราทุกคนเป็นมือสมัครเล่นและเราก็ผลิตซีดี โดยไม่ทราบว่าทำไมเราผลิตสอง แน่นอนว่าเราไม่ได้มือสมัครเล่น ในที่สุดเราก็รับรู้ในการบันทึกผ่าน "บีมของแสง." แล้วทำไมแหล่งเสียงเราได้ทำเพื่อให้แตกต่างจากคนที่เรามักจะได้ยินบรรดาเสียงตะวันตกเรารัก? ความคิดนี้เราวิจัยและฟังสิ่งต่างๆ รู้ครั้งแรกที่เราจะต้องแก้ไขสิ่งที่เราแทนที่วิศวกรทั้งหมด และเรานำมาผลิต เราได้บางบันทึกร้ายแรงมี. เป็นเรื่องที่ดีมากที่คุณแคบสำคัญของคุณใน emo แรก. Taka: ใช่! มันก็เหมือนกับการให้เป็นไปด้วยนี้ เรามีความกระตือรือร้นมากที่สุดในช่วงเวลานั้น. Ryota: ใช่เราทำ. Taka: ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเราในที่สุดก็สามารถที่จะกลายเป็นวงดนตรีเพราะการที่ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกเหมือนเราเริ่มต้นจากที่นั่น ในระดับหนึ่งทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น. ฉันเห็น ผมคิดว่านั่นคือสิ่งที่เราเรียกว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่คุณกลายเป็นหนึ่งตกลง Taka ของร็อค? taka: ใช่ใช่มันเป็น ฉันรู้สึกเหมือนว่าทำไมผมจนสามารถที่จะมีความมั่นใจว่า "ฉันเป็นหนึ่งในนักร้องนำวงร็อคตกลงของ Taka." จากรอบคราวนี้ Taka และโทรุก็หลวมตัวในการผลิตเสียงใช่มั้ย? [?] taka: ที่เหมาะสม เราตัดสินใจทุกอย่างเช่นเดียวกับทั้งสองคนมองว่าพวกเขาต้องการที่จะทำวิศวกรรม [?] มันเป็นเวลาที่เรากลายเป็นเหมือนวง เราต้องการที่จะทำให้เพลงมากขึ้นเช่นนี้และเราจริงๆเป็นมัน. Tomoya: ผมจำได้ว่าการแลกเปลี่ยนความคิดเพิ่มขึ้น แม้จะอยู่ในตัวเรามีเป็นจำนวนมาก เช่นถ้าผมเล่นเช่นนี้ความรักของฉันในเพลงหนึ่งขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นผมจึงเริ่มตระหนักถึงชนิดของสิ่ง. Ryota: ตอนนั้นผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นมา ผมไม่ได้ฟังเลย จากนั้นผมยืมแผ่นซีดีทั้งหมดในบ้าน Taka และฟังพวกเขากับ Tomoya หนึ่งแต่ละเพลง ในช่วงเวลานั้นผมไม่ได้รู้เกี่ยวกับร่องทั้งสองและ Taka เริ่มชี้ให้เห็นสิ่งต่างๆมากมาย เขาบอกผมจะคัดลอกเพลงจากวงอีโมตอนนี้ แต่ "ไม่เพียงแค่คัดลอก; คัดลอกร่อง emo เพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันจะให้ "เขากล่าว ฉันก็ชอบ "หือ? ร่องคืออะไร "? การสร้างร่องมากกว่าเล่นวลีที่เป็นอุปสรรค์ใหญ่ไม่ได้หรือไม่Ryota: ฉันก็ชอบที่คุณเรียกร้องให้! [?] Tomoya: ดีอย่างไรก็ตามคุณไม่สามารถทำอะไรได้เลยที่จุดว่าในเวลา (หัวเราะ). taka:. พวกเราไม่มีใครที่จะทำได้ (หัวเราะ) Ryota: ทันใดนั้นมันเป็นไปไม่ได้ (หัวเราะ). Tomoya: แต่ใน สิ้นสุดมันออกมาอย่างถูกต้องใน "ซินโดรมซอก" และถ้าเราไม่ได้คิดเกี่ยวกับร่องสิ่งที่แน่นอนจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง "อ้างอิง Zankyo.". Ryota:. ใช่ว่าเป็นความจริงที่เหมาะสม นั่นเป็นเหตุผลที่มันเป็นเหมือนอัลบั้มในการทำ [?] Tomoya: เราอยู่ในกระบวนการของการสร้างรากฐาน. เนื้อเพลง Taka ของการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากรอบมี. taka: ที่เหมาะสม ฉันพยายามที่จะเขียนได้อย่างถูกต้อง. จากรอบที่นี่คุณเริ่มใช้การแสดงออกที่ไม่ซ้ำกัน จากนั้นก็รู้สึกเหมือนคุณกำลังเกิดขึ้นทีละนิด ได้จิตสำนึกของคุณยังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก? taka: ใช่อย่างแน่นอนเพราะผมคิดว่าผมอยากให้เราทำในสิ่งที่เย็นเป็นวงดนตรีและเราก็สามารถที่จะทำเช่นนั้น ผมอยาก ONE OK ROCK ที่จะกลายเป็นงานที่จะเข้ามาแทนที่บัตรธุรกิจของเรา [?] ผมอยากที่จะต้องแสดงสีของฉัน ฉันได้ตระหนักมาก. ดังนั้นที่ว่าทำไมเสียงของคุณเปลี่ยนเปลี่ยนผู้ชมและผู้ฟังของคุณ [?] ที่เพิ่มขึ้น มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากของเวลา. taka: ที่เหมาะสม แม้ว่าจะมีจำนวนมากของข้อพิพาท. ข้อพิพาทมากกว่าสิ่งที่? Taka: ภายในวงโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างอเล็กซ์และฉันเราไม่เห็นด้วยในความคิด แน่นอนว่าเขาอยากจะทำอัลบั้มของตัวเอง ฉันต้องทำมันจนตอนนี้ต้องการที่จะทำให้อัลบั้มตัวเอง [?] เมื่อเราชนหัวมีสิ่งที่ค่อนข้างยาก เรามีวิธีการที่แตกต่างกันของการคิดเกี่ยวกับเพลงด้วย. โทรุ: แต่ในระหว่างการผลิตชนิดของสิ่งที่เกิดขึ้น ยังคงมีสิ่งที่เราผลิตและเราให้ความคิดเห็นของเราเกี่ยวกับวิธีการที่จะดำเนินการกับมัน เขาของเขาเอง "ผมต้องการที่จะทำมันด้วยวิธีนี้" ความคิด มีชิ้นส่วนที่แม้จะอยู่ในอัลบั้มที่มี "ผล Kanjo" ที่เขาคิดว่า "สิ่งที่ชนิดของทำนองฉันควรใส่กับชนิดของเพลงนี้?" [?] ก่อนหน้านั้นก็ถอนตัว มันเป็นสิ่งที่เวลานั้นเมื่อผมสัมภาษณ์หนึ่ง ROCK ตกลงเป็นครั้งแรก ผมสัมภาษณ์ Taka และโทรุ. โทรุ: ใช่. เรากำลังพูดสิ่งที่ต้องการ "มันเป็นหนึ่งเดียวใหม่ที่มีอากาศข้อเสนอแนะที่น่าตื่นตาตื่นใจ" และมันเป็นเหมือน "เห็นคุณในครั้งต่อไป" ชนิดของจังหวะเวลา "ใช่มันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ!" เพื่อให้เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ. Taka: ดีมันก็น่าเบื่อ. เมื่อข่าวออกมาครั้งแรกสิ่งที่เป็นสถานการณ์หรือไม่Taka: มันถูกปกคลุมด้วยข่าว โทรศัพท์ของฉันดังมากเกินไป มันมาจากจำนวนที่ผมไม่รู้จัก หลังจากที่หยุดผมได้ยินเครื่องตอบรับและมันก็เป็นน้องสาวของอเล็กซ์ที่กำลังร้องไห้ตลอดเวลา เธอบอกว่าสิ่งที่ตามเส้นของ "พี่ชายของฉันได้รับการจับกุม." จากนั้นมันเป็นฝันร้ายของชั่วโมง สุจริตผมไม่ได้บ้าที่เขา "เขาเป็นคนโง่เช่น" ฉันคิดว่า แต่ผมคิดว่าเราจะสูญเสียบางสิ่งบางอย่างเพื่อตรวจสอบว่าเพราะเหตุนี้. เอ่อฮะ. taka: คิดว่าเราแน่นอนจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญผมกลัวมาก ด้วยความเจ็บปวดจนตอนนี้ทุกคนก็พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้าและทำงานอย่างหนักและแม้ว่าเราสามารถที่จะได้รับอย่างน้อยไกลขนาดนี้เป็นวงดนตรีเป็นสิ่งที่ในโลกที่ถูกเราจะสูญเสีย? ในขณะที่มันเป็นเหมือนชีวิตของฉันได้รับการกระพริบตาของฉันก่อน ก่อนที่วงนี้เกิดขึ้นจากความทรงจำเวลาที่ผมเป็นไอดอลก็เกิดขึ้น ผมเก็บไว้คิดว่า "ทำไมชีวิตของฉันเช่นนี้ทุกครั้ง? ทำไม? "สิ่งแรกที่ผมทำก็คือไปที่ห้องน้ำและเรียกพ่อแม่ของฉัน "ฉันอาจจะก่อให้เกิดปัญหาอีกครั้งที่คุณเสียใจ" ผมพูด ทั้งของพวกเขากล่าวว่า "มันเสมอเดียวกัน" (หัวเราะ). วิธีการที่แข็งแกร่ง เป็นที่คาดหวัง! taka: "โอเคได้มัน ขอบคุณ. "(เมื่อฉันได้ยินข่าว) ผมเกือบทรุดตัวลง แต่หลังจากที่ร้องเรียกพ่อแม่ของฉันและเห็นใบหน้าของโทรุผมก็โอเค ที่ค่อนข้างมีเหตุผลพูดคุย. โทรุ: เขาถามว่า "สิ่งที่เราควรทำอย่างไร?" Taka: มีทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็คือจนแล้วและเวลาที่เราไม่ได้อยู่บนความยาวคลื่นเดียวกัน [?] ผมคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะกลับไปที่วงดนตรีและดำเนินการต่อในขณะที่การรับผิดชอบสำหรับทุกสิ่งที่ สำหรับผมแล้วอเล็กซ์เป็นมากกว่าส่วนหนึ่งของวงดนตรีและอื่น ๆ ; เขาเป็นเพื่อน เป็นเพื่อนที่ผมคิดว่าทำให้เขากลับมาอยู่ในวงจะแตกต่างกันอย่างแน่นอน [?] แต่ถึงกระนั้นผมคิดว่าไม่ว่าคุณจะมองมันไม่มีสิ่งที่เขาทำอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยากให้เขาเติบโตขึ้นมาเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ทั้งๆที่เขาเป็นเพื่อนของฉัน แม้กับผมเขาเป็นสิ่งที่สำคัญมากและผมคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไร แต่เขาก็ถูกจับดังนั้นเราจึงไม่สามารถติดต่อเขา "ผมให้ขึ้น ... ." ดังนั้นรัฐของเราของจิตใจค่อนข้างน่ากลัว ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ได้รับ จำนวนมากสิ่งที่เกิดขึ้นและผมก็ไม่อาจจะอยู่คนเดียว ฉันร้องไห้และไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร. คุณมีอารมณ์แปรปรวน? taka: สวยมาก ฉันกลายเป็นไม่สบายใจเกี่ยวกับอนาคตและผมอยากจะถามอเล็กซ์เกี่ยวกับความรู้สึกของเขา แต่ไม่สามารถ ดังนั้นในขณะนี้ประมาณ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาเราอยู่ที่บ้านของฉัน. Tomoya: เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา. Ryota: เราถูกปิดตัวเองขึ้น. โทรุทำไมคุณไม่ได้เป็นเขย่าวงการ? โทรุ: ครั้งแรกที่ผม ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันก็ชอบโอ้เขาเมาจริงขึ้น [?] แต่แน่นอนผมคิดเกี่ยวกับมันเป็นเวลาหลายชั่วโมง หลังจากที่เราจัดขึ้นปิดในทัวร์ ถ้าเช่นสิ่งที่เกิดขึ้นเขาแน่นอนจะหนีไปอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นสถานการณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลง [?] ฉันจะสมบูรณ์แล้วดูสิ่งที่ได้มา และฉันคิดว่ามีความจำเป็นที่จะลงเกี่ยวกับเรื่องนี้ขณะนี้ยังไม่มีไม่ควรเราก็ทำในสิ่งที่เราต้องทำและย้ายไป? ยกตัวอย่างเช่นการเปลี่ยนแปลงการเตรียมการทั้งหมดสำหรับหนึ่งกีต้าร์และแน่นอน relearning ผู้ที่มาจากจุดเริ่มต้น ฉันจะได้เห็นอย่างชัดเจนชนิดของสิ่งที่วันแรก ผมคิดว่าเป็นที่เกี่ยวข้องกับเพลงถัดไปของเรา "Kanzen Kankaku โรแมนติก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาพูดถึงขวานชิบุยะ

โทรุ : การแสดงสดมันมั่วๆ

ทากะ : แม้ว่าเราเป็นอย่างมาก เราเปิดเผย ในสถานที่จัดงาน [ ? โทรุ ]

: แม้ว่าคนมา เราชอบ เรากำลังทำอะไรอยู่ ( หัวเราะ )

อะไรคือสิ่งสุดท้ายที่คุณหายตัวไป
ทากะ : เอ่อ คือ อเล็กซ์ ปกติซ้อมหายไป เราชอบ" ฉันอยากเป็นทั้งหมดออกที่จุดทั้งหมด ถ้าผมจะทำพลาด ที่นี่ ! " ( หัวเราะ ) วิธีออกของความสามัคคีที่เรา !

โทรุ : แน่นอน

ทากะ : ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเอกลักษณ์สไตล์อเมริกันหรืออะไร

โทรุ : เมื่อเพลงแรกจบลง ทุกคนก็เงียบ ผมก็โซโลกีตาร์ด้วยตัวเอง ฉันจะทำยังไงดี ? ฉันคิดว่า ( หัวเราะ )

คุณเป็นคนฟรี ( หัวเราะ )
ทากะ :คุณเป็นอเมริกัน ( หัวเราะ )

เรียวตะ : ปรับผิดในการแสดงสดทุก ( หัวเราะ ) นั่นคือความเจ็บปวด

สั้นๆ พลังของคุณไม่ตรงกับความกระตือรือร้นของคุณ .
โทรุ : ความดันด้วย มีชิ้นส่วนที่มีขนาด และชนิดของชิ้นส่วนที่แฮะ ไปเป็นวงกลม [ ? ฉันไม่ได้มีความสามารถทางจิตที่จะจัดการกับพวกนั้น [ ? ] เมื่อเราได้ไปรอบสุดท้ายในโตเกียวมันหนักผมทั้งหมดในครั้งเดียว จากที่นั่น ฉันก็เครียดนะ เป็นวงดนตรีที่เราได้ถูกต้อง ทำในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ จนถึงตอนนั้น นั่นคือช่วงเวลาที่สำคัญ

แล้วอัลบั้มที่ 3 ของเธอ kanjo ผล " คุณเปลี่ยนเส้นทางของคุณอย่างสมบูรณ์ .
ทากะ : ใช่แล้ว

ทำอะไรก่อน ?
ทากะ : เมื่อเรากำลังทำ " แสง " เราค่อยๆได้รับความรู้ของการบันทึกเรามือสมัครเล่นเข้ามาเล่นในวงการ เราทุกคนเป็นอาสาสมัคร และเราก็ผลิตซีดี โดยไม่รู้ว่าทำไม เราผลิตที่สองหนึ่ง แน่นอนเราไม่ใช่มือสมัครเล่น ในที่สุดเราได้รับความรู้จากการบันทึกผ่าน " แสง " แล้วทำไมเป็นแหล่งเสียงที่เราทำต่างจากที่เรามักจะได้ยิน พวกตะวันตกเสียงเรารัก ที่คิดอย่างนี้เราวิจัยและฟังสิ่งต่าง ๆ ทราบว่าเราต้องแก้ไขอะไรเราแทนที่วิศวกรทั้งหมด และเราแนะนำให้ผู้ผลิต เราทำบางอย่างร้ายแรงในการบันทึกมี .

มันดีมากที่คุณแคบโฟกัสของคุณในอีโมก่อน
ทากะ : ใช่ ! มันเหมือนเราไปด้วย เรามีความกระตือรือร้นมากที่สุดในช่วงนั้น

เรียวตะ : ใช่ เราทำได้

ทากะ :ฉันรู้สึกเหมือนเราก็ได้กลายเป็นวงเพราะ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงรู้สึกว่า เราเริ่มจากตรงนั้น ในระดับหนึ่ง ทุกอย่างราบรื่นดี

ผมเห็น ฉันเดาว่าเป็นสิ่งที่เราเรียกจุดที่เธอกลายเป็น OMN ของทากะ
ทากะ : ใช่ ใช่ มันเป็น ผมรู้สึกว่าทำไมผมถึงได้พูดอย่างมั่นใจ " ผม OMN เป็นนักร้อง Taka นะ

"จากเวลานี้ ทากะ กับ โทรุถูกดูดที่เกี่ยวข้องในการผลิตเสียงใช่มั้ย [ ? ]
ทากะ : ใช่แล้ว เราตัดสินใจทุกอย่าง ชอบสองคนนี้เหมือนจะทำวิศวกรรม [ ? มันคือเวลาที่เราเริ่มชอบวง เราอยากให้เพลงเป็นแบบนี้ และเราก็ชอบจริงๆ

โทโมยะ : ผมจำได้ว่าแลกเปลี่ยนความคิดเพิ่มขึ้น แม้ภายในเรามีเยอะมาก อย่างเช่น ถ้าผมเล่นแบบนี้ ความปรารถนา ในหนึ่งเพลง steadily เติบโต ดังนั้นผมรู้ว่าเรื่องแบบนี้

เรียวตะ : ในช่วงเวลานั้น ผมไม่รู้ว่าอีโมคืออะไร ผมไม่ได้ฟังมันเลย จากที่นั่น ฉันยืมซีดีทั้งหมดในทากะหลังฟังกับโทโมยะ เพลงแต่ละ ในตอนนั้น ฉันไม่รู้เรื่องร่องเหมือนกันแล้วกะเริ่มชี้ให้เห็นสิ่งต่างๆมากมาย เขาบอกฉันที่จะคัดลอกเพลงจากวงอีโม แต่ " อย่าแค่คัดลอก ; คัดลอกอีโมที่ร่อง เพราะนั่นคือสิ่งที่ผมกำลังไป " เขากล่าว ผมชอบ " ใช่มั้ย ? เกิดร่อง ? "

สร้างร่องมากกว่าเล่นวลีเป็นอุปสรรค์ใหญ่ไม่ใช่เหรอ
เรียวตะ : ผมชอบ คุณต้องการให้ ! [ ? โทโมยะ ]

: ดียังไงคุณไม่สามารถทำมันได้ทั้งหมดในตอนนั้น ( หัวเราะ )

ทากะ : พวกเราได้ ( หัวเราะ )

เรียวตะ : ก็มันเป็นไปไม่ได้ ( หัวเราะ )

โทโมยะ : แต่สุดท้ายก็ออกมาอย่างถูกต้องในโพรง " ดาวน์ซินโดรม " และ " zankyo อ้างอิง ถ้าเราไม่ได้คิดเกี่ยวกับร่อง , สิ่งที่แน่นอนไม่เปลี่ยน

เรียวตะ : ใช่ จริงด้วย . .

ใช่แล้วทำไมมันเหมือนเป็นอัลบั้มที่ทำ [ ? โทโมยะ ]
: เราอยู่ในกระบวนการของการสร้างรากฐาน

ทากะเนื้อเพลงเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากแถวๆนั้น
ทากะ : ใช่แล้ว ผมพยายามเขียนให้ถูกต้อง

จากที่นี่ เธอเริ่มใช้นิพจน์ที่ไม่ซ้ำกัน จากที่นั่น , มันรู้สึกเหมือนคุณกำลังเกิดทีละน้อย มีจิตสำนึกของคุณยังเปลี่ยนไปอย่างมาก ?
ทากะ : ใช่แน่นอน เพราะฉันคิดว่า ฉันต้องการให้เราทำสิ่งดีๆ เป็นวง และเราก็สามารถที่จะทำได้ ฉันต้องการ OMN ที่จะกลายเป็นงานที่แทนบัตรธุรกิจของเรา [ ? ฉันต้องการที่จะถูกแสดงสีของฉัน ผมตระหนักเป็นอย่างดี

แล้วทำไมเสียงเปลี่ยนผู้ชมเปลี่ยนไปและผู้ฟังของคุณ [ ? ] เพิ่มขึ้น มันคือช่วงเวลาที่ดีมากของเวลา .
ทากะ : ใช่แล้วแม้จะมีข้อโต้แย้ง ข้อพิพาทเรื่องอะไร

?
ทากะ : ภายในวง โดยเฉพาะระหว่างอเล็กซ์กับฉัน เราไม่ได้ยอมรับในความคิดเห็น แน่นอน เขาต้องการทำอัลบั้มเอง ผมต้องทำมันตอนนี้ อยากทำอัลบั้มเอง [ ? ] เมื่อเราก้นหัวนั้น เป็นสิ่งที่ค่อนข้างยาก เราแตกต่างทางความคิดเกี่ยวกับเพลงด้วย

โทรุ แต่ในระหว่างการผลิตชนิดของสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มันเป็นสิ่งที่เราผลิตและเราให้ความคิดเห็นของเราเกี่ยวกับวิธีการดำเนินการกับมัน เขาได้ของเขาเอง " ผมต้องการที่จะทำมันด้วยวิธีนี้ " ความคิด มีแม้กระทั่งส่วนในอัลบั้ม " kanjo Effect " ที่เขาคิดว่า " สิ่งที่ชนิดของเพลงฉันควรใส่กับชนิดของเพลง ? " [ ? ]

ก่อนที่เขาถอน มันเป็นเหมือนตอนนั้นตอนที่สัมภาษณ์ OMN ครั้งแรก ฉันสัมภาษณ์
ทากะ กับ โทรุ โทรุ : ค่ะ

เราพูดสิ่งที่ชอบ " มันเป็นเดียวใหม่ที่ได้รับความคิดเห็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ , " และ " ใช่มันเยี่ยมจริงๆ " มันก็เหมือน " แล้วเจอกัน " ชนิดของจังหวะ นั่นเป็นเรื่องเหลือเชื่อ
ทากะ : อืม มันน่าเบื่อ

เมื่อข่าวออกมาว่าเป็นอย่างไร
ทากะ :