This poem shows the poet's subjecti

This poem shows the poet's subjective attitude towards a natural scenery. Wordsworth gives a quick expression to his intense love for nature which persists all his life. there are two categories of imagery poem. the first, nature imagery, The speaker loves nature a bunch. He loves it so much, in fact, that he expresses a wish to die if he is no longer thrilled at the sight of a rainbow. While he's still alive, he wants nature in his life, every day. It's possible that he even sees nature as a form of religion or spirituality, such as Lines 1-2: These lines introduce the joy the speaker feels at seeing a rainbow. The first line is an example of personification: hearts don't leap, people do. This personification gives us an image of the heart's jubilation at the sight of the rainbow. the last is an age imagery, The poem covers the range of human life, from childhood, to adulthood, to old age and death, such as Line 3: This line describes the speaker's childhood. It feels a little nostalgic, longing for the past.
Line 4: This line establishes constancy from childhood to manhood: the speaker is still enamored of rainbows, just as when he was as a child. The figure of a speech in line " my heart leaps up " is a personification , he personified the heart to be a person who jumps up. The phrase "My heart" shows the poet's personal feeling and experience. It reveals that the poet is going to express something dear to him. This reflects the subjective view of the poet personifies his heart as a human being who jumps and springs through the air. This shows the poet's intense joy and happiness at the sight of the rainbow. This scene makes his heart jumps with delight. The word "behold" means "look and think at the same time". The poet looks at the rainbow attentively. He mediates and contemplates on this sight. This sight attracts his attention strongly. He concentrates deeply on this scene. This word refers to the sensory perception.

The word "rainbow" represents the natural objects by which the poet is impressed. This reflects the poet's great love for nature. He is so interested in natural scenes that the sight of the rainbow in the sky affects him greatly. The words "when my life began" refers to the poet's childhood. This sight reminds the poet of his past life. The poet recalls his childhood when he used to watch the rainbow. The phrase "so be it"' shows that it has had a fascination for him in his early days of childhood and it continues to have the same effect on him when he grows into manhood. This shows the educational purpose of his poetry. He intends to teach the reader how to love nature. He invites the reader to turn to nature and enjoy its beauty. The poet's language is also simple and easily understood. When he expresses the continuity of his love for nature, he starts with childhood then maturity and ends with the old age. He confirms that this love will remain strong and vivid even in his old age. This reflects the organization of the poet's ideas. His arrangement is logical. The verse, "or let me die", shows that the poet cannot imagine his life without the inspiration and delight which nature provides him with. If his love for nature is reduced, he prefers to die rather than continue such a dull existence.

There is a metaphor in "The child is father ...". The poet compares childhood to be the father of man. This shows that childhood has a great influence on man's whole life. It is the base of manhood. He believes that the foundation of manhood are laid in childhood. It is those inclinations and tendencies which exist in a person in his childhood, which are further developed and become deep-rooted as he grows in years. Therefore, this love for the objects of nature must be instilled in the child from his early years. In this manner, these fine qualities gradually get mature as his age advances. The poet means that men are the children of the past. Here, the poet teaches the reader the importance of nature love.

In the last stanza, there is a metaphor. The poet compares his days to something tangible or concrete which can be fastened together. He also compares his love for nature to a rope with with his days are bond together. This image shows that the poet wishes that his intimate connection with nature should be so lasting and permanent that everyday of his life can be connected with the other by the link of natural love. He compares days to ring of a chain. Its rings are linked together strongly. The word "wish" shows the poet's keen desire and hope to spend the rest of his life attached to nature. He yearns to have the love of nature to the end of his life. This reflects the poet's strong love for nature. The poet uses verb to be in different tenses or forms. This goes with the development and growth of man's life. The verb "was" refers to the past of is life and childhood. The verb "is" refers to the present period of his life or manhood. Verb "be" refers to the future period of the speaker's life when he grows old. This reflects his desire to make his love of nature unceasing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวีนี้แสดงทัศนคติตามอัตวิสัยของกวีมีต่อทัศนียภาพธรรมชาติ Wordsworth ให้นิพจน์อย่างรวดเร็วเพื่อความรักของพระองค์รุนแรงธรรมชาติที่ยังคงอยู่ตลอดชีวิตของเขา มีสองประเภทของกลอนภาพ ลักษณะแรก ภาพถ่าย ผู้รักธรรมชาติพวง รักมันมาก ในความเป็นจริง ที่เขาแสดงต้องตายถ้าเขาไม่รู้สึกตื่นเต้นที่เห็นรุ้ง ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาต้องการธรรมชาติในชีวิต ทุกวัน เป็นไปได้ว่า เขาได้เห็นธรรมชาติเป็นรูปแบบของศาสนาหรือจิตวิญญาณ เช่นบรรทัด 1-2: จอยผู้รู้สึกที่เห็นรุ้งแนะนำบรรทัดเหล่านี้ บรรทัดแรกเป็นตัวอย่างของบุคลาธิษฐาน: หัวใจไม่กระโดด คนทำงาน บุคลาธิษฐานนี้ทำให้ภาพของเดโมแครของหัวใจในสายตาของรุ้ง สุดท้ายเป็นภาพถ่ายมีอายุ กลอนครอบคลุมช่วงของชีวิตมนุษย์ ประกันภัย วุฒิ วัยชราและความตาย เช่น 3 บรรทัด: วัยเด็กของผู้บรรยายอธิบายบรรทัดนี้ มันรู้สึกเหมือนความคิดถึง โหยหาอดีต บรรทัดที่ 4: บรรทัดนี้สร้างทางจากวัยเด็กจะกล้าหาญ: ลำโพงที่เป็น enamored ยังของเรนโบว์ ก็เมื่อเขาได้เป็นเด็ก รูปของคำพูดในรายการ "หัวใจ leaps ค่า" เป็นบุคลาธิษฐานเป็น เขาสมมุติตัวตนหัวใจให้ คนกระโดดขึ้น "หัวใจ" วลีแสดงความรู้สึกส่วนตัวและประสบการณ์ของกวี จะพบว่า กวีจะแสดงสิ่งที่เรียนกับเขา นี้สะท้อนให้เห็นถึงมุมมองตามอัตวิสัยของกวี personifies หัวใจของเขาเป็นมนุษย์ ที่กระโดดสปริงผ่านอากาศ นี้แสดงความรุนแรงและความสุขของกวีในสายตาของรุ้ง ฉากนี้ทำให้ข้ามห้องของเขา มีความสุข คำ "เถิด" หมายถึง "ดู และคิดว่า ในเวลาเดียวกัน" กวีมีลักษณะที่รุ้งสดับตรับ เขา mediates และใคร่ในภาพนี้ ตานี้ดึงดูดความสนใจของเขาอย่างยิ่ง เขาเน้นลึกฉากนี้ คำนี้หมายถึงการรับรู้ทางประสาทสัมผัสคำว่า "เรนโบว์" หมายถึงวัตถุธรรมชาติที่ซึ่งกวีจะประทับใจ นี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักที่ดีของกวีในธรรมชาติ เขามีความสนใจดังนั้นในฉากธรรมชาติที่สายตาของสายรุ้งบนท้องฟ้ามีผลต่อเขาอย่างมาก คำว่า "เมื่อชีวิตเริ่ม" หมายถึงวัยเด็กของกวี ตานี้จะแจ้งเตือนกวีของชีวิตที่ผ่านมา กวีเรียกคืนวัยเด็กของเขาเมื่อเขาใช้ดูรุ้ง วลี "ดังนั้นไม่ว่าจะเป็น" ' แสดงว่า มันมีเสน่ห์กับเขาในวัยเด็กของเขาคอย และยังมีผลดีกับเขาเมื่อเขาเติบโตขึ้นเป็นกล้าหาญ นี้แสดงวัตถุประสงค์ทางการศึกษาของบทกวีของเขา เขามุ่งมั่นที่จะสอนอ่านวิธีการรักธรรมชาติ เขาเชิญผู้อ่านเปิดธรรมชาติ และเพลิดเพลินกับความสวยงาม ภาษาของกวีก็ง่าย และเข้าใจง่าย เมื่อเขาแสดงความต่อเนื่องของเขารักในธรรมชาติ เขาเริ่มต้น ด้วยเด็กแล้วครบกำหนด และสิ้นสุด ด้วยวัยชรา เขายืนยันว่า รักนี้จะยังคงแข็งแรง และสดใสแม้ในวัยของเขา นี้สะท้อนให้เห็นถึงระเบียบความคิดของกวี เขาจัดเป็นตรรกะ ข้อ "หรือให้ฉันตาย" แสดงว่า กวีไม่คิดชีวิต โดยไม่มีแรงบันดาลใจและธรรมชาติที่ช่วยให้เขามีความสุข ถ้าเขารักในธรรมชาติลดลง เขาต้องไปตาย แทนที่ทำอยู่น่าเบื่อมีอุปมัย "เด็กถูก พ่อ..." กวีเปรียบเทียบเด็กเป็น บิดาของมนุษย์ นี้แสดงว่า วัยเด็กมีอิทธิพลมากในชีวิตของมนุษย์ มันเป็นพื้นฐานของกล้าหาญ เขาเชื่อว่า ความกล้าหาญจะวางในวัยเด็ก Inclinations และแนวโน้มที่มีอยู่ในบุคคลในวัยเด็กของเขา ซึ่งได้รับการพัฒนาเพิ่มเติม และเป็น deep-rooted เป็นเขาเติบโตในปี ดังกล่าวได้ ดังนั้น นี้ความรักของธรรมชาติต้อง instilled ในเด็กจากปีแรก ๆ ของเขา ในลักษณะนี้ คุณภาพดีเหล่านี้ค่อย ๆ ได้เติบโต ตามอายุของเขาล่วงหน้า กวีหมายถึง ผู้ชายใช้เด็กในอดีต ที่นี่ กวีสอนอ่านความสำคัญของการรักธรรมชาติในบทร้อยกรองสุดท้าย มีอุปมัย กวีเปรียบเทียบวันของเขากับสิ่งที่จับต้องได้ หรือคอนกรีตซึ่งสามารถยึดเข้าด้วยกัน เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาสำหรับธรรมชาติกับเชือกพร้อมกับวันเขามีพันธะกัน รูปนี้แสดงว่า กวีประสงค์ที่เชื่อมต่อของเขาใกล้ชิดกับธรรมชาติควรให้ยาวนาน และถาวรที่ทุกวันของชีวิตสามารถเชื่อมต่อ ด้วยกัน โดยเชื่อมโยงความรักธรรมชาติ เขาเปรียบเทียบวันแหวนของห่วงโซ่ แหวนความเชื่อมโยงกันอย่างยิ่ง คำ "ต้อง" แสดงของกวีความกระตือรือร้นความปรารถนาและหวังจะใช้จ่ายส่วนเหลือของชีวิตกับธรรมชาติ เขาก็มีความรักธรรมชาติของชีวิต นี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักแข็งแกร่งของกวีธรรมชาติ กวีใช้คำกริยาในกาลอื่นหรือฟอร์ม นี้ไปกับการพัฒนาและเจริญเติบโตของชีวิตของมนุษย์ กริยา "มี" หมายถึงผ่านมาของชีวิตและวัยเด็ก กริยา "คือ" อ้างอิงถึงรอบระยะเวลาปัจจุบันของชีวิตของเขาหรือกล้าหาญ กริยา "เป็น" หมายถึงระยะเวลาในอนาคตชีวิตของลำโพงเมื่อเขาเติบโตขึ้นอายุ นี้สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาของเขาให้เขารักธรรมชาติ unceasing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีนี้แสดงให้เห็นทัศนคติส่วนตัวของกวีที่มีต่อธรรมชาติ เวิร์ดสเวิร์ให้การแสดงออกอย่างรวดเร็วเพื่อความรักที่รุนแรงของเขาธรรมชาติที่ยังคงมีอยู่ตลอดชีวิตของเขา มีสองประเภทของบทกวีภาพ ครั้งแรกที่ภาพธรรมชาติลำโพงรักธรรมชาติพวง เขารักมันมากในความเป็นจริงที่เขาแสดงออกถึงความปรารถนาที่จะตายถ้าเขาจะตื่นเต้นไม่ได้ที่เห็นรุ้ง ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่เขาต้องการธรรมชาติในชีวิตของเขาทุกวัน เป็นไปได้ว่าเขาจะเห็นธรรมชาติเป็นรูปแบบของศาสนาหรือจิตวิญญาณเช่นเส้น 1-2 เส้นเหล่านี้แนะนำลำโพงความสุขรู้สึกที่เห็นรุ้ง บรรทัดแรกเป็นตัวอย่างของตน: หัวใจไม่กระโดด, คนทำ ตนนี้ทำให้เรามีภาพของความปีติยินดีของหัวใจที่สายตาของรุ้ง สุดท้ายคือภาพอายุบทกวีครอบคลุมช่วงของชีวิตมนุษย์จากวัยเด็กสู่ความเป็นผู้ใหญ่เพื่อวัยชราและความตายเช่นสายที่ 3 สายนี้จะอธิบายในวัยเด็กของลำโพง มันให้ความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ คิดถึงโหยหาอดีตที่ผ่านมา.
สาย 4 สายนี้กำหนดความมั่นคงจากวัยเด็กไปเป็นลูกผู้ชาย: ลำโพงยังคงติดใจของรุ้งเช่นเดียวกับเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก ตัวเลขของการพูดในสาย "หัวใจของฉันกระโดดขึ้น" เป็นตัวตนเขาเป็นตัวเป็นตนหัวใจจะเป็นคนที่กระโดดขึ้น วลีที่ว่า "หัวใจของฉัน" แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกส่วนตัวของกวีและประสบการณ์ มันแสดงให้เห็นว่ากวีจะไปแสดงความรักบางสิ่งบางอย่างกับเขา นี้สะท้อนให้เห็นถึงมุมมองส่วนตัวของกวี personifies หัวใจของเขาในฐานะมนุษย์ที่กระโดดสปริงและผ่านไปในอากาศ นี้แสดงให้เห็นความสุขที่รุนแรงของกวีและความสุขที่เห็นรุ้ง ฉากนี้จะทำให้หัวใจของเขากระโดดด้วยความดีใจ คำว่า "ดูเถิด" หมายถึง "มองและคิดว่าในเวลาเดียวกัน" กวีลักษณะที่รุ้งตั้งใจ เขาไกล่เกลี่ยและพิจารณาที่เห็นนี้ สายตานี้ดึงดูดความสนใจของเขาอย่างมาก เขามุ่งลึกในฉากนี้ คำนี้หมายถึงการรับรู้ทางประสาทสัมผัส. คำว่า "รุ้ง" หมายถึงวัตถุธรรมชาติโดยที่กวีประทับใจ นี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักของกวีที่ดีต่อธรรมชาติ เขาเป็นคนที่ให้ความสนใจในฉากธรรมชาติที่สายตาของรุ้งบนท้องฟ้ามีผลกระทบต่อเขามาก คำว่า "เมื่อชีวิตของฉันเริ่ม" หมายถึงวัยเด็กของกวี สายตานี้เตือนกวีของชีวิตที่ผ่านมาของเขา กวีจำในวัยเด็กของเขาเมื่อเขาใช้ในการชมรุ้ง วลีที่ว่า "ช่างมันเถอะ" แสดงให้เห็นว่ามันมีเสน่ห์สำหรับเขาในวันแรกของเขาในวัยเด็กและจะยังคงมีผลเช่นเดียวกันกับเขาเมื่อเขาเติบโตเป็นลูกผู้ชาย นี้แสดงให้เห็นวัตถุประสงค์ในการศึกษาบทกวีของเขา เขาตั้งใจที่จะสอนให้ผู้อ่านวิธีการรักธรรมชาติ เขาเชิญผู้อ่านที่จะหันไปธรรมชาติและเพลิดเพลินไปกับความงามของมัน ภาษากวียังเป็นที่เรียบง่ายและเข้าใจได้ง่าย เมื่อเขาแสดงออกถึงความต่อเนื่องของความรักของธรรมชาติที่เขาเริ่มต้นด้วยวัยเด็กแล้วครบกําหนดและจบลงด้วยวัยชรา เขายืนยันว่ารักครั้งนี้จะยังคงอยู่แม้จะแข็งแกร่งและสดใสในวัยชราของเขา องค์กรนี้สะท้อนให้เห็นความคิดของกวี การจัดเรียงของเขาเป็นตรรกะ บทกวี "หรือให้ฉันตาย" แสดงให้เห็นว่ากวีไม่สามารถจินตนาการชีวิตของเขาโดยไม่ต้องแรงบันดาลใจและความสุขที่ธรรมชาติให้เขาด้วย หากความรักที่เขามีต่อธรรมชาติจะลดลงเขาชอบที่จะตายมากกว่าการดำเนินการต่อไปเช่นการดำรงอยู่น่าเบื่อ. มีอุปมาในคือ "เด็กคือพ่อ ... " กวีเปรียบเทียบในวัยเด็กจะเป็นพ่อของมนุษย์ นี้แสดงให้เห็นว่าในวัยเด็กที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อชีวิตทั้งชีวิตของมนุษย์ มันเป็นฐานของความเป็นลูกผู้ชาย เขาเชื่อว่ารากฐานของความเป็นลูกผู้ชายที่มีการวางในวัยเด็ก มันเป็นความโน้มเอียงเหล่านั้นและแนวโน้มที่มีอยู่ในบุคคลที่อยู่ในวัยเด็กของเขาซึ่งมีการพัฒนาต่อไปและกลายเป็นที่หยั่งรากลึกในขณะที่เขาเติบโตในปีที่ผ่านมา ดังนั้นความรักสำหรับวัตถุในลักษณะนี้จะต้องปลูกฝังให้เด็กจากช่วงปีแรกของเขา ในลักษณะนี้มีคุณภาพที่ดีเหล่านี้ค่อยๆได้รับผู้ใหญ่เป็นความก้าวหน้าอายุของเขา กวีหมายความว่าคนที่เป็นลูกของอดีตที่ผ่านมา นี่กวีสอนอ่านความสำคัญของความรักธรรมชาติ. ในบทที่ผ่านมามีคำอุปมา กวีเปรียบเทียบวันเวลาของเขากับสิ่งที่จับต้องได้หรือคอนกรีตซึ่งสามารถยึดเข้าด้วยกัน นอกจากนี้เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาธรรมชาติเชือกด้วยกับวันเวลาของเขาพันธบัตรร่วมกัน ภาพนี้แสดงให้เห็นว่ากวีประสงค์ว่าการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติของเขาควรจะเป็นอย่างยั่งยืนและถาวรที่ในชีวิตประจำวันของชีวิตของเขาสามารถเชื่อมต่อกับคนอื่น ๆ โดยการเชื่อมโยงของความรักธรรมชาติ เขาเปรียบเทียบวันไปที่แหวนของห่วงโซ่ แหวนของมันมีการเชื่อมโยงกันอย่างมาก คำว่า "ความปรารถนา" แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่กระตือรือร้นของกวีและหวังว่าจะใช้เวลาที่เหลือของชีวิตของเขาติดอยู่กับธรรมชาติ เขาแยกตัวที่จะมีความรักของธรรมชาติที่จะจบชีวิตของเขา นี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักที่แข็งแกร่งของกวีธรรมชาติ กวีใช้คำกริยาที่จะอยู่ในกาลที่แตกต่างกันหรือรูปแบบ นี้ไปกับการพัฒนาและการเจริญเติบโตของชีวิตมนุษย์ คำกริยา "เป็น" หมายถึงการที่ผ่านมาของชีวิตและเป็นวัยเด็ก คำกริยา "เป็น" หมายถึงยุคปัจจุบันของชีวิตหรือความเป็นลูกผู้ชายของเขา กริยา "เป็น" หมายถึงระยะเวลาในอนาคตของชีวิตของผู้พูดเมื่อเขาเติบโตเก่า นี้สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาของเขาที่จะทำให้ความรักของเขาที่มีลักษณะไม่เสื่อมคลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลอนบทนี้แสดงให้เห็นถึงทัศนคติของกวีอัตนัยต่อธรรมชาติ เวิร์ดสเวิร์ธให้ความรู้สึกรวดเร็วรักเข้มของเขาสำหรับธรรมชาติซึ่งยังคงมีอยู่ทุกชีวิตของเขา มีสองประเภทของบทกวีภาพ แรก , ภาพธรรมชาติ , ประธานรักธรรมชาติจริงๆ เขาชอบมันมาก ในความเป็นจริงที่เขาแสดงความปรารถนาที่จะตายถ้าเขาไม่ตื่นเต้นเมื่อเห็นรุ้งในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขาต้องการธรรมชาติในชีวิตของเขา ทุกๆ วัน มันเป็นไปได้ว่าเขาเห็นธรรมชาติเป็นรูปแบบหนึ่งของศาสนาหรือจิตวิญญาณ เช่น สาย 1-2 : บรรทัดเหล่านี้แนะนำจอยผู้พูดรู้สึกเห็นรุ้ง บรรทัดแรกคือตัวอย่างของตัวอย่าง : หัวใจไม่กระโดด ผู้ทำตัวอย่างนี้จะให้ภาพแห่งความปลื้มปีติของหัวใจที่สายตาของรุ้ง สุดท้ายคืออายุภาพ , กลอนครอบคลุมช่วงของชีวิตมนุษย์ จากวัยเด็กถึงวัยผู้ใหญ่ ตายอายุเก่า เช่นบรรทัดที่ 3 : บรรทัดนี้อธิบายของผู้พูดวัยเด็ก มันรู้สึกคิดถึงเล็กน้อย โหยหาอดีต บรรทัด :
4 บรรทัดนี้สร้างความจงรักภักดีจากวัยเด็กเพื่อความเป็นชาย :ลำโพงยังตรึงตาตรึงใจแห่งสายรุ้ง ตอนที่เขายังเป็นเด็ก รูปประโยคในบรรทัด " หัวใจกระโดด " เป็นบุคลาธิษฐาน เขาสร้างหัวใจให้คนที่กระโดดขึ้น วลี " หัวใจของฉัน " แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกส่วนตัวของกวี และประสบการณ์ มันแสดงให้เห็นว่ากวีจะแสดงออกบางสิ่งที่รักเขานี้สะท้อนให้เห็นถึงมุมมองส่วนตัวของกวี personifies หัวใจของเขาในฐานะมนุษย์ที่กระโดดและสปริงผ่านอากาศ นี่แสดงให้เห็นว่ากวีเข้มข้นสนุกและมีความสุขเมื่อเห็นรุ้ง ฉากนี้ทำให้หัวใจของเขาเต้นอย่างมีความสุข คำว่า " เรา " หมายถึง " มองและคิดในเวลาเดียวกัน " . กวีมองรุ้งอย่างตั้งอกตั้งใจ และเขา mediates contemplates ในสายตานี้ภาพนี้ ดึงดูดความสนใจของเขาอย่างยิ่ง เขามุ่งลึกๆในฉากนี้ คำนี้หมายถึงการรับรู้ทางประสาทสัมผัส

" สายรุ้ง " หมายถึง วัตถุธรรมชาติที่กวีจะประทับใจ นี้สะท้อนให้เห็นถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของกวีเพื่อธรรมชาติ เขาจึงสนใจในฉากธรรมชาติที่เห็นรุ้งบนท้องฟ้ามีผลต่อเขามากคำว่า " เมื่อชีวิตของฉันเริ่ม " หมายถึงวัยเด็กของกวี ภาพนี้นึกถึงกวีของชีวิตในอดีตของเขา กวีเล่าว่าในวัยเด็กของเขาเมื่อเขาเคยดูสายรุ้ง วลี " ดังนั้นไม่ว่าจะเป็น " แสดงให้เห็นว่ามันมีเสน่ห์สำหรับเขาในวันแรกของวัยเด็ก และมันยังคงได้ผลเช่นเดียวกันกับเขาเมื่อเขาโตขึ้นในความเป็นชาย นี้แสดงให้เห็นการศึกษาของบทกวีของเขาเขาตั้งใจที่จะสอนให้ผู้อ่านวิธีการรักธรรมชาติ เขาเชิญผู้อ่านที่จะกลายเป็นธรรมชาติและเพลิดเพลินไปกับความงามของมัน ภาษาของกวีได้ง่าย และเข้าใจง่าย เมื่อเขาแสดงความต่อเนื่องของเค้ารักธรรมชาติ เค้าเริ่มจากวัยเด็กแล้ว วุฒิภาวะ และจบด้วยวัยชรา เขายืนยันว่ารักนี้จะยังคงแข็งแรง และสดใสแม้ในอายุของเขานี้สะท้อนให้เห็นถึงองค์กรของกวีความคิด การจัดเรียงของเขาเป็นตรรกะ กลอน " หรือให้ฉันตาย " แสดงให้เห็นว่ากวีไม่สามารถจินตนาการชีวิตโดยไม่มีแรงบันดาลใจและความสุขที่ธรรมชาติมอบให้เขาด้วย ถ้าเค้ารักธรรมชาติจะลดลง เขาชอบที่จะตายมากกว่ามีชีวิตอยู่ต่อไปเช่นน่าเบื่อ

มีอุปมาใน " เด็กคือบิดา . . . . . . . "กวีเปรียบเทียบวัยเด็กเป็นพ่อของเพื่อน นี้แสดงให้เห็นว่าในวัยเด็กมีอิทธิพลมากในชีวิตของมนุษย์ มันเป็นฐานของความเป็นชาย เขาเชื่อว่ารากฐานของความเป็นชายถูกในวัยเด็ก มันคือความโน้มเอียงเหล่านั้นและแนวโน้มซึ่งมีอยู่ในคน อยู่ในวัยเด็กของเขา ซึ่งถูกพัฒนาและกลายเป็นที่หยั่งรากลึก ตามที่เขาเติบโตในปี ดังนั้นความรักนี้สำหรับวัตถุในธรรมชาติจะต้องปลูกฝังในเด็กตั้งแต่ปีแรกของเขา ในลักษณะนี้ คุณภาพที่ดีเหล่านี้ค่อย ๆผู้ใหญ่ตามอายุของเขาขยับ กวีหมายถึงผู้ชายที่เป็นลูกของอดีต ที่นี่ , กวีสอนให้ผู้อ่านเห็นความสำคัญของความรักธรรมชาติ

ในบาทสุดท้าย มีการอุปมาอุปมัยกวีเปรียบเทียบวันจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน หรือคอนกรีต ซึ่งสามารถยึดเข้าด้วยกัน เขายังเปรียบเทียบความรักของเขาสำหรับธรรมชาติเชือกกับวันของเขาเป็นพันธบัตรร่วมกัน ภาพนี้แสดงให้เห็นว่ากวีต้องการการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดกับ ธรรมชาติควรให้ยั่งยืนและถาวรว่าทุกวันของชีวิตของเขาที่สามารถเชื่อมต่อกับอื่น ๆโดยการลิงค์ของรักธรรมชาติ