Joseph Burstyn, Inc. v. Wilson, 343

Joseph Burstyn, Inc. v. Wilson, 343 U.S. 495 (1952)[2] (also referred to as the "Miracle Decision"), was a landmark decision by the United States Supreme Court which largely marked the decline of motion picture censorship in the United States.[1] It determined that provisions of the New York Education Law which allowed a censor to forbid the commercial showing of a motion picture film it deemed to be "sacrilegious" was a "restraint on freedom of speech" and thereby a violation of the First Amendment.
In recognizing that a film was an artistic medium entitled to protection under the First Amendment, the Court overturned its previous decision in Mutual Film Corporation v. Industrial Commission of Ohio (1915), which found that movies were not a form of speech worthy of First Amendment protection, but merely a business.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โจเซฟ Burstyn, Inc โวลต์วิลสัน, 343 สหรัฐอเมริกา 495 (1952) [2] (เรียกว่า "การตัดสินใจมหัศจรรย์") คือการตัดสินใจที่สำคัญโดยศาลสูงสหรัฐซึ่งส่วนใหญ่ทำเครื่องหมายการลดลงของการเซ็นเซอร์ภาพเคลื่อนไหวในประเทศสหรัฐอเมริกา[1] มันกำหนดว่าบทบัญญัติของกฎหมายใหม่เกี่ยวกับการศึกษา york ซึ่งได้รับอนุญาตตรวจสอบที่จะห้ามการแสดงในเชิงพาณิชย์ของฟิล์มภาพเคลื่อนไหวมันจะถือว่าเป็น "ร้ายกาจ" เป็น "ความยับยั้งชั่งใจเมื่อเสรีภาพในการพูด" และจึงละเมิดแรก การแก้ไข.
จำได้ว่าในภาพยนตร์เป็นสื่อศิลปะที่ได้รับการคุ้มครองภายใต้การแก้ไขครั้งแรก,ศาลล้มคว่ำก่อนตัดสินใจของ บริษัท ในภาพยนตร์ร่วมกันโวลต์ของคณะกรรมาธิการอุตสาหกรรมโอไฮโอ (1915) ซึ่งพบว่าภาพยนตร์ไม่ได้เป็นรูปแบบหนึ่งของคำพูดที่สวยหรูของการป้องกันการแก้ไขครั้งแรก แต่เพียงธุรกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจเซฟ Burstyn, Inc. v. Wilson, 343 495 ฿ (1952) [2] (เรียกยังว่า "มิราเคิลตัดสิน"), ถูกตัดสินแลนด์มาร์คโดยสหรัฐอเมริกาศาลฎีกาซึ่งทำเครื่องหมายปฏิเสธของเซ็นเซอร์ภาพเคลื่อนไหวในสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่[1] เป็นกำหนดว่า บทบัญญัติของกฎหมายการศึกษาของนิวยอร์กซึ่งได้รับอนุญาตสาระห้ามแสดงการค้าของภาพเคลื่อนไหว ภาพยนตร์ถือว่า เป็น "sacrilegious" เป็น "อั้นในเสรีภาพของการพูด" และดังนั้นจึงการละเมิดของแรกแก้ไข
ตระหนักว่า ภาพยนตร์เป็นสื่อศิลปะการได้รับการป้องกันแก้ไขแรก, ศาล overturned ตัดสินใจก่อนหน้านี้ที่ บริษัทฟิล์มกัน v. อุตสาหกรรมค่าคอมมิชชันของโอไฮโอ (1915), ซึ่งพบว่า ภาพยนตร์ไม่รูปแบบของคำพูดที่สมควรที่จะป้องกันแก้ไขแรก แต่เพียงธุรกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โยเซฟ burstyn , Inc . V Wilson 343 สหรัฐอเมริกา 495 ( 1952 )[ 2 ](หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า"การตัดสินใจสิ่งมหัศจรรย์")เป็นสถานที่อันโดดเด่นที่เป็นการตัดสินใจโดยศาลปกครองสูงสุดศาลประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งส่วนใหญ่เป็นเครื่องหมายลดลงของการเซ็นเซอร์ ภาพ การเคลื่อนไหวในประเทศสหรัฐอเมริกา[ 1 ]ที่ระบุว่าบทบัญญัติของ New York การศึกษากฎหมายที่ได้รับอนุญาตให้ที่ตรวจการห้ามไม่ให้ทางการค้าการแสดงของ ภาพ เคลื่อนไหวถ่ายทำ ภาพยนตร์ มันถือว่าเป็น"ทำลายอย่างร้ายกาจ"เป็น"มรดกใน เสรีภาพ ในการพูด"และที่เป็นการฝ่าฝืนต่อที่การแก้ไขเพิ่มเติมเป็นครั้งแรก.
ในการยอมรับว่า ภาพยนตร์ เป็นศิลปะขนาดกลางได้รับการคุ้มครอง ภายใต้ การแก้ไขเพิ่มเติมเป็นครั้งแรก,ศาลที่พลิกคว่ำก่อนหน้าการตัดสินใจของกองทุนรวมใน ภาพยนตร์ Corporation V อุตสาหกรรมคณะกรรมการของโอไฮโอ( 1915 )ซึ่งพบว่า ภาพยนตร์ เป็นรูปแบบที่ไม่สมควรในการพูดที่เป็นครั้งแรกของการแก้ไขเพิ่มเติมการป้องกันแต่เป็นเพียงธุรกิจ