the development of the personalityw

the development of the personality
wholeness of the personality is achieved when the main pairs of opposite are relatively differentiated, that is, when both parts of the total psyche, consciousness and the unconscious, are linked together in a living relation
but the dynamic gradient, the flow of psychic life, is not endangered, for the unconscious can never be made wholly conscious and always has the greater store of energy
the wholeness is always relative and "give us sometime to work on as we live" 'Personality' as the complete realization of our whole being, is an unattainable ideal
but unattainability is no argument against the ideal, for ideals are only signposts, never the goal
the development of the personality is at once a blessing and a curse
we must pay dearly for it and the price is isolation and loneliness
its first fruit is the conscious and unavoidable segregation of the single individual from the undifferentiated and unconscious herd
but to stand alone is not enough, above all on must be faithful to one's own law: Only the man who can consciously assent to the power of the inner voice become a personality
And only a personality can find a proper place in the collectivity; only personalitities have the power to create a community, that is, to become integral parts of a human group and not merely a number in the mass
For the mass is only a sum of individuals and can never, like a community, become a living organism that receives and bestows life
thus self-realization, both in the individual and in the extrapersonal, collective sense, becomes a moral decision, and it is this moral decision which lends force to the process of self-fulfilment that jung calls individuation
self-scrutiny and self-fulfilment are therefore-----or rather they should be!------- the absolute prerequisite for the assumption of any higher obligation, even of the obligation to lend the best possible form and the greatest possible scope to the fulfilment of one's own individual life, as nature always does, though without the responsibility which is the divine burden of man
individuation means becoming a single, homogeneous being, and, in so far as "individuality" embraces our innermost, last, and incomparable uniqueness, it also implies becoming one's own self

But individuation is far from meaning individualism in the marrow, egocentric sense, for all that individuation does is to make a man the individual that he really is
By individuation he does not become 'selfish'; he fulfils his individual nature, which is something very different and must not be confused with egoism or individualism
He becomes not only an individual but also a member of a collectivity, and the wholeness he has achieved is in contact, through consciousness and the unconscious, with the whole world
the accent is not on his supposed individuality as opposed to his collective obligations but, as stated above,on the fulfilment of his own nature as it is related to the whole
for 'an actual conflict with the collective norm takes place only when an individual way is raised to a norm, which is the real aim of extreme individualism'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาบุคลิกภาพทำว่าวของบุคลิกภาพเมื่อคู่หลักของตรงข้ามค่อนข้างทั่ว คือ เมื่อทั้งสองส่วนของกำลังใจรวม สติ และ อสัญ เชื่อมโยงกันในความสัมพันธ์ของชีวิตแต่ไล่ระดับสีแบบไดนามิก การไหลเวียนของชีวิต psychic จะไม่ ทำให้ สำหรับอสัญไม่ได้ใส่ใจทั้งหมด และมีร้านค้ามากกว่าพลังงานว่าวที่เป็นญาติ และ "ให้เราบางครั้งการทำงานเป็นเราอยู่" นั้นเหมาะสำหรับเป็น 'บุคลิก' เป็นการรับรู้ที่สมบูรณ์ของเราทั้งหมดกำลังแต่ unattainability จะไม่มีอาร์กิวเมนต์กับเหมาะ อุดมคติเป็นเพียง signposts ไม่มีเป้าหมายการพัฒนาบุคลิกภาพเป็นครั้งพรและสาปเราต้องจ่ายลองมัน และราคา แยกและความเหงาผลไม้แรกเป็นการตระหนัก และหลีกเลี่ยงไม่ได้แบ่งแยกบุคคลเดียวจากฝูง undifferentiated และสติแต่ยืนเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ ในข้างต้นทั้งหมดต้องซื่อสัตย์แต่กฎหมาย: เฉพาะคนที่สติสามารถอนุมัติอำนาจของเสียงภายใน เป็น ลักษณะ และลักษณะเฉพาะสามารถค้นหางานเหมาะสมใน collectivity personalitities เท่านั้นมีอำนาจใน การสร้างชุมชน ที่ เป็น ของกลุ่มคนและไม่เพียงแต่ตัวเลขในมวลมวลเป็นเพียงผลรวมของแต่ละบุคคล และสามารถไม่เคย เช่นชุมชน กลายเป็นชีวิตที่ได้รับ และ bestows ชีวิตดัง self-realization ทั้ง ในบุคคล และ ใน แง่ของ extrapersonal รวม กลายเป็น การตัดสินใจทางศีลธรรม และเป็นการตัดสินใจทางศีลธรรมนี้ซึ่งยืดแรงกับกระบวนการของสินค้าตนเองว่า จุงเรียก individuationself-scrutiny และสินค้าที่ตนเองได้ดังนั้น--- หรือมากกว่า ควรจะ!---ข้อกำหนดเบื้องต้นที่แน่นอนสำหรับสมมติฐานของใด ๆ สูงข้อผูกมัด แม้ของข้อผูกมัดการให้ยืมแบบสุดสุดและขอบเขตได้มากที่สุดเพื่อปฏิบัติตามพันธกรณีของแต่ละชีวิต เป็นธรรมชาติเสมอไม่ แม้ว่าไม่ มีความรับผิดชอบซึ่งเป็นภาระพระเจ้าของมนุษย์individuation หมายความ เป็น หนึ่ง เหมือนมี และ ในตราบ "บุคลิกลักษณะ" วัฒนธรรมเราแนะ ล่าสุด และไม่เข้า มันยังหมายถึงการเป็น ตัวเองตัวเองแต่ individuation จากปัจเจกความหมายในไข รู้สึก egocentric สำหรับ individuation ที่ไม่จะทำให้คนแต่ละคนที่เขาเป็นจริง ๆโดย individuation เขาไม่เป็น 'นาน' เขาเคธรรมชาติแต่ละของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่แตกต่างกันมาก และต้องไม่สับสนกับ egoism หรือปัจเจกเขาจะไม่เพียงแต่บุคคล แต่ยังสมาชิกของ collectivity เป็น และเป็นว่าวที่เขาได้รับการติดต่อ สติและอสัญ กับโลกทั้งโลกสำเนียงไม่ได้อยู่ในบุคลิกลักษณะของเขาควรจำกัดของเขาผูกพันรวม แต่ ตามที่ระบุไว้ข้างต้น ในสินค้าของธรรมชาติของเขาเองที่เกี่ยวข้องกับทั้งหมดสำหรับ 'ความขัดแย้งแท้จริงกับปกติรวมเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อวิธีการแต่ละยกเป็นปกติ ซึ่งมีจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของปัจเจกมาก'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาบุคลิกภาพของ
ความสมบูรณ์ของบุคลิกภาพคือความสำเร็จเมื่อคู่หลักของฝั่งตรงข้ามมีความแตกต่างกันค่อนข้างนั่นคือเมื่อทั้งสองส่วนของจิตใจรวมสติและหมดสติมีความเชื่อมโยงกันในความสัมพันธ์ที่อยู่อาศัย
แต่การไล่ระดับสีแบบไดนามิก การไหลของชีวิตจิตจะไม่อันตรายสำหรับสติไม่สามารถที่จะทำในเครือสติและมักจะมีการจัดเก็บมากขึ้นของพลังงาน
ความสมบูรณ์อยู่เสมอญาติและ "ให้เราบางครั้งที่จะทำงานในขณะที่เรามีชีวิตอยู่" บุคลิกภาพ 'เป็นสำนึกที่สมบูรณ์ ของการเป็นทั้งหมดของเราเป็นที่เหมาะไม่สามารถบรรลุได้
แต่ความไม่สามารถบรรลุได้เป็นข้อโต้แย้งที่ไม่เหมาะกับสำหรับอุดมคติมีป้ายบอกทางเท่านั้นไม่เคยเป้าหมาย
การพัฒนาบุคลิกภาพเป็นครั้งเดียวให้ศีลให้พรและคำสาปแช่ง
เราจะต้องจ่ายแพงสำหรับมันและเป็นราคาที่ การแยกและความเหงา
ผลไม้ครั้งแรกของมันคือการแยกสติและหลีกเลี่ยงไม่ได้ของบุคคลเพียงคนเดียวจากฝูงความแตกต่างและหมดสติ
แต่ยืนอยู่คนเดียวไม่พอข้างต้นทั้งหมดบนจะต้องซื่อสัตย์ต่อกฎหมายของตัวเองหนึ่ง: เฉพาะคนที่มีสติสามารถยินยอมที่จะ พลังของเสียงภายในกลายเป็นบุคลิก
และเพียงบุคลิกภาพสามารถหาสถานที่ที่เหมาะสมใน collectivity; เพียง personalitities มีอำนาจที่จะสร้างชุมชนที่เป็นที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มมนุษย์และไม่เพียงตัวเลขในมวล
สำหรับมวลเป็นเพียงผลรวมของบุคคลและไม่สามารถเช่นเดียวกับชุมชนกลายเป็นสิ่งมีชีวิต ที่ได้รับและประทานชีวิต
จึงตระหนักรู้ในตนเองทั้งในแต่ละบุคคลและใน extrapersonal ความรู้สึกร่วมกันจะกลายเป็นการตัดสินใจเชิงจริยธรรมและมันคือการตัดสินใจทางศีลธรรมซึ่งยืมแรงถึงกระบวนการของตัวเองปฏิบัติตามที่จุงเรียก individuation
ตัวเองการตรวจสอบข้อเท็จจริง และตัวเองปฏิบัติตามจึง ----- หรือมากกว่าที่พวกเขาควรจะเป็น! ------- จำเป็นแน่นอนสำหรับข้อสันนิษฐานของข้อผูกมัดใด ๆ ที่สูงขึ้นแม้ของภาระผูกพันที่จะให้ยืมรูปแบบที่ดีที่สุดและขอบเขตที่เป็นไปได้มากที่สุด ที่จะเติมเต็มชีวิตของแต่ละบุคคลของตัวเองที่เป็นธรรมชาติเสมอไม่แม้ว่าจะไม่มีความรับผิดชอบซึ่งเป็นภาระอันศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์
individuation หมายถึงการเป็นหนึ่งเดียวเป็นเนื้อเดียวกันและในเพื่อให้ห่างไกลเป็น "ความแตกต่าง" โอบกอดกันในสุดของเราที่ผ่านมาและ เอกลักษณ์ที่เปรียบมิได้ก็ยังหมายถึงตัวเองกลายเป็นตัวของตัวเองแต่ individuation อยู่ไกลจากความหมายปัจเจกในไขกระดูกความรู้สึกเห็นแก่ตัว, สำหรับทุกสิ่งที่ individuation ไม่สามารถที่จะทำให้คนแต่ละคนว่าเขาจริงๆโดย individuation เขาไม่ได้กลายเป็น 'เห็นแก่ตัว'; เขาตอบสนองธรรมชาติของตัวเขาเองซึ่งเป็นสิ่งที่แตกต่างกันมากและจะต้องไม่ให้สับสนกับความเห็นแก่ตัวหรือปัจเจกเขาจะกลายเป็นไม่เพียง แต่บุคคล แต่ยังเป็นสมาชิกของ collectivity และความเป็นทั้งหมดที่เขาได้ประสบความสำเร็จในการติดต่อผ่านสติและหมดสติ กับโลกทั้งสำเนียงไม่ได้อยู่ในความแตกต่างของเขาควรเมื่อเทียบกับภาระหน้าที่ร่วมกันของเขา แต่ตามที่ระบุไว้ข้างต้นเกี่ยวกับการปฏิบัติตามธรรมชาติของตัวเองในขณะที่มันมีความเกี่ยวข้องกับทั้งสำหรับ 'ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นจริงกับบรรทัดฐานร่วมกันจะเกิดขึ้นเท่านั้น เมื่อวิธีการของแต่ละบุคคลที่ถูกยกให้เป็นบรรทัดฐานซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของปัจเจกมาก '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาบุคลิกภาพ
สมบูรณ์บุคลิกภาพได้เมื่อคู่หลักของตรงข้ามค่อนข้างแตกต่าง นั่นคือ เมื่อทั้งสองส่วนของจิตใจทั้งหมด จิตสำนึก และจิตใต้สำนึก มีการเชื่อมโยงกันในชีวิตความสัมพันธ์
แต่ไล่โทนสีแบบไดนามิก การไหลของชีวิตจิต ไม่สูญพันธุ์สำหรับสติไม่สามารถทั้งหมดที่ใส่ใจและมักจะมีมากขึ้นของพลังงาน
ร้านสมบูรณ์อยู่เสมอญาติและ " ให้เราบ้าง ทำเท่าที่เราอยู่ " ' บุคลิกภาพ ' เป็นเสร็จการของเราทั้งหมดถูกเป็น unattainable เหมาะ
แต่ unattainability ไม่มีการโต้เถียงกับอุดมคติ , อุดมคติคือ เพียงดั่งไม่เคยเป้าหมาย
การพัฒนาบุคลิกภาพเป็นครั้งเดียวพรและสาปแช่ง
เราต้องจ่ายแพงมันและราคาแยกและความเหงา
ผลไม้แรกคือสติ และย่อมเกิดการแยกตัวของบุคคลเดียวจากที่ไม่แตกต่างกัน และหมดสติ ต้อน
แต่ต้องยืนอยู่คนเดียวไม่เพียงพอ เหนือสิ่งอื่นใดที่ต้องซื่อสัตย์ต่อหนึ่ง ของกฎหมาย :แต่คนที่มีสติสามารถเห็นด้วยกับพลังเสียงภายในที่เป็นบุคลิกภาพ
และบุคลิกภาพสามารถหาสถานที่ที่เหมาะสมในกลุ่มเท่านั้น personalitities มีพลังในการสร้างชุมชน นั่นคือ การเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มมนุษย์และไม่ได้เป็นเพียงตัวเลขในมวล
สำหรับมวล คือผลรวมของแต่ละบุคคลและจะไม่เหมือนชุมชนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ได้รับและได้มอบชีวิต
ดังนั้นการรับรู้ของตนเอง ทั้งในบุคคลและในความรู้สึกโดยรวม extrapersonal , , จะกลายเป็นการตัดสินใจทางศีลธรรม และมันคือการตัดสินใจเชิงจริยธรรมที่ยืมแรงถึงกระบวนการของตนเอง การตอบสนองที่จองโทร individuation
ตนเองและตนเองจึง ----- ปิดการตรวจสอบหรือมากกว่าที่พวกเขาควรจะ !------- แน่นอนเบื้องต้นสำหรับสมมติฐานใด ๆที่สูงกว่าผูกพัน แม้ภาระหน้าที่ที่ต้องยืมรูปที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้และขอบเขตที่เป็นไปได้มากที่สุดเพื่อเติมเต็มของหนึ่งของแต่ละชีวิต อย่างธรรมชาติ ไม่เสมอแม้ว่าจะไม่มีความรับผิดชอบ ซึ่งเป็นภาระอันศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์
ปัจเจกบุคคลหมายถึงการเป็นเนื้อเดียวกันได้ และโสด ,เท่าที่ " ปัจเจกชน " อ้อมกอดของเราอยู่ด้านในสุด สุดท้าย และมันยังแสดงถึงความเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง

แต่ปัจเจกบุคคลอยู่ไกลจากความหมายปัจเจกนิยมในไขกระดูก เห็นแก่ตัว ความรู้สึกทั้งหมดที่ปัจเจกบุคคลไม่ได้เพื่อให้ผู้ชายแต่ละคนว่าเขา
โดยปัจเจกบุคคล เขาไม่ได้เป็น ' เห็นแก่ตัวจริงๆ เขาตอบสนองธรรมชาติส่วนบุคคลของเขาซึ่งเป็นสิ่งที่แตกต่างกันมาก และไม่ต้องสับสนกับพวกพ้อง หรือปัจเจก
เขาจะไม่เพียง แต่บุคคล แต่ยังเป็นสมาชิกของกลุ่ม และความเป็นทั้งหมดที่เขาได้รับคือการติดต่อผ่านจิตสำนึกและจิตไร้สำนึกกับโลกทั้งใบ
สำเนียงไม่ควรบุคลิกลักษณะของเขาตรงข้ามกับภาระหน้าที่โดยรวมของเขา แต่ตามที่ระบุไว้ข้างต้นในการตอบสนองของธรรมชาติของเขาเองตามที่มันเกี่ยวข้องกับทั้ง
' ความขัดแย้งที่แท้จริง ด้วยบรรทัดฐานร่วมกันจะเกิดขึ้นเมื่อบุคคลเป็นวิธียกบรรทัดฐาน ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของ extreme '
ปัจเจกนิยม