When making policy for creative tou

When making policy for creative tourism, small and medium sized cities too often take after touristic metropolises such as Berlin and Barcelona. Or they use the development of, for example, the city of Bilbao as great example and look for the development of their own Guggenheim’s. This phenomenon was referred to by Murray (2007) as the ‘Irritable Bilbao Syndrome’ or ‘city boosterism at its worst, a poor substitute for doing the hard work and planning required to compete in the new global creative economy’. Physical or product oriented developments of creative tourism can generate great results, however a lot of non metropolitan cities already have a beautiful proposition for the contemporary tourist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อทำให้นโยบายการท่องเที่ยวสร้างสรรค์ เมืองขนาดเล็ก และขนาดกลางบ่อยเกินไปใช้หลังจากตุลาคม metropolises เบอร์ลินและบาร์เซโลน่า หรือจะใช้การพัฒนา ตัวอย่าง การเมืองของบิลเป็นอย่างดี และดูการพัฒนาของตนเอง Guggenheim ปรากฏการณ์นี้ถูกอ้างอิงถึง โดยเมอร์เรย์ (2007) เป็น 'กลุ่มอาการบิลแปรปรวน' หรือ 'boosterism ในเมืองที่ตัวร้าย ทดแทนที่ดีสำหรับการวางแผน และทำงานหนักต้องแข่งขันในเศรษฐกิจสร้างสรรค์โลกใหม่' จริงหรือผลิตภัณฑ์มุ่งเน้นพัฒนาความคิดสร้างสรรค์การท่องเที่ยวสามารถสร้างผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม แต่มากของเมืองใหญ่ไม่มีข้อเสนอที่สวยงามสำหรับนักท่องเที่ยวร่วมสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อทำนโยบายสำหรับการท่องเที่ยวสร้างสรรค์, เมืองขนาดเล็กและขนาดกลางมากเกินไปมักจะใช้เวลาหลังจากที่มหานครท่องเที่ยวเช่นกรุงเบอร์ลินและบาร์เซโลนา หรือพวกเขาใช้การพัฒนาของตัวอย่างเช่นเมืองบิลเบาเป็นตัวอย่างที่ดีและมองหาการพัฒนาของตัวเองของ Guggenheim ปรากฏการณ์นี้ได้รับการอ้างถึงโดยเมอร์เร (2007) เป็น 'หงุดหงิดบิลเบาซินโดรม' หรือ 'เมือง boosterism ที่เลวร้ายที่สุดของการเป็นตัวแทนที่ดีสำหรับการทำเช่นการทำงานอย่างหนักและการวางแผนที่จำเป็นในการแข่งขันในเศรษฐกิจสร้างสรรค์ใหม่ทั่วโลก' ที่มุ่งเน้นการพัฒนาทางกายภาพหรือผลิตภัณฑ์ของการท่องเที่ยวที่สร้างสรรค์สามารถสร้างผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม แต่จำนวนมากของเทศบาลเมืองไม่ได้เป็นเรื่องที่สวยงามสำหรับการท่องเที่ยวร่วมสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อกำหนดนโยบายเพื่อการท่องเที่ยวสร้างสรรค์ ขนาดเล็กและขนาดกลางเมืองก็มักจะใช้เวลาหลังมหานครที่นักท่องเที่ยวเช่น เบอร์ลิน และ บาร์เซโลน่า หรือพวกเขาใช้ในการพัฒนา เช่น เมืองบิลบาโอ เป็นตัวอย่างที่ดี และดูพัฒนาการของตนเอง Guggenheim .ปรากฏการณ์นี้ถูกอ้างถึงโดยเมอร์เรย์ ( 2007 ) เป็น ' โรค บิลเบา ซินโดรม ' หรือ ' เมือง boosterism ที่เลวร้ายที่สุด แทนดีสำหรับคนทำงานหนักและการวางแผนต้องแข่งขันในเศรษฐกิจสร้างสรรค์ใหม่ของโลก ' ผลิตภัณฑ์ทางกายภาพหรือมุ่งเน้นการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์ สามารถสร้างผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมอย่างไรก็ตามจำนวนมากของเมืองกรุงเทพมหานคร ไม่ได้มีข้อเสนอที่สวยงามสำหรับนักท่องเที่ยวที่ทันสมัย