There’s a moment he will recall for

There’s a moment he will recall forever of her walking towards him along the winter path. They had arranged to meet beside the shrouded bandstand that gave protection from a bitter wind.
She looked so beautiful, wrapped in a knee length fur lined coat with red hat gracefully balanced atop her vivid hair.
The detail remained as sharp as ever.
Why didn’t he tell her he loved her there and then?
Why didn’t he announce it to the world?
He knew why he couldn’t speak and it stung his soul. He knew why and burned inside with the knowledge.
He had grown up in a home where love remained silent; an absent emotion that withered on the vine. He knew this as he took her hand, kissed her cheek, paid her a silly compliment about her frozen nose and made small talk as they headed towards the warmth of a restaurant.

She wasn’t his, of course.
He possessed no one and had given his soul to none. He was a man inviolate. She was all too briefly a part of his life, but he should have spoken. He should have told her, “I love you for all that you are.”
Instead he smiled and laughed, bought coffee and cake, laced the conversation with a multitude of interesting facts.
And she never knew, unless she knew, feeling discretion to be the better part of tact.
Afterwards he let her go, though it tore his heart to do so; when all he wanted was to hold her tight, to breathe in the perfume of her life.
He knew she had to leave; she wasn’t his to keep, he had merely borrowed her from another who adored her as much as he did.
On that day her eyes were bright with life. She held the vitality of an unconquered spirit within her precious soul.
She seemed so small, so slender, so in touch with all he wanted and needed from a love. His sole desire was to sweep her into his arms and hold her close.


Read more: Short Story: A Moment To Remember | Shortbread
Read more: Short Story: A Moment To Remember | Shortbread

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีช่วงเวลาที่เขาจะเรียกคืนตลอดไปของเธอเดินไปทางเขาไปตามเส้นทางที่จะหนาว พวกเขาได้จัดให้ตรงกับข้างแก่แขก shrouded ที่ป้องกันลมขมเธอดูสวย เสื้อคลุมเข่าความยาวขนมีเส้นห่อ ด้วยหมวกแดงอย่างสมดุลบนยอดผมของเธอสดใสรายละเอียดยังคงเป็นความคมเช่นเคยทำไมไม่ได้เขาบอกเธอรักของเธอมีแล้วทำไมไม่ได้เขาประกาศจะไปทั่วโลกเขารู้ว่าทำไมเขาไม่พูด และก็รับวิญญาณของเขา เขารู้สาเหตุ และเขียนภายในกับความรู้เขาได้เติบโตขึ้นในบ้านที่รักยังคงเงียบ อารมณ์ขาดที่ withered บนเถาวัลย์ เขารู้ว่า นี้เขาเอามือของเธอ รั้งแก้ม จ่ายเธอชมเชยโง่เกี่ยวกับจมูกของเธอแช่แข็ง และทำพูดคุยเล็กเป็นพวกหัวไปทางอบอุ่นของร้านอาหารเธอไม่ได้ เขาแน่นอนเขาต้องมีใคร และมีให้วิญญาณของเขาไม่มี เขาเป็นคนที่ inviolate เธอทั้งสั้นเกินไปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา แต่เขาควรพูด เขาควรบอกเธอ "ฉันรักคุณทั้งหมดที่คุณ"แต่เขายิ้ม และหัวเราะ ซื้อกาแฟและขนมเค้ก laced สนทนา ด้วยข้อเท็จจริงที่น่าสนใจและเธอไม่เคย รู้ ยกเว้นว่าเธอรู้ พิจารณาความรู้สึกเป็น ส่วนหนึ่งที่ดีกว่าของริต้าหลังจากนั้น เขาให้เธอไป แม้จะฉีกหัวใจดัง เมื่อทั้งหมดที่เขาต้องถูกเก็บเธอแน่น หายใจในน้ำหอมของเธอเขารู้ว่า เธอได้ไป เธอไม่ได้ให้ของเขา เขามีแค่ยืมเธอจากที่เคารพเธอมากเท่าที่เขาไม่ได้ในวันที่ ตาของเธอสดใสกับชีวิต เธอจัดพลังของจิตวิญญาณที่ unconquered ภายในจิตใจของเธอล้ำค่าเธอดูเหมือนเล็กมาก ดังนั้น เรียว ให้กับเขาต้องการ และจำเป็นจากความรัก ความปรารถนาของเขาแต่เพียงผู้เดียว การกวาดของเธอเข้าไปในแขนของเขาค้างเธอปิดได้อ่าน: เรื่องสั้น: A ขณะการจำ | Shortbread อ่าน: เรื่องสั้น: A ขณะการจำ | Shortbread

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีช่วงเวลาที่เป็นเขาจะจำไปตลอดกาลของการเดินของเธอที่มีต่อเขาไปตามเส้นทางในช่วงฤดูหนาว พวกเขาได้นัดพบข้างเวทีปกคลุมที่ให้การป้องกันจากลมขม.
เธอมองความสวยงามดังนั้นห่อในขนยาวเข่าเสื้อเรียงรายไปด้วยหมวกสีแดงมีความสมดุลได้อย่างสง่างามบนผมที่สดใสของเธอ.
รายละเอียดยังคงคมชัดที่สุดเท่าที่เคย.
ทำไม didn 't เขาบอกเธอว่าเขารักเธอและมีแล้วทำไมเขาไม่ประกาศให้โลกเขารู้ว่าทำไมเขาไม่สามารถพูดและมันต่อยจิตวิญญาณของเขา เขารู้ว่าทำไมและเผาภายในที่มีความรู้. เขาเติบโตขึ้นมาในบ้านที่ความรักยังคงเงียบ; อารมณ์ที่ขาดเหี่ยวบนเถา เขารู้ว่าเรื่องนี้ในขณะที่เขาเอามือของเธอจูบแก้มเธอจ่ายเงินให้เธอชมเชยโง่เกี่ยวกับจมูกแช่แข็งของเธอและทำให้การพูดคุยเล็กที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังความอบอุ่นของร้านอาหาร. เธอไม่ได้ของเขาแน่นอน. เขามีและไม่มีใคร ได้รับจิตวิญญาณของเขาใคร เขาเป็นคนไม่ถูกทำลาย เธอเป็นคนที่ทุกเวลาสั้น ๆ เกินไปส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา แต่เขาควรจะได้พูด เขาควรจะได้บอกเธอว่า "ผมรักคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณเป็น." แต่เขายิ้มและหัวเราะซื้อเครื่องชงกาแฟและเค้กเจือการสนทนากับความหลากหลายของข้อเท็จจริงที่น่าสนใจ. และเธอไม่เคยรู้ว่าถ้าเธอรู้ว่ารู้สึกดุลยพินิจที่จะ จะเป็นส่วนที่ดีของการเจรจาต่อรอง. หลังจากนั้นเขาปล่อยเธอไปแม้ว่ามันจะฉีกหัวใจของเขาที่จะทำ; . เมื่อทุกอย่างที่เขาต้องการก็คือการยึดแน่นของเธอที่จะหายใจในน้ำหอมในชีวิตของเธอเขารู้ว่าเธอต้องออกจาก; เธอไม่ได้ของเขาเพื่อให้เขายืมเพียงเธอจากอีกคนหนึ่งที่รักเธอมากที่สุดเท่าที่เขาทำ. ในวันนั้นดวงตาของเธอมีความสดใสกับชีวิต เธอจัดขึ้นพลังของจิตวิญญาณไม่เคยแพ้ใครภายในจิตวิญญาณอันมีค่าของเธอ. เธอดูเหมือนขนาดเล็กเพื่อให้เรียวดังนั้นในการติดต่อกับทุกอย่างที่เขาต้องการและต้องการจากความรัก ความปรารถนาเพียงอย่างเดียวของเขาคือการกวาดของเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและถือสนิทของเธอ. อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม: เรื่องย่อ: ช่วงเวลาที่ต้องจำ | Shortbread อ่านเพิ่มเติม: เรื่องสั้น: ช่วงเวลาที่ต้องจำ | ขนมชนิดร่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลานั้น เขาจะระลึกถึงตลอดไป เธอเดินไปหาเขาพร้อมกับฤดูหนาวเส้นทาง พวกเขามีนัดข้างปกคลุม Bandstand ที่ให้ความคุ้มครองจากลมขม .
เธอดูสวยมาก ห่อด้วยเสื้อขนสัตว์เรียงรายยาวเข่ากับหมวกสีแดงอย่างสมดุลบนผมสดใสของเธอ
รายละเอียดยังคงเป็นคมเช่นเดิม
ทำไมเขาถึงไม่บอกเธอ เขารักเธอและมีแล้ว ?
ทำไมเขาถึงไม่ประกาศให้โลก
เขารู้ทำไมเขาพูดไม่ได้และมันก็ต่อยวิญญาณของเขา เขารู้ว่าทำไมและเผาข้างใน พร้อมกับความรู้ .
เขาเติบโตขึ้นมาในบ้านที่ความรักยังคงเงียบ ; ขาดอารมณ์ที่แห้งเหี่ยวคาต้น เขารู้เรื่องนี้ เขาจับมือของเธอ จูบที่แก้มของเธอจ่ายเงินให้เธอชมโง่เกี่ยวกับจมูกของเธอ และทำให้การพูดคุยเล็กแช่แข็งเป็นพวกเขากำลังมุ่งหน้าสู่ความอบอุ่นของร้านอาหาร

เธอไม่ได้แน่นอน
เขาสิงไม่มีใครมีให้วิญญาณของเขาจะไม่มี เขาเป็นผู้ชายซึ่งไม่ถูกทำลาย . เธอมันสั้น ๆ ว่าเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา แต่เขาควรจะพูด เขาควรจะบอกเธอว่า " ฉัน รัก คุณ ทั้งหมดที่คุณมี . "
แทน เขายิ้มและหัวเราะซื้อเค้กกาแฟและอยู่สนทนากับความหลากหลายของข้อเท็จจริงที่น่าสนใจ .
และเธอไม่เคยรู้ ถ้าเธอรู้ สึกดุลยพินิจเป็นส่วนที่ดีของชั้นเชิง
หลังจากนั้นเขาปล่อยเธอ แต่มันฉีกหัวใจของเขาที่จะทำเช่นนั้น เมื่อเขาต้องการที่จะกอดเธอไว้แน่น หายใจใน น้ำหอมในชีวิตของเธอ
เขารู้ว่าเธอต้องไป เธอไม่ได้เก็บเขาแค่ยืมของเธอจากอีกที่ชอบเธอมากที่สุดเท่าที่เขาทำ .
วันนั้นดวงตาสดใสกับชีวิต เธอจับพลังของวิญญาณที่ยังไม่ชนะภายในจิตวิญญาณอันมีค่าของเธอ .
เธอดูช่างเล็ก ผอมบาง ดังนั้น ในการติดต่อกับทุกคนที่เขาต้องการและต้องการจากความรัก ความปรารถนาของเขา แต่เพียงผู้เดียวคือกวาดเธอเข้าไปในแขนของเขาและดึงเธอมาใกล้


อ่านเพิ่มเติม : เรื่องสั้น :