Zhang Ye opened the window and lean

Zhang Ye opened the window and leaned on it. He flipped through his message book and found Zhang Yuanqi’s telephone number. After pondering for a moment, he made the call. He was not a person who liked to beg for favors, at least he would not suddenly beg of people. If he could do it himself, Zhang Ye would do it himself. If he could not do it, then he would not do it; that was always his character. However, he did not have much pressure making this phone call. This was because Zhang Yuanqi had drunkenly gone to his house that day. Zhang Ye had taken care of her, washing her clothes and making food for her, so Zhang Yuanqi owed him one.

Ring, ring, ring.

Ring, ring, ring.

Only after it rang ten times did the phone call connect.

Zhang Ye quickly said, “Hello, Teacher Zhang. It’s me, Zhang…”

A magnetic voice from Zhang Yuanqi came over, but the tone was not very friendly, “I know who you are. I’m very busy now. I’m giving you ten seconds to speak.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จางเย่เปิดหน้าต่าง และก็เอนมัน เขาพลิกผ่านหนังสือข้อความของเขา และพบว่าหมายเลขโทรศัพท์เตียว Yuanqi หลังจากขบคิดครู่หนึ่ง เขาทำการโทร เขาไม่ใช่คนที่ชอบขอของชำร่วย น้อยเขาจะไม่ได้ก็ขอคน ถ้าเขาสามารถทำมันเอง จางเย่จะทำมันเอง ถ้าเขาไม่สามารถทำมัน แล้วเขาจะไม่ทำมัน เสมอว่าเป็นตัวอักษร อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีความดันมากทำให้สายโทรศัพท์นี้ นี้ได้เนื่องจาก Zhang Yuanqi drunkenly ไปบ้านเขาวันที่ จางเย่ดูแลเธอ ซักเสื้อผ้าของเธอ และทำให้อาหารของเธอ เพื่อจาง Yuanqi หนี้เขาหนึ่งแหวน แหวน แหวนแหวน แหวน แหวนหลังจากนั้นรังสิบครั้ง ไม่สายโทรศัพท์เชื่อมต่อจางเย่ได้อย่างรวดเร็วกล่าวว่า คำ ครูจาง มันเป็น"ฉัน จาง...เสียงแม่เหล็กจาก Zhang Yuanqi มา แต่เสียงไม่ได้ดีมาก "ผม รู้คุณคือใคร ผมว่างมากตอนนี้ ฉันให้คุณสิบวินาทีพูด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Zhang Ye เปิดหน้าต่างและโน้มตัวกับมัน เขาพลิกผ่านหนังสือข้อความของเขาและพบหมายเลขโทรศัพท์ของ Zhang Yuanqi หลังจากขบคิดสำหรับช่วงเวลาที่เขาทำสาย เขาไม่ได้เป็นคนที่ชอบที่จะขอความโปรดปรานอย่างน้อยเขาจะไม่ได้อยู่ ๆ ก็ขอของผู้คน ถ้าเขาสามารถทำมันเองจางเจ้าจะทำมันเอง หากเขาไม่สามารถทำมันแล้วเขาจะไม่ทำมัน นั่นก็คือตัวละครของเขาเสมอ แต่เขาไม่ได้มีความดันมากโทรนี้ เป็นอย่างนี้เพราะจาง Yuanqi ได้ไปเมาที่บ้านของเขาในวันนั้น Zhang ท่านทั้งหลายได้รับการดูแลของเธอซักเสื้อผ้าของเธอและการทำอาหารสำหรับเธอเพื่อให้จาง Yuanqi หนี้เขาหนึ่ง.

แหวนแหวน.

แหวนแหวน.

เท่านั้นหลังจากที่มันดังขึ้นสิบครั้งไม่โทรศัพท์เชื่อมต่อ.

จางเจ้า ได้อย่างรวดเร็วกล่าวว่า "สวัสดีครูจาง มันฉันเหวย ... "

เสียงแม่เหล็กจากเหวย Yuanqi มา แต่เสียงไม่ได้ง่ายมาก" ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร ผมยุ่งมากในขณะนี้ ฉันให้คุณสิบวินาทีจะพูด. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จาง ท่านเปิดหน้าต่างและพิงมัน เขาพลิกผ่านหนังสือข้อความของเขาและพบจาง yuanqi เป็นเบอร์โทรศัพท์ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาโทรมา เขาไม่ใช่คนที่ชอบไปขอบุญ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ก็ขอให้คน ถ้าเขาสามารถทำมันเอง จาง ท่านจะทำมันเอง ถ้าเขาไม่ได้ทำ , แล้วเขาจะไม่ทำมัน นั่นคือนิสัยของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้มีแรงดันมากทำให้โทรศัพท์นี้ นี้เป็นเพราะจาง yuanqi ได้เมาไปที่บ้านของเขาในวันนั้น จาง ท่านได้ดูแลเธอ ซักผ้าและทำอาหารให้เธอ จาง yuanqi เป็นหนี้เขาแหวน , แหวน , แหวนแหวน , แหวน , แหวนหลังจากที่มันดังเป็นสิบครั้งแล้ว โทรติดต่อจางจงรีบพูด " สวัสดีครับ อาจารย์จาง ผมเอง จาง . . . . . . . "เสียงแม่เหล็กจากจาง yuanqi มา แต่น้ำเสียงไม่เป็นมิตรอย่างมาก " ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร ตอนนี้ฉันกำลังยุ่ง ฉันให้คุณสิบวินาทีที่จะพูด . "