“This is…” The azure blue ray of li

“This is…” The azure blue ray of light was rich and enchanting, illuminating every corner of the place. Yun Che brought it in front of his eyes and looked at it in a stupor. At this moment, a violent turmoil suddenly transmitted from within his exhausted profound veins —— that was a turmoil of excitement that spurred his stiff body’s blood and mind. At this moment, a strange sensation attacked Yun Che’s heart… He had a incredibly calm sensation when holding the azure blue bead in his hand. It felt as if something that should have originally belonged to him, had finally returned to his side.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นี้... " แสงสี azure ไฟได้หลากหลาย และมี เสน่ห์ แสงทุกมุมของสถานที่ ยุน Che นำหน้าตาของเขา และดูในตัว stupor ขณะนี้ ความวุ่นวายรุนแรงก็ส่งจากภายในเส้นเลือดของเขาลึกซึ้งหมด — — นั่นคือความวุ่นวายของที่กระตุ้นร่างกายของเขาแข็งเลือดและจิตใจ ขณะนี้ ความรู้สึกประหลาดโจมตีหัวใจยุน Che ... เขารู้สึกสงบอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อจับลูกปัดสีฟ้า azure ในมือของเขา รู้สึกว่าสิ่งที่ควรมีอยู่แต่เดิมให้เขา ในที่สุดก็ได้กลับไปด้านข้างของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่คือ ... " รังสีสีฟ้าของแสงคือความร่ำรวยและมีเสน่ห์ส่องมุมของสถ​​านที่ที่ทุกคน Yun Che นำมันในสายตาของเขาและมองไปที่มันอยู่ในอาการมึนงง ในขณะนี้มีความวุ่นวายรุนแรงจู่ ๆ ก็ส่งมาจากภายในหลอดเลือดดำของเขาลึกซึ้งหมด - นั่นเป็นความวุ่นวายของความตื่นเต้นที่กระตุ้นเลือดของร่างกายแข็งของเขาและจิตใจ ขณะนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกทำร้ายหัวใจหยุนเจ๊ ... เขามีความรู้สึกสงบอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อถือลูกปัดสีฟ้าในมือของเขา มันให้ความรู้สึกราวกับว่าสิ่งที่ควรจะมี แต่เดิมเป็นเขาได้กลับมาในที่สุดก็ถึงด้านข้างของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นี่ . . . . . . . " สีฟ้าแสงรวยและมีเสน่ห์ ให้ทุกมุมของสถานที่ ยุนเช มาอยู่ตรงหน้าเขา และมองมันขาดสติ ขณะนี้มีความวุ่นวายรุนแรงก็ส่งจากภายในของเขาหมดแรงลึกซึ้งเส้นเลือด -- นั่นคือความวุ่นวายของความตื่นเต้นที่กระตุ้นเลือดของเขาแข็งทื่อ ร่างกายและจิตใจ ในช่วงเวลานั้น ความรู้สึกแปลกๆ ทำร้ายหัวใจ . . . . . . ยุนเช เขามีความรู้สึกอย่างสงบเมื่อถือลูกแก้วสีฟ้าสีฟ้าในมือของเขา มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างที่แต่เดิมเป็นของเขา ในที่สุดก็กลับไปที่ด้านข้างของเขา