As early as 1801, Beethoven wrote t

As early as 1801, Beethoven wrote to friends describing his symptoms and the difficulties they caused in both professional and social settings (although it is likely some of his close friends were already aware of the problems).[48] Beethoven, on the advice of his doctor, lived in the small Austrian town of Heiligenstadt, just outside Vienna, from April to October 1802 in an attempt to come to terms with his condition. There he wrote his Heiligenstadt Testament, a letter to his brothers which records his thoughts of suicide due to his growing deafness and records his resolution to continue living for and through his art.[49] Over time, his hearing loss became profound: at the end of the premiere of his Ninth Symphony in 1824, he had to be turned around to see the tumultuous applause of the audience because he could hear neither it nor the orchestra. Beethoven's hearing loss did not prevent him from composing music, but it made playing at concerts—a lucrative source of income—increasingly difficult. After a failed attempt in 1811 to perform his own Piano Concerto No. 5 (the "Emperor"), which was premiered by his student Carl Czerny, he never performed in public again until he conducted the Ninth Symphony in 1824.

A large collection of Beethoven's hearing aids, such as a special ear horn, can be viewed at the Beethoven House Museum in Bonn, Germany. Despite his obvious distress, Czerny remarked that Beethoven could still hear speech and music normally until 1812.[50] By 1814 however, Beethoven was almost totally deaf, and when a group of visitors saw him play a loud arpeggio of thundering bass notes at his piano remarking, "Ist es nicht schön?" (Is it not beautiful?), they felt deep sympathy considering his courage and sense of humor (he lost the ability to hear higher frequencies first).[51]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนที่ 1801 บีโธเฟนเขียนให้เพื่อนอธิบายอาการของเขาและความยากลำบากที่จะเกิดขึ้นในการตั้งค่าทั้งมืออาชีพ และสังคม (แม้ว่าจะเป็นโอกาสของเพื่อนสนิทของเขาแล้วมีความตระหนักถึงปัญหา)[48] บีโธเฟน ในคำแนะนำของแพทย์ของเขา ที่อาศัยอยู่ในเล็กออสเตรียเมืองของ Heiligenstadt ภายนอกเวียนนา จากเดือนเมษายนถึง 1802 ตุลาคมในความพยายามที่จะรอมชอมกับสภาพของเขา มีเขาเขียนเขา Heiligenstadt พันธสัญญา จดหมายถึงพี่น้องของเขาที่บันทึกความคิดของเขาฆ่าตัวตายของเขาหูหนวกเติบโตและระเบียน ของเขาแก้ปัญหาการอยู่อาศัยใน และ ผ่านงานศิลปะของเขา[49] ช่วงเวลา สูญเสียการได้ยินของเขาเป็นอย่างยิ่ง: ที่สุดของพรีเมียร์ของซิมโฟนีของเขาไนน์ใน 1824 เขามีการเปิดสถานเพื่อดู tumultuous ปรบมือของผู้ชมเนื่องจากเขาสามารถได้ยินเสียงไม่ได้หรือวงดนตรี สูญเสียการได้ยินของเบโธเฟนได้ไม่ป้องกันเขาจากการเขียนเพลง แต่มันเล่นในคอนเสิร์ต — แหล่งที่มาของรายได้ร่ำรวย-ยากขึ้น หลังจากความพยายามที่ล้มเหลวใน 1811 ทำตนเปียโนคอนแชร์โตหมายเลข 5 ("จักรพรรดิ"), ซึ่งถูกฉายรอบปฐมทัศน์ใน โดย Carl Czerny นักเรียนของเขา เขาไม่เคยดำเนินการในที่สาธารณะอีกครั้งจนเขาดำเนินซิมโฟนีไนน์ใน 1824คอลเลกชันขนาดใหญ่ของบีโธเฟนฟัง เช่นแตรหูพิเศษ สามารถดูได้ที่พิพิธภัณฑ์บ้านบีโธเฟนในบอนน์ เยอรมนี แม้ความทุกข์ของเขาชัดเจน Czerny กล่าวว่า บีโธเฟนสามารถยังคงได้ยินเสียงและเพลงตามปกติจนถึง 1812[50] โดย ๑๙๕๗ ไร บีโธเฟนได้เกือบทั้งหมดหูหนวก และเมื่อกลุ่มของนักท่องเที่ยวเห็นเขาเล่น arpeggio ดังสนั่นบันทึกเบสของเปียโน remarking "ไอเอสทีเอส schön nicht" (ไม่สวย), พวกเขารู้สึกเห็นใจลึกพิจารณาความกล้าหาญและอารมณ์ขันของเขา (เขาสูญเสียความสามารถในการได้ยินความถี่สูงก่อน)[51]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เร็วเท่าที่ 1801 เบโธเฟนเขียนถึงเพื่อนอธิบายอาการของเขาและความยากลำบากที่พวกเขาก่อให้เกิดทั้งในการตั้งค่ามืออาชีพและสังคม (แม้ว่ามันอาจเป็นไปได้บางส่วนของเพื่อนสนิทของเขาอยู่แล้วตระหนักถึงปัญหา). [48] เบโธเฟน, ตามคำแนะนำของ แพทย์ของเขาอาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ของออสเตรีย Heiligenstadt นอกกรุงเวียนนาตั้งแต่เดือนเมษายนถึงตุลาคม 1802 ในความพยายามที่จะรอมชอมกับสภาพของเขา ที่นั่นเขาได้เขียน Heiligenstadt เขาพันธสัญญา, จดหมายถึงพี่ชายของเขาซึ่งบันทึกความคิดของเขาฆ่าตัวตายเนื่องจากการเจริญเติบโตของเขาหูหนวกและบันทึกความละเอียดของเขาจะยังคงมีชีวิตอยู่และผ่านงานศิลปะของเขา [49] เมื่อเวลาผ่านไปสูญเสียการได้ยินของเขากลายเป็นที่ลึกซึ้ง. ที่ ในตอนท้ายของรอบปฐมทัศน์ของซิมโฟนีเก้าของเขาในปี 1824 เขาจะต้องมีการหันไปรอบ ๆ เพื่อดูปรบมือป่วนของผู้ชมเพราะเขาไม่สามารถได้ยินเสียงมันไม่ออเคสตร้า การสูญเสียการได้ยินเบโธเฟนไม่ได้ป้องกันไม่ให้เขาแต่งเพลง แต่มันทำให้การเล่นในคอนเสิร์ตซึ่งเป็นแหล่งที่ร่ำรวยของรายได้ขึ้นยาก หลังจากความพยายามที่ล้มเหลวในการที่จะดำเนินการ 1,811 เปียโนของเขาเองที่ 5 ("จักรพรรดิ") ซึ่งได้รับการฉายรอบปฐมทัศน์โดยนักเรียน Carl Czerny ของเขาเขาไม่เคยดำเนินการในที่สาธารณะอีกครั้งจนกว่าเขาจะดำเนินการซิมโฟนีเก้าในปี 1824. คอลเลกชันขนาดใหญ่ของ เบโธเฟนช่วยฟังเช่นฮอร์นหูพิเศษสามารถดูได้ที่พิพิธภัณฑ์บ้านเบโธเฟนในกรุงบอนน์ประเทศเยอรมนี แม้จะมีความทุกข์ที่เห็นได้ชัดของเขา Czerny ตั้งข้อสังเกตว่าเบโธเฟนยังได้ยินคำพูดและการฟังเพลงตามปกติจนกระทั่ง 1812 [50] โดย 1814 อย่างไรก็ตามเบโธเฟนเป็นคนหูหนวกเกือบทั้งหมดและเมื่อกลุ่มของผู้เข้าชมเห็นเขาเล่นชิ่งดังสนั่นบันทึกเสียงเบสที่ของเขา เปียโนตั้งข้อสังเกต "Ist es schön nicht?" (มันไม่สวย?) พวกเขารู้สึกเห็นใจลึกพิจารณาความกล้าหาญและความรู้สึกของอารมณ์ขันของเขา (เขาสูญเสียความสามารถในการได้ยินเสียงความถี่สูงเป็นครั้งแรก). [51]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อน ค.ศ. 1801 บีโธเฟ่น เขียนให้เพื่อนอธิบายอาการของเขา และปัญหาที่เกิดจากพวกเขาในการตั้งค่าทั้งมืออาชีพและสังคม ( แม้ว่ามันจะบางของเพื่อนสนิทของเขาได้ตระหนักถึงปัญหา ) [ 48 ] บีโธเฟ่น ตามคำแนะนำของแพทย์ของเขา อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ ของออสเตรีย ไฮลีเกน าด์ท แค่ภายนอก เวียนนา