Of course, it was most important th

Of course, it was most important that no one should see Colin, Mary, or Dickon entering the secret garden. So Colin gave orders to the gardeners that they must all keep
away from that part of the garden in future.
The next afternoon Colin was carried downstairs by a man servant, and put in his wheelchair outside the front door. Dickon arrived, with his crow, two squirrels and the
fox, and started pushing the wheelchair gently away from
the house, and into the gardens. Mary walked beside the chair.
Spring had really arrived now and it seemed very exciting to Colin, who had lived indoors for so long. He smelt the
warm air from the moor, and watched the little white clouds in the blue sky. In a very short time he heard Mary
say, 'This is where I found the key . . . and this is the door ... and this.., this is the secret garden!'
Colin covered his eyes with his hands until he was inside the four high walls, and the door was shut again. Then he
looked round at the roses climbing the old red walls, the pink and white flowers on the fruit trees, and the birds and the butterflies everywhere. The sun warmed his face, and
he suddenly knew he felt different.
'Mary! Dickon!' he cried. 'I'm going to get better! I'm going to live for ever and ever and ever!'
As Dickon pushed the wheelchair all round the garden,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่นอน มันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่ไม่ควรเห็นโคลิน แมรี่ หรือ Dickon เข้าสวนลับ ดังนั้นใบสั่งคนที่ว่า พวกเขาต้องการให้ทั้งหมดให้กับโคลิน
จากส่วนหนึ่งของสวนในอนาคต
โคลินบ่ายถัดไปดำเนินการ โดยข้าราชการเป็นคนชั้นล่าง และใส่ในรถเข็นของเขาอยู่นอกประตูด้านหน้า Dickon ถึง มีเขาขัน กระรอกสองและ
ฟ็อกซ์ และเริ่มผลักดันรถเข็นเบา ๆ จาก
เฮาส์ และไป ยังสวน แมรี่เดินข้างเก้าอี้
สปริงมาจริง ๆ ถึงตอนนี้ และดูเหมือนน่าตื่นเต้นมากกับโคลิน ที่มีอยู่ภายในดังนั้นจึง เขาหลอม
อบอุ่นอากาศมัวร์ และดูเมฆขาวน้อยในท้องฟ้า ในเวลาสั้นๆ คงได้ยินมารีย์
พูด, ' นี้เป็นที่พบคีย์การ... และประตู...และนี้เป็น..., เป็นสวนลับ!'
โคลินครอบคลุมดวงตาของเขา ด้วยมือของเขาจนเขาภายในกำแพงสูง 4 และประตูถูกปิดอีก แล้วเขา
ดูรอบที่กุหลาบปีนกำแพงสีแดงตัวเก่า ดอกไม้สีชมพู และสีขาวบน ต้นไม้ ผลไม้ และนก และผีเสื้อทุก ดวงอาทิตย์ warmed หน้าที่ และ
เขาก็รู้ว่า เขารู้สึกแตกต่างกัน
' Mary Dickon !' เขาก็ร้อง ' ฉันจะได้รับดีกว่า ฉันจะอยู่เคยตัว และเคย และเคย!'
เป็น Dickon ผลักรถเข็นทั้งหมด รอบสวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แน่นอนว่ามันเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ไม่มีใครจะเห็นโคลินแมรี่หรือ Dickon เข้าสวนลับ ดังนั้นโคลินสั่งให้สวนที่พวกเขาทั้งหมดจะต้องให้
ออกไปจากส่วนหนึ่งของสวนในอนาคตว่า
ในช่วงบ่ายต่อไปโคลินได้รับการดำเนินการโดยชั้นล่างผู้รับใช้ของคนและใส่ในรถเข็นของเขาออกจากหน้าประตู Dickon มาถึงกับอีกาของเขาสองกระรอกและ
สุนัขจิ้งจอกและเริ่มผลักดันรถเข็นเบา ๆ ออกไปจาก
บ้านและในสวน แมรี่เดินข้างเก้าอี้
ฤดูใบไม้ผลิมาถึงจริงๆตอนนี้และดูเหมือนว่ามันน่าตื่นเต้นมากที่โคลินที่อาศัยอยู่ในบ้านเป็นเวลานาน เขาหลอมเหลว
อากาศอุ่นจากทุ่งและเฝ้าดูเมฆสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในท้องฟ้าสีฟ้า ในเวลาอันสั้นเขาได้ยินแมรี่
พูดว่า "นี่คือที่ที่ฉันพบที่สำคัญ . . และนี่คือประตู ... และนี่ .. นี้เป็นสวนลับ! '
โคลินปกคลุมดวงตาของเขาด้วยมือของเขาจนกว่าเขาจะได้ภายในกำแพงสี่สูงและประตูก็ปิดอีกครั้ง จากนั้นเขาก็
มองไปรอบที่ดอกกุหลาบปีนกำแพงเก่าสีแดงสีชมพูและดอกไม้สีขาวบนต้นไม้ผลไม้และนกและผีเสื้อทุกที่ ดวงอาทิตย์อบอุ่นใบหน้าของเขาและ
เขาก็รู้ว่าเขารู้สึกที่แตกต่างกัน
'แมรี่! Dickon! เขาร้อง 'ฉันจะได้รับดีกว่า! ฉันจะมีชีวิตอยู่ตลอดกาลและตลอดไปและตลอดไป! '
เป็น Dickon ผลักรถเข็นตลอดทั้งสวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แน่นอน มันสำคัญมากที่ไม่มีใครควรเห็นคอลิน แมรี่ หรือ ดิกค่อนเข้าสวนลับ ดังนั้น คอลิน สั่งให้คนสวนที่พวกเขาทั้งหมดต้องเก็บ
ห่างจากส่วนของสวนในอนาคต .
อีกบ่ายโคลินาข้างล่าง โดยชายคนรับใช้ และใส่ในรถเข็นของเขานอกประตูด้านหน้า ดิกค่อนมาถึงกับ Crow ของเขาสองกระรอกและ
สุนัขจิ้งจอกและเริ่มผลักดันรถเข็นที่ค่อย ๆห่างจาก
บ้าน และสวน แมรี่เดินข้างเก้าอี้
ฤดูใบไม้ผลิจริงๆมาถึงตอนนี้และมันก็น่าตื่นเต้นมากกับโคลิน ที่ได้อาศัยอยู่ในบ้านมานาน เขาได้กลิ่น
อากาศจากทุ่งและดูเล็กๆสีขาวเมฆในท้องฟ้าสีฟ้า ในเวลาที่สั้นมาก เขาได้ยินแมรี่
พูดว่า ' นี่คือที่ผมเจอกุญแจ . . . . . . .และนี่คือประตู . . . . . . . และนี่ . . . นี่เป็นสวนแห่งความลับ !
คอลินปกคลุมดวงตาของเขาด้วยมือของเขา จนกระทั่งเขาภายในสี่สูง ผนัง และประตูก็ปิดลงอีกครั้ง แล้วเขา
ดูรอบที่กุหลาบปีนผนังเก่าสีแดง , สีชมพูและสีขาวดอกไม้ ผลไม้ ต้นไม้ และนกและผีเสื้อเต็มไปหมด ดวงอาทิตย์ขึ้นใบหน้าของเขาและเขาก็รู้ว่าเขารู้สึกแตกต่าง

.' แมรี่ ดิกค่อน ! เขาร้องไห้ . . . ผมจะต้องดีขึ้น ! ผมจะอยู่เป็นนิตย์ และที่เคย !
เป็นดิกค่อนผลักรถเข็นทั้งหมดรอบสวน