Hope u not mindฉันอยากเขียนระบายความในใจและความทรจำ ความรักของเรามันแพ้ระยะทางและนั่นมันทำให้ฉันเจ็บปวดมาก การที่เรารักใครสักคนโดยไม่รู้ตัวมันเกิดขึ้นตอนใหนไม่มีใครจำได้ แค่รู้สึกว่าไม่มีวันใหนเลยที่จะไม่คิดถึงเค้าคนนั้นตื่นนอนมาได้เห็นข้อความบอกรัก,คิดถึง,และข้อความที่เป็นห่วงซึ่งกันและกัน ฉันรู้ว่าระยะทางและเวลาไม่ตรงกันแต่ฉันก็พยายามที่จะไม่ให้เป็นปัญหา ยอมอดหลับอดนอนเพื่อจะรอให้เค้าบอกฝันดี ที่ผ่านมาเรามีความทตลอด แล้วอยู่มาวันหนึ่งในตอนเช้าคุณกลับมาบอกว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะคบกันต่อไป ความรู้สึกของฉันเหมือนโลกมันหยุดหมุนน้ำตามันก็ไหล ถ้าคุณบอกเหตุผลว่าคุณพบใครใหม่ฉันจะไม่เสียใจ เพราะนั่นมันเป็นที่ฉันเองที่ฉันยังทำไม่ดีพอให้คุณมารัก แต่ฉันไม่โทษหรือต่อว่าคุณเพราะฉันรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วมันต้องเกิดขึ้น และมันก็เกิดขึ้นเร็วจนไม่ทันตั้งตัว บางทีคุณอาจจะพยายามบอกกับฉันหลายครั้งแล้ว ฉันคิดว่านั่นมันยังไม่ใช่เหตุผลเต็มร้อย ทำไมคนอื่นที่เค้ารักกันระยะทางไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเค้า แต่ถ้านี่เป็นการตัดสินใจของคุณฉันก็จะยอมรับ ถึงแม้ว่ามันต้องเจ็บปวดมากแค่ใหนก็ตาม ฉันหวังว่าคุณจะเจอคนที่ใช่อยากให้เค้าดูแลคุณให้ดีกว่าที่ฉันเคยทำ นั่นมันคงดีสำหรับคุณคุณมีความสุขฉันก็จะมีความสุขไปกับคุณด้วย ฉันจะเก็บคุณใว้ในความทรงจำของฉันตลอดไปและฉันขอให้คุณนึกถึงฉันบ้าง ถึงฉันสงสัยทำไมคำว่ารักของเราถึงต่างกัน
เคยคิดว่าคนที่ร้องไห้เวลาฟังเพลงตอนอกหัก..มันไร้สาระ แต่พอมาเจอกับตัวเองจริงๆ..น้ำตามันไหลไม่หยุดเลย ทำไมต้องทิ้งเราไป ทำไม?..
ทำไมเธอและฉันไปกันไม่ได้
ฉันรู้เพียงแค่เธอคือโลกของฉัน
ขาดเธอเหมือนขาดใจ เธอทำให้ฉันร้องให้..ทำให้ความรักฉันมันตาย...จากใจ....
ขอโทษ... ที่อยู่ไกล ทั้งๆที่อยากอยู่ใกล้กับคุณแทบใจจะขาด
ขอโทษ... ที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาใจเก่ง ทั้งๆที่ห้ามอะไรสุดท้ายฉันก็ต้องยอมตลอด
ขอโทษ... ที่ทำงานหนักจนไม่มีเวลาให้
ขอโทษ... ที่ไม่สามารถพาคุณไปไหนได้แบบคนรักคู่อื่นๆ ทั้งๆที่ไม่มีใครหรอกที่ไม่อยากไปไหนกับคนรักของตัวเอง
ขอโทษ... ที่รักแล้วลืมไม่เก่งเหมือนคุณ ทั้งๆที่ความจริงยังคงนั่งดูรูปของเราและนึกถึงเรื่องราวของเราอยู่
สุดท้าย...
แค่อยากจะถามว่า...
แล้วฉันเหงาไม่เป็นหรอ?
กับเหตุผลง่ายๆที่คุณจากไป เพราะคำว่า"ห่างไกล"
ทำไม.... ถึงต้องเสียใจ ?