This research views sustainable tou

This research views sustainable tourism in this light, as having a role in the development of
socially and economically disadvantaged countries, with great potential for poverty
alleviation. Thus, sustainable tourism in this case incorporates the UNWTO definition, but
recognises a focus on sociocultural aspects as important as environmental ones, and the
potential development opportunities for poverty alleviation.
As a development tool, tourism is a non-heavy industry with relatively few barriers to entry
that can be used to facilitate economic development (Weaver & Lawton, 2002). In LDCs, it is
a lack of money that is a major cause of socio economic disadvantage, and many residents
live in poverty (Dao, 2004). Tourism is therefore frequently seen as a quick and easy solution
to economic disadvantage, and it is optimistically assumed that increased wealth will lead to
the resolution of other social problems via a trickle-down effect of economic benefits which
can lead to an increase in standard of living (Gossling, 2003; Rogerson, 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยนี้มุมมองการท่องเที่ยวยั่งยืนในไฟนี้ มีบทบาทในการพัฒนาประเทศสังคม และเศษรฐกิจรอง มีศักยภาพที่ดีสำหรับความยากจนบรรเทา ดังนั้น การท่องเที่ยวยั่งยืนในกรณีนี้ประกอบด้วยคำจำกัดความของ UNWTO แต่ตระหนักถึงการเน้นความสำคัญที่คนสิ่งแวดล้อม ด้าน sociocultural และโอกาสการพัฒนาศักยภาพสำหรับบรรเทาความยากจนเครื่องมือการพัฒนา ท่องเที่ยวเป็นแบบไม่หนักอุตสาหกรรม มีอุปสรรคค่อนข้างไม่กี่รายการที่สามารถใช้เพื่อช่วยในการพัฒนาเศรษฐกิจ (ช่างทอผ้าและลอว์ตัน 2002) ใน LDCsประการเป็นสาเหตุสำคัญของการเสียเปรียบทางเศรษฐกิจสังคม และมากอยู่ในความยากจน (Dao, 2004) ท่องเที่ยวจึงมักถือเป็นการแก้ปัญหาที่ง่าย และรวดเร็วการเสียเปรียบทางเศรษฐกิจ และจะถูกปัดเศษลงในแง่ดีว่า มั่งคั่งที่เพิ่มขึ้นจะนำไปสู่ประโยชน์ของปัญหาสังคมอื่น ๆ ผ่านผลย่อมของเศรษฐกิจซึ่งสามารถนำไปสู่การเพิ่มมาตรฐานการครองชีพ (Gossling, 2003 Rogerson, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยนี้มีมุมมองการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในแง่นี้มีบทบาทในการพัฒนาประเทศและสังคมด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจที่มีศักยภาพที่ดีสำหรับความยากจนบรรเทา ดังนั้นการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในกรณีนี้รวมความหมาย UNWTO แต่ตระหนักถึงการมุ่งเน้นในด้านสังคมวัฒนธรรมที่สำคัญเป็นคนสิ่งแวดล้อมและโอกาสในการพัฒนาศักยภาพในการบรรเทาความยากจน. ในฐานะที่เป็นเครื่องมือในการพัฒนา, การท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่ไม่หนักกับปัญหาและอุปสรรคที่ค่อนข้างน้อย ที่รายการที่สามารถนำมาใช้เพื่ออำนวยความสะดวกในการพัฒนาทางเศรษฐกิจ(ผู้ประกอบการและลอว์ตัน, 2002) ในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดก็คือการขาดเงินที่เป็นสาเหตุสำคัญของการเสียเปรียบทางเศรษฐกิจสังคมและชาวบ้านจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในความยากจน(Dao, 2004) การท่องเที่ยวจึงเห็นบ่อย ๆเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ง่ายและรวดเร็วจะเสียเปรียบทางเศรษฐกิจและมันจะสันนิษฐานในแง่ดีที่เพิ่มขึ้นความมั่งคั่งจะนำไปสู่การแก้ปัญหาทางสังคมอื่น ๆ ผ่านทางผลกระทบหยดลงของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สามารถนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของมาตรฐานของที่อยู่อาศัย (Gossling 2003; เกอร์ 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยนี้มุมมองการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในเรื่องนี้ ในฐานะที่มีบทบาทในการพัฒนาของสังคมและผู้ด้อยโอกาสทางเศรษฐกิจ
ประเทศที่มีศักยภาพที่ดีสำหรับการบรรเทาความยากจน

ดังนั้น การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในคดีนี้ประกอบด้วยการนิยาม แต่เน้นด้าน
ตระหนักถึงวัฒนธรรมสังคม ที่สำคัญเป็นคนสิ่งแวดล้อมและ
โอกาสในการพัฒนาศักยภาพในการแก้ไขปัญหาความยากจน .
เป็นเครื่องมือในการพัฒนา การท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่ไม่หนักมีอุปสรรคค่อนข้างไม่กี่ราย
ที่สามารถใช้เพื่ออำนวยความสะดวกในการพัฒนาเศรษฐกิจ ( เวอร์&ลอว์ตัน , 2002 ) ใน ldcs มัน
ไร้เงิน ที่เป็นสาเหตุหลักของเสียเปรียบทางเศรษฐกิจและสังคม และชาวบ้านจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในความยากจน
( ดาว , 2004 )การท่องเที่ยว จึงมักเห็นเป็นโซลูชั่นที่ง่ายและรวดเร็ว
ข้อเสียเปรียบของเศรษฐกิจ และเป็นในแง่ดีถือว่า เพิ่มความมั่งคั่ง จะนำไปสู่การแก้ไขปัญหาทางสังคมอื่น ๆ
ผ่านหยดลงมาทำให้เกิดประโยชน์ทางเศรษฐกิจซึ่ง
สามารถนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของมาตรฐานการครองชีพ ( gossling , 2003 ; โรเจอร์ น 2007 )