Alcohol abuse, as described in the

Alcohol abuse, as described in the DSM-IV, is a psychiatric diagnosis describing the recurring use of alcohol despite its negative consequences.[1] Alcohol abuse is sometimes referred to by the less specific term alcoholism. However, many definitions of alcoholism exist, and only some are compatible with alcohol abuse. There are two types of alcoholics: those who have anti-social and pleasure-seeking tendencies, and those who are anxiety-ridden people who are able to go without drinking for long periods of time but are unable to control themselves once they start.[2] Binge drinking is another form of alcohol abuse. According to research done through international surveys, the heaviest drinkers are the United Kingdom's adolescent generation.[3]

When differentiating between alcohol abuse and alcoholism, one should remember that alcohol abuse is when the abuser has faced critical consequences for their actions, recently, while an alcoholic has experienced a sense of withdrawal in the same time period.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การละเมิดแอลกอฮอล์ตามที่อธิบายไว้ใน dsm-iv เป็นจิตแพทย์วินิจฉัยว่าไม่มีการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์แม้ผลกระทบเชิงลบของ [ 1 ] ดื่มสุราเป็นบางครั้งเรียกโดยเฉพาะระยะเวลาน้อยกว่า อย่างไรก็ตาม ความหมายมากของโรคพิษสุราเรื้อรังอยู่เพียงบางเข้ากันได้กับการละเมิดแอลกอฮอล์ มีสองประเภทของ Alcoholics :ผู้ต่อต้านสังคม และความสุขที่แสวงหาแนวโน้มและผู้ที่มีความวิตกกังวลขึ้น คนที่จะสามารถไป โดยไม่มีการดื่มสำหรับระยะเวลานานของเวลา แต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เมื่อพวกเขาเริ่มต้น . [ 2 ] การดื่มสุรามากเกินไป เป็นอีกรูปแบบของการละเมิดแอลกอฮอล์ ตามการวิจัยทำโดยการสำรวจระหว่างประเทศ , การดื่มหนักเป็นรุ่นวัยรุ่นของสหราชอาณาจักร [ 3 ]

เมื่อความแตกต่างระหว่างการละเมิดแอลกอฮอล์และพิษสุราเรื้อรัง หนึ่งควรจำไว้ว่า การละเมิดแอลกอฮอล์คือเมื่อผู้ได้ประสบผลที่สำคัญสำหรับการกระทำของพวกเขา เมื่อเร็ว ๆ นี้ ขณะที่ติดเหล้าได้มีประสบการณ์ความรู้สึกของการถอนในช่วงเวลาเดียวกัน . [ 5 ]