Since only T1 self-reported bullyin

Since only T1 self-reported bullying and changes in self-reported
bullying behavior influenced changes in levels of moral disengagement, participants
were assigned to four positions of stability based on their scores
on these variables. As recommended by Solberg and Olweus (2003), T1 bullying
was dichotomized into a bully and a nonbully group depending on
whether children had a score of either 12 and below (indicating that either
no bullying or that one bullying related incident had happened during the
past two months) or a bullying score of 13 and above (indicating that bullying
had occurred 2–3 times or more during the past 2 months). When
combining the T1 bullying/nonbullying with the change-score, four different
patterns of bullying development emerged. Children indicating no bullying

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ T1 เท่าตนเองรายงาน bullying และการเปลี่ยนแปลงใน ตนเองรายงานbullying พฤติกรรมมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงในระดับของคุณธรรม disengagement ผู้เรียนถูกกำหนดให้กับตำแหน่งที่สี่ของเสถียรภาพตามคะแนนของพวกเขาในตัวแปรเหล่านี้ แนะนำโดย Solberg Olweus (2003), T1 bullyingมี dichotomized เป็นตัวที่ใหญ่โตกว่าและกลุ่ม nonbully ขึ้นอยู่กับว่าเด็กมีคะแนน ของทั้ง 12 และด้าน ล่าง (บ่งชี้ที่จะไม่ bullying หรือ bullying หนึ่งที่เกี่ยวข้องเกิดในระหว่างการผ่านมา 2 เดือน) หรือ bullying มีคะแนน 13 และ เหนือ (bullying ที่ระบุมีเกิดขึ้น 2 – 3 ครั้ง หรือมากกว่าในช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา) เมื่อรวมที่ T1 bullying/nonbullying มีการเปลี่ยนแปลงคะแนน 4 แตกต่างกันรูปแบบของ bullying พัฒนาเกิดขึ้น เด็กบอกไม่ bullying

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่การข่มขู่เท่านั้น T1 ตนเองรายงานและการเปลี่ยนแปลงในตนเองรายงาน
พฤติกรรมข่มขู่อิทธิพลการเปลี่ยนแปลงในระดับของการหลุดพ้นคุณธรรมผู้เข้าร่วม
ได้รับมอบหมายให้สี่ตำแหน่งของความมั่นคงขึ้นอยู่กับคะแนนของพวกเขา
เกี่ยวกับตัวแปรเหล่านี้ ตามคำแนะนำของเบิร์กและ Olweus (2003) การข่มขู่ T1
ถูก dichotomized เป็นคนพาลและกลุ่ม nonbully ขึ้นอยู่กับ
ว่าเด็กมีคะแนนทั้ง 12 และด้านล่าง (แสดงให้เห็นว่าทั้ง
ไม่มีการข่มขู่หรือการข่มขู่ว่าเหตุการณ์หนึ่งที่เกี่ยวข้องกับที่เคยเกิดขึ้นในช่วง
ที่ผ่านมา สองเดือน) หรือการข่มขู่คะแนน 13 และสูงกว่า (แสดงให้เห็นว่าการข่มขู่
ที่เกิดขึ้น 2-3 ครั้งหรือมากกว่าในช่วงที่ผ่านมา 2 เดือน) เมื่อ
รวมการกลั่นแกล้ง T1 / nonbullying กับการเปลี่ยนแปลงคะแนนสี่ที่แตกต่างกัน
ของการพัฒนารูปแบบการข่มขู่โผล่ออกมา เด็กที่ระบุไม่มีการกลั่นแกล้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ T1 self-reported การกลั่นแกล้งและการเปลี่ยนแปลงใน self-reported
กลั่นแกล้งพฤติกรรมอิทธิพลการเปลี่ยนแปลงในระดับของความเป็นอิสระทางจริยธรรม ผู้ได้รับมอบหมายให้สี่ตำแหน่ง

มีความมั่นคงตามคะแนนของตัวแปรเหล่านี้ เป็นที่แนะนำโดยโซลเบิร์ก และ โอลวีอัส ( 2003 ) , T1
ถูกกลั่นแกล้ง dichotomized เป็นพาลและ nonbully กลุ่มขึ้นอยู่กับ
ไม่ว่าเด็กได้คะแนน 12 และด้านล่าง ( ระบุว่าไม่มีการกลั่นแกล้งด้วย
หรือคนแกล้งที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมาสองเดือน
) หรือการกลั่นแกล้งของ 13 คะแนนขึ้นไป ( ที่ระบุว่าเกิดการกลั่นแกล้ง
2 ) หรือมากกว่า 3 ครั้งในช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา ) เมื่อ
รวม T1 กลั่นแกล้ง / nonbullying กับเปลี่ยนคะแนนแตกต่างกัน 4
,การพัฒนารูปแบบของการเกิด ระบุว่า ไม่มีการกลั่นแกล้งเด็ก