A noun (from Latin nōmen, literally

A noun (from Latin nōmen, literally meaning "name")[1] is a word that functions as the name of some specific thing or set of things, such as living creatures, objects, places, actions, qualities, states of existence, or ideas.[2][note 1] Linguistically, a noun is a member of a large, open part of speech whose members can occur as the main word in the subject of a clause, the object of a verb, or the object of a preposition.[3]

Lexical categories (parts of speech) are defined in terms of the ways in which their members combine with other kinds of expressions. The syntactic rules for nouns differ from language to language. In English, nouns are those words which can occur with articles and attributive adjectives and can function as the head of a noun phrase.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนาม (จากละติน nōmen อักษรหมายถึง "ชื่อ") [1] เป็นคำที่เป็นชื่อของบางสิ่งเฉพาะหรือชุดของสิ่ง อิทธิฤทธิ วัตถุ สถาน การกระทำ คุณภาพ อเมริกาดำรงอยู่ หรือความคิด [2] [หมายเหตุ 1] มี คำนามเป็นสมาชิกสำเนาความใหญ่ เปิดส่วนของสมาชิกสามารถเกิดขึ้นเป็นคำหลักในเรื่องของอนุประโยค การกรรม หรือวัตถุประสงค์ของคำวิเศษณ์ [3]มีกำหนดเกี่ยวกับคำศัพท์ประเภท (ส่วนของการพูด) ในวิธีการที่คนรวมกับนิพจน์ชนิดอื่น ๆ กฎทางไวยากรณ์สำหรับคำนามภาษาแตกต่างจากภาษาหนึ่งไปอีกภาษา ในภาษาอังกฤษ คำนามมีคำเหล่านั้นซึ่งสามารถเกิดขึ้นกับบทความและคำคุณศัพท์ attributive และสามารถทำงานเป็นหัวของวลีคำนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาม (จากชื่อภาษาละตินหมายตามตัวอักษร "ชื่อ") ได้ [1] เป็นคำที่ฟังก์ชั่นเป็นชื่อของบางสิ่งที่เฉพาะเจาะจงหรือชุดของสิ่งเช่นสิ่งมีชีวิตวัตถุสถานที่การกระทำคุณภาพรัฐของการดำรงอยู่ หรือความคิด. [2] [note 1] Linguistically, คำนามเป็นสมาชิกของที่มีขนาดใหญ่เป็นส่วนหนึ่งที่เปิดกว้างในการพูดที่มีสมาชิกสามารถเกิดขึ้นได้เป็นคำหลักในเรื่องของข้อที่วัตถุของคำกริยาหรือวัตถุของ คำบุพบท. [3] คำศัพท์ประเภท (ส่วนของคำพูด) ที่กำหนดไว้ในแง่ของวิธีการที่สมาชิกของพวกเขารวมกับชนิดอื่น ๆ ของการแสดงออก กฎประโยคคำนามแตกต่างจากภาษาภาษา ในภาษาอังกฤษคำนามเป็นคำเหล่านั้นที่อาจเกิดขึ้นกับบทความและคำคุณศัพท์ที่แสดงคุณสมบัติและสามารถทำงานเป็นหัวหน้าของนามวลีที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนาม ( มาจากภาษาละตินคำว่าโฮผู้ชาย , อักษรความหมาย " ชื่อ " ) [ 1 ] เป็นคําที่ทําหน้าที่เป็นชื่อของสิ่งบางอย่างที่เฉพาะเจาะจงหรือชุดของสิ่งของ เช่น สิ่งมีชีวิต วัตถุ สถานที่ การกระทำ , คุณภาพ , รัฐของตัวตนหรือความคิด [ 2 ] [ 1 ] ภาษาศาสตร์ , คำนาม คือ สมาชิกของขนาดใหญ่ส่วนหนึ่งของสุนทรพจน์เปิดที่สมาชิกสามารถเกิดขึ้นเป็นคำหลักในเรื่องของข้อ , กรรมของกริยาหรือกรรมของบุรพบท [ 3 ]

ศัพท์ประเภท ( คลิ๊ก ) จะถูกกำหนดในแง่ของวิธีการที่สมาชิกของพวกเขารวมกับประเภทอื่น ๆของการแสดงออก กฎไวยากรณ์สำหรับคำนามที่แตกต่างจากภาษาภาษา ภาษาอังกฤษ , คำนามคำเหล่านั้น ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้กับบทความ คำคุณศัพท์ และตำบล และสามารถทำงานเป็นหัวเป็นนามวลี