ven if her face was so pretty that

ven if her face was so pretty that it made breathing difficult, it was absolutely no good if you fell for her because of that.

“Even if a woman can cook pretty well, has a lot of money, is skinny, has a good figure, and is pretty, wears some pretty good clothing, and is smart, it’s not necessarily good.”

If she was bright enough to get into the University of Korea, then she had to be considered brilliant. Even though they took math together, Seo-yoon solved the practice problems in the workbook way too easily. She was even quick to understand and solve parts that the class was going nowhere with.

“In some ways, it’s more regrettable for me.” Lee Hyun walked with his head held high.

Seo-yoon was unexpectedly following him well. That she wasn’t wearing high heels was part of the reason, but her stride was also quite fast. At the simple thrill of going to Lee Hyun’s house, her face was flushed to the point where it was obvious. It was her first time visiting a man’s house, and she had happy expectations on what kind of chicken she should bring as a friend.

“We’re here.”

Lee Hyun went into a secluded neighborhood opened his own house’s door lock by lock. There were a whole 7 locks on the front door! A separate password and even a card key were required.

As Seo-yoon approached the doorway, Lee Hyun blocked the entrance with his body.

“I’ll say this in advance, but you can’t go into my house and just touch things. I know where everything is, okay?”

Lee Hyun was suspicious and even treated her like a thief! That was primarily because outsiders didn’t often come into his house. Choi Ji-hoon had sometimes visited while meeting Lee Hye-yeon, but she didn’t bring him that often after the electronics repairs ended.

Lee Hyun was on full guard.

Seo-yoon nodded. “…”

“Come in for now.”

Seo-yoon walked through the door.

Woof, woof, woof!

A big dog the size of a calf swiftly ran over, lay on his belly, and barked cutely. His adorable bark didn’t match his large physique.

The charm of Dogmeat, the name that Lee Hye-yeon had given him himself!

Lee Hyun explained hurriedly, “He’s a dog we’re raising. He’s an extremely dangerous fellow, so it’s safer to stay back.”

When Seo-yoon extended a lovely hand, Dogmeat even wagged his tail fiercely.

A dog’s sense of smell is 10,000 better than a human’s. He smelled the subdued fragrance of the short rib patties and the smell of the previously departed Half Sauce Half Fried on Seo-yoon and was going to be friendly with her.

Just like when dogs become instinctively wary when they see a dog meat trader, when he saw Seo-yoon, he came running in at the good feeling she gave off and was writhing in welcome. He was prancing around Seo-yoon wagging his tail as he enthusiastically marked his greeting of welcome.

Lee Hyun shouted, “Hey, hey! Stop that, Dogmeat, you’re gonna bite someone again, right? Just last week you bit someone and hospitalized them. No. Go away!”

Woof, woof.

Dogmeat just wagged his tail and quietly returned to his doghouse. Even after being falsely accused of having bit someone, Dogmeat was utterly docile.

‘A chicken is a few thousand Won at the market, but you can get 200 thousand Won ($~200) for a dog! Not on your life!’

Dogmeat had extraordinarily plump flesh and was exercised, so his muscles were good. They hadn’t even sold him when a dog meat dealer came and offered 350 thousand Won (~$350), so there was way too much of a shame to give him to Seo-yoon.

“…”

Seo-yoon approached a wire meshed enclosure with hasty steps. Within the wire mesh, rabbits were hopping around.

Seo-yoon quickly wrote on a note with a pencil.

Can I touch them? This is my first time being this close to a rabbit.

“Go ahead. Ah yeah, be careful ’cause it hasn’t been long since the rabbits gave birth to babies.”

Babies? Where?

“They’re inside the pen.”

Seo-yoon looked at the rabbits in fascination, like a kid eating a hamburger for the first time.

Lee Hyun was OCD about sanitation, so the inside of the mesh was very clean and in good shape. There was a generous heap of grasses for the rabbits to eat, and baby bunnies with bodies about 2 or 3 fingers wide were wriggling in a shaded corner. Even though they were just babies, they had long ears and their hind legs were moving as if to hop around on the ground!

“Aahhhh.”

As if she were singing, an exclamation flowed from Seo-yoon’s lips! It was like a pretty and clear whisper.

She clung to the rabbit hutch, peering in with sparkling eyes. Unable to touch the babies because they might get scared, her expression was one of extreme regret.

“You can touch them.”

“…”

However, Seo-yoon was unable to readily touch them.

“It’s okay. They’re babies who haven’t even opened their eyes yet.”

That wasn’t why Seo-yoon was worried, but Lee Hyun put his hand through the mesh and pulled out a baby.

“Here.”

When he lowered it onto the back of Seo-yoon’s hand, the baby bunny kicked weakly as it wriggled. Seo-yoon embraced the baby bu

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ven ถ้าใบหน้าของเธอสวยดังนั้นที่มันทำให้หายใจยาก ได้จริง ๆ ไม่ดีถ้าคุณตกสำหรับเธอเนื่องจากการที่"แม้ว่าผู้หญิงสามารถปรุงอาหารสวยดี ได้เงิน จะผอม มีรูปดี น่ารัก สวมเสื้อผ้าบางดี และเป็นสมาร์ท ไม่จำเป็นต้องดี"ถ้าเธอสว่างพอที่จะได้รับในมหาวิทยาลัยเกาหลี หลังจากนั้นเธอก็จะถือว่ายอดเยี่ยม แม้ว่าพวกเขาเอาคณิตศาสตร์เข้าด้วยกัน โซจินเกสท์แก้ไขปัญหาแบบฝึกหัดในสมุดงานอย่างง่ายดายเกินไป เธอได้อย่างรวดเร็วแม้จะเข้าใจ และแก้ไขส่วนที่กำลังเรียนด้วยไม่มีที่ไหน"ในบางวิธี ไม่มากพอที่ฉัน" ลีฮยอนเดินกับศีรษะขึ้นสูงโซจินเกสท์ถูกโดยไม่คาดคิดตามเขาดีขึ้น ว่า เธอไม่ได้สวมใส่รองเท้าส้นสูงเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผล แต่ยังเป็นก้าวของเธอค่อนข้างรวดเร็ว ที่ตื่นเต้นอย่างการไปบ้าน Lee Hyun ใบหน้าของเธอถูกล้างไปยังจุดที่มันเห็นได้ชัด มันเป็นครั้งแรกของเธอเยี่ยมบ้านเจ้า และเธอมีความคาดหวังมีความสุขบนไก่อะไรที่เธอควรนำมาเป็นเพื่อน"เราอยู่ที่นี่"ลีฮยอนเดินเข้าไปในย่านที่เงียบสงบเปิดประตูบ้านของเขาโดยล็อคล็อค มีทั้งหมด 7 ล็อคประตูหน้า รหัสผ่านแยกต่างหากและคีย์การ์ดได้ถูกต้องเป็นโซจินเกสท์ประดับประตู ลีฮยอนถูกบล็อคเข้ากับร่างกายของเขา"ผมจะพูดล่วงหน้า แต่คุณไม่สามารถเข้าบ้านของฉัน และเพียงแค่สัมผัสสิ่งนี้ ฉันรู้ทุกอย่าง ล่ะ"ลีฮยอนถูกสงสัย และจะจัดการเธอขโมย ที่เป็นหลัก เพราะบุคคลภายนอกไม่ได้มักเป็นบ้านของเขา Choi Ji hoon ได้เข้าเยี่ยมชมบางครั้งพบ Lee Hye-ยอน แต่เธอไม่นำเขาที่มักจะหลังจากสิ้นสุดการซ่อมแซมอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ลีฮยอนระวังเต็มได้โซจินเกสท์พยักหน้า “…”"มาถึงในตอนนี้"โซจินเกสท์เดินผ่านประตูWoof woof woofสุนัขขนาดใหญ่ขนาดของลูกเป็นอย่างรวดเร็ววิ่งผ่าน วางบนท้องของเขา และเห่า cutely เห่าน่ารักไม่เหมือนกับร่างกายของเขาใหญ่เสน่ห์ของ Dogmeat ชื่อที่ Lee Hye-ยอนมารับเขาเองลีฮยอนรีบ อธิบาย "เขาคือเรากำลังเลี้ยงสุนัข เขาเป็นคนมีอันตรายมาก ดังนั้นจึงปลอดภัยกว่าการกลับไป"เมื่อโซจินเกสท์ขยายมือดี Dogmeat แม้ wagged หางของเขาถึงพริกถึงขิงความรู้สึกของสุนัขที่มีกลิ่นเป็น 10000 ดีกว่าของมนุษย์ เขากลิ่นหอมปราบ patties ซี่โครงสั้นและกลิ่นที่เคยพรากจากกันมา ครึ่งซอสผัดครึ่งบนโซจินเกสท์ และกำลังจะเป็นมิตรกับเธอเช่นเมื่อสุนัขเป็น instinctively ระมัดระวังเมื่อพวกเขาเห็นผู้ประกอบการค้าเนื้อสุนัข เมื่อเขาเห็นจินเกสท์ Seo เขามาทำงานในที่ที่รู้สึกดีที่เธอให้ปิด และถูกเขียนในการต้อนรับ เขามี prancing สถาน Seo-จินเกสท์ wagging หางของเขาเขาทำเครื่องใหม่ ๆ เขาทักทายต้อนรับลีฮยอนตะโกน, " Hey, hey หยุดที่ Dogmeat คุณกำลังจะไปกัดคนอีกครั้ง ขวา เพียงสัปดาห์คุณบิตคน และพักไว้ ไม่ใช่ ไป"Woof, woof ด้วยDogmeat เพียง wagged หางของเขา และกลับ doghouse ของเขาอย่างเงียบ ๆ แม้หลังจากแอบถูกกล่าวมีบิตคน Dogmeat ถูกโคตร docile' ไก่เป็นชนะกี่พันที่ตลาด แต่คุณจะได้รับ 200 พันวอน ($~ 200) สำหรับสุนัข ไม่ได้อยู่ในชีวิตของคุณ!'Dogmeat มีเนื้ออวบรอง และถูก ใช้ ดังนั้นกล้ามเนื้อของเขาได้ดี พวกเขายังไม่ได้ขายเขาเมื่อตัวแทนจำหน่ายเนื้อสุนัขมา และเสนอ 350 พันวอน (~ $350), ดัง นั้นมีมากเกินไปของความอัปยศเพื่อให้เขาโซจินเกสท์“…”โซจินเกสท์ประดับตู้ลวด meshed กับตอนเข้า ภายในเส้นลวดตาข่าย กระต่ายได้เข้ารอบโซจินเกสท์รวดเร็วเขียนในหมายเหตุ ด้วยดินสอฉันสามารถสัมผัสได้หรือไม่ นี่คือครั้งแรกของฉันความนี้กระต่าย"ไปข้างหน้า อา ใช่ ระวัง 'cause ไม่ได้นานเนื่องจากกระต่ายให้กำเนิดทารก"เด็กทารก ที่หรือไม่"พวกเขากำลังอยู่ภายในปากกา"โซจินเกสท์มองที่กระต่ายในเสน่ห์ เช่นเด็กกินแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรกลีฮยอนเป็น OCD เกี่ยวกับ สุขาภิบาล เพื่อตาข่ายภายในสะอาดมาก และรูปทรงที่ดี มีกองกว้างของหญ้าสำหรับกระต่ายกิน และกระต่ายเด็กที่ มีเนื้อหาเกี่ยวกับ 2 หรือ 3 นิ้วกว้างถูก wriggling ในมุมแรเงา แม้ว่าพวกเขาเพียงแค่ทารก มีหูยาว และขาหลังของพวกเขาได้ย้ายเป็นไร่ทั่วพื้นดิน"Aahhhh"ถ้าเธอได้ร้องเพลง อัศเจรีย์ไหลจาก Seo-จินเกสท์ของริมฝีปาก มันเป็นเหมือน whisper ที่สวย และชัดเจนเธอพืชกับ hutch กระต่าย ทุกที ด้วยดวงตาเป็นประกาย ไม่สามารถสัมผัสทารกเนื่องจากพวกเขาอาจจะกลัว นิพจน์ของเธอนั้นริเกร็ตมากอย่างใดอย่างหนึ่ง"คุณสามารถสัมผัสได้ด้วย"“…”อย่างไรก็ตาม โซจินเกสท์ไม่สามารถสัมผัสได้พร้อม"ก็ไม่เป็นไร เป็นเด็กที่ยังไม่ได้เปิดตาของพวกเขายัง"ที่ไม่ได้ทำไมเป็นห่วงจินเกสท์ Seo แต่ Lee Hyun ใส่มือของเขาผ่านตาข่าย และดึงเด็ก"ที่นี่"เมื่อเขาลดลง มันลงบนหลังของโซจินเกสท์ของมือ กระต่ายเด็กเตะ weakly เป็นมัน wriggled โซจินเกสท์กอดบุเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ven ถ้าใบหน้าของเธอก็สวยมากที่จะทำให้หายใจลำบากมันเป็นอย่างไม่มีที่ดีถ้าคุณตกหลุมรักเธอเพราะที่. "แม้ว่าผู้หญิงที่สามารถทำสวยดีมีเงินเป็นจำนวนมากเป็นผอมมีตัวเลขที่ดี และสวยสวมเสื้อผ้าบางอย่างที่ดีงามและเป็นสมาร์ทก็ไม่จำเป็นต้องดี. "ถ้าเธอก็สว่างพอที่จะได้รับในมหาวิทยาลัยเกาหลีแล้วเธอจะต้องได้รับการพิจารณาที่ยอดเยี่ยม ถึงแม้ว่าพวกเขาเอาคณิตศาสตร์ด้วยกัน Seo-yoon แก้ไขปัญหาการปฏิบัติในทางสมุดงานได้ง่ายเกินไป เธอก็ยิ่งรวดเร็วในการเข้าใจและแก้ปัญหาชิ้นส่วนที่ชั้นกำลังจะไปที่ไหนเลยด้วย. "ในบางวิธีก็น่าเศร้ามากขึ้นสำหรับฉัน." ลีฮยอนเดินกับศีรษะของเขาจัดขึ้นที่สูง. Seo-yoon ได้โดยไม่คาดคิดต่อไปนี้เขาเป็นอย่างดี ว่าเธอไม่ได้สวมใส่รองเท้าส้นสูงเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่ก้าว แต่เธอก็ยังค่อนข้างเร็ว ที่ตื่นเต้นง่ายที่จะไปที่บ้านของลีฮยอนใบหน้าของเธอถูกล้างไปยังจุดที่มันเป็นที่เห็นได้ชัด มันเป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาเยี่ยมชมบ้านของผู้ชายคนหนึ่งและเธอมีความคาดหวังที่มีความสุขอยู่กับชนิดของไก่เธอควรจะนำมาเป็นเพื่อน. "เราอยู่ที่นี่." ลีฮยอนเดินเข้าไปในย่านที่เงียบสงบเปิดล็อคประตูบ้านของเขาเองโดยการล็อค มีทั้ง 7 ล็อคประตูหน้าได้! รหัสผ่านที่แยกต่างหากและแม้กระทั่งคีย์การ์ดที่ต้อง. ในฐานะที่เป็น Seo-yoon เข้าหาประตูลีฮยอนถูกปิดกั้นทางเข้ากับร่างกายของเขา. "ฉันจะพูดแบบนี้ล่วงหน้า แต่คุณไม่สามารถเข้าไปในบ้านของฉันและเพียงแค่สัมผัสสิ่ง . ฉันรู้ว่าที่ทุกอย่างโอเค? "ลีฮยอนเป็นที่น่าสงสัยและได้รับการรักษาแม้เธอเหมือนขโมย! นั่นเป็นเพราะบุคคลภายนอกไม่ได้มักจะเข้ามาในบ้านของเขา ชอยจีฮุนได้เข้าเยี่ยมชมบางครั้งขณะที่การประชุม Lee Hye-yeon แต่เธอก็ไม่ได้นำเขาที่มักจะหลังจากที่สิ้นสุดการซ่อมแซมเครื่องใช้ไฟฟ้า. ลีฮยอนเป็นในยามเต็ม. Seo-yoon พยักหน้า "... " "มาในขณะนี้." Seo-yoon เดินผ่านประตู. โฮ่ง, โฮ่ง, โฮ่ง! สุนัขขนาดใหญ่ขนาดของน่องอย่างรวดเร็ววิ่งไปวางบนหน้าท้องของเขาและเห่าอย่างน่ารัก เปลือกที่น่ารักของเขาไม่ตรงกับร่างกายของเขาใหญ่. เสน่ห์ของ Dogmeat ที่ชื่อว่าลีฮเยยอนให้เขาเอง! ลีฮยอนรีบอธิบาย "เขาเป็นสุนัขที่เราเลี้ยง เขาเป็นเพื่อนที่อันตรายมากดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่ปลอดภัยที่จะอยู่กลับ. "เมื่อSeo-yoon ขยายมือน่ารัก Dogmeat แม้กระดิกหางของเขาอย่างรุนแรง. ความรู้สึกของสุนัขในการดมกลิ่นเป็น 10,000 ดีกว่าของมนุษย์ เขาได้กลิ่นกลิ่นหอมที่ถูกทำให้อ่อนลงของไส้ซี่โครงสั้นและกลิ่นของซอสออกมาก่อนหน้านี้ครึ่งทอดครึ่งใน Seo-yoon และเป็นไปได้ที่เป็นมิตรกับเธอ. เช่นเดียวกับเมื่อสุนัขกลายระวังสัญชาตญาณเมื่อพวกเขาเห็นผู้ประกอบการค้าเนื้อสุนัขเมื่อ เขาเห็น Seo-yoon เขามาทำงานในความรู้สึกที่ดีที่เธอให้ออกไปและได้รับการต้อนรับในการบิด เขาได้รับการ prancing รอบ Seo-yoon กระดิกหางของเขาในขณะที่เขาทำเครื่องหมายอวยพรกระตือรือร้นของเขาได้รับการต้อนรับ. ลีฮยอนตะโกน "เฮ้เฮ้! หยุดที่ Dogmeat คุณจะกัดคนอีกครั้งใช่มั้ย? เพียงแค่สัปดาห์สุดท้ายที่คุณบิตใครสักคนและพวกเขารักษาในโรงพยาบาล ครั้งที่ไปออกไป! "โฮ่ง, โฮ่ง. Dogmeat เพียงแค่กระดิกหางของเขาอย่างเงียบ ๆ และกลับไปบ้านหมาของเขา แม้หลังจากที่ถูกกล่าวหาว่ามีคนบิต Dogmeat ก็เชื่องอย่างเต็มที่. 'ไก่เป็นไม่กี่พันวอนที่ตลาด แต่คุณจะได้รับ 200,000 วอน (~ $ 200) สำหรับสุนัข! ไม่ได้อยู่ในชีวิตของคุณ! Dogmeat มีเนื้ออวบอิ่มเป็นพิเศษและได้รับการออกกำลังกายเพื่อให้กล้ามเนื้อของเขาได้ดี พวกเขาไม่ได้ขายเขาเมื่อตัวแทนจำหน่ายเนื้อสุนัขมาและเสนอขาย 350,000 วอน (~ $ 350) ดังนั้นจึงเป็นวิธีที่มากเกินไปของความอัปยศที่จะให้เขาไป Seo-yoon. "... " Seo-yoon เข้าหาลวดตาข่าย สิ่งที่แนบมาด้วยขั้นตอนรีบร้อน ภายในตาข่ายลวดที่ถูกกระต่ายกระโดดไปรอบ ๆ . Seo-yoon ได้อย่างรวดเร็วในการเขียนบันทึกด้วยดินสอ. ฉันสามารถสัมผัสพวกเขา? นี่เป็นครั้งแรกของฉันเป็นใกล้กับกระต่ายนี้. "ไปข้างหน้า อ่าใช่ต้องระวังเพราะมันไม่ได้นานตั้งแต่กระต่ายให้กำเนิดทารก. "ทารก? ที่ไหน? "พวกเขากำลังอยู่ภายในปากกา." Seo-yoon มองที่กระต่ายในเสน่ห์ที่เหมือนเด็กกินแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรก. ลีฮยอนเป็นโรคเกี่ยวกับสุขอนามัยดังนั้นภายในของตาข่ายที่สะอาดมากและใน รูปร่างดี. มีความใจกว้างของกองหญ้าสำหรับกระต่ายจะกินและกระต่ายทารกกับร่างกายประมาณ 2 หรือ 3 นิ้วกว้างถูกบิดตัวไปมาในมุมที่เป็นร่มเงา ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นเพียงเด็กทารกที่พวกเขามีหูยาวและขาหลังของพวกเขากำลังจะย้ายเช่นถ้าจะกระโดดไปรอบ ๆ บนพื้นดิน! "Aahhhh." ในฐานะที่เป็นถ้าเธอกำลังร้องเพลง, อุทานไหลจากปาก Seo-yoon ของ! มันเป็นเหมือนเสียงกระซิบสวยและชัดเจน. เธอยังยึดติดกับฮัทช์กระต่าย peering ด้วยตาเป็นประกาย ไม่สามารถที่จะสัมผัสทารกเพราะพวกเขาอาจได้รับกลัวการแสดงออกของเธอเป็นหนึ่งของความเสียใจมาก. "คุณสามารถสัมผัสพวกเขา." "... " แต่ Seo-yoon ไม่สามารถที่จะพร้อมสัมผัสพวกเขา. "มันโอเค พวกเขากำลังทารกที่ยังไม่ได้เปิดตาของพวกเขาแม้ยัง. "นั่นคือไม่ได้ว่าทำไมSeo-yoon เป็นห่วง แต่ลีฮยอนใส่มือของเขาผ่านตาข่ายและดึงออกมาจากลูก." ที่นี่. "เมื่อเขาปรับลดลงหลังมือ Seo-yoon ของกระต่ายทารกเตะที่ไม่ค่อยเป็นมัน wriggled Seo-yoon กอด bu ทารก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวน ถ้าใบหน้าของเธอสวยมาก มันทำให้หายใจยาก มันไม่มีดี ถ้าคุณหลงรักเธอเพราะเรื่องนั้น" ถ้าผู้หญิงสามารถทำค่อนข้างดี มีเงินเยอะ ก็ผอม มีรูปร่างที่ดี และสวย สวมเสื้อผ้าสวยบางและสมาร์ท มันไม่ได้ดีถ้าเธอฉลาดพอที่จะเข้ามหาวิทยาลัยของเกาหลี ก็ต้องถือว่าสุดยอด ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเอาเลขด้วยกัน ซอ ยุน แก้ปัญหาการปฏิบัติใน สมุดงาน วิธีง่ายๆ เธอยังได้รวดเร็ว เข้าใจและแก้ไขส่วนที่เรียนก็ไม่ได้ไปไหนด้วย" ในบางวิธี มันน่าเสียใจมากสำหรับฉัน . " ลีฮยอนเดินด้วยศีรษะของเขาจัดขึ้นสูงซอ ยุนก็ไม่ตามเขาด้วย ว่าเธอไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผล แต่กางเกงของเธอก็ค่อนข้างเร็ว ที่ง่ายตื่นเต้นจะไปบ้านลีฮยอน ใบหน้าแดงจนเห็นได้ชัดเลย มันเป็นครั้งแรกที่เธอเข้าบ้านคน และเธอก็คาดหวังความสุขในชนิดของไก่ เธอควรมาเป็นเพื่อน" เราอยู่ที่นี่ "ลีฮยอนเข้าไปในย่านที่เงียบสงบเปิดของตัวเองบ้านล็อคประตู โดยการล็อค มีทั้งหมด 7 ล็อคประตูหน้า ! รหัสผ่านที่แยกต่างหากและคีย์การ์ด ถูกต้องซอยุนเข้าหาปากประตู ลี ฮยุน ปิดกั้นทางเข้ากับร่างกายของเขา" ผมจะบอกล่วงหน้า แต่ไม่สามารถเข้าไปในบ้านและสัมผัสสิ่งต่าง ๆ ผมรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน โอเค ? "ลีฮยอนสงสัยและยังปฏิบัติกับเธอเหมือนขโมย เป็นหลัก เพราะคนนอกไม่ค่อยเข้ามาในบ้านของเขา ชเว จี ฮุน เข้าได้ บางครั้งขณะประชุม ลี เฮ ยอง แต่เธอไม่ได้พาเขามาที่มักจะหลังจากอิเล็กทรอนิกส์ ซ่อมจบลีฮยอนอยู่เต็ม ยามซอยุนพยักหน้า " . . . . . . . "" เข้ามาได้แล้ว "ซอยุนเดินผ่านประตูโฮ่ง โฮ่ง โฮ่งเป็นสุนัขตัวใหญ่ขนาดลูกวัวอย่างรวดเร็ว วิ่งเข้ามาวางบนท้องของเขาและตะโกนว่าน่ารัก เปลือกที่น่ารักของเขาไม่ตรงกับร่างกายขนาดใหญ่ของเขาเสน่ห์ของเนื้อที่สำหรับให้สุนัขกิน ชื่อว่า ลี เฮ ยุนมีให้เขาคนเดียว !ลีฮยอนอธิบายอย่างรีบร้อน เขาเป็นสุนัขที่เราเลี้ยง . เขาเป็นคนที่อันตรายมาก ดังนั้นมันปลอดภัยที่จะอยู่หลัง”เมื่อโซยุนขยายมือน่ารัก เนื้อที่สำหรับให้สุนัขกินแม้แต่ wagged หางของเขาอย่างรุนแรงหมาได้กลิ่นเป็น 10 , 000 กว่าคน เขาได้กลิ่นหอมของปราบ patties ซี่โครงสั้นและกลิ่นของก่อนหน้านี้ตายครึ่งซอสผัดซอยูน และจะเป็นเพื่อนกับเธอเหมือนเมื่อสุนัขกลายเป็นสัญชาตญาณระวังเมื่อพวกเขาเห็นพ่อค้าเนื้อสุนัข เมื่อเขาเห็นซอ ยูน เขาวิ่งเข้ามาในความรู้สึกเธอให้ปิดและ 2 ยินดีต้อนรับ เขาเดินรอบๆซอยุนกระดิกหางของเขาขณะที่เขากระตือรือร้นเครื่องหมายทักทายของเขายินดีต้อนรับลีฮยอนตะโกน " เฮ้ , เฮ้ ! หยุดนะ เนื้อที่สำหรับให้สุนัขกิน คุณจะกัดใครอีกใช่ไหม เพียงแค่สัปดาห์สุดท้ายที่คุณบิตและบางคนในพวกเขา ไม่ ออกไป "โฮ่ง โฮ่งเนื้อที่สำหรับให้สุนัขกินแค่แกว่งหางของเขาและค่อยๆกลับมาหมาของเขา แม้หลังจากที่ถูกกล่าวหาว่ามีบิตใครเนื้อที่สำหรับให้สุนัขกินเป็นอย่างเชื่อง' ไก่เป็นไม่กี่พันจะอยู่ในตลาด แต่คุณจะได้รับ 200 , 000 วอน ( $ ~ 200 ) สำหรับสุนัข ไม่ใช่ชีวิตของคุณ ! 'เนื้อที่สำหรับให้สุนัขกิน มีเนื้ออวบเป็นพิเศษและออกกำลังกาย เพื่อให้กล้ามเนื้อของเขาดี พวกเขาไม่ได้ขายเขา เมื่อพ่อค้าเนื้อสุนัขมาเสนอ 350 , 000 วอน ( ~ $ 350 ) จึงมีมากเกินไปของความอัปยศให้ซอยุน" . . . . . . . "ซอยุนก็เป็นลวดตาข่ายกรงด้วยขั้นตอนที่รีบร้อน ภายในลวดตาข่ายกระต่ายกระโดดไปรอบ ๆซอ ยุนรีบเขียนในบันทึกด้วยดินสอฉันสามารถสัมผัสพวกเขา นี่เป็นครั้งแรกที่จะได้อยู่ใกล้ๆ กระต่าย" ไปเถอะ อ่าใช่ ต้องระวังเพราะไม่นานกระต่ายคลอดทารก "ทารก ? ที่ไหน ?" พวกเขาอยู่ในคอก "ซอยุนมองกระต่ายในเสน่ห์ , เหมือนเด็กกินแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรกลีฮยอนเป็น OCD เกี่ยวกับสุขอนามัย ดังนั้นภายในข่ายคือสะอาดมาก และในรูปร่างที่ดี มีขนาดกองหญ้าสำหรับกระต่ายกิน และทารกกระต่ายกับร่างกายประมาณ 2 หรือ 3 นิ้วกว้างถูกบิดตัวในมุมที่แรเงา ถึงแม้ว่ามันเป็นแค่เด็กมีหูยาว ขาหลังของพวกเขาขยับราวกับจะกระโดดไปมาบนพื้น" อ๊า "ถ้าเธอร้อง เครื่องหมายอัศเจรีย์ไหลออกมาจากริมฝีปากของซอยุน มันเป็นเหมือนและสวยใสกระซิบเธอยึดติดกับกระต่ายฮัทช์ , peering ด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่สามารถสัมผัสทารก เพราะพวกเขาอาจจะกลัว สีหน้าของเธอเป็นหนึ่งในสุดเสียดาย" คุณสามารถสัมผัสพวกเขา . "" . . . . . . . "อย่างไรก็ตาม โซยูนได้พร้อมสัมผัส" ไม่เป็นไร พวกเขาคือลูกที่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นยัง .นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ซอยุนเป็นห่วง แต่ลีฮยอนใส่มือของเขาผ่านตาข่าย และดึงออกมาเป็นทารก" ที่นี่