The writer of 'The Luncheon' Willia

The writer of 'The Luncheon' William Somerset Maugham, in this short story,relates about a lady who is an admirer of his stories. She wins the author's favour and expresses her wish to meet him at a high class restaurant.William exposes the false motives of modest eating habits, of the middle classes with a touch of humour.

Twenty years ago the author was living in Paris, when he had met a lady, who is an admirer of his stories. She had met him at a play and relates to him the incident during the interval which had occurred at that time. She had read a book written by him, and had written a letter to him about her views. Another letter was posted, stating about her visit to Paris and her desire to have a little luncheon at the Foyots, a restaurant where French senators eat. William was not a rich man and had never even thought of visiting that restaurant, nor did he possess the art of refusing her request.

Estimating the cost of a luncheon, which should not cost more than fifteen Francs,he decided to cut down coffee from his menu, so that he could have enough for himself for the next two weeks. His meeting was fixed on Thursday, at half past twelve, through correspondence.The lady was in her Forties, talkative, and not attractive. She had ordered for Salmon,and Caviare, while the Salmon was being prepared.William had ordered for the cheapest dish mutton- chops.

After the meal, she had ordered for white champagne. She kept enjoying the meal, and chatting about art, literature, and music, while William kept wondering about the bill.The bill of fare was soaring above that which he had anticipated.When the waiter had come with the bill she waived him aside with an air of gesture and ordered for Asparagus, the horribly expensive dish.William's heart sank, his mouth watered, and yet he had to quell his emotions.Adding to worsen the situation, she ordered for ice-cream and then coffee, all the same announcing that 'she never ate anything for luncheon - just a bite' Thoughts kept reeling through William's mind about how he was going to pay the exorbitant bill or how could he feign an act of his pocket having been picked.

To his utter dismay,the head waiter walked up to the table with a large basket full of huge Peaches.She picked up one protesting that her meal was just a snack, and that she could certainly enjoy the Peach.

The bill was finally paid, and William found himself with just a few Francs for the tips, and not a penny left in his pocket for the whole month. William believes, that he had had his revenge for then, when the Twenty years had passed by, he met her weighing One Hundred and Thirty -Six Kilograms.



.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียนของ 'เลี้ยงอาหารกลางวัน' William Somerset Maugham ในเรื่องนี้สั้น ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีแฟนเป็นเรื่องราวของเขา เธอชนะความโปรดปรานของผู้เขียน และแสดงของเธอต้องการพบเขาที่ร้านอาหารชั้นสูง วิลเลียมแสดงแรงจูงใจเท็จของนิสัยการกินเจียมเนื้อเจียมตัว ของชนชั้นกลางของตลกยี่สิบปีที่ผ่านมาผู้เขียนได้อาศัยอยู่ในปารีส เมื่อเขาได้พบผู้หญิง ใครจะเป็นคนที่ชอบเรื่องราวของเขา เธอได้พบเขาในการเล่น และไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในระหว่างช่วงเวลาที่เกิดขึ้นในเวลานั้น เธอได้อ่านหนังสือเขียนขึ้น โดยเขา และได้เขียนจดหมายให้เขาเกี่ยวกับมุมมองของเธอ ตัวอักษรอื่นถูกลงรายการบัญชี ระบุเกี่ยวกับเธอไปปารีสและปรารถนาที่จะมีเลี้ยงอาหารจำนวนเล็กน้อยที่ Foyots ร้านอาหารที่สมาชิกวุฒิสภาฝรั่งเศสกิน วิลเลียมไม่ใช่เศรษฐี และก็ไม่เคยคิดแม้ของที่ร้าน หรือเขาไม่มีศิลปะของการปฏิเสธคำขอของเธอประเมินต้นทุนของการเลี้ยงอาหารกลางวัน ซึ่งไม่ควรใช้เกินกว่าสิบห้าฟร็องซ์ เขาตัดสินใจตัดลงกาแฟ:เมนูของเขาเพื่อให้เขาสามารถมีเพียงพอสำหรับตัวเองสำหรับสองสัปดาห์ถัดไป เขาประชุมแก้ไขวันพฤหัสบดี ที่ครึ่งที่ผ่านมาสิบสอง ผ่านจดหมาย เลดี้เป็นในเซี่ยงไฮ้ของเธอ ช่างพูด และไม่น่าสนใจ เธอได้สั่งปลาแซลมอน และ Caviare ในขณะที่ปลาแซลมอนได้เตรียมความพร้อม วิลเลียมได้สั่งสำหรับจานเนื้อแกะสับAfter the meal, she had ordered for white champagne. She kept enjoying the meal, and chatting about art, literature, and music, while William kept wondering about the bill.The bill of fare was soaring above that which he had anticipated.When the waiter had come with the bill she waived him aside with an air of gesture and ordered for Asparagus, the horribly expensive dish.William's heart sank, his mouth watered, and yet he had to quell his emotions.Adding to worsen the situation, she ordered for ice-cream and then coffee, all the same announcing that 'she never ate anything for luncheon - just a bite' Thoughts kept reeling through William's mind about how he was going to pay the exorbitant bill or how could he feign an act of his pocket having been picked.To his utter dismay,the head waiter walked up to the table with a large basket full of huge Peaches.She picked up one protesting that her meal was just a snack, and that she could certainly enjoy the Peach.The bill was finally paid, and William found himself with just a few Francs for the tips, and not a penny left in his pocket for the whole month. William believes, that he had had his revenge for then, when the Twenty years had passed by, he met her weighing One Hundred and Thirty -Six Kilograms..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เขียน 'เลี้ยงอาหารกลางวัน' วิลเลียม Somerset Maugham ในเรื่องราวสั้น ๆ นี้ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับผู้หญิงที่เป็นแฟนของเรื่องราวของเขา เธอชนะความโปรดปรานของผู้เขียนและแสดงออกของเธอต้องการที่จะพบเขาที่ restaurant.William ชั้นสูง exposes แรงจูงใจที่ผิดพลาดของนิสัยการกินที่เจียมเนื้อเจียมตัวของชนชั้นกลางด้วยการสัมผัสของอารมณ์ขัน.

ยี่สิบปีที่ผ่านมาผู้เขียนยังมีชีวิตอยู่ในกรุงปารีสเมื่อเขา ได้พบกับผู้หญิงที่เป็นแฟนของเรื่องราวของเขา เธอได้พบกับเขาที่เล่นและเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขาในระหว่างช่วงเวลาที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น เธอเคยอ่านหนังสือที่เขียนโดยเขาและได้เขียนจดหมายถึงเขาเกี่ยวกับมุมมองของเธอ จดหมายอีกฉบับหนึ่งถูกโพสต์ที่ระบุเกี่ยวกับการเยือนของเธอไปปารีสและความปรารถนาของเธอที่จะมีการเลี้ยงอาหารกลางวันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ Foyots, ร้านอาหารที่วุฒิสมาชิกฝรั่งเศสกิน วิลเลียมไม่ได้เป็นคนที่อุดมไปด้วยและไม่เคยคิดแม้แต่การเยี่ยมชมร้านอาหารที่ไม่ได้เขามีศิลปะของการปฏิเสธคำขอของเธอ. the

ประมาณการค่าใช้จ่ายของงานเลี้ยงอาหารกลางวันซึ่งไม่ควรมีค่าใช้จ่ายมากขึ้นกว่าสิบห้าฟรังก์ที่เขาตัดสินใจที่จะตัดกาแฟลดลงจาก เมนูของเขาเพื่อที่เขาจะมีเพียงพอสำหรับตัวเองเป็นเวลาสองสัปดาห์ถัดไป การประชุมของเขาได้รับการแก้ไขในวันพฤหัสบดีที่ 00:30 ผ่าน correspondence.The ผู้หญิงที่อยู่ในวัยสี่สิบของเธอช่างพูดและไม่น่าสนใจ เธอได้รับคำสั่งให้ปลาแซลมอนและไข่ปลาคาเวียร์ในขณะที่ปลาแซลมอนที่ถูก prepared.William ได้สั่งสำหรับจานสับ mutton- ที่ถูกที่สุด.

หลังรับประทานอาหารเธอได้รับคำสั่งให้แชมเปญสีขาว เธอยังคงเพลิดเพลินกับการรับประทานอาหารและพูดคุยเกี่ยวกับศิลปะวรรณกรรมและดนตรีในขณะที่วิลเลียมเก็บไว้สงสัยเกี่ยวกับการเรียกเก็บเงิน bill.The ของค่าโดยสารถูกทะยานเกินกว่าที่เขามี anticipated.When บริกรได้มาพร้อมกับการเรียกเก็บเงินที่เธอได้รับการยกเว้นเขากันด้วย อากาศท่าทางและสั่งสำหรับหน่อไม้ฝรั่งหัวใจ dish.William แพงอย่างน่ากลัวจมปากของเขารดน้ำและเขายังมีการระงับ emotions.Adding ของเขาที่จะเลวลงสถานการณ์ที่เธอสั่งให้ไอศครีมแล้วกาแฟเหมือนกันทั้งหมด ประกาศว่า 'เธอไม่เคยกินอะไรสำหรับงานเลี้ยงอาหารกลางวัน - เพียงแค่กัด'. คิดเก็บไว้หน้ามืดผ่านใจของวิลเลียมเกี่ยวกับวิธีการที่เขาได้ไปจ่ายบิลที่สูงเกินไปหรือว่าเขาจะแสร้งกระทำของกระเป๋าของเขาได้รับการหยิบ

เพื่อความกลัวที่สุดของเขา หัวหน้าบริกรเดินขึ้นไปยังตารางที่มีตะกร้าขนาดใหญ่เต็มรูปแบบของ Peaches.She ใหญ่หยิบขึ้นมาหนึ่งประท้วงว่าอาหารของเธอเป็นเพียงขนมขบเคี้ยวและแน่นอนว่าเธอสามารถเพลิดเพลินกับพีช.

เรียกเก็บเงินได้จ่ายในที่สุดวิลเลียมและพบว่าตัวเองมีเพียง ฟรังก์ไม่กี่สำหรับเคล็ดลับและไม่ได้เงินที่เหลืออยู่ในกระเป๋าของเขาทั้งเดือน วิลเลียมเชื่อว่าเขาได้มีการแก้แค้นของเขาสำหรับการแล้วเมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมาโดยเขาได้พบกับเธอชั่งน้ำหนักหนึ่งร้อยสามสิบ -Six



กิโลกรัม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เขียนของ " อาหารกลางวัน " วิลเลียม Somerset Maugham ในเรื่องราวสั้น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่เป็นแฟนของเรื่องราวของเขา เธอชนะเป็นที่โปรดปรานของผู้เขียน และแสดงความปรารถนาของเธอที่จะเจอเขาที่ร้านอาหารชั้นสูง วิลเลี่ยม แสดงเจตนาผิดนิสัยการรับประทานอาหารเจียมเนื้อเจียมตัวของชนชั้นกลางกับสัมผัสของอารมณ์ขันยี่สิบปีที่ผ่านมาผู้เขียนอยู่ในปารีส เมื่อเขาได้พบกับผู้หญิงที่เป็นแฟนของเรื่องราวของเขา เธอได้เจอเค้าที่เค้าเล่น และเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในช่วงเวลาซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น เธอได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่เขียนโดยเขาและได้เขียนจดหมายถึงเขาเกี่ยวกับมุมมองของเธอ จดหมายอีกฉบับถูกโพสต์ที่ระบุเกี่ยวกับการเยี่ยมชมของเธอไปปารีสและความปรารถนาของเธอที่จะมีงานเลี้ยงเล็ก ๆน้อย ๆที่ foyots ร้านอาหารที่วุฒิสมาชิกฝรั่งเศสกิน วิลเลี่ยม ไม่ได้เป็นคนรวย และไม่เคยคิดว่าจากการเยี่ยมชมร้านอาหาร หรือเขามีศิลปะในการปฏิเสธคำขอของเธอการประมาณค่าใช้จ่ายของรายการ ซึ่งค่าใช้จ่ายไม่ควรมากกว่า 15 ฟรังก์ เขาตัดสินใจที่จะตัดลงจากกาแฟเมนูของเขา เพื่อให้เขาได้มีเพียงพอสำหรับตัวเองในอีกสองสัปดาห์ การประชุมของเขาถูกตรึงในวันพฤหัสบดี ที่ 12 ที่ผ่านมาครึ่ง ผ่านทางจดหมาย ผู้หญิงในวัยสี่สิบ เธอคุยเก่ง และไม่น่าสนใจ เธอสั่งแซลมอน และไข่ปลาคาร์เวียร์ ในขณะที่ปลาแซลมอนที่ถูกเตรียมไว้ วิลเลี่ยม ได้สั่งให้ ราคาถูกที่สุด จานเนื้อแกะ - สับ .หลังจากทานข้าว เธอสั่งแชมเปญสีขาว เธอยังคงเพลิดเพลินกับอาหาร และพูดคุยเกี่ยวกับ ศิลปะ วรรณคดี และดนตรี ขณะที่ วิลเลี่ยม เก็บความสงสัยเรื่องบิล บิลจากค่าโดยสารก็ทะยานเกินกว่าที่เขาคิดไว้ เมื่อพนักงานเสริฟมากับบิลเธอยกเว้นเขาไว้กับอากาศของท่าทางและสั่งหน่อไม้ฝรั่ง , จานอย่างแพง หัวใจของวิลเลี่ยมจม ปากรดน้ำ และเขายังต้องระงับอารมณ์ เพิ่มสถานการณ์จะเลวลง เธอสั่งไอศกรีมและกาแฟ ก็ประกาศว่า " เธอกินอะไรกลางวัน - ไม่เคยกัด " ความคิดก็กระย่องกระแย่งผ่านจิตใจของวิลเลี่ยมเกี่ยวกับวิธีการที่เขาจะจ่าย บิลลิบลิ่ว หรือเขาจะแสร้งทำเป็นกระเป๋าของเขาได้รับเลือกท้อแท้ที่สุดของเขา หัวหน้าบริกรเดินไปที่โต๊ะที่มีขนาดใหญ่เต็มตะกร้าลูกพีชมาก เธอหยิบขึ้นมาหนึ่งประท้วงอาหารของเธอเป็นแค่ขนม และที่เธออย่างแน่นอนจะเพลิดเพลินไปกับลูกพีชบิลก็จ่าย และวิลเลียม พบว่าตัวเองมีเพียงไม่กี่ ฟรังซ์ สำหรับเคล็ดลับ และไม่มีเศษสตางค์ในกระเป๋าตลอดเดือนที่ผ่านมา วิลเลี่ยมเชื่อว่า เขาได้แก้แค้นแล้ว เมื่อ 20 ปี ที่ผ่านมา โดยเขาได้พบกับเธอหนักหนึ่งร้อยสามสิบหกกิโลกรัม.