ตอนที่ 10 Too Many People Grace loo

ตอนที่ 10 Too Many People
Grace looked quickly behind her, and saw the people on the rock. They were waving, shouting, laughing. But there were eight, nine, perhaps ten of them! Too many for this small boat. She looked back at the waves and pulled hard and carefully with her oars. It was more than a kilometer around the islands from the lighthouse to the ship, and every wave, every rock was different and dangerous. She was tired now, but the job w not finished. The wrecked ship on Harker's Rock was still fifty metres away. How many can you see, Grace?' her father shouted. She looked again. Ten twelve perhaps,' she said "It's too many, father. We'll all drown, if they try to get in.
"Yes. Put me on the rock, lass, and then take the boat out again,' shouted William. "I'll talk to them. We can't take more than five, the first time. It was very dangerous near the rock. In the best place the waves went up and down two or three metres every minute. If we make one mistake," Grace thought, 'the boat will break into fifty small pieces, and we'll be on the rock with the others.' Carefully, slowly, Grace and her father tried to get the boat near the rock, but three times they had to pull away at the last minute. Then, the fourth time, William Darling jumped. The passengers pulled him onto the rock. Grace quickly rowed the boat out to sea again. She was alone in the boat now, and the boat moved differently. She was tired, and her arms and back were hurting. But she knew about boats. "Watch the sea all the time, she told herself. The waves must meet the front of the boat first, r the boat will turn over. Forget the cold, and the rain, and the wet. God will help me.' On the rock, William Darling spoke quickly. I'm going to take the woman back with me,' he said. And that man there, with the broken leg. Then I need three strong men, to help me row the boat.' He looked at Daniel Donovan, and two others. You, man, and you, and you. The others must wait here. We'll come back for you later. No, by God! Why me?' shouted James Kelly. I want to come now! You're going to stay here, sir!" shouted William angrily. Don't you understand? If you get in the boat, we'll all drown!'
And my children, cried Mrs Dawson, don't forget my child William looked at her unhappily. He held out his arms Give the children to me, mother,' he said Carefully, he took the boy and the girl from her, and put the little bodies on the rock, near the sea. They were dead and cold. They are in God's hands, mother,' he said. Then he spoke quickly and quietly to Daniel Donovan. When the boat comes, help me get the woman in. We can't take her children. Daniel agreed. William put his arm around Mrs Dawson, and waved to Grace. Carefully, slowly, she rowed the boat in to the rock. It was harder without her father. The wind and the waves moved the boat more quickly, and Grace was very tired now. One mistake meant death for them all. She came closer twenty metres, ten, seven, five...A big wave lifted the boat, then a smaller one behind it. She pulled hard on the oars, and threw a rope to a man on the rock. Then her father got into the boat, with a woman in his arms. She was screaming 'My children! Bring the children, please!' "No, mother.' William Darling took the oars. Help her, Grace Grace went to the back of the boat with the woman, and held her. Daniel Donovan and two other men got in. They were carrying the man with the broken leg. The front of the boat was very near the rock now too near.
Grace looked behind her, and saw a big wave. Pull, father!' she shouted. Pull hard!' She stood up, and pushed against the rock with an oar. The boa was very heavy now, with all these people in it. William pulled hard with his oars. The big wave came in, and broke into white water all around them. But the boat did not hit the rock. William pulled again, and shouted. "You men help me! Take the oars. One each!' The little boat was very full. The sides were only just above the water, and often the water came in. Grace threw it out with her hat. The wind and waves were against them now, and the four men had to row hard. But slowly, very slowly, the lighthouse came nearer. At last, from the top of the waves, they could see Thomasin Darling. She was standing in front of the lighthouse, and waving to them They were very tired when they got to the lighthouse Wiliam and Daniel carried the man with the broken leg into the kitchen, and Grace and her mother helped Mrs Dawson Inside the kitchen, William smiled at his daughter. You did a good job, lass,' he said. Thank you.' I'll come back again with you, father, she said No, he said. "You're too tired. I'll take two of these. He looked at Daniel and the other two men. "Which are the strongest?' he asked. Daniel was very tired. There was a fire in the kitchen a warm, beautiful fire. He wanted to lie down in front of the fire and go to sleep for a long, long time. But William Darling's quiet brown eyes were looking at him I'll come with you," Daniel said I'll come too," said Thomas Buchanan. William Darling smiled. Good men,' he said. "Can you two men row as well as my daughter? Daniel looked at Grace, who was busy helping Mrs Dawson. She looked very small, here, in the kitchen like any young woman. I'll try," he said. Right,' said William. "Come on then So Daniel and Thomas Buchanan followed the old lighthouseman away from the warm kitchen fire, out into the rain and wind again. Daniel looked at the angry sea with its terrible waves, and he felt cold and frightened.
He remembered the small young woman alone in the boat by Harker's Rock. Great God,' he thought. You made that girl strong, like an angel. Make me strong, too, like her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนที่ 10 คนมากเกินไป เกรซมองเธออย่างรวดเร็ว และเห็นคนบนหิน พวกเขาถูกโบก ตะโกน หัวเราะ แต่มีแปด เก้า สิบบางทีของพวกเขา มากเกินไปสำหรับเรือขนาดเล็กนี้ เธอกลับมองคลื่น และดึงหนัก และรอบคอบ ด้วยไม้พายของเธอ มันเป็นมากกว่ากิโลเมตรรอบเกาะจากประภาคารการเรือ และทุกคลื่น ร็อคทุกแตกต่างกัน และอันตราย เธอเหนื่อยตอนนี้ แต่ w งานไม่เสร็จ เรือ wrecked บนหินของ Harker ยังถูกไปห้าสิบเมตร จำนวนคุณสามารถเห็น เกรซ?' พ่อตะโกนได้ เธอมองอีกครั้ง สิบสองที เธอกล่าวว่า "มันจะมากเกินไป พ่อ เราจะทั้งหมดจมน้ำตาย ถ้าพวกเขาพยายามที่จะได้รับในการ"ใช่ ใส่ฉันร็อค lass และจากนั้น นำเรือออกอีก ตะโกน William "ฉันจะพูดคุยกับพวกเขา เราไม่สามารถมีมากกว่าห้า ครั้งแรก มันเป็นอันตรายมากใกล้ร็อค ในสุด คลื่นไปขึ้นสอง หรือสามเมตรทุกนาที ถ้าเราทำผิดหนึ่ง พระคุณคิดว่า 'เรือจะแบ่งออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ 50 และเราจะอยู่บนหินกับผู้อื่น ' อย่างระมัดระวัง ช้า เกรซและพ่อของเธอพยายามที่จะได้รับเรือใกล้ร็อค แต่ครั้งที่สามที่พวกเขาจะดึงไปนาทีสุดท้าย แล้ว เวลาสี่ William ลิ้งไป ผู้โดยสารดึงเขาลงร็อค พระคุณอย่างรวดเร็ว rowed เรือออกทะเลอีก เธอเป็นคนเดียวในเรือขณะนี้ และย้ายเรือแตกต่างกัน เธอเหนื่อย และแขนและหลังของเธอมีมากมาย แต่เธอรู้เกี่ยวกับเรือ "ชมทะเลตลอดเวลา เธอบอกตัวเอง คลื่นต้องตรงกับด้านหน้าของเรือก่อน มีเรือจะเปิดมากกว่า ลืม เย็น และฝน และเปียก พระเจ้าจะช่วยฉัน " บนหิน William ดาร์ลิงพูดอย่างรวดเร็ว ฉันจะนำผู้หญิงกลับมากับฉัน, "เขากล่าวว่า และคนที่มี พร้อมขาหัก แล้วต้องสามคนแข็งแรง อยู่ดีแถวเรือ ' เขาดูที่โดโนแวน Daniel และสองคน คน คุณ และคุณ คนอื่น ๆ ต้องรอได้ที่นี่ เราจะกลับมาให้คุณในภายหลัง ไม่มี พระเจ้า ทำไมฉัน?' ตะโกน James Kelly ต้องมาตอนนี้ คุณกำลังจะไปพักที่นี่ ที่รัก "ตะโกน William angrily คุณไม่เข้าใจหรือไม่ ถ้าคุณได้รับในเรือ เราจะทั้งหมดจมน้ำตาย!'และลูก ๆ ร้องนางดอว์สัน อย่าลืมเด็ก William มองดูที่เธอ unhappily เขาจัดหาแขนของเขาให้เด็กให้ฉัน ย่า เขากล่าวอย่างระมัดระวัง เขาเอาเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงจากเธอ และใส่ร่างเล็ก ๆ บนหิน ใกล้ทะเล พวกตาย และเย็น พวกเขาอยู่ในมือของพระเจ้า แม่, "เขากล่าวว่า แล้ว เขาพูดอย่างรวดเร็ว และอย่างเงียบ ๆ ให้ Daniel โดโนแวน เมื่อเรือมา ช่วยรับผู้หญิงใน เราไม่มีลูก Daniel ตกลง William ใส่แขนของเขารอบนางดอว์สัน และ waved กับเกรซ อย่างระมัดระวัง ช้า เธอ rowed เรือการร็อค มันยากที่ไม่ มีพ่อ ลมและคลื่นย้ายเรือเร็วขึ้น และเกรซไม่เหนื่อยมากตอนนี้ ความผิดพลาดหนึ่งหมายถึง ตายทั้งหมด เธอมาใกล้ชิดยี่สิบเมตร สิบ เจ็ด ห้า...คลื่นใหญ่ยกเรือ แล้วอันเล็กด้านหลัง เธอดึงไม้พายกด และโยนเชือกให้ชายในร็อค แล้ว พ่อของเธอได้เป็นเรือ กับผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา เธอถูกกรีดร้อง ' เด็กของฉัน นำเด็ก กรุณา!' "ย่า ไม่ ' William ลิ้งเอาไม้พาย ช่วยให้เธอ Grace พระคุณไปด้านหลังของเรือกับผู้หญิง และจัดของเธอ โดโนแวน Daniel และชายสองคนอื่น ๆ ได้ใน พวกเขามีกำลังคนที่ มีขาหัก ด้านหน้าของเรือได้มากใกล้ร็อคตอนนี้ใกล้เกินไปGrace looked behind her, and saw a big wave. Pull, father!' she shouted. Pull hard!' She stood up, and pushed against the rock with an oar. The boa was very heavy now, with all these people in it. William pulled hard with his oars. The big wave came in, and broke into white water all around them. But the boat did not hit the rock. William pulled again, and shouted. "You men help me! Take the oars. One each!' The little boat was very full. The sides were only just above the water, and often the water came in. Grace threw it out with her hat. The wind and waves were against them now, and the four men had to row hard. But slowly, very slowly, the lighthouse came nearer. At last, from the top of the waves, they could see Thomasin Darling. She was standing in front of the lighthouse, and waving to them They were very tired when they got to the lighthouse Wiliam and Daniel carried the man with the broken leg into the kitchen, and Grace and her mother helped Mrs Dawson Inside the kitchen, William smiled at his daughter. You did a good job, lass,' he said. Thank you.' I'll come back again with you, father, she said No, he said. "You're too tired. I'll take two of these. He looked at Daniel and the other two men. "Which are the strongest?' he asked. Daniel was very tired. There was a fire in the kitchen a warm, beautiful fire. He wanted to lie down in front of the fire and go to sleep for a long, long time. But William Darling's quiet brown eyes were looking at him I'll come with you," Daniel said I'll come too," said Thomas Buchanan. William Darling smiled. Good men,' he said. "Can you two men row as well as my daughter? Daniel looked at Grace, who was busy helping Mrs Dawson. She looked very small, here, in the kitchen like any young woman. I'll try," he said. Right,' said William. "Come on then So Daniel and Thomas Buchanan followed the old lighthouseman away from the warm kitchen fire, out into the rain and wind again. Daniel looked at the angry sea with its terrible waves, and he felt cold and frightened.เขาจำเล็กหนุ่มผู้หญิงคนเดียวในเรือโดย Harker ของหิน พระดี เขาคิด คุณสาวที่แข็งแรง เช่นทูตสวรรค์ได้ ให้ผมแข็งแรง เกินไป เช่นเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนที่ 10 มากเกินไปคน
เกรซมองด้านหลังของเธอได้อย่างรวดเร็วและเห็นผู้คนบนหิน พวกเขาถูกโบกตะโกนหัวเราะ แต่มีแปดเก้าบางทีหนึ่งในสิบของพวกเขา! มากเกินไปสำหรับเรือลำเล็ก ๆ นี้ เธอมองกลับมาที่คลื่นและดึงหนักและรอบคอบกับพายของเธอ มันเป็นมากกว่ากิโลเมตรรอบเกาะจากประภาคารเรือและคลื่นทุกทุกหินที่แตกต่างกันและเป็นอันตราย เธอเป็นคนที่เหนื่อยตอนนี้ แต่งาน W ไม่เสร็จ เรืออับปางในร็อคฮาร์เกอร์ก็ยังห้าสิบเมตร วิธีการมากมายที่คุณสามารถดู, เกรซ? พ่อของเธอตะโกน เธอมองอีกครั้ง สิบสิบสองบางที 'เธอกล่าวว่า "มันมากเกินไปพ่อ. เราจะจมน้ำทั้งหมดหากพวกเขาพยายามที่จะได้รับใน.
"ใช่ วางฉันในร็อคสาวและจากนั้นนั่งเรือออกมาอีกครั้ง 'ตะโกนวิลเลียม "ฉันจะพูดคุยกับพวกเขา. เราไม่สามารถใช้เวลานานกว่าห้าครั้งแรก. มันเป็นอันตรายมากใกล้หิน. ในสถานที่ที่ดีที่สุดคลื่นไปขึ้นและลงสองหรือสามเมตรทุกนาที. ถ้าเราทำอย่างใดอย่างหนึ่ง ความผิดพลาด, "เกรซคิดว่า 'เรือจะบุกเข้าไปในห้าสิบชิ้นเล็ก ๆ และเราจะอยู่บนหินกับคนอื่น ๆ .' อย่างระมัดระวังช้า, เกรซและพ่อของเธอพยายามที่จะได้รับเรือที่อยู่ใกล้หิน แต่สามครั้งที่พวกเขามีการดึงออกไปในนาทีสุดท้าย จากนั้นเป็นครั้งที่สี่, วิลเลียมที่รักเพิ่มขึ้น ผู้โดยสารดึงเขาลงบนหิน เกรซได้อย่างรวดเร็วพายเรือออกไปในทะเลอีกครั้ง เธอเป็นคนเดียวในเรือในขณะนี้และเรือย้ายที่แตกต่างกัน เธอเป็นคนที่เหนื่อยและแขนของเธอและกลับถูกทำร้าย แต่เธอรู้เกี่ยวกับเรือ "ชมทะเลตลอดเวลาเธอบอกตัวเอง. คลื่นจะต้องตอบสนองด้านหน้าของเรือครั้งแรก r เรือจะเปิดมากกว่า. ลืมความหนาวเย็นและฝนและเปียก. พระเจ้าจะช่วยให้ฉัน. ' บนก้อนหิน, วิลเลียมที่รักพูดได้อย่างรวดเร็ว. ฉันจะแต่งงานกับหญิงกลับมาพร้อมกับผม "เขากล่าว. และทุกคนที่อยู่ที่นั่นด้วยขาหัก. แล้วฉันต้องสามคนที่แข็งแกร่งจะช่วยให้ฉันพายเรือ. ' เขามองไปที่แดเนียลโดโนแวนและอีกสองคน. คุณผู้ชายและคุณและคุณ. คนอื่น ๆ ต้องรอที่นี่. เราจะกลับมาหาคุณในภายหลัง. ไม่มีพระเจ้า! ทำไมต้องเป็นฉัน? ' ตะโกนเจมส์เคลลี่. ฉันต้องการที่จะเข้ามาในขณะนี้! คุณจะอยู่ที่นี่ครับ! " วิลเลียมโกรธตะโกน คุณไม่เข้าใจ? ถ้าคุณได้รับในเรือที่เราทุกคนจะจมน้ำ! '
และลูก ๆ ของฉันร้องนางดอว์สัน, อย่าลืมเด็กวิลเลียมของฉันมองที่เธอมีความสุข เขายกแขนของเขาออกมาให้เด็กให้ฉันแม่ "เขาพูดอย่างรอบคอบเขาเอาเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงจากเธอและทำให้ร่างกายของเล็ก ๆ น้อย ๆ บนก้อนหินที่อยู่ใกล้ทะเล พวกเขาตายและเย็น พวกเขาอยู่ในมือของพระเจ้าแม่ 'เขากล่าวว่า จากนั้นเขาก็พูดได้อย่างรวดเร็วและอย่างเงียบ ๆ กับแดเนียลโดโนแวน เมื่อเรือมาช่วยฉันได้รับผู้หญิงคนหนึ่งใน. เราไม่สามารถนำลูก ๆ ของเธอ แดเนียลที่ตกลงกันไว้ วิลเลียมวางแขนของเขารอบนางดอว์สันและโบกมือให้เกรซ อย่างระมัดระวังช้าเธอพายเรือในหิน มันเป็นสิ่งที่ยากโดยไม่ต้องพ่อของเธอ ลมและคลื่นย้ายเรือได้อย่างรวดเร็วและเกรซเหนื่อยมากในขณะนี้ หนึ่งผิดพลาดหมายถึงการตายสำหรับพวกเขาทั้งหมด เธอเดินเข้ามาใกล้ชิดยี่สิบเมตรสิบเจ็ดห้า ... คลื่นลูกใหญ่ยกขึ้นเรือแล้วมีขนาดเล็กหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังมัน เธอดึงหนักในการพาย, และโยนเชือกกับผู้ชายคนหนึ่งบนหิน จากนั้นพ่อของเธอได้ลงเรือที่มีผู้หญิงคนหนึ่งในอ้อมแขนของเขา เธอกรีดร้อง 'เด็กของฉัน! นำบุตรหลานโปรด! "ไม่มีแม่. ' วิลเลียมที่รักเอาพาย. ช่วยเธอเกรซเกรซไปด้านหลังของเรือกับผู้หญิงและถือของเธอ. แดเนียลโดโนแวนและชายอีกสองคนได้ใน. พวกเขากำลังแบกคนที่มีขาหัก. ด้านหน้าของเรือ เป็นมากใกล้หินตอนนี้ใกล้เกินไป.
เกรซมองด้านหลังของเธอและเห็นคลื่นขนาดใหญ่. ดึงพ่อ! เธอตะโกน. ดึงยาก! ' เธอลุกขึ้นยืนและผลักดันก้อนหินกับพาย. งูเหลือมหนักมากในขณะนี้มีผู้คนเหล่านี้ทั้งหมดในนั้น. วิลเลียมดึงอย่างหนักกับพายของเขา. คลื่นขนาดใหญ่เข้ามาในห้องและบุกเข้าไปในน้ำสีขาวรอบ ๆ พวกเขา. แต่ เรือไม่ได้ตีหิน. วิลเลียมดึงอีกครั้งและตะโกน. "คนที่คุณช่วยฉัน! ใช้พาย แต่ละคน! เรือเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้เต็มรูปแบบมาก ด้านข้างเป็นเพียงแค่เหนือน้ำและบ่อยครั้งที่น้ำเข้ามาใน. เกรซโยนมันออกมาพร้อมกับหมวกของเธอ ลมและคลื่นไม่เห็นด้วยกับพวกเขาในขณะนี้และชายสี่คนต้องพายยาก แต่ช้าช้ามากประภาคารมาใกล้ ที่ผ่านมาจากด้านบนของคลื่นที่พวกเขาจะได้เห็น Thomasin ดาร์ลิ่ง เธอเป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของประภาคารและโบกมือให้พวกเขาพวกเขาเหนื่อยมากเมื่อพวกเขาได้ที่ประภาคาร Wiliam และแดเนียลดำเนินคนที่มีขาหักเข้าไปในห้องครัว, และเกรซและแม่ของเธอช่วยนางดอว์สันภายในห้องครัว, วิลเลียม ยิ้มให้ลูกสาวของเขา คุณได้งานที่ดี, สาว 'เขากล่าวว่า ขอบคุณ. ' ฉันจะกลับมาอีกครั้งกับคุณพ่อของเธอบอกว่าไม่มีเขากล่าวว่า "คุณเหนื่อยเกินไป. ฉันจะใช้เวลาสองเหล่านี้. เขามองไปที่แดเนียลและอื่น ๆ ทั้งสองคน." ซึ่งมีความแข็งแกร่งที่สุด? เขาถาม แดเนียลก็เหนื่อยมาก มีไฟไหม้ในห้องครัวเป็นที่อบอุ่นไฟที่สวยงาม เขาต้องการที่จะนอนลงที่ด้านหน้าของไฟและไปนอนสำหรับระยะเวลานาน แต่วิลเลียมดวงตาสีน้ำตาลที่รักเงียบสงบของเขากำลังมองไปที่เขาฉันจะมาพร้อมกับคุณ "แดเนียลบอกว่าผมจะมาเกินไป" โทมัสบูคานันกล่าวว่า วิลเลียมที่รักยิ้ม คนดี "เขากล่าวว่า "คุณสามารถมีชายสองคนแถวเช่นเดียวกับลูกสาวของฉัน? แดเนียลมองไปที่เกรซที่กำลังยุ่งช่วยนางดอว์สัน. เธอมองขนาดเล็กมากที่นี่ในห้องครัวเช่นหญิงสาวใด ๆ . ฉันจะพยายาม" เขากล่าว ขวา 'วิลเลียมกล่าวว่า "มาแล้วดังนั้นดาเนียลและโทมัสบูคานันตาม lighthouseman เก่าห่างจากไฟห้องครัวที่อบอุ่นออกไปในสายฝนและลมอีกครั้ง. แดเนียลมองไปที่ทะเลโกรธกับคลื่นที่น่ากลัวของตนและเขารู้สึกหนาวและกลัว.
เขาจำขนาดเล็ก หญิงสาวคนเดียวในเรือโดยฮาร์เกอร์ร็อค. เทพผู้ยิ่งใหญ่ "เขาคิดว่า. คุณทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่แข็งแกร่งเหมือนนางฟ้า. ทำให้ฉันแข็งแกร่งเกินไปเหมือนเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่เกรซ 10 คน
มากเกินไปดูได้อย่างรวดเร็วหลังเธอ และได้เห็นผู้คนบนหิน เขาโบกมือ ตะโกน หัวเราะ แต่ มี แปด เก้า หรือสิบของพวกเขา มากเกินไปสำหรับเรือขนาดเล็กนี้ เธอมองไปที่คลื่นและดึงหนักและรอบคอบกับพายของเธอ มันเป็นมากกว่ากิโลเมตร รอบๆ เกาะ จากประภาคารกับเรือและทุกคลื่นหินทุกก้อนที่แตกต่างกันและอันตราย เธอเหนื่อย แต่ตอนนี้งาน w ไม่เสร็จ เรืออับปางใน Harker ของหินยังห้าสิบเมตร วิธีการมากมายที่คุณสามารถดู เกรซ ? พ่อตะโกน เธอดูอีกครั้ง สิบสิบสองบางที " เธอกล่าว " มันมากเกินไปครับ พวกเราจะตายถ้าพวกเขาพยายามที่จะได้รับใน .
" ครับ วางฉันลงบนหิน สาว แล้ว เอาเรือออกไปอีก ' ตะโกน วิลเลี่ยม" ผมจะคุยกับพวกเขา เราไม่สามารถใช้เวลามากกว่าห้า ครั้งแรก มันอันตรายมากหินใกล้ ในสถานที่ที่ดีที่สุดคลื่นขึ้นและลง สอง หรือ สามเมตรต่อนาที ถ้าเราพลาด " เกรซคิดว่า เรือจะแบ่งออกเป็นห้าชิ้นเล็ก ๆ และเราก็จะได้หินกับคนอื่น ' อย่างช้าๆ เกรซและพ่อของเธอพยายามเอาเรือ ใกล้หินแต่สามครั้งพวกเขาต้องดึงออกไปในนาทีสุดท้าย แล้ว เวลา สี่ วิลเลียม ที่รักกระโดด ผู้โดยสารก็ดึงเขาลงบนหิน เกรซรีบพายเรือออกสู่ทะเลอีกครั้ง เธอเป็นคนเดียวในเรือ แล้วเรือย้ายที่แตกต่างกัน เธอเหนื่อย และแขนและหลังเจ็บ แต่เธอรู้เรื่องเรือ” ชมทะเลตลอดเวลา หล่อนบอกตัวเองคลื่นต้องตรงด้านหน้าของเรือก่อน R เรือจะเปิดมากกว่า ลืมความหนาวและฝนตกและเปียก พระเจ้าจะช่วยให้ฉัน . ' บนหิน วิลเลียม ที่รักพูดอย่างรวดเร็ว ผมจะพาผู้หญิงกลับมาด้วย ฉัน " เขากล่าว และผู้ชายคนนั้นก็ขาหักนะ ฉันต้องการผู้ชายสามคนแข็งแรง ช่วยพายเรือ เขามองแดเนียลโดโนแวนและสองอื่น ๆ คุณเพื่อน และคุณและคุณ คนอื่นต้องรอ เราจะกลับมาหาคุณทีหลัง ไม่ พระเจ้า ทำไมถึงเป็นฉัน ? ตะโกนเจมส์เคลลี่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ! คุณจะพักที่นี่ครับ ! วิลเลี่ยมตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว คุณไม่เข้าใจเหรอ ? ถ้าคุณได้รับในเรือ เราจะจมน้ำตาย !
และลูกของฉันร้องไห้ คุณดอว์สัน อย่าลืมนะลูก วิลเลียมมองเธอไม่มีความสุข เขายื่นแขนให้เด็กนะ แม่' เขากล่าวอย่างระมัดระวัง เขาเอาเด็กและผู้หญิงจากนาง วางร่างน้อยไว้บนหิน ใกล้ทะเล พวกเขาตายแล้ว และเย็น พวกเขาอยู่ในมือของพระเจ้า , แม่ , ' เขากล่าวว่า แล้วเขาพูดเร็วๆและเงียบๆกับแดเนียลโดโนแวน เมื่อเรือมาถึง ช่วยให้ผู้หญิงใน เราไม่สามารถพาลูกๆของเธอ แดเนียลตกลง วิลเลียมโอบไหล่นาง ดอว์สัน และโบกมือให้กับเกรซ อย่างรอบคอบอย่างช้าๆ เธอพายเรือในหิน มันก็ยากโดยพ่อของเธอ ลมและคลื่นย้ายเรืออย่างรวดเร็ว และเกรซก็เหนื่อยมากแล้ว ความผิดพลาดหมายถึงความตายสำหรับพวกเขาทั้งหมด เธอมาใกล้ยี่สิบเมตร สิบ เจ็ด ห้า . . . . . . . คลื่นใหญ่ยกเรือแล้วตัวเล็กที่อยู่เบื้องหลังมัน เธอดึงหนักบนไม้พาย และโยนเชือกให้ผู้ชายบนหินแล้วพ่อของเธอต้องไปลงเรือ กับผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา เธอกรีดร้อง ' เด็กของฉัน ! พาเด็กๆ ได้โปรด " ไม่ แม่ ' วิลเลียม ที่รักเอาพาย . ช่วยเธอ เกรซ เกรซไปด้านหลังของเรือ กับผู้หญิง และกอดเธอไว้ แดเนียลโดโนแวนและชายสองคนอื่น ๆได้ พวกเขากำลังแบกชายขาหักนะ ด้านหน้าของเรือถูกมากหินใกล้แล้วใกล้
เกรซมองข้างหลังเธอ และเห็นคลื่นใหญ่ ดึง , พ่อ ! เธอตะโกน ดึงยาก ! เธอยืนขึ้นและผลักกับหินด้วยไม้พาย . งูเหลือมหนักมากตอนนี้ กับคนเหล่านี้ ใน วิลเลียมดึงหนักกับพายของเขา คลื่นลูกใหญ่มา และบุกเข้าไปในน้ำสีขาว ทั้งหมดรอบ ๆพวกเขา แต่เรือไม่ได้ตีหิน วิลเลียมดึงอีกครั้ง และตะโกน " พวกนายช่วยฉันเอาพาย . แต่ละคน ! เรือน้อยเต็มมาก ด้านข้างแค่เหนือน้ำ และบ่อยครั้งที่น้ำเข้ามา เกรซโยนมันออกไปกับหมวกของเธอ ลมและคลื่นกับพวกเขาแล้ว และทั้งสี่คนก็ต้องแถวยาก แต่ช้า ช้ามาก , ประภาคารมาใกล้ ในที่สุด จากยอดคลื่นที่พวกเขาสามารถเห็น thomasin ที่รักเธอยืนอยู่ในด้านหน้าของประภาคาร และโบกมือให้พวกเขาพวกเขาเหนื่อยมากเมื่อพวกเขาได้รับไปยังประภาคารวิลเลียมเชกและแดเนียลอุ้มผู้ชายกับขาหัก ในครัว และเกรซและแม่ของเธอช่วยนางไว้ภายในห้องครัว , วิลเลียม ยิ้มให้ลูกสาว ทำได้ดีแล้ว , สาวรุ่น , ' เขากล่าวว่า ขอบคุณครับ ผมจะกลับมาอีกครั้งกับพ่อ เธอบอกว่าไม่ เขากล่าวว่า" คุณก็จะเหนื่อยเกินไป ผมจะใช้เวลาสองของเหล่านี้ เค้ามองแดเนียลและเพื่อนอีก 2 คน " ที่แข็งแกร่งที่สุด ? เขาถาม แดเนียล เหนื่อยมาก มีไฟในครัวที่อบอุ่น สวยงาม ไฟ เขาต้องการที่จะนอนในด้านหน้าของไฟและหลับไปเป็นเวลานาน แต่ วิลเลี่ยม ที่รัก เงียบ ดวงตาสีน้ำตาลมองเขา ผมจะไปกับคุณ " แดเนียล บอกว่าจะมาด้วย" โทมัส บูคาแนน วิลเลียม ที่รักยิ้ม ผู้ชายที่ดี " เขากล่าว คุณ 2 คนแถวเช่นเดียวกับลูกสาวของฉัน ? แดเนียลมองเกรซที่กำลังช่วยคุณนาย ดอว์สัน เธอดูน้อยมาก ที่นี่ ในครัวเหมือนผู้หญิงน่ะ ผมจะลอง " เขากล่าว ใช่ ' วิลเลียม " งั้นมานี่แล้ว แดเนียล และ โทมัส บูคาแนน ตาม lighthouseman เก่าห่างจากไฟในครัวอบอุ่นออกในสายฝนและลมได้อีก แดเนียลมองทะเลโกรธมันน่ากลัว คลื่น และเขารู้สึกหนาวและหวาดกลัว
เขาจำขนาดเล็กหญิงสาวคนเดียวในเรือโดย Harker ของหิน พระเจ้ายิ่งใหญ่ ' เขาคิด คุณทำให้ผู้หญิงที่แข็งแรง เหมือนนางฟ้า ทำให้ฉันเข้มแข็งเกินไป เหมือนเธอ