The first Leica prototypes were bui

The first Leica prototypes were built by Oskar Barnack at Ernst Leitz Optische Werke, Wetzlar, in 1913. Intended as a compact camera for landscape photography, particularly during mountain trips, the Leica was the first practical 35 mm camera that used standard cinema 35 mm film. The Leica transports the film horizontally, extending the frame size to 24×36 mm, with a 2:3 aspect ratio, instead of the 18×24 mm that cinema cameras use, as they transport the film vertically.
The Leica went through several iterations, and in 1923 Barnack convinced his boss, Ernst Leitz II, to make a pre-production series of 31 cameras for the factory and outside photographers to test. Though the prototypes received a mixed reception, Ernst Leitz decided in 1924 to produce the camera. It was an immediate success when introduced at the 1925 Leipzig Spring Fair as the Leica I (for Leitz camera). The focal plane shutter had a range from 1/20 to 1/500 second, in addition to a Z for Zeit (time) position.
Barnack conceived the Leica as a small camera that produced a small negative. To make big photos by enlargement, (the "small negative, large picture" concept) required that the camera have high quality lenses that could create sharp negatives. Barnack tried a Zeiss Tessar on his early protoype camera, but because the Tessar was designed for the 18x24mm cine format, it inadequately covered the Leica's 24x36mm negative. Barnack resorted to a Leitz Summar lens for the protoype, but to achieve resolution necessary for satisfactory enlargement, the 24x36mm format needed a lens designed specially for it. The first Leica lens was a 50 mm f/3.5 design based on the Cooke triplet of 1893, adapted by Max Berek at Leitz. The lens had five elements in three groups—the third group being three cemented elements—and was initially called the Leitz Anastigmat. Unlike other triplets, the Leitz Anastigmat had the diaphragm between the first and second elements. When the Leica launched, this lens was renamed the ELMAX, for E Leitz and MAX Berek. By 1925, the Leitz laboratories had produced glasses with improved optical properties, and Professor Berek designed an improved version of the ELMAX called the ELMAR that had four elements in three groups. The third group was simplified to two cemented elements, which was easier and cheaper to make. Professor Berek had two dogs, Hektor and Rex. The first of these, Hektor, gave his name to a series of Leica lenses, and the name of the second appeared in the SummaREX.
In 1930 came the Leica I Schraubgewinde with an exchangeable lens system based on a 39mm diameter screw thread, often referred to as " Leica Thread Mount" or LTM. In addition to the 50mm normal lens, a 35mm wide angle and a 135 mm telephoto lens were initially available. In the mid-1930s, a legendary soft-focus lens, the Thambar 90mm f2.2 was designed, and made in small numbers between 1935 and 1949, no more than 3000 units. It is a rare collector's item today.
The Leica II came in 1932, with a built in rangefinder coupled to the lens focusing mechanism. This model had a separate viewfinder (showing a reduced image) and rangefinder. In 1932 the flange to filmplane was standarised to 28.8mm, first implemented on Leica model C, and the Leica Standard the following year.
The Leica III added slow shutter speeds down to 1 second, and the model IIIa added the 1/1000 second shutter speed. The IIIa was the last model made before Barnack’s death, and therefore the last model for which he was wholly responsible. Leitz continued to refine the original design through to 1957. The final version, the IIIg, included a large viewfinder with several framelines. These models all had a functional combination of circular dials and square windows.
Early Leica cameras bear the initials D.R.P., which stands for Deutsches Reichspatent, the name for German patents before May 1945. This is probably a reference to German patent No. 384071 "Rollfilmkamera" granted to Ernst Leitz, Optische Werke in Wetzlar, on 3 November 1923.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบตัวอย่างไลก้าแรกถูกสร้างขึ้น โดย Oskar Barnack ที่ Ernst Leitz Optische Werke, Wetzlar, 2456 วัตถุประสงค์เพื่อเป็นกล้องคอมแพคสำหรับถ่ายภาพภูมิทัศน์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างการเดินทางภูเขา ไลก้าถูกปฏิบัติ 35 มม.กล้องแรกที่ใช้ฟิล์ม 35 มม.โรงภาพยนตร์มาตรฐาน ไลก้าขนส่งฟิล์มในแนวนอน ขยายกรอบขนาด 24 × 36 มม. ด้วย 2:3 อัตรา แทน 18 × 24 มม.ที่ใช้กล้องภาพยนตร์ ตามที่พวกเขาขนส่งฟิล์มในแนวตั้งไลก้าไปผ่านหลายซ้ำ และพี่ Barnack เจ้านายของเขา Ernst Leitz II ทำชุดก่อนการผลิตของกล้อง 31 สำหรับโรงงาน และช่างภาพเพื่อทดสอบความเชื่อมั่น ว่าตัวต้นแบบได้รับการต้อนรับผสม Ernst Leitz ตัดสินใน 1924 ผลิตกล้อง มันเป็นความสำเร็จในทันทีเมื่อนำมาใช้ที่ 1925 Leipzig สปริงยุติธรรมเป็นไลก้าผม (กล้อง Leitz) ชัตเตอร์ที่ระนาบโฟกัสมีช่วงตั้งแต่ 1/20 ถึง 1/500 วินาที นอกจาก Z ตำแหน่งให้ (เวลา)Barnack รู้สึกไลก้าเป็นกล้องขนาดเล็กที่ผลิตในแง่ลบขนาดเล็ก จะทำให้รูปภาพใหญ่ โดยขยาย, (แนวคิด "ขนาดเล็กใหญ่ ลบภาพ") จำเป็นที่กล้องมีเลนส์คุณภาพสูงที่สามารถสร้างเชิงลบคม Barnack พยายามเป็น Zeiss Tessar กล้อง protoype เขาก่อน แต่เนื่องจาก Tessar ออกแบบมาสำหรับรูปแบบซีน 18x24mm มัน inadequately ครอบคลุมของไลก้า 24x36mm ลบ Barnack resorted ที่เลนส์ Leitz Summar สำหรับการ protoype แต่เพื่อให้ได้ความละเอียดที่จำเป็นสำหรับการขยายตัวที่น่าพอใจ รูปแบบ 24x36mm จำเป็นเลนส์ที่ออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับมัน เลนส์ไลก้าตัวแรกถูกออกแบบ f/3.5 50 มม.อิงแฝด Cooke ของ 1893 ดัดแปลง โดยสูงสุด Berek ที่ Leitz เลนส์มีห้าองค์ประกอบในสามกลุ่มซึ่งกลุ่มที่สามเป็นสามองค์ประกอบซีเมนต์ — และในตอนแรกเรียกว่า Leitz Anastigmat ไม่เหมือนกับอื่น ๆ Leitz Anastigmat มีไดอะแฟรมระหว่างองค์ประกอบ และสอง เมื่อไลเปิดตัว เลนส์นี้ได้เปลี่ยนชื่อบริษัทเอลแมกซ์ E Leitz และ Berek สูงสุด โดย 1925 ห้องปฏิบัติการ Leitz มีผลิตแว่นตา ด้วยคุณสมบัติแสงที่ดีขึ้น และศาสตราจารย์ Berek ออกรุ่นปรับปรุงของบริษัทเอลแมกซ์ ELMAR ที่มีธาตุทั้งสี่ในสามกลุ่มที่เรียกว่า กลุ่มที่สามถูกประยุกต์กับสององค์ประกอบซีเมนต์ ซึ่งเป็นการง่าย และราคาถูกเพื่อให้ ศาสตราจารย์ Berek มีสองสุนัข Hektor และเร็กซ์ ครั้งแรกของเหล่านี้ Hektor ชื่อของเขาให้ชุดเลนส์ไลก้า และชื่อที่สองปรากฏในการ SummaREXในปี 1930 มาไล I Schraubgewinde ระบบสามารถถอดเปลี่ยนเลนส์ตาม 39 มม.เส้นผ่าศูนย์กลางเกลียวสกรู มักเรียกว่า "ไลก้าด้ายเมาท์" หรือ LTM นอกจากเลนส์ปกติ 50 มม. มุมกว้าง 35 มม.และเลนส์เทเลโฟโต้ 135 มม.มีเริ่มต้น ในช่วงกลางทศวรรษ 1930 โฟกัสเลนส์ f2.2 90mm Thambar การออกแบบ และทำตัวเลขขนาดเล็กระหว่าง 1935 และ 1949 ไม่เกิน 3000 หน่วย วันนี้มันเป็นสินค้าของสะสมหายากII ไลก้ามาในปี 1932 กับออในการประกอบเลนส์กลไกการโฟกัส รุ่นนี้มีช่องมองภาพแยกต่างหาก (แสดงในภาพ) และออ ในปี 1932 แปลนไป filmplane เป็น standarised ถึง 28.8 mm ก่อน นำมาใช้บนไลก้ารุ่น C มาตรฐานไลก้าและปีต่อไปIII ไลก้าเพิ่มความเร็วชัตเตอร์ช้าลง 1 วินาที และรุ่น IIIa เพิ่ม 1 / ความเร็วชัตเตอร์สอง 1000 IIIa เป็นรุ่นสุดท้ายที่ทำก่อนตายของ Barnack และดังนั้นรุ่นสุดท้ายที่เขารับผิดชอบทั้งหมด Leitz อย่างต่อเนื่องเพื่อปรับแต่งการออกแบบเดิมผ่านไปปี 1957 รุ่นสุดท้าย IIIg รวมช่องมองภาพขนาดใหญ่ ด้วย framelines หลาย ชุดทำงานของแป้นหมุนวงกลมและตาราง windows รุ่นเหล่านี้ทั้งหมดได้กล้องไลก้าก่อนหมีชื่อย่อ D.R.P. ซึ่งย่อมาจาก Deutsches Reichspatent ชื่อสำหรับสิทธิบัตรเยอรมันก่อน 1945 พฤษภาคม ทั้งนี้อาจอ้างอิงถึงเยอรมัน "Rollfilmkamera" ให้กับ Ernst Leitz, Optische Werke ใน Wetzlar, 3 พฤศจิกายน 1923 384071 หมายเลขสิทธิบัตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกต้นแบบ Leica ถูกสร้างขึ้นโดยออสการ์ Barnack ที่เอิร์นส์ Leitz Optische Werke, เวทซลาร์ในปี 1913 ตั้งใจจะให้เป็นกล้องขนาดเล็กสำหรับการถ่ายภาพภูมิทัศน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างการเดินทางภูเขา Leica เป็นครั้งแรกที่การปฏิบัติกล้อง 35 มิลลิเมตรที่ใช้มาตรฐานโรงภาพยนตร์ภาพยนตร์ 35 มิลลิเมตร . กล้อง Leica ลำเลียงภาพยนตร์ในแนวนอนขยายกรอบขนาด 24 × 36 มมกับ 2: อัตราส่วน 3 แทนที่จะเป็น 18 × 24 มมว่าการใช้กล้องภาพยนตร์ที่พวกเขาขนส่งภาพยนตร์แนวตั้ง.
กล้อง Leica เดินผ่านซ้ำหลาย และในปี 1923 Barnack เชื่อว่าเจ้านายของเขาเอิร์นส์ Leitz ครั้งที่สองที่จะทำให้ชุดการผลิตก่อนวันที่ 31 กล้องสำหรับโรงงานและช่างภาพนอกที่จะทดสอบ แม้ว่าต้นแบบที่ได้รับการต้อนรับที่หลากหลายเอิร์นส์ Leitz ตัดสินใจในปี 1924 การผลิตกล้อง มันเป็นความสำเร็จในทันทีเมื่อนำที่ 1925 ไลพ์ซิกแฟร์ฤดูใบไม้ผลิเป็น Leica I (สำหรับกล้อง Leitz) ชัตเตอร์ระนาบโฟกัสมีช่วงจาก 1/20 เพื่อ 1/500 วินาทีนอกเหนือไปจาก Z สำหรับตำแหน่ง Zeit (เวลา) ได้.
Barnack รู้สึกกล้อง Leica เป็นกล้องขนาดเล็กที่ผลิตในเชิงลบที่มีขนาดเล็ก การสร้างรูปภาพขนาดใหญ่โดยการขยาย (ที่ "เล็ก ๆ ลบภาพใหญ่" แนวคิด) ที่จำเป็นว่ากล้องมีเลนส์คุณภาพสูงที่สามารถสร้างเชิงลบที่คมชัด Barnack พยายาม Zeiss Tessar ในกล้อง Protoype ของเขาในช่วงต้น แต่เพราะ Tessar ถูกออกแบบมาสำหรับรูปแบบ 18x24mm Cine ก็ไม่เพียงพอครอบคลุมเชิงลบ 24x36mm กล้อง Leica ของ Barnack resorted เพื่อเลนส์ Leitz Summar สำหรับ Protoype แต่เพื่อให้บรรลุความละเอียดที่จำเป็นสำหรับการขยายตัวที่น่าพอใจ, รูปแบบ 24x36mm ที่จำเป็นในเลนส์ที่ออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับมัน เลนส์ Leica แรกเป็น 50 มิลลิเมตร f / 3.5 การออกแบบบนพื้นฐานของแฝด Cooke 1893 ดัดแปลงโดยแม็กซ์ Berek ที่ Leitz เลนส์มีห้าองค์ประกอบในสามกลุ่มกลุ่มที่สามเป็นสามปะติดปะต่อองค์ประกอบแรกและถูกเรียกว่า Leitz Anastigmat ซึ่งแตกต่างจากแฝดอื่น ๆ Leitz Anastigmat มีไดอะแฟรมระหว่างองค์ประกอบแรกและครั้งที่สอง เมื่อ Leica เปิดตัวเลนส์นี้ถูกเปลี่ยนชื่อ Elmax สำหรับ E Leitz และ MAX Berek โดยปี 1925 ห้องปฏิบัติการ Leitz ได้ผลิตแก้วที่มีคุณสมบัติทางแสงที่ดีขึ้นและศาสตราจารย์ Berek ออกแบบรุ่นปรับปรุงของ Elmax เรียกว่า ELMAR ที่มีสี่องค์ประกอบในสามกลุ่ม กลุ่มที่สามคือการที่เรียบง่ายสององค์ประกอบซีเมนต์ซึ่งเป็นง่ายและราคาถูกเพื่อให้ ศาสตราจารย์ Berek มีสุนัขสองตัว Hektor และเร็กซ์ ครั้งแรกของเหล่านี้ Hektor, ทำให้ชื่อของเขากับชุดของเลนส์ Leica และคนที่สองชื่อที่ปรากฏใน SummaREX.
ในปี 1930 มา Leica ฉัน Schraubgewinde กับระบบเลนส์ที่แลกเปลี่ยนได้อยู่บนพื้นฐานของด้ายสกรู 39mm เส้นผ่าศูนย์กลางมักจะเรียกว่า ว่า "Leica ด้ายเมา" หรือ LTM นอกจากนี้ยังมีเลนส์ 50mm ปกติเป็นมุมกว้าง 35 มมและเลนส์เทเลโฟโต้ 135 มมที่มีอยู่ในตอนแรก ในช่วงกลางทศวรรษ 1930, เลนส์นุ่มโฟกัสตำนาน Thambar 90mm f2.2 ได้รับการออกแบบและทำในตัวเลขเล็ก ๆ ระหว่างปี 1935 และปี 1949 ไม่เกิน 3000 หน่วย มันเป็นของสะสมที่หายากของรายการในวันนี้.
กล้อง Leica II มาในปี 1932 พร้อมกับสร้างในเรนจ์ไฟคู่กับกลไกเลนส์ รุ่นนี้มีช่องมองภาพแยกต่างหาก (แสดงภาพลดลง) และเรนจ์ไฟ ในปี 1932 หน้าแปลนที่จะได้รับการ filmplane standarised เพื่อ 28.8mm ดำเนินการครั้งแรกใน Leica รุ่น C และ Leica มาตรฐานในปีต่อไป.
กล้อง Leica III เพิ่มความเร็วชัตเตอร์ช้าลงไป 1 วินาทีและรุ่น IIIa เพิ่ม 1/1000 ชัตเตอร์สอง ความเร็ว. IIIa เป็นรุ่นสุดท้ายที่ทำก่อนตาย Barnack และดังนั้นรูปแบบที่ผ่านมาซึ่งเขาเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด Leitz อย่างต่อเนื่องเพื่อปรับแต่งการออกแบบเดิมผ่านไปปี 1957 รุ่นสุดท้ายที่ IIIg รวมช่องมองภาพขนาดใหญ่ที่มีหลาย framelines รูปแบบเหล่านี้ทั้งหมดมีการรวมกันการทำงานของหน้าปัดวงกลมและตารางหน้าต่าง.
กล้อง Leica ช่วงต้นแบกชื่อย่อ DRP ซึ่งย่อมาจากเยอรมัน Reichspatent ชื่อสิทธิบัตรเยอรมันก่อนเดือนพฤษภาคม 1945 นี้น่าจะมีการอ้างอิงถึงสิทธิบัตรเยอรมันฉบับที่ 384071 "Rollfilmkamera "เอิร์นส์ได้รับอนุญาตให้ Leitz, Optische Werke ในเวทซลาเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 1923

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรกของ Leica ต้นแบบถูกสร้างขึ้นโดย ออสการ์ barnack ที่ Ernst leitz optische werke Wetzlar ใน 1913 , . ไว้เป็นกล้องสำหรับการถ่ายภาพภูมิทัศน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างการเดินภูเขา กล้องไลก้าเป็นครั้งแรกในทางปฏิบัติ 35 มม. กล้องใช้ฟิล์ม 35 มม. มาตรฐานภาพยนตร์ . ไลก้า ขนส่งภาพยนตร์แนวนอน การขยายขนาดของเฟรม 24 × 36 มม. กับอัตราส่วน 2 : 3 ด้าน แทนที่จะ 18 × 24 มม. กล้องภาพยนตร์ที่ใช้เช่นที่พวกเขาขนส่งถ่ายแนวตั้งไลก้าเดินผ่านหลายรอบ และใน ค.ศ. 1923 barnack เชื่อว่าเจ้านายของเขา เอินส์ท leitz II ให้ก่อนการผลิตชุด 31 กล้องสำหรับโรงงานและภายนอก ช่างภาพที่จะทดสอบ ถึงแม้ว่าต้นแบบได้รับรับผสม , Ernst leitz ตัดสินใจใน 1924 เพื่อผลิตกล้อง มันเป็นทันทีความสำเร็จเมื่อแนะนำที่ 1925 Leipzig ฤดูใบไม้ผลิยุติธรรมเป็นไลก้า ผม ( สำหรับ leitz กล้อง ) ชัตเตอร์ระนาบโฟกัสได้ตั้งแต่ 1 / 20 1 / 500 วินาที นอกจาก Z สำหรับเวลา ( เวลา ) ตำแหน่งbarnack รู้สึกไลก้า เป็นกล้องขนาดเล็กที่ผลิตขนาดเล็กที่เป็นลบ เพื่อให้ภาพใหญ่ โดยขยาย ( " ค่าลบขนาดเล็ก แนวคิด " ภาพใหญ่ ) ต้องใช้กล้องที่มีคุณภาพสูงเลนส์ที่สามารถสร้างคมเชิงลบ barnack พยายาม Zeiss tessar บนกล้อง protoype ของเขาก่อน แต่เนื่องจาก tessar ถูกออกแบบมาสำหรับผู้ที่ 18x24mm รูปแบบ มันไม่เพียงพอที่จะครอบคลุม ไลก้า ก็ 24x36mm ลบ barnack ใช้เลนส์ summar leitz สำหรับ protoype แต่เพื่อให้บรรลุความละเอียดที่จำเป็นสำหรับการขยายตัวที่น่าพอใจ 24x36mm รูปแบบเป็นเลนส์ที่ออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับมัน ตัวแรก เลนส์ไลก้าเป็น 50 mm f / 3.5 การออกแบบบนพื้นฐาน Cooke แฝดสามของ 1892 ดัดแปลงโดย Max berek ที่ leitz . เลนส์มี 5 องค์ประกอบใน 3 กลุ่มที่ 3 กลุ่มที่ 3 ยึดองค์ประกอบและได้เริ่มเรียก leitz anastigmat . ไม่เหมือนตัวอื่น ๆ anastigmat leitz มีไดอะแฟรมระหว่างองค์ประกอบแรกและสอง เมื่อ Leica เปิดตัวเลนส์นี้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น elmax , E leitz และแม็กซ์ berek . โดย 1925 , leitz ห้องปฏิบัติการได้ผลิตแว่นตาที่มีสมบัติทางแสงดีขึ้น และศาสตราจารย์ berek ออกแบบรุ่นปรับปรุงของ elmax เรียกมาร์ ที่มีสี่องค์ประกอบ ใน 3 กลุ่ม คือ กลุ่มที่สามเป็นง่ายสองยึดองค์ประกอบที่ง่ายและราคาถูกเพื่อให้ ศาสตราจารย์ berek มีสุนัขสองตัว hektor กับเร็กซ์ ครั้งแรกของเหล่านี้ hektor ทำให้ชื่อของเขากับชุดของเลนส์ไลก้า และชื่อคนที่สองปรากฏใน summarex .ในปี 1930 มาไลก้า ผม schraubgewinde ด้วยระบบแลกเปลี่ยนเลนส์ตาม 39mm เส้นผ่านศูนย์กลางเกลียว , มักจะเรียกว่า " ไลก้า LTM หัวข้อภูเขา " หรือ . นอกเหนือไปจากปกติ 35mm 50mm เลนส์มุมกว้าง 135 มม. และเลนส์ซูมก็เริ่มใช้ได้ ใน mid-1930s , เลนส์นุ่มเน้นตำนาน thambar 90mm f2.2 ถูกออกแบบและสร้างในตัวเลขขนาดเล็กระหว่าง 1935 และ พ.ศ. 2492 ได้ไม่เกิน 3 , 000 หน่วย มันเป็นสินค้าที่หายากสำหรับนักสะสม วันนี้กล้องไลก้า II มา ในปี 1932 กับสร้างขึ้นใน rangefinder คู่กับเลนส์ที่เน้นกลไก รุ่นนี้มีช่องมองภาพแยกต่างหาก ( แสดงภาพลดลง ) และ rangefinder . ในปี 1932 ในแปลนให้ filmplane คือ standarised เพื่อ 28.8mm แรกดำเนินการใน Leica รุ่น C และ Leica มาตรฐานในปีต่อไปเพิ่มความเร็วของ Leica III ชัตเตอร์ลง 1 วินาที และรุ่นที่สามารถเพิ่มความเร็วชัตเตอร์ 1 / 1000 วินาที ที่สามารถเป็นครั้งสุดท้ายก่อน barnack รูปแบบการตาย และดังนั้น รุ่นล่าสุด ซึ่งเขาเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด leitz อย่างต่อเนื่องเพื่อปรับแต่งการออกแบบต้นฉบับผ่าน 2500 . รุ่นสุดท้าย , iiig รวมช่องมองภาพขนาดใหญ่ที่มีหลาย framelines . เหล่านี้ทุกรุ่นมีการผสมผสานการทำงานของหน้าปัดกลมและหน้าต่างสี่เหลี่ยมต้น Leica กล้องหมีชื่อย่อ d.r.p. ซึ่งย่อมาจาก reichspatent เยอรมัน ชื่อสิทธิบัตรเยอรมันก่อนพฤษภาคม 1945 นี้อาจเป็นภาษาเยอรมันสิทธิบัตรเลขที่อ้างอิง 384071 " rollfilmkamera " ได้รับ leitz optische Ernst , werke ในเวทซลาร์ เมื่อ 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1923 .