The world’s relatively poor and pow

The world’s relatively poor and powerless states are almost all postcolonial Their economic and social policies, and debates about them, have long involved the goal of “development.” Officially, their governing regimes seek to achieve economic growth to improve the lives of their people through industrialization and other forms of economic diversification. A key part of the debate over development, of course, has been not only how to achieve growth but also how the benefits of that growth are distributed to relieve poverty. the development debate we outline in chapter 5 from import –substitution industrialization (ISI) to structural adjustment programs (SAP) long preceded the contemporary globalization debate , but both end up addressing the same key question : How can state in developing countries use economic policies to help them navigate the global economy in ways that are most beneficial to their people? A key element in this debate is not economic and but is instead political: What types of regimes are most willing to and capable of pursuing beneficial policies? The long-standing debate as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกค่อนข้างยากจน และอำนาจรัฐมีวาทเกือบทั้งหมดของนโยบายเศรษฐกิจ และสังคม และการดำเนินเกี่ยวกับพวกเขา ได้ยาวนานเกี่ยวข้องกับเป้าหมายของ "การพัฒนา" ทาง ระบอบควบคุมการแสวงหาเพื่อให้บรรลุการเติบโตทางเศรษฐกิจเพื่อปรับปรุงชีวิตของประชาชนทวีความรุนแรงมากและรูปแบบอื่น ๆ ของการกระจายเศรษฐกิจ ส่วนสำคัญของการอภิปรายผ่านพัฒนา หลักสูตร ได้ไม่เท่าการเจริญเติบโต แต่ยัง วิธีประโยชน์ของการเจริญเติบโตที่มีการแจกจ่ายเพื่อบรรเทาความยากจน อภิปรายพัฒนาเราเค้าในบทที่ 5 จากการนำเข้า – ทวีความทดแทน (ISI) รุนแรงมากการปรับปรุงโครงสร้างโปรแกรม (SAP) ยาวหน้าอภิปรายร่วมสมัยโลกาภิวัตน์ แต่ทั้งสองเอยกำหนดคำถามสำคัญเดียวกัน: สามารถรัฐในประเทศกำลังพัฒนาใช้นโยบายเศรษฐกิจเพื่อช่วยให้เศรษฐกิจโลกที่จะเป็นประโยชน์มากที่สุดเพื่อประชาชน องค์ประกอบสำคัญในการอภิปรายนี้ไม่เศรษฐกิจ และแต่แทนการเมือง: ชนิดของระบอบจะยินดี และความสามารถในการใฝ่หานโยบายที่เป็นประโยชน์มากที่สุด การอภิปรายที่ยาวนานเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลกของรัฐที่ค่อนข้างยากจนและไม่มีอำนาจที่มีเกือบทุกวรรณคดีนโยบายทางเศรษฐกิจและสังคมของพวกเขาและการอภิปรายเกี่ยวกับพวกเขาได้มีส่วนร่วมยาวเป้าหมายของ "การพัฒนา." อย่างเป็นทางการระบอบการปกครองของพวกเขาพยายามที่จะบรรลุเป้าหมายการเติบโตทางเศรษฐกิจในการปรับปรุงชีวิตของผู้คนของพวกเขาผ่าน อุตสาหกรรมและรูปแบบอื่น ๆ ของการกระจายความเสี่ยงทางเศรษฐกิจ ส่วนสำคัญของการถกเถียงเรื่องการพัฒนาของหลักสูตรที่ได้รับไม่เพียง แต่วิธีการที่จะบรรลุเป้าหมายการเติบโต แต่ยังวิธีประโยชน์ของการเจริญเติบโตที่มีการกระจายในการบรรเทาความยากจน อภิปรายการพัฒนาเราร่างในบทที่ 5 จากอุตสาหกรรมนำเข้า -substitution (ISI) โปรแกรมปรับโครงสร้าง (SAP) นำหน้ายาวการอภิปรายร่วมสมัยโลกาภิวัตน์ แต่ทั้งคู่ก็จบลงด้วยการที่อยู่ในคำถามที่สำคัญเหมือนกัน: วิธีสามารถระบุในประเทศกำลังพัฒนาใช้นโยบายเศรษฐกิจ ช่วยให้พวกเขานำทางเศรษฐกิจโลกไปในทางที่เป็นประโยชน์มากที่สุดเพื่อคนของพวกเขา? องค์ประกอบสำคัญในการอภิปรายนี้ไม่ได้ แต่ทางเศรษฐกิจและทางการเมืองแทน: เซ็กซ์แบบของระบอบการปกครองเป็นส่วนใหญ่ยินดีที่จะและมีความสามารถของการใฝ่หานโยบายที่เป็นประโยชน์? การอภิปรายยาวนานเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของโลกที่ค่อนข้างยากจนและไม่มีอำนาจรัฐเกือบทั้งหมดของวรรณคดีทางสังคม เศรษฐกิจ และนโยบาย และการอภิปรายเกี่ยวกับพวกเขาจะเกี่ยวข้องกับเป้าหมายของ " การพัฒนา " อย่างเป็นทางการของการปกครองระบอบแสวงหาเพื่อให้บรรลุการเติบโตทางเศรษฐกิจที่จะปรับปรุงชีวิตของผู้คนผ่านอุตสาหกรรมและรูปแบบอื่น ๆของความหลากหลายทางเศรษฐกิจส่วนคีย์ของการอภิปรายมากกว่าการพัฒนาของหลักสูตรที่ได้รับไม่เพียง แต่วิธีการเพื่อให้บรรลุการเติบโต แต่ยังวิธีการได้รับประโยชน์จากการกระจายเพื่อบรรเทาความยากจน การพัฒนาการอภิปรายเราเค้าร่างในบทที่ 5 จากการเข้า–อุตสาหกรรม ( ISI ) โปรแกรมการปรับโครงสร้าง ( SAP ) ยาวหน้าอภิปรายโลกาภิวัฒน์ร่วมสมัยแต่ลงเอยกับคำถามหลักเดียวกัน : ทำไมรัฐในการพัฒนาประเทศ ใช้นโยบายเศรษฐกิจเพื่อช่วยให้พวกเขานำทางเศรษฐกิจทั่วโลกในวิธีที่มีประโยชน์มากที่สุดเพื่อประชาชน ? กุญแจสำคัญในการอภิปรายนี้ไม่ใช่เศรษฐกิจและการเมือง แต่จะแทนสิ่งที่ประเภทของระบบส่วนใหญ่จะเต็มใจและสามารถผลักดันนโยบายที่เป็นประโยชน์ ? การอภิปรายยาวนานเป็น