The Bodhisatta was at one time born

The Bodhisatta was at one time born in the region of Himavanta as a white crane; now Brahmadatta was at that time reigning in Benares. Now it chanced that as a lion was eating meat a bone stuck in his throat. The throat became swollen, he could not take food, his suffering was terrible. The crane seeing him, as he was perched an a tree looking for food, asked, "What ails thee, friend?" He told him why. "I could free thee from that bone, friend, but dare not enter thy mouth for fear thou mightest eat me." "Don't be afraid, friend, I'll not eat thee; only save my life." "Very well," says he, and caused him to lie down on his left side. But thinking to himself, "Who knows what this fellow will do," he placed a small stick upright between his two jaws that he could not close his mouth, and inserting his head inside his mouth struck one end of the bone with his beak. Whereupon the bone dropped and fell out. As soon as he had caused the bone to fall, he got out of the lion's mouth, striking the stick with his beak so that it fell out, and then settled on a branch. The lion gets well, and one day was eating a buffalo he had killed. The crane, thinking "I will sound him," settled an a branch just over him, and in conversation spoke this first verse:

"A service have we done thee
To the best of our ability,
King of the Beasts! Your Majesty!
What return shall we get from thee?"
In reply the Lion spoke the second verse:

"As I feed on blood,
And always hunt for prey,
'Tis much that thou art still alive
Having once been between my teeth."
Then in reply the crane said the two other verses:

"Ungrateful, doing no good,
Not doing as he would be done by,
In him there is no gratitude,
To serve him is useless.
"His friendship is not won
By the clearest good deed.
Better softly withdraw from him,
Neither envying nor abusing."
And having thus spoken the crane flew away.

And when the great Teacher, Gautama the Buddha, told this tale, he used to add: "Now at that time the lion was Devadatta the Traitor, but the white crane was I myself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bodhisatta การทีเกิดในภูมิภาคของป่าหิมพานต์เป็นกระเรียนขาว ตอนนี้ Brahmadatta ถูกที่ครองราชย์นั้นเวลาในมหา ตอนนี้ประจวบเหมาะกับที่เป็นสิงห์ไม่กินเนื้อสัตว์ กระดูกติดอยู่ในคอของเขา คอเริ่มบวม เขาไม่สามารถใช้อาหาร ทุกข์ของเขามาก กระเรียนเห็นเขา ตามที่เป็นอยู่มีต้นไม้หาอาหาร ถาม, "อะไร ails ทั้งหลาย เพื่อน? " เขาบอกเขาทำไม "ฉันไม่ฟรีทั้งหลายจากที่ กระดูก เพื่อน แต่ไม่กล้าป้อนปากพระองค์กลัวพระองค์ mightest กินฉันได้" "ไม่กลัว เพื่อน ฉันจะไม่กินทั้งหลาย เฉพาะ บันทึกชีวิตของฉัน" "ดีมาก กล่าวว่า เขา และทำให้เขานอนลงบนด้านซ้ายของเขา แต่ความคิดตนเอง "ที่รู้ว่าคนนี้จะทำอะไร" เขาวางไม้เรียวเล็กตรงระหว่างเขาทั้งสองก็คงไม่สามารถปิดปากของเขา และแทรกศีรษะภายในปากของเขาหลงปลายด้านหนึ่งของแท่งที่มีจะงอยปากของเขา Whereupon กระดูกลดลง และตกออกมา ทันทีที่เขาได้เกิดกระดูกลง เขาได้ออกมาที่ปากของสิงโต โดดเด่นติด ด้วยจะงอยปากของเขาเพื่อให้ตกออก และสาขาแล้ว ตัดสิน เรียกสิงโตดี และหนึ่งวันมีกินควายเขาฆ่า นกกระเรียน ความคิด "ฉันจะฟังเขา ชำระสาขาเพียง กว่าเขา และการสนทนาพูดนี้ข้อแรก: "บริการเราได้กระทำทั้งหลาย กับความสามารถของเรา พญาสัตว์ มหาบพิตร กลับว่าจะเราได้รับจาก"ตอบกลับ สิงโตพูดข้อที่สอง: "เป็นฉันกินเลือด และมักจะล่าเหยื่อ ' มอก.มากว่า พระองค์ชนยังมีชีวิตอยู่ มีครั้งเดียวแล้วระหว่างฟันของฉัน"แล้วตอบกลับ กระเรียนกล่าวว่า สองอื่น ๆ ข้อ: "Ungrateful ทำไม่ดี ไม่ทำ ตามที่เขาต้องทำตาม ในพระองค์ มีความกตัญญูไม่ เพื่อเขาจะประโยชน์ "มิตรภาพของเขาไม่ชนะแล้ว โดยหนังสือชัดเจนดี ดี เบา ๆ ถอนจากเขา ไม่ envying และไม่เหยียดหยาม"และจึงมีพูดกระเรียนบินไปและเมื่อครู โคดมพระพุทธเจ้า บอกเรื่องนี้ เคยเพิ่ม: "ขณะ ที่ สิงโตพระเทวทัตคนทรยศ แต่นกกระเรียนขาวตัวผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพธิสัตว์ครั้งหนึ่งเคยเกิดในพื้นที่ของหิมพานต์เป็นเครนสีขาว; ตอนนี้ Brahmadatta เป็นช่วงเวลาที่ครองราชย์ในพารา ณ สี ตอนนี้มันบังเอิญว่าเป็นสิงโตกินเนื้อกระดูกติดอยู่ในลำคอของเขา คอบวมกลายเป็นเขาไม่สามารถนำอาหาร, ความทุกข์ทรมานของเขาเป็นที่น่ากลัว เครนเห็นเขาขณะที่เขากำลังนั่งอยู่บนต้นไม้ที่กำลังมองหาอาหารถามว่า "สิ่งที่ ails เจ้าเพื่อน?" เขาบอกเขาว่าทำไม "ฉันจะปลดปล่อยเจ้าจากกระดูกที่เพื่อน แต่ไม่กล้าใส่ปากของเจ้าเพราะกลัวเจ้าจะได้กินฉัน." "อย่ากลัวที่จะเป็นเพื่อนที่ฉันจะไม่กินเจ้าเพียง แต่ประหยัดชีวิตของฉัน." "ดีมาก" เขาบอกว่าเขาและทำให้เขาต้องนอนลงบนด้านซ้ายของเขา แต่คิดกับตัวเองว่า "ใครจะรู้ว่าสิ่งที่คนนี้จะทำ" เขาวางไม้เล็ก ๆ ตรงระหว่างสองขากรรไกรของเขาว่าเขาไม่สามารถปิดปากของเขาและใส่หัวของเขาเข้าไปในปากของเขาหลงปลายด้านหนึ่งของกระดูกที่มีจะงอยปากของเขา ครั้นแล้วกระดูกลดลงและหลุดออกมา ทันทีที่เขาได้ก่อให้เกิดกระดูกที่จะล้มเขาได้ออกจากปากสิงโตโดดเด่นติดกับจะงอยปากของเขาเพื่อที่จะหลุดออกมาแล้วตั้งรกรากอยู่บนกิ่งไม้ สิงโตได้รับอย่างดีและวันหนึ่งกินควายเขาฆ่า เครนคิด "ฉันจะเสียงเขาว่า" ตัดสินสาขาเพียงเขาและในการสนทนาพูดท่อนแรกนี้"บริการที่เราทำเจ้าที่ดีที่สุดของความสามารถของเรา, ราชาแห่งสัตว์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ! อะไร ? ผลตอบแทนที่เราจะได้รับจากเจ้า " ในการตอบสิงโตพูดท่อนที่สอง: "ขณะที่ผมกินเลือด, และมักจะล่าเหยื่อพ่อมากว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่มีอยู่ครั้งหนึ่งระหว่างฟันของฉัน ". จากนั้นในการตอบกลับ เครนกล่าวว่าทั้งสองบทอื่น ๆ : "เนรคุณทำไม่ดีไม่ทำตามที่เขาจะทำได้โดยในพระองค์มีความกตัญญูไม่มีที่จะให้บริการเขาจะไม่ได้ผล. "มิตรภาพของเขาจะไม่ได้รับรางวัลโดยการกระทำความดีที่ชัดเจน. ดีขึ้นเบา ๆ ถอนตัวออกจากเขาไม่อิจฉาหรือเหยียดหยาม ". และมีการพูดจึงเครนบินออกไป. และเมื่อครูที่ดีพระพุทธเจ้าบอกเรื่องนี้เขาใช้เพื่อเพิ่ม: "ตอนนี้ในเวลานั้นสิงโตเป็น Devadatta ทรยศ, แต่เครนสีขาวเป็นตัวผมเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระโพธิสัตว์เกิดเป็นครั้งเดียวในภาคของป่าหิมพานต์ เป็นนกกระเรียนขาว ตอนนี้ brahmadatta เป็นเวลาที่ครองราชย์ในพาราณสี . ตอนนี้มันได้ว่าเป็นสิงโตกินเนื้อกระดูกติดอยู่ในลำคอของเขา คอเริ่มบวม เขาจะไม่ใช้อาหาร ความทุกขเวทนาสาหัส เครนที่เห็นเขา ในฐานะที่เขาเกาะอยู่ที่ต้นไม้มองหาอาหาร ถามว่า " สิ่งที่ ails ท่านเพื่อน" เค้าบอกเค้าทำไม " ได้ฟรี ท่าน จากกระดูก เพื่อน แต่ไม่กล้าใส่ปากของท่านเพราะกลัวเจ้าจะได้กินฉัน . " " ไม่ต้องกลัวหรอก เพื่อน ฉันจะไม่กินเจ้า แค่รักษาชีวิตของฉัน . " " ดีมาก " บอกว่า เขา และให้เขานอนลงบนด้านซ้ายของเขา แต่คิดกับตัวเองว่า " ใครก็รู้ว่าหมอนี่จะทำอะไร" เขาอยู่ตรงแท่งเล็ก ๆระหว่างขากรรไกรทั้งสองของเขาว่าเขาไม่สามารถปิดปาก และใส่หัวของเขาในปากของเขาหลงปลายด้านหนึ่งของกระดูกกับปากของเขา ซึ่งกระดูกหล่นร่วง ทันทีที่เขาได้ทำให้กระดูกจะร่วงออกจากปากสิงโต ตื่นตาตื่นใจติดกับปากของเขาเพื่อให้มันหลุดออกมาและตัดสินแล้วในสาขา สิงโตได้รับดีแล้ววันนึงก็กินควายที่เขาฆ่า เครน , คิดว่า " ผมจะเสียงเขา " ตัดสินมีสาขากว่าเขา และในการสนทนาพูดท่อนแรกนี้

" บริการ เราได้ทำอะไรเพื่อท่าน

ที่ดีที่สุดของความสามารถของเรา ราชาแห่งสัตว์ ฝ่าบาท !
กลับแล้วเราจะได้รับจากพระองค์ ? "
ตอบ สิงโตพูดข้อที่สอง :

" ขณะที่ฉันกินเลือด และล่าเหยื่อเสมอ

,นี่ขนาดว่าท่านยังมีชีวิตอยู่
มีครั้งเดียว ระหว่างฟันของฉัน "
แล้วตอบเครนกล่าวว่าอีกสองข้อ :

" เนรคุณ ทำไม่ดี
ไม่ทำตามเขาจะทำโดย
เขาไม่มีความกตัญญู ปรนนิบัติเขาไม่มีประโยชน์
.
" มิตรภาพไม่ใช่วอน
โดยชัดเจนความดี .
ดีกว่าเบาถอนตัวจากเขา หรือเหยียดหยามไม่อิจฉา

"และมีจึงพูดนกกระเรียนบินออกไป

และเมื่อมหาอาจารย์ องค์พระพุทธเจ้า บอกเรื่องราวนี้ เขาเพิ่ม : " ตอนนี้เวลาที่สิงโตถูกพระเทวทัตทรยศ แต่เครนสีขาวคือผมเอง