1.INTRODUCTIONThe Northeastern part

1.INTRODUCTION
The Northeastern part of Thailand has been frequently subjected to drought in several parts of the region
although the amount of rainfall is relatively high. The major causes of drought are erratic distribution of rainfall,
dry spells in the rainy season from June to July and also in last two weeks of September and low water holding
capacity of soil. The most serious negative result from drought is water deficiency for agriculture, the major
economic sector in the region, which impacts human life, property and agricultural production in the region and the
country as a whole.
A rainfall period in the Northeast of Thailand starts from May to October which is influenced by the Southwest
and the Northeast monsoon. The pattern of increasing rainfall was found from the Southwest to the Northeast of the
region. The greatest variability of rainfall was found in the southwest which drought impacted several provinces in
this area (Saenjan et al, 1990). In addition, in the southwestern and the central part of the region, unevenly
distributed rainfall in the rainy season was found extensively and extended for longer periods which happened in
the middle of June (Siripon, 2000). Drought risk area in the Northeast of Thailand was studied by using remotely
sensed data and GIS to establish 3 drought risk layers; Meteorological drought, Hydrological drought and Physical
drought. The study revealed that high drought risk areas were found in the Southwest and extended to the
Northwest of the region while the low risk areas were found in the Northern and Northeastern part of the region
along the Mekong River (Mongkolsawat, et al, 2001).
Drought means insufficient precipitation over extended periods (Loukas, 2004). The pattern of drought could
be identified by assessment of rainfall and water resources availability. The new meteorological index, the
standardized precipitation index (SPI) was developed by Mckee et al. (1993) to quantify precipitation deficits for
several time scales. SPI is an index based on the cumulative probability of recording a given amount of
precipitation at a station. Therefore the probability of rainfall being less or more than a certain amount can be
determined. Drought event means a particular rainfall event gives a low probability on the cumulative probability
function. The advantages of SPI are not only representing the amount of rainfall over a particular time scale, but
also indicating the relation to the average of this amount which will be helpful to define drought experience of a
station. The SPI output is in units of standard deviation from the median, based on the time record period with
longer time period is more likely to get a better result (Rouault et al, 2003).
Several studies used SPI for real time monitoring and analysis of drought. SPI was applied to monitor the
intensity and spatial extension of droughts at different time scales in South Africa (Rouault et al, 2003). Llod-Huges
and Sounders (2002) used SPI to analyze drought climatology for Europe and the results indicates that the
proportion of Europe experiencing extreme and moderate drought conditions has changed significantly since the
20th century. Drought severity and its characteristic in Thessaly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.บทนำภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้รับบ่อยต้องภัยแล้งในหลายส่วนของภูมิภาคถึงแม้ว่าปริมาณน้ำฝนมีค่อนข้างสูง สาเหตุหลักของภัยแล้งมีความกระจายของปริมาณน้ำฝนแห้ง spells ในฤดูฝนตั้งแต่เดือนมิถุนายน-กรกฎาคม และ ในเดือนกันยายนและถือน้ำต่ำกำลังของดิน ผลลบร้ายแรงที่สุดจากภัยแล้งจะขาดน้ำเพื่อการเกษตร หลักการภาคเศรษฐกิจในภูมิภาค ซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตมนุษย์ คุณสมบัติ และการผลิตเกษตรในภูมิภาค และประเทศทั้งหมดระยะเวลาปริมาณน้ำฝนในภาคอีสานของประเทศไทยเริ่มตั้งแต่พฤษภาคมถึงตุลาคมซึ่งได้รับอิทธิพลจากตะวันตกเฉียงใต้และมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ รูปแบบของการเพิ่มปริมาณน้ำฝนพบจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือของตัวภูมิภาค ความแปรผันมากที่สุดของฝนพบในตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งภัยแล้งผลกระทบต่อหลายชิ้นพื้นที่ที่นี้ (Saenjan et al, 1990) นอกจากนี้ ในการตะวันตกเฉียงใต้และตอนกลางของภูมิภาค ซึ่งกระจายปริมาณน้ำฝนในฤดูฝนพบอย่างกว้างขวาง และขยายสำหรับรอบระยะเวลานานซึ่งเกิดขึ้นในกลางมิถุนายน (Siripon, 2000) มีศึกษาพื้นที่เสี่ยงภัยแล้งในภาคอีสานของประเทศไทย โดยใช้จากระยะไกลข้อมูลเหตุการณ์และ GIS เพื่อสร้างเลเยอร์ 3 ภัยแล้งความเสี่ยง แล้งอุตุนิยมวิทยา อุทกวิทยาภัยแล้ง และทางกายภาพภัยแล้ง การศึกษาเปิดเผยว่า พื้นที่เสี่ยงภัยแล้งสูงที่พบในตะวันตกเฉียงใต้ และขยายการตะวันตกเฉียงเหนือของภูมิภาคในขณะที่พื้นที่มีความเสี่ยงต่ำที่พบในภาคเหนือและทุกภาคริมน้ำโขง (Mongkolsawat, et al, 2001)ภัยแล้งหมายถึง ฝนพอผ่านเวลานาน (Loukas, 2004) รูปแบบของภัยแล้งได้สามารถระบุ โดยวัดปริมาณน้ำฝนและน้ำทรัพยากรพร้อมใช้งาน ดัชนีอุตุนิยมวิทยาการใหม่ การฝนมาตรฐานดัชนี (SPI) ได้รับการพัฒนาโดย Mckee et al. (1993) วัดปริมาณฝนขาดดุลสำหรับเครื่องชั่งน้ำหนักเวลาหลาย SPI เป็นดัชนีตามความน่าเป็นสะสมของบันทึกที่กำหนดจำนวนฝนที่สถานี ดังนั้น น่าจะน้อยกว่า หรือมากกว่าค่าปริมาณน้ำฝนได้กำหนด เหตุการณ์ภัยแล้งหมายความว่า เหตุการณ์ฝนตกเฉพาะให้ความน่าเป็นต่ำบนความน่าเป็นสะสมฟังก์ชัน ข้อดีของ SPI ไม่เพียงแสดงปริมาณน้ำฝนช่วงสเกลเวลาที่เฉพาะเจาะจง แต่นอกจากนี้ยัง แสดงถึงความสัมพันธ์กับค่าเฉลี่ยของยอดเงินนี้จะให้ประสบการณ์ภัยแล้งของการสถานี ผล SPI เป็นหน่วยของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานจากค่ามัธยฐาน ตามช่วงเวลาบันทึกด้วยระยะเวลายาวเป็นแนวโน้มที่จะได้รับผลที่ดีกว่า (Rouault et al, 2003)ศึกษาหลายใช้ SPI สำหรับตรวจสอบเวลาจริงและการวิเคราะห์ภัยแล้ง SPI ถูกใช้เพื่อตรวจสอบการความรุนแรงและขยายพื้นที่ droughts ที่เวลาต่าง ๆ ปรับขนาดในแอฟริกาใต้ (Rouault et al, 2003) Llod-HugesSounders (2002) ใช้ SPI ในการวิเคราะห์ภัยแล้ง climatology สำหรับยุโรป และหมายถึงผลการสัดส่วนของยุโรปที่ประสบภัยแล้งมาก และปานกลางเงื่อนไขมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการศตวรรษที่ 20 ภัยแล้งรุนแรงและลักษณะของใน Thessaly

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้ถูกยัดเยียดบ่อยภัยแล้งในหลายส่วนของภูมิภาค
แม้ว่าปริมาณน้ำฝนค่อนข้างสูง สาเหตุหลักของภัยแล้งที่มีการกระจายตัวที่ผิดปกติของปริมาณน้ำฝน,
ฝนแล้งในช่วงฤดูฝนตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนกรกฎาคมและยังอยู่ในสองสัปดาห์สุดท้ายของเดือนกันยายนและน้ำต่ำการถือ
ความจุของดิน ผลลบที่ร้ายแรงที่สุดจากภัยแล้งคือการขาดน้ำเพื่อการเกษตร, ที่สำคัญ
ของภาคเศรษฐกิจในภูมิภาคซึ่งส่งผลกระทบต่อชีวิตมนุษย์ทรัพย์สินและการผลิตทางการเกษตรในภูมิภาคและ
ประเทศโดยรวม.
ระยะเวลาที่ปริมาณน้ำฝนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยเริ่มจาก พฤษภาคม-ตุลาคมซึ่งได้รับอิทธิพลจากตะวันตกเฉียงใต้
และภาคตะวันออกเฉียงเหนือมรสุม รูปแบบของปริมาณน้ำฝนที่เพิ่มขึ้นถูกพบจากภาคตะวันตกเฉียงใต้ไปยังภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ
ภูมิภาค ความแปรปรวนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปริมาณน้ำฝนที่พบในทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่ได้รับผลกระทบภัยแล้งหลายจังหวัดใน
พื้นที่นี้ (Saenjan, et al, 1990) นอกจากนี้ในทางตะวันตกเฉียงใต้และภาคกลางของภูมิภาคไม่สม่ำเสมอ
ปริมาณน้ำฝนกระจายในช่วงฤดูฝนที่พบอย่างกว้างขวางและขยายสำหรับระยะเวลานานซึ่งเกิดขึ้นใน
กลางเดือนมิถุนายน (ศิริพร, 2000) พื้นที่เสี่ยงภัยแล้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยได้รับการศึกษาโดยใช้ระยะไกล
ข้อมูลรู้สึกและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อสร้าง 3 ชั้นความเสี่ยงภัยแล้ง; ภัยแล้งอุตุนิยมวิทยาอุทกวิทยาและภัยแล้งทางกายภาพ
ภัยแล้ง ผลการศึกษาพบว่าพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงในฤดูแล้งที่พบในภาคตะวันตกเฉียงใต้และขยายไปยัง
ภาคตะวันตกเฉียงเหนือของภูมิภาคในขณะที่พื้นที่ที่มีความเสี่ยงต่ำที่พบในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของพื้นที่
ริมแม่น้ำโขง (Mongkolsawat, et al, 2001)
หมายความว่าภัยแล้งฝนไม่เพียงพอในช่วงเวลาขยาย (Loukas, 2004) รูปแบบของภัยแล้งที่อาจ
จะเกิดขึ้นในการประเมินปริมาณน้ำฝนและน้ำทรัพยากรที่พร้อมใช้งาน ดัชนีอุตุนิยมวิทยาใหม่
ดัชนีฝนมาตรฐาน (SPI) ได้รับการพัฒนาโดย Mckee และคณะ (1993) ปริมาณการขาดดุลฝนสำหรับ
เครื่องชั่งน้ำหนักหลายครั้ง SPI เป็นดัชนีขึ้นอยู่กับความน่าจะเป็นสะสมของการบันทึกจำนวนที่กำหนดของ
ฝนที่สถานี ดังนั้นน่าจะเป็นของปริมาณน้ำฝนเป็นมากหรือน้อยกว่าจำนวนหนึ่งที่สามารถ
กำหนด เหตุการณ์ภัยแล้งหมายถึงกรณีที่ปริมาณน้ำฝนโดยเฉพาะอย่างยิ่งให้ความน่าจะเป็นในระดับต่ำเมื่อความน่าจะเป็นที่สะสม
ฟังก์ชั่น ข้อดีของ SPI ไม่เพียง แต่เป็นตัวแทนของปริมาณน้ำฝนในช่วงระยะเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่
ยังแสดงให้เห็นความสัมพันธ์กับค่าเฉลี่ยของจำนวนนี้ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการกำหนดประสบการณ์ภัยแล้งของ
สถานี เอาท์พุท SPI อยู่ในหน่วยของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานจากค่าเฉลี่ยขึ้นอยู่กับระยะเวลาการบันทึกเวลาที่มี
ระยะเวลานานมีแนวโน้มที่จะได้รับผลที่ดีกว่า (Rouault et al, 2003).
การศึกษาหลายแห่งใช้ SPI สำหรับการตรวจสอบเวลาจริงและการวิเคราะห์ ภัยแล้ง SPI ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบ
ความรุนแรงและขยายการกระจายตัวของภัยแล้งในระดับเวลาที่แตกต่างในแอฟริกาใต้ (Rouault et al, 2003) Llod-Huges
และซาวน์เดอ (2002) ที่ใช้ในการวิเคราะห์ SPI ภูมิอากาศภัยแล้งสำหรับยุโรปและผลที่แสดงให้เห็นว่า
สัดส่วนของยุโรปประสบภาวะภัยแล้งที่รุนแรงและปานกลางมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่
ศตวรรษที่ 20 ความรุนแรงความแห้งแล้งและลักษณะของในเทสซา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับบ่อยภายใต้ความแห้งแล้งในหลายส่วนของภูมิภาค
ถึงแม้ว่าปริมาณค่อนข้างสูง สาเหตุหลักของภาวะโลกร้อนการรื่นปริมาณน้ำฝน
บริการคาถาในฤดูฝนตั้งแต่เดือนมิถุนายน ถึง กรกฎาคม และ ในช่วงสองสัปดาห์ของเดือนกันยายนและต่ำถือ
ความจุของน้ำในดิน The most serious negative result from drought is water deficiency for agriculture, the major
economic sector in the region, which impacts human life, property and agricultural production in the region and the
country as a whole.
A rainfall period in the Northeast of Thailand starts from May to October which is influenced by the Southwest
and the Northeast monsoon. The pattern of increasing rainfall was found from the Southwest to the Northeast of the
region. The greatest variability of rainfall was found in the southwest which drought impacted several provinces in
this area (Saenjan et al, 1990). In addition, in the southwestern and the central part of the region, unevenly
กระจายปริมาณน้ำฝนในฤดูฝนพบอย่างกว้างขวางและขยายระยะเวลานานซึ่งเกิดขึ้นใน
ตรงกลางของเดือนมิถุนายน ( ศิริพร , 2000 ) พื้นที่เสี่ยงภัยแล้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยโดยใช้ข้อมูลการสำรวจระยะไกลและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อสร้าง
3 แล้งเสี่ยงชั้น ภัยแล้งและภัยแล้งความแห้งแล้งเชิงกายภาพอุตุนิยมวิทยา

The study revealed that high drought risk areas were found in the Southwest and extended to the
Northwest of the region while the low risk areas were found in the Northern and Northeastern part of the region
along the Mekong River (Mongkolsawat, et al, 2001).
Drought means insufficient precipitation over extended periods (Loukas, 2004). The pattern of drought could
ถูกระบุโดยการประเมินความพร้อมของฝนและน้ำ ดัชนีอุตุนิยมวิทยาใหม่
ดัชนีการมาตรฐาน ( SPI ) ถูกพัฒนาโดยแมกกี et al . ( 1993 ) ปริมาณการขาดดุลสำหรับ
สเกลเวลาหลาย SPI เป็นดัชนีตามความน่าจะเป็นสะสมของการบันทึกให้ ปริมาณ
ฝนที่สถานีดังนั้นความน่าจะเป็นของปริมาณน้ำฝนที่น้อยกว่าหรือมากกว่าจํานวนสามารถ
มุ่งมั่น เหตุการณ์ภัยแล้ง หมายถึง เหตุการณ์ที่ฝนตกโดยเฉพาะให้ความน่าจะเป็นต่ำในฟังก์ชันความน่าจะเป็น
สะสม ข้อดีของการลงทุนไม่เพียง แต่แสดงปริมาณน้ำฝนมากกว่ามาตราส่วนเวลาที่เฉพาะเจาะจง แต่
ยังแสดงความสัมพันธ์กับค่าเฉลี่ยของจำนวน ซึ่งจะเป็นประโยชน์เพื่อกำหนดประสบการณ์ความแห้งแล้งของ
สถานี กระดูกสันหลังออก เป็น ในหน่วยของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานจากมัธยฐาน ตามบันทึกเวลาระยะเวลาที่มีระยะเวลา
อีกต่อไปมีแนวโน้มที่จะได้รับผลที่ดีกว่า ( รูโอล et al , 2003 ) .
หลายการศึกษาใช้ SPI สำหรับการตรวจสอบเวลาจริงและการวิเคราะห์ความแห้งแล้งSPI จะใช้ตรวจสอบความเข้มและพื้นที่ขยาย
ภัยแล้งในระดับเวลาที่แตกต่างกันในแอฟริกาใต้ ( รูโอล et al , 2003 ) llod วจ
sounders ( 2002 ) และใช้ SPI วิเคราะห์ภูมิอากาศแห้งแล้งสำหรับยุโรป และผลการทดลอง พบว่า สัดส่วนของยุโรปประสบ
รุนแรงและปานกลาง ความแห้งแล้งได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เนื่องจาก
ศตวรรษที่ 20ความรุนแรงของความแห้งแล้งและลักษณะของมันใน Thessaly