However, she perhaps understood tha

However, she perhaps understood that a bit too late; because in the exact moment she understood that, this person could very likely never wake up again. Such a terrible fall was absolutely impossible for someone that only had the profound strength of Nascent Profound Realm to endure. The only outcome, was death.

Lan Xueruo’s heart was wracked with a terrible pain and her tears completely blurred her vision. In her distress, she didn’t notice that although Yun Che’s impact smashed such a huge crater and so many cracks on the ground, there was actually no sign of any accumulated blood under his body.

In the midst of her crying, she suddenly felt a warm touch within her palm. In that instant, as if she had been shocked by electricity, her entire body quivered as she suddenly widened her beautiful eyes. Through her still blurred vision, she saw Yun Che slowly open his eyes. Because she had cried too miserably, her face was completely spent from crying but he gazed at her and gently smiled. His hands were precisely resting in her palm, which told her that he was not dead.

“Junior Brother Yun….” Lan Xueruo suddenly had a feeling as if she suddenly left hell and entered heaven. Under such a great surprise, even her voice became erratically obscure: “You… You’re okay?”

“Originally…. I did die.” Yun Che slightly moved his lips and spoke with a hoarse and weak voice. But that slight smile at the corner of his lips did not lack any of its usual flair: “But Yama told me that there was a beautiful and kind girl who was crying so miserably because of my death that even he could not bear to watch any longer, so he …. sent me back….”

At the cross of sadness and surprise, Lan Xueruo didn’t know whether she should cry or smile. Somewhat embarrassed, she wiped the tears on her face and tried very hard to make an reproachful expression. However, this reproachful expression was like a pear blossom after the rain and was indescribably poignant and moving: “You’re already in this state, yet… yet you still don’t forget to be shamelessly loquacious. In the future, who knows how many girls this mouth of yours would harm.”

“Hehe….” Yun Che laughed. Just as he let out a laugh, his wounds were affected and the pain caused his eyebrows to spasm: “Then, is it possible…. to harm to Senior Sister….”

From the first day they met till now, Lan Xueruo and Yun Che did not hold many conversations between them. In addition, a large portion of their conversation consisted of slightly teasing jokes. She was already accustomed to hearing such words from his mouth and she would think that they were either funny or interesting. But this time, she suddenly felt an unexplainable and inexplicable throbbing that came from somewhere within the depths of her heart. She moved her lips and was just about to speak, but discovered that Yun Che had already closed his eyes and lost consciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม เธออาจจะเข้าใจว่าที่สายเกินไป เนื่องจากในขณะ ที่เธอเข้าใจว่า บุคคลนี้ไม่มีแนวโน้มสูงเคย ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ตกน่ากลัวเป็นไปไม่ได้จริง ๆ สำหรับคนที่มีความลึกซึ้งของ Realm ลึกซึ้งก่อทนเท่านั้น ผลเท่านั้น ไม่ตายLan Xueruo หัวใจถูก wracked ด้วยกลัวความเจ็บปวด และน้ำตาของเธอเบลอวิสัยทัศน์ของเธออย่างสมบูรณ์ ในความทุกข์ของเธอ เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่า แม้ว่าผลกระทบ Yun Che ทุบเช่นเป็นปล่องขนาดใหญ่และรอยแตกมากมายบนพื้นดิน มันมีจริงไม่มีสัญญาณใด ๆ เลือดสะสมภายใต้ร่างของเขาท่ามกลางเธอร้องไห้ เธอก็รู้สึกอบอุ่นภายในปาล์มของเธอ ทันทีที่ ว่าเธอมีการช็อค ด้วยไฟฟ้า ร่างกายของเธอทั้ง quivered เป็นเธอ widened ดวงตาของเธอสวยงามก็ ผ่านวิสัยทัศน์ของเธอยังคงเบลอ เธอเห็นยุน Che ค่อย ๆ เปิดตา เพราะเธอร้องไม่เป็นท่าเกินไป ใบหน้าของเธอถูกใช้จนหมดจากการร้องไห้ แต่เขาจ้องเธอ และยิ้มเบา ๆ มือของเขาได้อย่างแม่นยำได้รับการพักผ่อนในปาล์มของเธอ ซึ่งบอกเธอว่า เขาไม่ตาย"ยุนพี่จูเนียร์..." Lan Xueruo ก็มีความรู้สึกว่าเธอก็ซ้ายนรก และสวรรค์ป้อน ภายใต้ดังกล่าวความประทับ แม้เสียงของเธอก็กลายเป็นผิดปิดบัง: "คุณ... คุณโอเค"“Originally…. I did die.” Yun Che slightly moved his lips and spoke with a hoarse and weak voice. But that slight smile at the corner of his lips did not lack any of its usual flair: “But Yama told me that there was a beautiful and kind girl who was crying so miserably because of my death that even he could not bear to watch any longer, so he …. sent me back….”At the cross of sadness and surprise, Lan Xueruo didn’t know whether she should cry or smile. Somewhat embarrassed, she wiped the tears on her face and tried very hard to make an reproachful expression. However, this reproachful expression was like a pear blossom after the rain and was indescribably poignant and moving: “You’re already in this state, yet… yet you still don’t forget to be shamelessly loquacious. In the future, who knows how many girls this mouth of yours would harm.”“Hehe….” Yun Che laughed. Just as he let out a laugh, his wounds were affected and the pain caused his eyebrows to spasm: “Then, is it possible…. to harm to Senior Sister….”From the first day they met till now, Lan Xueruo and Yun Che did not hold many conversations between them. In addition, a large portion of their conversation consisted of slightly teasing jokes. She was already accustomed to hearing such words from his mouth and she would think that they were either funny or interesting. But this time, she suddenly felt an unexplainable and inexplicable throbbing that came from somewhere within the depths of her heart. She moved her lips and was just about to speak, but discovered that Yun Che had already closed his eyes and lost consciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่เธออาจจะเข้าใจว่าบิตสายเกินไป; เพราะในช่วงเวลาที่แน่นอนเธอเข้าใจว่าคนนี้จะมีโอกาสมากที่ไม่เคยตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ดังกล่าวเป็นฤดูใบไม้ร่วงที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่งเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่มีเพียงความแข็งแรงลึกซึ้งของตั้งไข่ Realm ลึกซึ้งที่จะทน ผลเท่านั้นคือความตาย. หัวใจลาน Xueruo ถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดอย่างสาหัสและน้ำตาของเธอเบลอสมบูรณ์วิสัยทัศน์ของเธอ ในความทุกข์ของเธอเธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าถึงแม้จะส่งผลกระทบต่อ Yun เจ๊ทุบเช่นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่และรอยแตกจำนวนมากบนพื้นดินมีจริงสัญลักษณ์ของเลือดสะสมใด ๆ ภายใต้ร่างของเขาไม่มี. ในท่ามกลางเธอร้องไห้เธอก็รู้สึก สัมผัสความอบอุ่นภายในปาล์มของเธอ ในทันทีที่ราวกับว่าเธอได้รับการตกใจโดยการไฟฟ้าทั้งร่างกายของเธอสั่นเป็นเธอก็เบิกตากว้างที่สวยงามของเธอ ผ่านวิสัยทัศน์ของเธอยังคงเบลอเธอเห็นยุนเจ๊ช้าเปิดตาของเขา เพราะเธอร้องไห้อย่างน่าสังเวชเกินไปใบหน้าของเธอถูกใช้อย่างสมบูรณ์จากการร้องไห้ แต่เขาจ้องมาที่เธอและยิ้มเบา ๆ มือของเขาได้อย่างแม่นยำที่วางอยู่ในฝ่ามือของเธอซึ่งบอกเธอว่าเขายังไม่ตาย. "จูเนียร์บราเดอร์หยุน ... ." ลาน Xueruo จู่ ๆ ก็มีความรู้สึกว่าถ้าจู่ ๆ เธอก็ซ้ายนรกและเข้าสวรรค์ ภายใต้เช่นแปลกใจที่ดีแม้เสียงของเธอกลายเป็นที่คลุมเครือไม่แน่นอน: "คุณ ... คุณโอเค?" " แต่เดิม ... ฉันไม่ตาย. "ยุนเจ๊ย้ายริมฝีปากของเขาเล็กน้อยและพูดด้วยเสียงแหบแห้งและอ่อนแอ แต่รอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมของริมฝีปากของเขาไม่ได้ขาดใด ๆ ของไหวพริบปกติ: " แต่ยามะบอกว่ามีสาวสวยและชนิดที่กำลังร้องไห้เพื่อเข็ญใจเพราะการตายของฉันว่าแม้เขาไม่สามารถทนดูใด ๆ อีกต่อไปเพื่อให้เขา ... ส่งฉันกลับ ... . " ที่ไม้กางเขนของความโศกเศร้าและความประหลาดใจลาน Xueruo ไม่รู้ว่าเธอควรจะร้องไห้หรือยิ้ม อายบ้างเธอเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอและพยายามอย่างหนักที่จะทำให้การแสดงออกที่ติเตียน แต่นี้แสดงออกติเตียนเป็นเหมือนดอกแพร์หลังฝนตกและเป็นคลุมเครือฉุนและการเคลื่อนย้าย: "คุณมีอยู่แล้วในรัฐนี้ยัง ... แต่คุณก็ยังไม่ลืมที่จะพูดมากลงคอ ในอนาคตใครจะรู้ว่าหลายสาวปากนี้ของคุณจะเป็นอันตราย. " " อิอิ ... . "ยุนเจ๊หัวเราะ เช่นเดียวกับเขาให้ออกหัวเราะบาดแผลของเขาได้รับผลกระทบและความเจ็บปวดที่เกิดจากคิ้วของเขาไปยังกล้ามเนื้อกระตุก: "แล้วมันเป็นไปได้ ... ที่จะเป็นอันตรายต่อน้องสาวอาวุโส ... . " ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาได้พบจนถึงขณะนี้ลาน Xueruo และหยุนเจ๊ไม่ได้ถือหลายบทสนทนาระหว่างพวกเขา นอกจากนี้ส่วนใหญ่มาจากการสนทนาประกอบด้วยเรื่องตลกล้อเล่นเล็กน้อย เธอเป็นคนที่คุ้นเคยแล้วที่จะได้ยินคำพูดดังกล่าวจากปากของเขาและเธอจะคิดว่าพวกเขามีทั้งตลกหรือน่าสนใจ แต่ครั้งนี้เธอก็รู้สึกสั่นอธิบายไม่ได้และอธิบายไม่ได้ว่ามาจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเธอ เธอย้ายริมฝีปากของเธอและเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะพูด แต่พบว่ายุน Che ได้ปิดไปแล้วดวงตาของเขาและหมดสติไป